Εκείνος
κι εκείνος, λοιπόν! Εκείνος κι εκείνος, όπως τιτλοφορούνταν η παλιά
σειρά της (παλιάς) ΕΡΤ με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τον Γιώργο
Μιχαλακόπουλο...
Αύριο το βράδυ εκείνος (ο Ζέλικο) κι εκείνος (ο Ντούσκο), θα βρεθούν ενώπιος ενωπίω στο ΟΑΚΑ για 13η φορά στα χρονικά, αναμετρηθούν, αλλά καμιά από τις προηγούμενες δεν είχε τη συναισθηματική φόρτιση και το ειδικό βάρος της αυριανής...
Μοιάζει σαν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας: ο άνθρωπος που βρισκόταν επί 13 συναπτά έτη στον πάγκο του Παναθηναϊκού επιστρέφει -για δεύτερη φορά, μετά τις 20 Μαρτίου του 2014- στο παλιό κι αγαπημένο σπίτι του, όπου όμως ο Αλβέρτης και ο... Μπράμος τον έβαλαν να κοιμηθεί στρωματσάδα! Επιστρέφει και βρίσκει απέναντι του έναν συνηθισμένο, αλλά... ασυνήθιστο νοικάρη του πάγκου: έναν (υπό την ευρεία έννοια) συμπατριώτη του, τρία χρόνια μεγαλύτερο του στην ηλικία, τρία χρόνια νεότερο του στην προπονητική σταδιοδρομία, εννέα... τρόπαια μικρότερο του, ανταγωνιστή του εδώ και δέκα τέσσερα χρόνια, αντίθετο ιδεολογικά και ζηλωτή των τίτλων, της δόξας, της λατρείας του κόσμου και του θρύλου του!
Δεν ξέρω εάν και αύριο (όπως την προηγούμενη φορά) οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα φωνάξουν «Ομπράντοβιτς, πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ», αλλά είμαι σίγουρος πως εάν κι εφόσον ακουστεί το σύνθημα, εκείνη την ώρα ο Ιβάνοβιτς θα κάνει ό,τι και ο Οδυσσέας όταν περνούσε μπροστά από τις μυθολογικές Σειρήνες...
Θα έχει βάλει κερί στα αυτιά των παικτών του κι ο ίδιος θα είναι δεμένος πάνω στο... κατάρτι για να μην παρασυρθεί από τη γοητεία που ασκεί και από τη λατρεία που απολαμβάνει ο Ζέλικο!
Αστειεύομαι, άλλωστε ο Ιβάνοβιτς φρόντισε να πράξει το καθήκον του, τονίζοντας ότι «ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον θρύλο του», αλλά σοβαρολογώ κιόλας, διότι κι ελόγου του, μπορεί να άργησε πολύ μέχρι να έρθει στα μέρη μας και να μην έχει την προίκα και τα παράσημα του «Ζοτς», αλλά μεταξύ ευσεβούς πόθου, λογικής φιλοδοξίας, ματαιοδοξίας και υστεροφημίας θα ήθελε απόψε ή στο εγγύς μέλλον να ακούσει το σύνθημα για πάρτη του...
Κάτι σαν «Ιβάνοβιτς, πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ»!
Επειδή η πρότερη αναφορά μου σε αντίθετους ιδεολογικούς πόλους μπορεί να παρερμηνευθεί, οφείλω να διευκρινίσω ότι ο διαχωρισμός δεν εδράζεται σε πολιτικές / κοινωνικές κοσμοθεωρίες, αλλά σε ακραιφνώς μπασκετικές: ο μεν Ομπράντοβιτς βαδίζοντας στα χνάρια του Ντούσαν Ιβκοβιτς ανήκει στη σφαίρα επιρροής και στη σχολή του συχωρεμένου Ατσα Νίκολιτς, ενώ ο Ιβάνοβιτς (που βεβαίως πήρε την ευλογία του «προφέσορα», ως αρχηγός της Γιουγκοπλάστικα το 1989 στο Μόναχο) βρισκόταν στο απέναντι «λόμπι», του οποίου γενάρχης ήταν ο Ράνκο Ζεράβιτσα και κυριότερος εκφραστής ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.
Στην πραγματικότητα και χωρίς την παραμικρή διάθεση να μειώσω την προπονητική αξία και την προσωπικότητα του Ντούσκο, ο νυν προπονητής του Παναθηναϊκού είναι «παιδί» (και επ’ ουδενί.... εξώγαμο) του Μπόζα και «αδελφή ψυχή» με τον Τζούροβιτς και με τον Σούμποτιτς...
Ο γεννημένος το 1957 στο Μπίγελο Πόλιε του Μαυροβουνίου, Ιβάνοβιτς και ο κατά τρία χρόνια μικρότερος, Ομπράντοβιτς βρέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι το 1980, στο γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα, ο μεν ως παίκτης της Μπουντούτσνοστ του Τίτογκραντ (νυν Ποντγκόριτσα), ο δε με την Μπόρατς Τσάτσακ. Το 1984 ο Ζέλικο μετακόμισε στην Παρτίζαν Βελιγραδίου που είχε ως προπονητή τον Ζόραν Σλάβνιτς προς τον οποίο μάλιστα έδωσε εξαίρετες συστάσεις ο... Μάλκοβιτς όντας εκείνη την εποχή ασίσταντ κόουτς του Ζεράβιτσα στον Ερυθρό Αστέρα!
Αυτό είναι που λένε, μπλέξαμε τα μπούτια μας και τα... λόμπι μας!
Τρία χρόνια αργότερα ο Μπόζα, που το 1986 είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Γιουγκοπλάστικα (αν και φαβορί για τη δουλειά ήταν ο Τζούροβιτς) αναζητούσε έναν έμπειρο ηγέτη της νεανικής και ταλαντούχας ομάδας που είχε στα σκαριά. Ο τριαντάρης και μπαρουτοκαπνισμένος Ιβάνοβιτς ο οποίος το 1986 οδήγησε την Μπουντούτσνοστ στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος (πίσω από τη Ζαντάρ και την Τσιμπόνα) κούμπωνε με ακρίβεια στο σχέδιο του...
Παρόντος του Ζέλικο, η Παρτίζαν στέφθηκε πρωταθλήτρια το 1987, ενώ τα επόμενα τρία χρόνια βρισκόταν αντιμέτωπος με τον Ιβάνοβιτς στα μεγάλα ντέρμπι με τη Γιουγκοπλάστικα: οι «ζούτκι» με αρχηγό τον νυν προπονητή του Παναθηναϊκού κατέκτησαν τρεις τίτλους στη σειρά και έναν ακόμη (για το περιλάλητο four-peat) ερήμην του. Στους τελικούς των πλέι οφς του 1988 και του 1989 νίκησαν την Παρτίζαν με 2-1 (101-79, 80-86, 88-67) και με 2-0 (74-73, 75-70) αντιστοίχως, ενώ το 1990 επιβλήθηκαν με 3-1 του Ερυθρού Αστέρα και το 1991 με 3-0 της Παρτίζαν.
Το καλοκαίρι του 1990 ο Ιβάνοβιτς μετακόμισε στην ισπανική Τζιρόνα κι έναν χρόνο αργότερα ο Ομπράντοβιτς αποφάσισε εν μία νυκτί να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Παρτίζαν την οποία οδήγησε αμέσως στην κατάκτηση του triple crown.
Οι δυο τους βρέθηκαν ξανά αντιμέτωποι τη σεζόν 1994-95 στο ισπανικό πρωτάθλημα: ο Ομπράντοβιτς ως προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης και ο Ιβάνοβιτς ως ασίσταντ κόουτς του Χοακίμ Κόστα στη Βάλβι Τζιρόνα. Στις 17 Δεκεμβρίου του ’94 η Ρεάλ επιβλήθηκε στην έδρα της με 70-68, ενώ στις 7 Απριλίου του 1995, μόλις τέσσερις μέρες πριν από το θριαμβευτικό για τους Μαδριλένους Φάιναλ φορ της Σαραγόσα, η Τζιρόνα επικράτησε με 75-63.
Το επόμενο ραντεβού τους άργησε οκτώ χρόνια και από τότε μέχρι σήμερα, ο Ζέλικο και ο Ντούσκο έχουν αναμετρηθεί δώδεκα φορές, όλες σε αγώνες του Παναθηναϊκού! Συνολικά το σκορ είναι 8-4 υπέρ του Ομπράντοβιτς που (πάντοτε ως προπονητής των «πρασίνων») έχει να επιδείξει 5 νίκες-3 ήττες κόντρα στην Ταού ή Κάχα Λαμποράλ και 3-1 με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα.
Το γαϊτανάκι άρχισε στις 6 Νοεμβρίου του 2002 στη Βιτόρια, όπου ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε με 76-75 (Μακ Ντόναλντ 15, Μίντλετον 15, Φώτσης 12- Νοτσιόνι 20, Αλεν 15, Μότολα 13), με άνθρωπο της τελευταίας στιγμής τον Αριελ Μακ Ντόναλντ που ευστόχησε σε 2/2 βολές στην εκπνοή!
Στις 29 Ιανουαρίου του 2003, στα Πατήσια οι «πράσινοι» επιβλήθηκαν της Ταού με 86-83 (Φώτσης 17, Μακ Ντόναλντ 14, Μίντλετον 12- Νοτσιόνι 22, Φουαρές 19, Καλδερόν 18) χάρη στην ψυχραιμία του Γιάκα Λάκοβιτς και του Ιμπράημ Κουτλουάι που έβαλαν 4/4 βολές, ενώ στη λήξη αστόχησε σε σουτ τριών πόντων ο Τζερόμ Αλεν.
Η επόμενη και μάλιστα τετραπλή πράξη παίχτηκε τη σεζόν 2004-05, όταν μάλιστα και οι δυο ομάδες προκρίθηκαν στο Φάιναλ Φορ της Μόσχας. Στο θρίλερ της 1ης Δεκεμβρίου στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός επικράτησε στην παράταση με 99-95 (85-85 με τρίποντο του Κόνλεϊ στα 40’’, Στσεπάνοβιτς 24, Τσαρτσαρής 12π.-10ρ., Μπατίστ 13, Διαμαντίδης 12- Ματσιγιάουσκας 22π.-7ρ.,4ασ., Νταβίντ 22, Κόνλεϊ 18).
Στις 16 Ιανουαρίου του 2005 στη Βιτόρια η Ταού νίκησε τον Παναθηναϊκό με 84-82 (Φέμερλινγκ 19, Τσαρτσαρής 13, Παπανικολάου 13- Πριτζόνι 16, Νταβίντ 14, Χάνσεν 12) σε ένα επίσης συγκλονιστικό ματς, που κρίθηκε από τις 2/2 βολές του Πριτζιόνι, ενώ στη συνέχεια αστόχησαν σε τρίποντο ο Δημήτρης Διαμαντίδης και σε λέι απ ο Γιώργος Καλαϊτζής.
Στο Top 16 τα δυο ματς δεν επιφύλαξαν συγκινήσεις: στις 9 Μαρτίου στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός νίκησε με 93-81 (Λάκοβιτς 25, Μπατίστ 21-Ματσιγιάουσκας 18, Σκόλα 17), ενώ στις 23 Μαρτίου επικράτησε η Ταού με 86-69 (Λάκοβιτς 12, Διαμαντίδης 12- Σκόλα 18, Χάνσεν 18).
Το καλοκαίρι του 2005 ο Ιβάνοβιτς ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μπαρτσελόνα, η οποία βρέθηκε στο δρόμο του Παναθηναϊκού τη σεζόν 2006-07 και τότε μοιράστηκαν τις νίκες. Στις 21 Φεβρουαρίου του 2007 στο ΟΑΚΑ οι «πράσινοι» επικράτησαν με 102-82 (Μπετσίροβιτς 24, Διαμαντίδης 17π., 7ασ., Τομάσεβιτς 13π., 11ρ.- Ναβάρο 21, Τρίας 16, Κακιούζης 13), ενώ στις 21 Μαρτίου του 2007 στη Βαρκελώνη νίκησαν οι «μπλαουγκράνα» με 87-66 (Τομάσεβιτς 18, Μπατίστ 10-Βάθκεθ 14, Γκριμάου 12).
Τη σεζόν 2007-08, ο Ομπράντοβιτς σημείωσε δυο νίκες επί του Ιβάνοβιτς: στις 15 Νοεμβρίου του 2007, στο ΟΑΚΑ με 76-66 (Διαμαντίδης 15π., 7ρ., 2ασ., 5κλ.- Γιασικεβίτσιους 13, Τσαρτσαρής 11- Κασούν 16, Μοραντάις 14, Λάκοβιτς 13) και στις 10 Ιανουαρίου του 2008 στη Βαρκελώνη με 56-55 (Τσαρτσαρής 20π., 5/9τρ., 8ρ., Διαμαντιδης 8, Σπανούλης 8- Γκριμάου 17, Λάκοβιτς 9). Σε αυτό το ματς η Μπαρτσελόνα προηγήθηκε με 51-44, αλλά οι «πράσινοι» πέρασαν μπροστά με τρίποντο του Τσαρτσαρή (51-52), ενώ στα 32’’ ο Σπανούλης επίσης από τα 6μ.25 έκανε το σκορ 54-55. Ακολούθησαν ½ βολές του Διαμαντίδη (54-56) και του Γκριμάου (55-56) και στη συνέχεια ο Διαμαντίδης τάπωσε τον Λάκοβιτς, ενώ στην εκπνοή αστόχησε σε τρίποντο ο Μπαζίλε!
Τα τελευταία (πριν από το αυριανό) ραντεβού των δυο προπονητών χρονολογούνται την περίοδο 2010-11, που κατέληξε στον θρίαμβο του Παναθηναϊκού στο Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης. Στις 3 Φεβρουαρίου του 2011 στη Βιτόρια η Κάχα Λαμποράλ επιβλήθηκε με 77-70 (Μπατίστ 16, Νίκολας 15, Διαμαντίδης 12π., 11ασ.- Σαν Εμετέριο 21, Τελέτοβιτς 17), ενώ στις 17 Φεβρουαρίου του 2011 στο ΟΑΚΑ εκτυλίχθηκε άλλο ένα θρίλερ που ανέδειξε νικητή τον Παναθηναϊκό με 76-74 (Φώτσης 22π., 11ρ., Νίκολας 12, Μπατίστ 12- Λόγκαν 21, Σαν Εμετέριο 19, /Χουέρτας 17). Στα 38’’ ο (νυν «πράσινος») Εστεμπάν Μπατίστα ισοφάρισε με τρίποντο σε 72-72, ο Μπατίστ έβαλε μπροστά τον Παναθηναϊκό με 74-72, ο Χουέρτας ισοφάρισε με 2/2 βολές (74-74), στα 4’’ πάλι ο Μπατίστ σκόραρε για το 76-74, ενώ ακριβώς στην εκπνοή-που υπήρξε παράλληλα η κορύφωση του δράματος- ο Σαν Εμετέριο αστόχησε σε δυο βολές!!!
Σαράντα τέσσερις μήνες μετά από αυτό το θρίλερ ο Ιβάνοβιτς και ο Ομπράντοβιτς θα βρεθούν αντιμέτωποι για 13η φορά σε αυτούς τους παράλληλους, αλλά αντίθετους βίους τους : ο Ζέλικο έχει το προβάδισμα με σκορ 8-4 έναντι του Ντούσκο, ο οποίος εκτός από μια πέμπτη νίκη, θα ήθελε κιόλας στο τέλος της φορτισμένης βραδιάς να ακούσει το «Ιβάνοβιτς, πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ»!
Αύριο το βράδυ εκείνος (ο Ζέλικο) κι εκείνος (ο Ντούσκο), θα βρεθούν ενώπιος ενωπίω στο ΟΑΚΑ για 13η φορά στα χρονικά, αναμετρηθούν, αλλά καμιά από τις προηγούμενες δεν είχε τη συναισθηματική φόρτιση και το ειδικό βάρος της αυριανής...
Μοιάζει σαν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας: ο άνθρωπος που βρισκόταν επί 13 συναπτά έτη στον πάγκο του Παναθηναϊκού επιστρέφει -για δεύτερη φορά, μετά τις 20 Μαρτίου του 2014- στο παλιό κι αγαπημένο σπίτι του, όπου όμως ο Αλβέρτης και ο... Μπράμος τον έβαλαν να κοιμηθεί στρωματσάδα! Επιστρέφει και βρίσκει απέναντι του έναν συνηθισμένο, αλλά... ασυνήθιστο νοικάρη του πάγκου: έναν (υπό την ευρεία έννοια) συμπατριώτη του, τρία χρόνια μεγαλύτερο του στην ηλικία, τρία χρόνια νεότερο του στην προπονητική σταδιοδρομία, εννέα... τρόπαια μικρότερο του, ανταγωνιστή του εδώ και δέκα τέσσερα χρόνια, αντίθετο ιδεολογικά και ζηλωτή των τίτλων, της δόξας, της λατρείας του κόσμου και του θρύλου του!
Δεν ξέρω εάν και αύριο (όπως την προηγούμενη φορά) οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα φωνάξουν «Ομπράντοβιτς, πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ», αλλά είμαι σίγουρος πως εάν κι εφόσον ακουστεί το σύνθημα, εκείνη την ώρα ο Ιβάνοβιτς θα κάνει ό,τι και ο Οδυσσέας όταν περνούσε μπροστά από τις μυθολογικές Σειρήνες...
Θα έχει βάλει κερί στα αυτιά των παικτών του κι ο ίδιος θα είναι δεμένος πάνω στο... κατάρτι για να μην παρασυρθεί από τη γοητεία που ασκεί και από τη λατρεία που απολαμβάνει ο Ζέλικο!
Αστειεύομαι, άλλωστε ο Ιβάνοβιτς φρόντισε να πράξει το καθήκον του, τονίζοντας ότι «ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον θρύλο του», αλλά σοβαρολογώ κιόλας, διότι κι ελόγου του, μπορεί να άργησε πολύ μέχρι να έρθει στα μέρη μας και να μην έχει την προίκα και τα παράσημα του «Ζοτς», αλλά μεταξύ ευσεβούς πόθου, λογικής φιλοδοξίας, ματαιοδοξίας και υστεροφημίας θα ήθελε απόψε ή στο εγγύς μέλλον να ακούσει το σύνθημα για πάρτη του...
Κάτι σαν «Ιβάνοβιτς, πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ»!
Επειδή η πρότερη αναφορά μου σε αντίθετους ιδεολογικούς πόλους μπορεί να παρερμηνευθεί, οφείλω να διευκρινίσω ότι ο διαχωρισμός δεν εδράζεται σε πολιτικές / κοινωνικές κοσμοθεωρίες, αλλά σε ακραιφνώς μπασκετικές: ο μεν Ομπράντοβιτς βαδίζοντας στα χνάρια του Ντούσαν Ιβκοβιτς ανήκει στη σφαίρα επιρροής και στη σχολή του συχωρεμένου Ατσα Νίκολιτς, ενώ ο Ιβάνοβιτς (που βεβαίως πήρε την ευλογία του «προφέσορα», ως αρχηγός της Γιουγκοπλάστικα το 1989 στο Μόναχο) βρισκόταν στο απέναντι «λόμπι», του οποίου γενάρχης ήταν ο Ράνκο Ζεράβιτσα και κυριότερος εκφραστής ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.
Στην πραγματικότητα και χωρίς την παραμικρή διάθεση να μειώσω την προπονητική αξία και την προσωπικότητα του Ντούσκο, ο νυν προπονητής του Παναθηναϊκού είναι «παιδί» (και επ’ ουδενί.... εξώγαμο) του Μπόζα και «αδελφή ψυχή» με τον Τζούροβιτς και με τον Σούμποτιτς...
Ο γεννημένος το 1957 στο Μπίγελο Πόλιε του Μαυροβουνίου, Ιβάνοβιτς και ο κατά τρία χρόνια μικρότερος, Ομπράντοβιτς βρέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι το 1980, στο γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα, ο μεν ως παίκτης της Μπουντούτσνοστ του Τίτογκραντ (νυν Ποντγκόριτσα), ο δε με την Μπόρατς Τσάτσακ. Το 1984 ο Ζέλικο μετακόμισε στην Παρτίζαν Βελιγραδίου που είχε ως προπονητή τον Ζόραν Σλάβνιτς προς τον οποίο μάλιστα έδωσε εξαίρετες συστάσεις ο... Μάλκοβιτς όντας εκείνη την εποχή ασίσταντ κόουτς του Ζεράβιτσα στον Ερυθρό Αστέρα!
Αυτό είναι που λένε, μπλέξαμε τα μπούτια μας και τα... λόμπι μας!
Τρία χρόνια αργότερα ο Μπόζα, που το 1986 είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Γιουγκοπλάστικα (αν και φαβορί για τη δουλειά ήταν ο Τζούροβιτς) αναζητούσε έναν έμπειρο ηγέτη της νεανικής και ταλαντούχας ομάδας που είχε στα σκαριά. Ο τριαντάρης και μπαρουτοκαπνισμένος Ιβάνοβιτς ο οποίος το 1986 οδήγησε την Μπουντούτσνοστ στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος (πίσω από τη Ζαντάρ και την Τσιμπόνα) κούμπωνε με ακρίβεια στο σχέδιο του...
Παρόντος του Ζέλικο, η Παρτίζαν στέφθηκε πρωταθλήτρια το 1987, ενώ τα επόμενα τρία χρόνια βρισκόταν αντιμέτωπος με τον Ιβάνοβιτς στα μεγάλα ντέρμπι με τη Γιουγκοπλάστικα: οι «ζούτκι» με αρχηγό τον νυν προπονητή του Παναθηναϊκού κατέκτησαν τρεις τίτλους στη σειρά και έναν ακόμη (για το περιλάλητο four-peat) ερήμην του. Στους τελικούς των πλέι οφς του 1988 και του 1989 νίκησαν την Παρτίζαν με 2-1 (101-79, 80-86, 88-67) και με 2-0 (74-73, 75-70) αντιστοίχως, ενώ το 1990 επιβλήθηκαν με 3-1 του Ερυθρού Αστέρα και το 1991 με 3-0 της Παρτίζαν.
Το καλοκαίρι του 1990 ο Ιβάνοβιτς μετακόμισε στην ισπανική Τζιρόνα κι έναν χρόνο αργότερα ο Ομπράντοβιτς αποφάσισε εν μία νυκτί να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Παρτίζαν την οποία οδήγησε αμέσως στην κατάκτηση του triple crown.
Οι δυο τους βρέθηκαν ξανά αντιμέτωποι τη σεζόν 1994-95 στο ισπανικό πρωτάθλημα: ο Ομπράντοβιτς ως προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης και ο Ιβάνοβιτς ως ασίσταντ κόουτς του Χοακίμ Κόστα στη Βάλβι Τζιρόνα. Στις 17 Δεκεμβρίου του ’94 η Ρεάλ επιβλήθηκε στην έδρα της με 70-68, ενώ στις 7 Απριλίου του 1995, μόλις τέσσερις μέρες πριν από το θριαμβευτικό για τους Μαδριλένους Φάιναλ φορ της Σαραγόσα, η Τζιρόνα επικράτησε με 75-63.
Το επόμενο ραντεβού τους άργησε οκτώ χρόνια και από τότε μέχρι σήμερα, ο Ζέλικο και ο Ντούσκο έχουν αναμετρηθεί δώδεκα φορές, όλες σε αγώνες του Παναθηναϊκού! Συνολικά το σκορ είναι 8-4 υπέρ του Ομπράντοβιτς που (πάντοτε ως προπονητής των «πρασίνων») έχει να επιδείξει 5 νίκες-3 ήττες κόντρα στην Ταού ή Κάχα Λαμποράλ και 3-1 με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα.
Το γαϊτανάκι άρχισε στις 6 Νοεμβρίου του 2002 στη Βιτόρια, όπου ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε με 76-75 (Μακ Ντόναλντ 15, Μίντλετον 15, Φώτσης 12- Νοτσιόνι 20, Αλεν 15, Μότολα 13), με άνθρωπο της τελευταίας στιγμής τον Αριελ Μακ Ντόναλντ που ευστόχησε σε 2/2 βολές στην εκπνοή!
Στις 29 Ιανουαρίου του 2003, στα Πατήσια οι «πράσινοι» επιβλήθηκαν της Ταού με 86-83 (Φώτσης 17, Μακ Ντόναλντ 14, Μίντλετον 12- Νοτσιόνι 22, Φουαρές 19, Καλδερόν 18) χάρη στην ψυχραιμία του Γιάκα Λάκοβιτς και του Ιμπράημ Κουτλουάι που έβαλαν 4/4 βολές, ενώ στη λήξη αστόχησε σε σουτ τριών πόντων ο Τζερόμ Αλεν.
Η επόμενη και μάλιστα τετραπλή πράξη παίχτηκε τη σεζόν 2004-05, όταν μάλιστα και οι δυο ομάδες προκρίθηκαν στο Φάιναλ Φορ της Μόσχας. Στο θρίλερ της 1ης Δεκεμβρίου στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός επικράτησε στην παράταση με 99-95 (85-85 με τρίποντο του Κόνλεϊ στα 40’’, Στσεπάνοβιτς 24, Τσαρτσαρής 12π.-10ρ., Μπατίστ 13, Διαμαντίδης 12- Ματσιγιάουσκας 22π.-7ρ.,4ασ., Νταβίντ 22, Κόνλεϊ 18).
Στις 16 Ιανουαρίου του 2005 στη Βιτόρια η Ταού νίκησε τον Παναθηναϊκό με 84-82 (Φέμερλινγκ 19, Τσαρτσαρής 13, Παπανικολάου 13- Πριτζόνι 16, Νταβίντ 14, Χάνσεν 12) σε ένα επίσης συγκλονιστικό ματς, που κρίθηκε από τις 2/2 βολές του Πριτζιόνι, ενώ στη συνέχεια αστόχησαν σε τρίποντο ο Δημήτρης Διαμαντίδης και σε λέι απ ο Γιώργος Καλαϊτζής.
Στο Top 16 τα δυο ματς δεν επιφύλαξαν συγκινήσεις: στις 9 Μαρτίου στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός νίκησε με 93-81 (Λάκοβιτς 25, Μπατίστ 21-Ματσιγιάουσκας 18, Σκόλα 17), ενώ στις 23 Μαρτίου επικράτησε η Ταού με 86-69 (Λάκοβιτς 12, Διαμαντίδης 12- Σκόλα 18, Χάνσεν 18).
Το καλοκαίρι του 2005 ο Ιβάνοβιτς ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μπαρτσελόνα, η οποία βρέθηκε στο δρόμο του Παναθηναϊκού τη σεζόν 2006-07 και τότε μοιράστηκαν τις νίκες. Στις 21 Φεβρουαρίου του 2007 στο ΟΑΚΑ οι «πράσινοι» επικράτησαν με 102-82 (Μπετσίροβιτς 24, Διαμαντίδης 17π., 7ασ., Τομάσεβιτς 13π., 11ρ.- Ναβάρο 21, Τρίας 16, Κακιούζης 13), ενώ στις 21 Μαρτίου του 2007 στη Βαρκελώνη νίκησαν οι «μπλαουγκράνα» με 87-66 (Τομάσεβιτς 18, Μπατίστ 10-Βάθκεθ 14, Γκριμάου 12).
Τη σεζόν 2007-08, ο Ομπράντοβιτς σημείωσε δυο νίκες επί του Ιβάνοβιτς: στις 15 Νοεμβρίου του 2007, στο ΟΑΚΑ με 76-66 (Διαμαντίδης 15π., 7ρ., 2ασ., 5κλ.- Γιασικεβίτσιους 13, Τσαρτσαρής 11- Κασούν 16, Μοραντάις 14, Λάκοβιτς 13) και στις 10 Ιανουαρίου του 2008 στη Βαρκελώνη με 56-55 (Τσαρτσαρής 20π., 5/9τρ., 8ρ., Διαμαντιδης 8, Σπανούλης 8- Γκριμάου 17, Λάκοβιτς 9). Σε αυτό το ματς η Μπαρτσελόνα προηγήθηκε με 51-44, αλλά οι «πράσινοι» πέρασαν μπροστά με τρίποντο του Τσαρτσαρή (51-52), ενώ στα 32’’ ο Σπανούλης επίσης από τα 6μ.25 έκανε το σκορ 54-55. Ακολούθησαν ½ βολές του Διαμαντίδη (54-56) και του Γκριμάου (55-56) και στη συνέχεια ο Διαμαντίδης τάπωσε τον Λάκοβιτς, ενώ στην εκπνοή αστόχησε σε τρίποντο ο Μπαζίλε!
Τα τελευταία (πριν από το αυριανό) ραντεβού των δυο προπονητών χρονολογούνται την περίοδο 2010-11, που κατέληξε στον θρίαμβο του Παναθηναϊκού στο Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης. Στις 3 Φεβρουαρίου του 2011 στη Βιτόρια η Κάχα Λαμποράλ επιβλήθηκε με 77-70 (Μπατίστ 16, Νίκολας 15, Διαμαντίδης 12π., 11ασ.- Σαν Εμετέριο 21, Τελέτοβιτς 17), ενώ στις 17 Φεβρουαρίου του 2011 στο ΟΑΚΑ εκτυλίχθηκε άλλο ένα θρίλερ που ανέδειξε νικητή τον Παναθηναϊκό με 76-74 (Φώτσης 22π., 11ρ., Νίκολας 12, Μπατίστ 12- Λόγκαν 21, Σαν Εμετέριο 19, /Χουέρτας 17). Στα 38’’ ο (νυν «πράσινος») Εστεμπάν Μπατίστα ισοφάρισε με τρίποντο σε 72-72, ο Μπατίστ έβαλε μπροστά τον Παναθηναϊκό με 74-72, ο Χουέρτας ισοφάρισε με 2/2 βολές (74-74), στα 4’’ πάλι ο Μπατίστ σκόραρε για το 76-74, ενώ ακριβώς στην εκπνοή-που υπήρξε παράλληλα η κορύφωση του δράματος- ο Σαν Εμετέριο αστόχησε σε δυο βολές!!!
Σαράντα τέσσερις μήνες μετά από αυτό το θρίλερ ο Ιβάνοβιτς και ο Ομπράντοβιτς θα βρεθούν αντιμέτωποι για 13η φορά σε αυτούς τους παράλληλους, αλλά αντίθετους βίους τους : ο Ζέλικο έχει το προβάδισμα με σκορ 8-4 έναντι του Ντούσκο, ο οποίος εκτός από μια πέμπτη νίκη, θα ήθελε κιόλας στο τέλος της φορτισμένης βραδιάς να ακούσει το «Ιβάνοβιτς, πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου