Ο ηγέτης και ο… πρωτοεμφανιζόμενος!!

Ο Σταύρος Κόλκας γράφει στο blog του για τον σαρωτικό ΠΑΟΚ και τους πρωταγωνιστές της Νέας Σμύρνης, αλλά παράλληλα αναλύει και άλλους αγώνες του πρωταθλήματος!

Ο ΠΑΟΚ έκανε το καθήκον του στη Νέα Σμύρνη, έχοντας δύο καλά διαστήματα που μπήκαν άλλωστε και τα πέντε γκολ.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, να μπορείς με τις μισές ευκαιρίες που έκανες εναντίον του Απολλωνα να πετυχαίνεις πέντε γκολ, ενώ μία εβδομάδα πριν κανένα. Όμως θα πρέπει να αναλογιστούμε πως αυτή η εμφάνιση μπορεί και να μας μπερδέψει.

Η Καλλονή ήταν ένας αδύναμος αντίπαλος λόγω των απουσιών της, αφού έλειπαν οι τρεις βασικοί της χαφ που έχουν δείξει μέχρι σήμερα πως από τη δική τους καλή μέρα εξαρτάται το θετικό αποτέλεσμα της ομάδας τους.

Οι Μαρσέλο, Φαρίας και Λεοζίνιο, είναι το άλφα και το ωμέγα για τους νησιώτες και νομίζω πως απλά κάναμε το αυτονόητο και προσθέσαμε την 4^η εκτός έδρας νίκη μας.

Δύο είναι τα πρόσωπα που μπορούμε να πούμε πως ξεχώρισαν και έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο παιχνίδι. Ο Λούκας με δύο ασίστ και ένα φάουλ που έφερε αυτογκόλ, με ατομικές ενέργειες κυρίως αυτή της ισοφάρισης και γενικά μία ξεκάθαρη διάθεση του Ισπανού να ηγηθεί της ομάδας τη στιγμή που μπροστά άπαντες κάνουν μισές δουλειές.

Ένας από αυτούς που δεν έκανε ούτε μισές δουλειές μέχρι σήμερα, ήταν ο έτερος πρωταγωνιστής της νίκης. Ο λόγος για τον Σεκού Ολίσε ο οποίος είχε το γκολ της ισοφάρισης, μία ασίστ αν μπορεί να μετρηθεί έτσι στο γκολ του Βούκιτς και μία εξαιρετική μπαλιά στο δεύτερο δοκάρι που έφερε το 3-1 αφού ο Λούκας είχε όλο το χρόνο να σκεφτεί πως θα στείλει τη μπάλα προς τον Σάλπι.

Αυτοί οι δύο ξεχώρισαν, σίγουρα ο Κατσούρ στα χαφ ήταν λειτουργικός, σίγουρα ο Βούκιτς με ένα γκολ και μία ασίστ, σίγουρα ο Σάλπι με τα δύο γκολ. Όμως την Τετάρτη ξυρίζουν τον γαμπρό. Ο ΠΑΟΚ για πρώτη φορά έδειξε αυτό το φονικό ένστικτο της μεγάλης ομάδας. Συνήθως το κουράζει, συνήθως κουράζεται τζάμπα. Εναντίον του Ατρομήτου πάντως είναι ένα κρας τεστ από τα λίγα που θα βρει μπροστά του φέτος εντός των συνόρων. Και στο προηγούμενο κατατροπώθηκε.

Ο Ατρόμητος δεν ήταν συγκλονιστικός εναντίον του Παναθηναϊκού αλλά ήταν ουσιαστικός και στο συγκεκριμένο μομέντουμ το έχει αυτό. Έρχεται πιο εύκολα στο γκολ και ουσιαστικά γίνεται επικίνδυνος όταν συμμετέχει πολύ στο παιχνίδι του ο Ούμπιντες. Πάμε και λίγο σε ένα οπαδικό κοντράστ. Χάνει ο ΠΑΟ στην έδρα του και πηγαίνουν οι παίκτες μπροστά στο κοινό τους και κάθονται εκεί. Κερδίζει  ο ΠΑΟΚ και δεν μπορεί να πλησιάσει κανένας παίκτης το κοινό του.

Σήμερα και ενώ ήταν 5-1 υπέρ του το παιχνίδι, είπαμε να ρίξουμε κανά μπινελίκι στον Σαλπιγγίδη και τον Ζαγοράκη. Έτσι να περάσει η ώρα. Εγώ συνεχίζω να απορώ πως μπορούμε με αυτή τη νοοτροπία να ανέβουμε επίπεδο. Σήμερα υπάρχει το άλλοθι μίας διοίκησης που κάνει λάθη και ταυτόχρονα δεν μπορεί να τονίσει ότι θετικό κάνει. Κάτι θα κάνει καλά δε μπορεί.

Όταν αυτό το άλλοθι μας τελειώσει – αν τελειώσει – θα θέλω να δω ποιος θα υπερασπιστεί την προσπάθεια της ομάδας. Περισσότερες πιθανότητες έχουμε να την υπερασπιστούν Αριανοί ή Ολυμπιακοί.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την άλφα βήτα.

Α) Αυτοί που φορούν τη φανέλα του ΠΑΟΚ είναι οι δικοί μας

Στο επόμενο μπλογκ θα γραφτεί το βήτα.

ΥΓ Η αφέλεια του Σάμαρη να ρίχνει… συμπαίκτη του που είναι σε προφανή θέση για γκολ είναι κάτι που πρέπει να συζητηθεί στο αγωνιστικό τμήμα του Ολυμπιακού. Αυτή τη φορά τον έσωσε ο Παπάς όπως και την ομάδα του, όμως στην Ευρώπη αυτά κοστίζουν.

Πηγή: gazzetta.gr