Σε μια
από τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες από τα παλιά τηλεοπτικά σκετσάκια του
"Σ' αγαπώ-μ' αγαπάς" που προέβαλε το Mega, η Δήμητρα Παπαδοπούλου
αναρωτιόταν "εγώ πότε θα γίνω μάνα;" και την ίδια αγωνία μπορεί να
εκφράζει εδώ και μερικές ώρες ο... Νέβεν Σπάχια!Για να μην παρεξηγηθώ ο Κροάτης προπονητής (και παλιός φίλος από την εποχή που ήταν κολλητός του συχωρεμένου του Ντράζεν Πέτροβιτς) δεν φιλοδοξεί βεβαίως να γίνει μάνα, αλλά καθόλου δεν θα τον... χάλαγε να γίνει κι αυτός Μεσίνα στη θέση του Μεσίνα, έστω για ένα βράδυ!
Δύσκολα βεβαίως θα συμβεί αυτό, διότι ακόμη κι αν ο Μάικ Μπαντενχόλζερ (κτύπα ξύλο) αντιμετωπίσει κάποιο προσωπικό ή οικογενειακό πρόβλημα που θα τον αναγκάσει να απόσχει των καθηκόντων του, στον πάγκο των Χοκς, (δεν είμαι βέβαιος, αλλά νομίζω ότι) βάσει της ιεραρχίας και της επετηρίδας, προηγούνται άλλοι. Στο σταφ υπάρχουν ο Κένι Ατκινσον, ο Ντάρβιν Χαμ, ο Τείλορ Τζένκινς και ο Τσαρλς Λι, οπότε για να δει χαρά στα σκέλια του και στην άκρη του πάγκου ο Νέβεν, θα πρέπει στην Ατλάντα να πέσει ο ... Αρμαγεδδών!
Εδώ που τα λέμε η υπόθεση ενέχει το στοιχείο της υπερβολής ή μάλλον της συγκυρίας, διότι ο Εκτωρ κοουτσάρησε τους Σπερς εναντίον των Πέισερς (και θα ξαναβρεθεί στην άκρη του πάγκου αύριο κόντρα στους Κινγκς), λόγω ενός προβλήματος που ανάγκασε τον Γκρεγκ Πόποβιτς να υποβληθεί σε μια χειρουργική επέμβαση, αλλά ξα του. Η Ιστορία θα γράψει ότι κάπου, κάποτε, με κάποιον αντίπαλο και για κάποιον λόγο, ο Μεσίνα έγινε ο πρώτος μη Αμερικανός προπονητής ο οποίος διετέλεσε έστω και για μια ή δυο βραδιές, head coach σε ομάδα του ΝΒΑ!
Και όχι σ' όποια κι όποια ομάδα, αλλά στους πρωταθλητές Σπερς, που άλλωστε ως μια κατ' εξοχήν multi culti κατάσταση, διαθέτουν εννέα παίκτες που δεν γεννήθηκαν στις ΗΠΑ, έχουν έναν Ευρωπαίο ως πρώτο ασίσταντ και μια Αμερικανίδα (Μπέκι Χάμον) με ρωσική υπηκοότητα στο τεχνικό επιτελείο!
Ο Μεσίνα ήταν ο πρώτος πρωτοκλασάτος Ευρωπαίος προπονητής, ο οποίος αποδείχτηκε γνήσιος ρέκτης και παράτησε τις (όποιες) καβάτζες του για να ζήσει το αμερικάνικο όνειρο: το διέπραξε για πρώτη φορά τη σεζόν 2011-12, όταν μετά την πρόωρη αποχώρηση του από τη Ρεάλ Μαδρίτης εντάχθηκε στο επιτελείο του Μάικ Μπράουν στους Λέικερς και το επανέλαβε το περασμένο καλοκαίρι, μετά τη δεύτερη θητεία του στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας...
Εδώ βεβαίως οφείλω να επισημάνω ότι πριν από τον Μεσίνα και τον νεόκοπο Σπάχια, εκείνος που άνοιξε τον χορό των Ευρωπαίων προπονητών ως full-time assistant coach στο ΝΒΑ είναι ο 43άχρονος Σέρβος (και κάτοχος και της αμερικανικής υπηκοότητας) Ιγκόρ Κόκοτσκοφ, που διετέλεσε ασίσταντ στους Λος Αντζελες Κλίπερς (2000-03), στους πρωταθλητές του 2004 Ντητρόιτ Πίστονς, παρά τω Λάρι Μπράουν (2003-08), στους Φοίνιξ Σανς (2008-13) και πέρυσι στους Κλίβελαντ Καβαλίερς. Συν τοις άλλοις το 1999 ο Κόκοτσκοφ υπήρξε ο πρώτος μη Αμερικανός προπονητής, ο οποίος εντάχθηκε στο τεχνικό επιτελείο μιας κολεγιακής ομάδας (Μιζούρι), ενώ παράλληλα είναι προπονητής της εθνικής ομάδας της Γεωργίας.
Κι όμως όλους αυτούς θα μπορούσε να τους έχει για ... πρωινό ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, ωστόσο εκείνη η πραγματικά μεγάλη συμφωνία που πήγε να γίνει πριν από μερικά χρόνια έμεινε ημιτελής. Ο Ντούντα είχε βολιδοσκοπηθεί από τον general manager των Νάγκετς και παλαίμαχο παίκτη, Kίκι Βαντεγουέι για να αναλάβει ως αφεντικό την τεχνική ηγεσία των "σβόλων", ωστόσο το deal δεν ολοκληρώθηκε και το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχασε τότε την ευκαιρία να κάνει ένα μεγάλο άλμα...
Πριν από δυο χρόνια, όταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό και για μία σεζόν επέλεξε την αγρανάπαυση, βρέθηκε με την ευρεία έννοια πολύ κοντά στους Πίστονς: εκείνη την εποχή στην ομάδα του Ντητρόιτ έλυνε κι έδενε ο παλαίμαχος διεθνής γκαρντ Τζόε Ντούμαρς , που εκτίμησε ιδιαιτέρως τον Ζέλικο, όπως επίσης και τον Δημήτρη Ιτούδη, οι οποίοι συμμετείχαν κιόλας σε αρκετές προπονήσεις της ομάδας και την ακολουθούσαν στις αποστολές τόσο στην αρχή της regular season, όσο και στον αγώνα τους με τους Νικς στο Λονδίνο.
Εντέλει ο κλήρος έλαχε στον Μεσίνα, ο οποίος ολοένα και περισσότερο εξοικειώνεται με τα ήθη, τα έθιμα και το γενικότερο "modus lavorandi" του NBA. Αυτή η προσαρμογή καθίσταται ευκολότερη και δεν... πονάει, διότι ο Ετορε δουλεύει και ζει δίπλα στον Πόποβιτς και μάλιστα σε μια ομάδα με διεθνή κουλτούρα, ωστόσο κάποιες αρχές που ο ίδιος θεωρούσε απαράβατες, τώρα έχει αρχίσει να τις αναθεωρεί.
Το επισημαίνω αυτό διότι σε μια κουβέντα που ανοίξαμε πέρυσι (ενώ βρισκόταν ακόμη στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ) σχετικά με την ξεροκεφαλιά του Πόποβιτς και τη μοιραία επιλογή του "μη φάουλ" στον έκτο τελικό των Σπερς με τους Χιτ, υπεραμύνθηκε της απόφασης του μετέπειτα προϊσταμένου του και μάλιστα την τεκμηρίωσε με τέσσερα-πέντε επιχειρήματα!
Αναθεώρησης επίσης χρήζει και αυτή η ίδια ιστορική πρωτιά του Μεσίνα! Για ποιο λόγο; Μα, απλούστατα επειδή ο Ντέηβιντ Μπλατ, που είναι ο κανονικός προπονητής (και συνάμα ένας... φακίρης) των Καβαλίερς μπορεί να μη γεννήθηκε στην Ευρώπη, ωστόσο πέρασε τα τριάντα τρία από τα πενήντα πέντε χρόνια του μέχρι τώρα βίου του στα μέρη μας και (έχω την εντύπωση πως) στο Κλίβελαντ αυτό ακριβώς εκτίμησαν: τη διαδρομή και τις επιτυχίες του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ (σε συλλογικό και σε εθνικό επίπεδο), χώρια που ο άλλοτε προπονητής του Αρη διαθέτει κουλτούρα, διπλωματικές ικανότητες και συν τοις άλλοις είναι Εβραίος!
Εδώ και πολύ καιρό, από τη στιγμή που άρχισαν να εισβάλουν σαν τα λεφούσια οι μη Αμερικανοί παίκτες στα ρόστερ των ομάδων του ΝΒΑ, τίθεται αυτομάτως το ερώτημα πότε αυτή η επιδρομή θα απλωθεί και στον χώρο των προπονητών. Αυτό όντως αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο ζήτημα, που ωστόσο πάσχει από πρακτικής πλευράς, διότι είναι άλλο πράγμα οι 15 παίκτες κάθε ομάδας κι άλλο πράγμα ο (ένας) προπονητής μιας εκάστης εξ αυτών...
Υπάρχουν πολλοί μη Αμερικανοί προπονητές οι οποίοι έχουν την εμπειρία, την κλάση και την ικανότητα να κοουτσάρουν μια οποιαδήποτε ομάδα του ΝΒΑ. Μπορούν επίσης να μιλήσουν τη γλώσσα και να συνεννοηθούν με τους παίκτες, αλλά τα κυρίως προαπαιτούμενα σε αυτή την περίπτωση είναι η νοοτροπία και η εξοικείωση με ένα εντελώς διαφορετικό (από το ευρωπαϊκό) σύστημα.
Οπως μου είχε πει πρόπερσι στο Λονδίνο ο Ντούμαρς (ψιθυριστά, για να μην ακούει και... ψιλωθεί ο Ζέλικο!), όταν μια ομάδα εμπιστευθεί έναν Ευρωπαίο προπονητή κι αυτός δικαιώσει το ρίσκο,τότε ολάκερο το ΝΒΑ θα δαγκώσει τη λαμαρίνα μαζί τους και θα ξεροσταλιάζει κάτω από το μπαλκόνι τους!
Οψόμεθα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου