Αυτό το… πράγμα δεν ήταν η Βραζιλία που λατρέψαμε!!

Ο Δήμος Μπουλούκος αναρωτιέται εάν η Βραζιλία που νίκησε στην πρεμιέρα, έχει σχέση με καμία από τις ομάδες της Βραζιλίας των τελευταίων 50 ετών… Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, μου είναι πολύ πρόσφατα όσα έγραψα σε άρθρο του gazzetta.gr για την πιο δυνατή ανάμνηση που έχουμε από παλιότερα Μουντιάλ και εγώ παρέθεσα όσα θυμάμαι να έχουν γίνει σαν χθες, με τη Βραζιλία του 1982 του Ζίκο, του Φαλκάο και του Σώκρατες.
Ωστόσο επειδή δεν μου αρέσει να ζω με αναμνήσεις, ούτε το κάνω, κάθισα με μεγάλη όρεξη μπροστά στην τηλεόραση να απολαύσω το jogo bonito της Σελεσάο, στην πρεμιέρα. Δύο ώρες αργότερα πατώντας το κόκκινο κουμπί του τηλεκοντρόλ, συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο ωραίο ποδόσφαιρο δεν είδα παρά το τελικό 3-1, αλλά κυρίως δεν είδα… καμία Βραζιλία.
Δυστυχώς για τους ίδιους, η νέα φουρνιά της Εθνικής Βραζιλίας κουβαλάει στην πλάτη μια ιδιαίτερα βαριά κληρονομιά, αυτή που άφησαν ποδοσφαιριστές όπως ο Πελέ, o Zαϊρζίνιο, ο Ριβελίνιο, ο Ζίκο, ο Σώκρατες, ο Ρομάριο, ο Ρονάλντο, ο Ριβάλντο, ο Ροναλντίνιο και πολλοί άλλοι.
Θέλοντας και μη λοιπόν, η σύγκριση είναι αναπόφευκτη εις βάρος των νέων παικτών που έχει επιλέξει ο Σκολάρι. Αλλά και να μην υπήρχε σύγκριση, ποιος από όσους αγωνίστηκαν κόντρα στην Κροατία, μπορεί να χαρακτηριστεί παίκτης παγκόσμιας κλάσης;
Αρχίζοντας από τον πρωταγωνιστή Νεϊμάρ, παρά τα δύο γκολ, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τα μεγαλύτερα δεκάρια που έχει βγάλει η Βραζιλία, αν και έχει το ελαφρυντικό των μόλις 22 ετών που είναι. Ειδική αναφορά μπορεί να γίνει για τον Οσκαρ που είναι πραγματικά… Βραζιλιάνος με εξαιρετική τεχνική, αλλά του λείπει η δύναμη και ο τσαμπουκάς, άντε και στον Τιάγκο Σίλβα που είναι σταθερός και αποτελεσματικός!
Από εκεί και πέρα, οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές δεν θα είχαν θέση σε καμία Εθνική Βραζιλίας των τελευταίων 50 ετών, ούτε καν για να μεταφέρουν τις τσάντες και τις μπάλες της αποστολής. Και μην πάτε μακριά, μπορεί να συγκριθεί ο Μαρτσέλο ή Νταβίντ Λουϊζ με τον γνώριμο μας και αρκετά πρόσφατο Ζιλμπέρτο Σίλβα;
Ο Φρεντ ή ο Χουλκ θα μπορούσαν σε οποιοδήποτε άλλο Παγκόσμιο Κύπελλο να είναι οι βασικοί επιθετικοί της Βραζιλίας, όταν από αυτή την θέση έχουν περάσει κάποιοι… Ρονάλντο, Ρομάριο, Μπεμπέτο, Τοστάο και άλλοι πολλοί; Ο Παουλίνιο ή ο Λουϊς Γκουστάβο θα ήταν ποτέ βασικοί, εάν υπήρχαν άλλοι αξιόλογοι ποδοσφαιριστές;
Υπάρχει και ο αντίλογος που λέει ότι ο Σκολάρι είναι ρεαλιστής προπονητής που επιλέγει ένα πιο αντιεμπορικό σύστημα που θα τον φτάσει στον τελικό - ειδικά όταν γίνεται στην πατρίδα του - από ένα φουλ επιθετικό και άκρως θεαματικό αλλά όχι απαραίτητα αποτελεσματικό σύστημα που ελλοχεύει πολλούς κινδύνους.
Ωστόσο για όλους εμάς, που μεγαλώσαμε με τους μάγους της μπάλας να μας ξεσηκώνουν, αυτό το πράγμα δεν ήταν Βραζιλία!
Y.Γ. Μην σας ξεγελά το τελικό 3-1. Αν δεν ήταν ο διαιτητής, άλλο θα ήταν το τελικό σκορ...

Πηγή: gazzetta.gr