Η
αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας ενός γκέι αθλητή δεν είναι και ό,τι
πιο εύκολο, ακόμα και σε χώρες και κοινωνίες που θεωρούνται
απελευθερωμένες. Το πρόσφατο παράδειγμα των Τόμας Χίτσλσμπεργκερ και
Ρόμπι Ρότζερς ήταν ενθαρρυντικό. Ο δεύτερος, είχε αποκαλύψει ότι θα
σταματούσε το ποδόσφαιρο μετά την αποκάλυψή του, θεωρώντας πως δεν
μπορούσε να συνεχίσει. Ωστόσο, η τρομερή στήριξη που συνάντησε από
συναδέρφους και οπαδούς τον έκανε να αναθεωρήσει.
Στην Τουρκία, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Χαλίλ Ντινκντάγκ δεν είναι ποδοσφαιριστής, ωστόσο υπηρετούσε το ποδόσφαιρο από άλλο πόστο. Ήταν διαιτητής και μάλιστα από εκείνους που βλέπουν τη διαιτησία ως κάτι παραπάνω από μία δουλειά. Σφύριζε για περίπου μια δεκαετία στην Τραπεζούντα και το 2008 μπήκε στο στρατό. Αρκετές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γειτονική χώρα έχουν αναφερθεί στην αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας ως «ψυχική ασθένεια» στον τουρκικό στρατό.
Για να αποφύγει κάτι ανάλογο, ο Ντινκντάγκ αποκάλυψε στους γιατρούς τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Για αρκετές βδομάδες πέρασε από αξιολογήσεις σε στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου τελικά του «έκοψαν» τη θητεία του για «ψυχοσεξουαλικούς λόγους». Ωστόσο, δεν κατάφερε να επιστρέψει στη διαιτησία.
Η Τουρκική Ομοσπονδία, ενημερωμένη για όσα έλαβαν χώρα, δεν ανανέωσε την άδειά του. Ο επίσημος λόγος ήταν ότι η απόδοσή του, ενώ η Ομοσπονδία δεν ανταποκρίθηκε καν στις ενστάσεις του ίδιου και των υπηρεσιών στις οποίες απευθύνθηκε. Κάπως, μάλιστα, η ιστορία του διέρρευσε στα Media και ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι φημών γύρω από το όνομά του.
Για να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση, βγήκε μπροστά και δήλωσε ότι είναι ομοφυλόφιλος στην τηλεόραση, γνωρίζοντας ότι η πραγματική μάχη μόλις ξεκινούσε. Εκτός από τη διαιτησία, έχασε τη δουλειά του ως σχολιαστής σε ραδιόφωνο. Έστειλε περίπου 150 αιτήσεις για δουλειά χωρίς επιτυχία, είδε φίλους και γνωστούς να απομακρύνονται, ενώ ξεκίνησε να λαμβάνει μηνύματα που απειλούσαν τη ζωή του.
Η όλη κατάσταση τον οδήγησε στη φυγή από την πόλη του. Μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ξεκίνησε να σφυρίζει ξανά ανεπίσημους αγώνες και η συμπαράσταση των γονιών του, τον βοήθησε να ξανασταθεί στα πόδια του. Στην Πόλη, βρήκε κι άλλους που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα του. «Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν προσωπικό μου πρόβλημα. Μόνο δικό μου. Αλλά όταν υπόθεση έγινε γνωστή ξεκίνησα να λαμβάνω μηνύματα και mails από άλλους Τούρκους διαιτητές ή αθλητές, που μου διηγούνταν τις ιστορίες τους και ζητούσαν συμβουλές. Κατάλαβα ότι δεν είναι μόνο δική μου υπόθεση», τονίζει.
Τα τρία τέταρτα των διαιτητών της περιοχής του έσπευσαν να τον στηρίξουν, ενώ τριάντα χιλιάδες άνθρωποι υπέγραψαν αίτηση επαναφοράς του στη διαιτησία. Τούρκος αρθρογράφος τον συνέκρινε με τον Χάρβεϊ Μιλκ, τον πρώτο δηλωμένο γκέι πολιτικό των ΗΠΑ, ο οποίος ενέπνευσε και την ομώνυμη ταινία με τον Σον Πεν. Κανείς δεν συγκινήθηκε, με τον αντιπρόεδρο της Ομοσπονδία να επιμένει ότι η απόφαση δεν έχει να κάνει με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.
Ο Ντινκντάγκ συνεχίζει να παλεύει με την τουρκική Ομοσπονδία και σήμερα (27/11) ξεκίνησε νέα δικαστική διαμάχη, η 14η. Ο Τούρκος κλήθηκε στη Γερμανία από την πρωτοβουλία «Οπαδοί ενάντια στην Ομοφοβία», η οποία έχει μέλη από οργανωμένους αρκετών ομάδων της Bundesliga. Περιηγήθηκε σε πολλές πόλεις, όπως η Βρέμη και το Βερολίνο, μίλησε για την περιπέτεια του και τιμήθηκε από τη «Συμμαχία κατά της Oμοφοβίας».
«Θα μάχομαι για όσο ζω», τονίζει ο ίδιος στους Γερμανούς, που έχουν δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για την περίπτωσή του. «Νόμιζα ότι ήμουν ένα μυρμήγκι που θα μπορούσαν να λιώσουν. Νόμιζαν ότι θα τρέξω και θα κρυφτώ στη γωνία. Αλλά κατέστρεψαν τη ζωή μου και θα παλέψω μέχρι τέλους», τονίζει. Και συγκεντρώνει δίπλα του ένα μεγάλο πλήθος συμπατριωτών του...
Στην Τουρκία, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Χαλίλ Ντινκντάγκ δεν είναι ποδοσφαιριστής, ωστόσο υπηρετούσε το ποδόσφαιρο από άλλο πόστο. Ήταν διαιτητής και μάλιστα από εκείνους που βλέπουν τη διαιτησία ως κάτι παραπάνω από μία δουλειά. Σφύριζε για περίπου μια δεκαετία στην Τραπεζούντα και το 2008 μπήκε στο στρατό. Αρκετές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γειτονική χώρα έχουν αναφερθεί στην αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας ως «ψυχική ασθένεια» στον τουρκικό στρατό.
Για να αποφύγει κάτι ανάλογο, ο Ντινκντάγκ αποκάλυψε στους γιατρούς τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Για αρκετές βδομάδες πέρασε από αξιολογήσεις σε στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου τελικά του «έκοψαν» τη θητεία του για «ψυχοσεξουαλικούς λόγους». Ωστόσο, δεν κατάφερε να επιστρέψει στη διαιτησία.
Η Τουρκική Ομοσπονδία, ενημερωμένη για όσα έλαβαν χώρα, δεν ανανέωσε την άδειά του. Ο επίσημος λόγος ήταν ότι η απόδοσή του, ενώ η Ομοσπονδία δεν ανταποκρίθηκε καν στις ενστάσεις του ίδιου και των υπηρεσιών στις οποίες απευθύνθηκε. Κάπως, μάλιστα, η ιστορία του διέρρευσε στα Media και ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι φημών γύρω από το όνομά του.
Για να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση, βγήκε μπροστά και δήλωσε ότι είναι ομοφυλόφιλος στην τηλεόραση, γνωρίζοντας ότι η πραγματική μάχη μόλις ξεκινούσε. Εκτός από τη διαιτησία, έχασε τη δουλειά του ως σχολιαστής σε ραδιόφωνο. Έστειλε περίπου 150 αιτήσεις για δουλειά χωρίς επιτυχία, είδε φίλους και γνωστούς να απομακρύνονται, ενώ ξεκίνησε να λαμβάνει μηνύματα που απειλούσαν τη ζωή του.
Η όλη κατάσταση τον οδήγησε στη φυγή από την πόλη του. Μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ξεκίνησε να σφυρίζει ξανά ανεπίσημους αγώνες και η συμπαράσταση των γονιών του, τον βοήθησε να ξανασταθεί στα πόδια του. Στην Πόλη, βρήκε κι άλλους που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα του. «Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν προσωπικό μου πρόβλημα. Μόνο δικό μου. Αλλά όταν υπόθεση έγινε γνωστή ξεκίνησα να λαμβάνω μηνύματα και mails από άλλους Τούρκους διαιτητές ή αθλητές, που μου διηγούνταν τις ιστορίες τους και ζητούσαν συμβουλές. Κατάλαβα ότι δεν είναι μόνο δική μου υπόθεση», τονίζει.
Τα τρία τέταρτα των διαιτητών της περιοχής του έσπευσαν να τον στηρίξουν, ενώ τριάντα χιλιάδες άνθρωποι υπέγραψαν αίτηση επαναφοράς του στη διαιτησία. Τούρκος αρθρογράφος τον συνέκρινε με τον Χάρβεϊ Μιλκ, τον πρώτο δηλωμένο γκέι πολιτικό των ΗΠΑ, ο οποίος ενέπνευσε και την ομώνυμη ταινία με τον Σον Πεν. Κανείς δεν συγκινήθηκε, με τον αντιπρόεδρο της Ομοσπονδία να επιμένει ότι η απόφαση δεν έχει να κάνει με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.
Ο Ντινκντάγκ συνεχίζει να παλεύει με την τουρκική Ομοσπονδία και σήμερα (27/11) ξεκίνησε νέα δικαστική διαμάχη, η 14η. Ο Τούρκος κλήθηκε στη Γερμανία από την πρωτοβουλία «Οπαδοί ενάντια στην Ομοφοβία», η οποία έχει μέλη από οργανωμένους αρκετών ομάδων της Bundesliga. Περιηγήθηκε σε πολλές πόλεις, όπως η Βρέμη και το Βερολίνο, μίλησε για την περιπέτεια του και τιμήθηκε από τη «Συμμαχία κατά της Oμοφοβίας».
«Θα μάχομαι για όσο ζω», τονίζει ο ίδιος στους Γερμανούς, που έχουν δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για την περίπτωσή του. «Νόμιζα ότι ήμουν ένα μυρμήγκι που θα μπορούσαν να λιώσουν. Νόμιζαν ότι θα τρέξω και θα κρυφτώ στη γωνία. Αλλά κατέστρεψαν τη ζωή μου και θα παλέψω μέχρι τέλους», τονίζει. Και συγκεντρώνει δίπλα του ένα μεγάλο πλήθος συμπατριωτών του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου