Ωσπου ήρθε το αυτογκόλ του άτυχου Πάμπλο Εσκομπάρ κόντρα στις Η.Π.Α. και μαζί με αυτό ο πρώιμος αποκλεισμός στον όμιλο, ο οποίος εικάζεται πως οδήγησε τελικά στη δολοφονία του από κάποιον ναρκο-έμπορο που είχε χάσει πολλά στο ποντάρισμα του. Γενικότερα όμως από το 1987 που οι «Καφετέρος» έκαναν το ξεπέταγμα τους με την 3η θέση στο Κόπα Αμέρικα, είχαν πάντοτε σπουδαίους παίκτες, αλλά ποτέ τους όλοι αυτοί δεν κατόρθωσαν να στήσουν μία μεγάλη ομάδα.
Ειδικά στα '90ς με τους Ρενέ Ιγκίτα, Κάρλος Βαλντεράμα, Φρέντι Ρινκόν, Φαουστίνο Ασπρίγια ήταν αδικαιολόγητο να μην μπορούν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Ο σημαντικότερος λόγος ήταν η παντελής έλλειψη σεβασμού στην πειθαρχία από όλα αυτά τα αστέρια που δεν υπάκουαν ποτέ και σε καμία ιεραρχία. Οι εσωτερικές έριδες, οι κόντρες με τους εκλέκτορες που -ως κατά βάση γηγενείς- κουβαλούσαν τα ίδια ποδοσφαιρικά κουσούρια της φυλής και είχαν την ίδια κακή νοοτροπία με τους παίκτες, έχουν θεωρηθεί ως τα χαλινάρια στο ξεδίπλωμα όλου αυτού του συσσωρευμένου ταλέντου που σε εθνικό επίπεδο πήγε χαμένο.
Ολα αυτά όμως φαίνεται να τα έχει σουλουπώσει σε μία νύχτα ο Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν. Διαβάζοντας κανείς τα σχετικά αφιερώματα στον αθλητικό Τύπο της χώρας, είναι ο Αργεντινός τεχνικός εκείνος που εισπράττει όλο το χειροκρότημα. Ούτε ο Φαλκάο ούτε ο Μαρτίνες ούτε ο Ζούνιγκα. Ο 64χρονος εκλέκτορας, ο οποίος βρέθηκε μάλιστα από σπόντα στον Βορρά της Νοτίου Αμερικής (ήταν ο τέταρτος σε μία λίστα με συμπατριώτες, με πρώτο εκλεκτό τον νυν της Μπαρτσελόνα Τάτα Μαρτίνο), είναι που από τις 5 Γενάρη του 2012, όταν και υπέγραψε, που έκανε το θαύμα του.
Το πρόβλημα φαινόταν λοιπόν ότι ήταν οι Κολομβιανοί προπονητές και ότι χρειαζόταν ένας ξένος. Ο Πέκερμαν έγινε ο πρώτος αλλοδαπός που ανέλαβε την Εθνική μετά τον Κάρλος Μπιλάρδο που αποχώρησε το 1982 και ο δεύτερος μετά τον Αδόλφο Πεδερνέρα (Χιλή 1962 στην παρθενική πρόκριση) που οδήγησε την χώρα σε Μουντιάλ. Από το 1998 και τη διοργάνωση της Γαλλίας με κόουτς τον Ερνάν Νταρίο Γκόμες, ακολούθησαν εννέα Κολομβιανοί, δίχως κανείς τους να καταφέρει να πάρει το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το έκανε ο Πέκερμαν μετά από 16 χρόνια απουσίας από το μεγάλο ραντεβού και σε μόλις εννέα μήνες δουλειάς.
Αυτό το τελευταίο: η δουλειά, είναι κάτι που ανέκαθεν του πίστωναν. Συγκεκριμένα στην Κολομβία έχει γραφτεί πως παρέα με τους βοηθούς του (Γκαραμπέγιο, Καμπς, Λορένσο) έχουν στήσει έναν χώρο με πέντε μεγάλες οθόνες και μελετούν τους αντιπάλους, αλλά και τα δικά τους λάθη. Η αυστηρή ώρα προσέλευσης για όλους είναι στις 08:00, με την αναχώρηση να γίνεται ακόμα και στις 23:00. Σε όλες αυτές τις ώρες το μόνο θέμα κουβέντας είναι το ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι πάντως πως ο Πέκερμαν παραμένει αμφιλεγόμενος για την τακτική προσέγγιση του στους αγώνες.
Αν και θεωρείται μαέστρος στο να δουλεύει με νεαρούς (με την Αργεντινή κατέκτησε τρία Μουντιάλ Under-20, 1995, 1997, 2001), όταν βρέθηκε με τους Ανδρες (Μουντιάλ 2006) τα έκανε μάλλον θάλασσα την κρίσιμη στιγμή. Το πρόβλημα του ήταν πάντα ότι κοντραριζόταν όταν έπρεπε να τροποποιήσει πράγματα και καταστάσεις. Τότε, στη Γερμανία δεν είχε πάρει μαζί του τους σούπερ Σάμουελ, Ζανέτι, ενώ στα προημιτελικά με τους οικοδεσπότες τα έκανε μαντάρα όταν βρέθηκε μπροστά στο σκορ (0-1). Η διαχείριση εκείνου του αγώνα πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια του τι να μην κάνει ένας προπονητής. Στο 72' είχε αντικαταστήσει τον κορυφαίο του Ρικέλμε με τον Καμπιάσο, δίνοντας χώρο στους Γερμανούς και στο 79', τη στιγμή που τα Πάντσερ είχαν βγει μαζικά στην επίθεση και θα έπρεπε να χτυπήσει στην κόντρα, έβαλε στην θέση του Κρέσπο όχι τον Σαβιόλα, τον Μέσι ή τον Παλάσιο, αλλά τον πλέον αργό που είχε στον πάγκο, τον Χούλιο Κρους, με συνέπεια την ισοφάριση (1-1 στο 80') και τον αποκλεισμό στα πέναλτι.
Αν και στην Κολομβία τον αποθεώνουν, ειδικά από την «τριάρα» στην Χιλή και μετά, δεν παραλείπουν και τα περίεργα που κάνει. Οπως π.χ. όταν διέλυσε 5-0 την Βολιβία και λίγες μέρες αργότερα δεινοπάθησε με ήττα 1-0 στη Βενεζουέλα, επειδή άλλαξε τη δική του πετυχημένη συνταγή σε σύστημα και παίκτες. Ο,τι λάθη και να κάνει όμως έχει καταφέρει να βρεθεί στο απυρόβλητο. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι αυτή η Κολομβία στηρίζεται στο ταλέντο μία ξεχωριστής φουρνιάς παικτών και κυρίως από τη μέση και μπροστά. Ολους αυτούς όμως ο Πέκερμαν είναι που τους έχει βάλει σε τάξη και τους έχει κάνει ομάδα.
Για την ακρίβεια τους έχει φέρει σε ισορροπία, δίνοντας προσοχή στο μειονέκτημα αυτού του ρόστερ, την άμυνα. Αυτό είναι άλλωστε το στοίχημα, όταν στη γραμμή κρούσης έχεις τη σιγουριά των Φαλκάο, Τζάκσον Μαρτίνες, Χάμες Ροδρίγκες, αλλά και τις σούπερ ρεζέρβες των Λουίς Μουριέλ (Ουντινέζε), Κάρλος Μπάκα (Σεβίλλη) και Τεόφιλο Γκουτιέρες (Ρίβερ Πλέιτ). Και το κέντρο είναι ποιοτικό με μπροστάρηδες τους Φρέντι Γκουαρίν (Ιντερ), Χουάν Κουαδράδο (Φιορεντίνα), Αμπέλ Αγκιλάρ (Τουλούζ), Κάρλος Σάντσες (Ελτσε) και Ντορλάν Παμπόν (Βαλένθια) να προσδίδουν τρεξίματα και φαντασία.
Στα μετόπισθεν η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν είναι τόσο φανταχτερά. Ειδικά στο κέντρο της άμυνας ο πρώην της Ατλέτικο, Λουίς Περέα έχει μεγαλώσει (34), όπως και ο αρχηγός Μάριο Γιέπες που πάει για τα 38. Ακιβάλντο Μοσκέρα (Αμέρικα) και Κριστιάν Σαπάτα (Μίλαν) συμπληρώνουν την σχετική τετράδα. Στα πλάγια η κατάσταση είναι αποκλειστικά θέμα της Νάπολι, με τον Πάμπλο Αρμέρο να μένει αριστερά και τον Καμίλο Ζούνιγκα να μετακομίζει μόνιμα στα δεξιά. Οπως είπαμε και νωρίτερα όμως στάνταρ σύστημα δεν υπάρχει. Από το 4-1-4-1 με τη Βολιβία εκτός, στο 4-4-2 με την Αργντινή εντός και μετά στο 3-4-1-2 με την Αργεντινή εκτός έως το 4-3-1-2 με τη Βολιβία εντός ο Πέκερμαν κάνει συνεχώς αλλαγές.
Ολα τα παραπάνω δείχνουν μέσες άκρες το τι έχει μεταλλάξει στην Κολομβία ο 64χρονος Αργεντινός, ο οποίος είναι ταυτόχρονα ο αναμορφωτής και η πιθανή μεγάλη αδυναμία της. Με βάση το υλικό όμως που έχει να διαχειριστεί, αλλά και την εικόνα που εδώ και εννέα μήνες αφήνει η ομάδα του, τα στοιχήματα δικαιωματικά θυμίζουν εκείνα πριν από το Μουντιάλ των Η.Π.Α. Μόνο που αυτή τη φορά θα πρέπει να φέρουν κερδοφορία στους διαβόητους τζογαδόρους της χώρας. Στη γειτονική Βραζιλία οι «Καφετέρος» θα πρέπει για πρώτη φορά στην ιστορία τους να δικαιολογήσουν τη φήμη που θα τους συνοδεύσει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου όπως παραδέχτηκε μεγαλεπήβολα και ο Φαλκάο μετά το 3-3 με την Χιλή: «Εχουμε το καλύτερο υλικό όλων των εποχών μας και εννοείται πως στο Μουντιάλ δεν πάμε απλά για τη συμμετοχή!»
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου