5+1 λόγοι που το πήρε η Σίτι!

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τον low profile Πελεγκρίνι και το high profile ρόστερ των “γαλάζιων” του Μάντσεστερ που τους οδήγησε στο δεύτερο πρωτάθλημα τα 3 τελευταία χρόνια.    

Η Μάντσεστερ Σίτι κατάφερε να φτάσει μέσα σε 3 χρόνια για δεύτερη φορά στην κατάκτηση του τίτλου στην Πρέμιερ Λιγκ και νομίζω ότι δεν υπήρχαν σοβαρές αμφιβολίες από πολλούς ότι αυτή ήταν μία δίκαιη πρωτιά.

Μία πρωτιά που στηρίχτηκε προφανώς από τα πολλά χρήματα που έχουν ξοδέψει οι Αραβες ιδιοκτήτες της Σίτι, (ο Μπρένταν Ρότζερς δήλωσε χαρακτηριστικά “Τερματίσαμε δεύτεροι, πίσω από την ακριβότερη ομάδα που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης σπορ”), αλλά και από τον σωστό προγραμματισμό, ενός αν μη τι άλλο πρακτικού μάνατζερ, όπως είναι ο Εμάνουελ Πελεγκρίνι. Προσπαθώντας λοιπόν να κάνω μία αξιολόγηση των “γιατί” η Σίτι πήρε αυτόν τον τίτλο, αφήνω στην άκρη το +1 που είναι προφανώς τα πολλά χρήματα που έχουν ξοδευτεί, χρήματα που οδήγησαν την ΟΥΕΦΑ να επιβάλει ακόμη και ποινές στην ομάδα του Μάντσεστερ για την μη τήρηση του financial fair play και προσπαθώ να αξιολογήσω τους υπόλοιπους...

5. Το “καθαρό” από άλλες υποχρεώσεις φινάλε.

Η Μάντσεστερ Σίτι στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν ήταν μέσα και στους τέσσερις στόχους που διεκδικούσε. Εφτασε μέχρι τον τελικό του Λιγκ Καπ, το οποίο και κατέκτησε, έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας όπου και αποκλείστηκε από την Γουίγκαν και μέχρι τους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου έπεσε πάνω στην Μπαρτσελόνα και... χαιρέτησε.

Μέχρι λοιπόν τις αρχές Μαρτίου έπαιζε σε 4 μέτωπα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάνει βαθμούς στο πρωτάθλημα συχνά. Οταν πια το πρωτάθλημα μπήκε στην τελική ευθεία των οκτώ εννιά τελευταίων αγωνιστικών η Σίτι είχε μόνο αυτό να διεκδικήσει. Σε αντίθεση με την Τσέλσι για παράδειγμα που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ ή την Αρσεναλ που έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου. Η μόνη άλλη ομάδα που είχε μόνο ένα ματς την εβδομάδα ήταν η Λίβερπουλ και για αυτό ήταν και η μόνη που άντεξε μέχρι τέλους να το διεκδικεί... Μόνο που η Λίβερπουλ δεν είχε παίκτες που να ξέρουν τον πρωταθλητισμό...

4. Είχε πολλές προσωπικότητες και πρωταθλητές...

Ο Σαμίρ Νασρί, ο οποίος παρεμπιπτόντως έκανε την καλύτερη χρονιά του με την φανέλα της Σίτι είπε δύο τρεις εβδομάδες πριν το φινάλε του πρωταθλήματος. “Η διαφορά μας με την Λίβερπουλ είναι ότι εμείς έχουν 13 -14 παίκτες που έχουν ξαναπάρει πρωτάθλημα στην Αγγλία και ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε, η Λίβερπουλ έχει δύο τρεις”. Κάπως έτσι κρίθηκε και ο τίτλος εν τέλει. Ο Τζέραρντ γλίστρησε στο ένα ματς, οι υπόλοιποι είδαν το 3-0 με την Κρίσταλ Πάλας μέσα σε 10 λεπτά να γίνεται 3-3 και κάπως έτσι η Λίβερπουλ δεν το πήρε. Την ίδια ώρα η Σίτι στα κρίσιμα ματς στο φινάλε λάθος δεν έκανε, γιατί είχε την εμπειρία να μην κάνει λάθος...

3. Οι... βολικοί τραυματισμοί για το γεμάτο ρόστερ!

Η Σίτι την φετινή σεζόν στάθηκε τυχερή μόνο σε ένα πράγμα. Οι “τραυματισμοί” που ταλαιπώρησαν την ομάδα ήταν πολύ... βολικοί. Τι θέλω να πω. Ελειψε αρκετά ο Αγκουέρο και ακόμη περισσότερο ο Γιόβετιτς. Η Σίτι σε αυτές τις θέσεις είχε το ρόστερ να τους ξεπεράσει. Με τετράδα επιθετικών τους Αγκουέρο, Ντζέκο, Νεγρέδο, Γιόβετιτς το να απουσιάσει για μεγάλο διάστημα κάποιος αντιμετωπίζεται. Γενικά η Σίτι είχε το βάθος να αντιμετωπίσει όλους τους τραυματισμούς που θα τις προέκυπταν εκτός από δύο θέσεις. Σε αυτές που έπαιζαν ο Γιάγια Τουρέ και ο Ζαμπαλέτα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι δύο έπαιξαν 35 από τα 38 ματς του πρωταθλήματος βασικοί. Αφού λοιπόν δεν τραυματίστηκε κανείς από αυτούς τους δύο ο Πελεγκρίνι μπορούσε σχεδόν να κλείνει τα μάτια και να επιλέγει. Δεν είχε Κολάροφ, είχε Κλισί. Δεν είχε Αγκουέρο είχε Ντζέκο, Δεν είχε Σίλβα, είχε Νασρί. Δεν είχε Νάβας, είχε Μίλνερ. Ο Πελεγκρίνι “ψώνισε” πολύ προσεκτικά το περασμένο καλοκαίρι γέμισε το ρόστερ του με ποιοτικούς παίκτες και έβγαλε άνετα όλη την χρονιά. Αλλωστε πλέον αυτό που του λείπει για την επόμενη σεζόν είναι ένας αντι- Τουρέ στη θέση του Ρόντγουελ που δεν βγήκε, ένας αντί Ζαμπαλέτα αντί του Ρίτσαρντς, τον οποίο δεν εμπιστεύεται και ένας ακόμη στόπερ. Τίποτα άλλο, αν δεν πουλήσει κάποιον παίκτη.

2. Το επιθετικό ποδόσφαιρο...

Ο Πελεγκρίνι το είπε και το έκανε. “Δεν θέλουμε μόνο τίτλους. Θέλουμε τίτλους με ποδόσφαιρο που ο κόσμος θα χαίρεται να βλέπει”. Η Μάντσεστερ Σίτι πέτυχε πάνω από 100 γκολ σε 38 αγώνες, έπαιξε σε διάρκεια το πιο φαντεζί και επιθετικό ποδόσφαιρο και επιβεβαίωσε ότι οι τίτλοι δεν έρχονται μόνο με τακτική και σκοπιμότητα, αλλά και με αλέγκρο ποδόσφαιρο που στηρίζεται στην δημιουργία και όχι την καταστροφή. Δεν άλλαξε τον προσανατολισμό της σε κανένα από τα 38 ματς του πρωταθλήματος, είτε εύκολο, είτε δύσκολο.

1. Ο ψύχραιμος Πελεγκρίνι βελτίωσε τους “παλιούς”.

Τα τελευταία χρόνια στην Πρέμιερ Λιγκ ο τίτλος κρίθηκε αρκετές φορές από μία δύο μεταγραφές που έκανε το καλοκαίρι η πρωταθλήτρια ομάδα. Πέρυσι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πιθανόν να μην το είχε πάρει αν δεν είχε προσθέσει στο ρόστερ της τον Φαν Πέρσι. Το ίδιο ισχύει για την Σίτι πρόπερσι όπου η μεταγραφή του Αγκουέρο ήταν αυτή που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της. Φέτος όμως για ποιόν μπορείς να πεις κάτι τέτοιο; Για κανέναν. Ο Πελεγκρίνι πήρε τον τίτλο γιατί “απελευθέρωσε” τον Τουρέ, γέμισε με αυτοπεποίθηση τον Ντζέκο, ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση του Νασρί. Η άνοδος των “παλιών” ήταν αυτή που ανέδειξε την Σίτι πρωταθλήτρια και όχι η μεταγραφή του Νεγρέδο, του Νάβας ή του Φερναντίνιο...

Πηγή: gazzetta.gr