ADVERTISEMENT
Μία ομάδα απόλυτη κυρίαρχη στον αγωνιστικό χώρο ανεξαρτήτου αντίπαλου, με συντριπτικά ποσοστά κατοχή της μπάλας, με απίστευτη πειθαρχία και προσήλωση από τους ποδοσφαιριστές στην τακτική, με συμμετοχή και των αμυντικών στο δημιουργικό – επιθετικό παιχνίδι και το κυριότερο για μένα με τεράστια υπομονή και εμπιστοσύνη στο πλάνο ακόμη και όταν ο χρόνος περνάει και δεν έρχεται το γκολ! Αυτή είναι για μένα η μεγαλύτερη… αρετή σε ποδοσφαιρικό επίπεδο για την ΑΕΚ του Δέλλα, η υπομονή… Τα νούμερα στο ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα η απόδειξη ανωτερότητας της εκάστοτε ομάδα σε ένα ματς διότι πολύ απλά μπορεί το πλάνο τακτικής του αντιπάλου να σε έχει οδηγήσει στην ανούσια κατοχή της μπάλας και εκείνοι να… σφυροκοπάνε σε κάθε αντεπίθεση που εκδηλώνουν.
Ωστόσο στο ματς με τον Ηρακλή Ψαχνών τα νούμερα είναι τέτοια που δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Μοναδικό ποσοστό κατοχής μπάλας: 72-28 και τελικές από άλλα παιχνίδια: 29 (12 εντός εστίας) με μόλις 2 το αντιπάλου (και τα δυο εκτός εστίας). Ακόμη και αυτό το 14-0 κερδισμένα κόρνερ αποδεικνύει τι ακριβώς είδαμε στο ΟΑΚΑ στο ματς Κυπέλλου της ΑΕΚ.
Όμως επανέρχομαι και στέκομαι λίγο σ’ αυτό που σημειώνω παραπάνω για την υπομονή που διακρίνει την ομάδα και την προσήλωση στο πλάνο του προπονητή. Είναι απίθανος ο βαθμός πειθαρχίας στην τακτική από τους ποδοσφαιριστές είτε από την αρχή του αγώνα είτε όταν χρειαστεί να αλλάξει αυτή όπως έγινε με τα Χανιά και πιο πριν με τον Απόλλωνα. Σ’ αυτό ο Δέλλας παίρνει άριστα (προφανώς δικαιώνεται όταν έλεγε πως έχει τους κατάλληλους δέκτες και όσα μεταδίδει γίνονται εύκολα αντιληπτά και κατανοητά), όπως και στο γεγονός της δουλειάς συνολικά αλλά και ειδικά στις στημένες φάσεις αφού (και) με αντίπαλο τον Ηρακλή Ψαχνών ήρθε ένα ακόμη τέτοιο τέρμα…
Δεν σημείωνα τυχαία μετά το παιχνίδι (και το διπλό) της ΑΕΚ στα Χανιά με την τοπική ομάδα ότι έβγαλε τα τρία πιο δύσκολα ματς για τον όμιλό της (με αντιπάλους εκτός Χανιά και Παναιγιάλειο, εντός τον Απόλλωνα Σμύρνης). Αν εξαιρέσουμε και το ματς στην Πάτρα με την Παναχαϊκή που (και) ελέω Κούγια θα ‘χει το δικό του ενδιαφέρον, όλα τα υπόλοιπα ματς –λογικά, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη για το ποδόσφαιρο– στην κατηγορία και τον όμιλο έως τα πλέι οφ θα είναι ανάλογα με αυτό κόντρα στον Ηρακλή Ψαχνών.
Σχετικά με τα πρόσωπα τώρα θα εστιάσω σε εκείνους που δεν πήγαν καλά και σε αυτούς που πήγαν πολύ καλά (μη γράφουμε για όλους). Ο Ντάρκο Ζόριτς συνεχίζει παιχνίδι με παιχνίδι να κερδίζει την εμπιστοσύνη όλων. Τον αδίκησε η μπάλα διαφορετικά θα είχε χρηστεί και σκόρερ και είχε πολύ καλή απόδοση, ήταν μαζί με τον Μπακάκη οι καλύτεροι στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Ο Έλληνας δεξιός μπακ απέδειξε για πολλοστή φορά πως η Ένωση πέτυχε διάνα που τον απέκτησε το καλοκαίρι και ότι βρήκε λύση για το δεξί άκρο της άμυνας για πολλά, πολλά χρόνια (αν όλα πάνε καλά και τον έχει ο Θεός γερό). Ανεβάσματα, απίστευτα τρεξίματα, σούπερ τοποθετήσεις, εξαιρετικός στην κάλυψη όποτε χρειάστηκε να «ντυθεί» στόπερ και υπέροχες σέντρες, κάθετο παιχνίδι και γκολ (τι άλλο να ζητήσεις στο δεξί μπακ)!
Είχε βέβαια και έναν Πλατέλλα που ήταν πολύ σοβαρός και έκανε μία από τις πιο ώριμες παρουσίες του στην ΑΕΚ. Κάλυψε άριστα τα ανεβάσματα του Μπακάκη στην πλευρά που μοιράστηκαν, έκλεψε μπάλες, μάρκαρε, έπαιξε γρήγορα και κάθετα, κέρδισε φάουλ, πήγε με επιτυχία στο ένας εναντίον ενός. Δεν ήταν σούπερ ο Πλατέλλας, ήταν όμως αυτός που έπρεπε για την ομάδα, για το σύνολο μιας και μιλάμε και γράφουμε για ποδόσφαιρο και όχι για μπάλα (όπως κατάλαβε ότι κάνω και μου το θύμισε ένας πολύ ωραίο τύπος).
Με μεγάλη μου χαρά είμαι έτοιμος να γράψω καλά λόγια για την απόδοση του Ρόβα που στο συγκεκριμένο ματς ήταν σχεδόν αλάνθαστος, σοβαρός, πειθαρχημένος στη θέση του και στην τακτική, με συμμετοχή στο κάθετο παιχνίδι και στην ανάπτυξη της ομάδας. Προσωπικά θεωρώ πως ο Ρόβας έκανε την καλύτερή του εμφάνιση με την φανέλα της ΑΕΚ και μακάρι όποτε χρειαστεί και αγωνιστεί να δείχνει τα παραπάνω και να μας υποχρεώνει με την απόδοσή του να γράφουμε μόνο καλά λόγια, διότι σε λίγο θα πίστευε και εκείνος ότι είμαστε κομπλεξικοί και εμπαθείς μαζί του και θα ήταν κρίμα γιατί δεν ισχύει με κανέναν ποδοσφαιριστή (καλά αυτός στάνταρ το πιστεύει, αλλά δεν πειράζει).
Ολοκληρώνω στα πρόσωπα που πήγαν καλά με τον Σαρρή. Πολύ, πολύ καλός! Σίγουρος, σταθερός, με άριστες τοποθετήσεις, δυνατός στα μαρκαρίσματά του, με σωστές επιλογές στο να βγει η μπάλα γρήγορα και σωστά από την άμυνα. Καλό μαντάτο για τον Δέλλα, ένα ακόμη δηλαδή. Οι υπόλοιποι, με εξαίρεση τον Μπαρμπόσα, ήταν σταθερά καλοί πλην του Γροντή που επιμένω να γράφω ότι δεν το ‘χει για αριστερό μπακ και με την απουσία όλο αυτό τον καιρό του Ανάκογλου θα ήταν πιο ορθό – λογικό να τον δούμε εκεί, γιατί τέτοιος παίκτης είναι…
Όμως απ’ τον Μπαρμπόσα περιμένει πολλά, πολύ περισσότερα η ΑΕΚ. Κι αν εξαιρέσουμε κάποια λεπτά πολύ καλής απόδοσης στο ματς της πρεμιέρας στο Αίγιο, nada (σ.σ.: τίποτα που λένε και οι Ισπανοί). Ειδικά στα παιχνίδια με αντίπαλο τον Απόλλωνα, τα Χανιά και τώρα τον Ηρακλή Ψαχνών είναι εξαφανισμένος και αυτό είναι πρόβλημα αφού ουσιαστικά γι’ αυτά (τα πρώτα δυο) πιο δύσκολα απ’ τα υπόλοιπα ματς (δύσκολα σε επίπεδο κλειστής άμυνας) οφείλει να είναι στο γήπεδο για να κάνει τη διαφορά, έστω γι’ αυτό αποκτήθηκε αν δεν μας επιτρέπεται να
χρησιμοποιήσουμε τη λέξη: οφείλει!
Υγ: Εκτός από τη σούπερ παρουσία και στο ματς του Κυπέλλου από τον Κορδέρο (που υπάρχουν άμπαλοι που έχουν γράψει ότι δεν είναι καλά φέτος δημιουργικά ενώ ο ρόλος του είναι κυρίως ανασταλτικός, Θεέ μου τι άλλο θα διαβάσουμε) είδαμε και μία γκολάρα που ουσιαστικά ξεκλείδωσε το ματς για την ΑΕΚ (και γι’ αυτό ο συγκεκριμένος έπρεπε για μένα να αναδειχθεί MVP αφού ψάχνουμε τον πολυτιμότερο και όχι τον καλύτερο του αγώνα που ήταν όντως ο Ζόριτς, μαζί με τον Μπακάκη).
Υγ2: Εντάξει είναι απίθανο αυτό που συμβαίνει στο ΟΑΚΑ από τον κόσμο της ΑΕΚ σε όλη τη διάρκεια της παρουσίας του σε αυτό (και στο ημίχρονο εννοώ). Εκπληκτικοί, μοναδικοί, ασύγκριτοι… Αυτός ο κόσμος αξίζει τα πάντα όμως!
Υγ3: Πολύ ευχάριστο νέο για τον Τραϊανό Δέλλα ότι έχει διαθέσιμους πλέον όλους τους ποδοσφαιριστές του.
Υγ4: Μου κάνει τεράστια εντύπωση ότι πλην του Παναιγιάλειου όλες οι ομάδες στην κατηγορία μετά το 65ο λεπτό σε επίπεδο φυσικής κατάστασης είναι τραγικές, εκτός αν η ΑΕΚ είναι σούπερ – ντούπερ, τι να πω; Πού να είχε και κανονικό τιμ αποκατάστασης η Ένωση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου