Οι φίλοι του έκαναν λόγω για ένα μεγάλο προπονητικό ταλέντο. Πολλοί ήταν όμως όσοι επέμεναν ότι «κοιμάται» στον πάγκο. Η αλήθεια ήταν ότι είχε αυτό το κάπως… κοιμισμένο ύφος που δεν βοηθούσε. Ηταν και οι αλλαγές που πολλές φορές δεν έκανε. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και το φετινό τραγικό ξεκίνημα, ώσπου πλέον δεν υπήρχαν άλλες δικαιολογίες και κατά συνέπεια άλλος δρόμος από εκείνον του χωρισμού για τις δύο πλευρές. Κι εκείνος ως παιδί που αγαπάει πολύ την ομάδα, δεν το έκανε δύσκολο και έφυγε μόνος του.
Ποια θα ήταν όμως η επόμενη ημέρα; Ο Χοκίν Απεριμπάι αφού μίλησε φανερά με τον Πέπε Μελ (πρώην Μπέτις, Γουέστ Μπρομ) και κρυφά με τον Αλεχάντρο Σαμπέγια (ο κόουτς της Αργεντινής στο προηγούμενο Μουντιάλ), πήγε και έκανε την έκπληξη με τον Ντέιβιντ Μόγιες. Ο τελευταίος μπορεί να μην έχει ανακοινωθεί ακόμα επίσημα, αλλά είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα πει ή έχει ήδη πει το ναι.
Πραγματικά πρόκειται για μία πολύ περίεργη συνύπαρξη και ένα παράτολμο εγχείρημα και από τις δύο μεριές. Στην Αγγλία γράφουν ότι ο Σκοτσέζος τεχνικός το έψαξε πολύ αναφορικά με το έμψυχο δυναμικό της ομάδας, αλλά και την ποιότητα της ζωής στην πόλη. Οσον αφορά το πρώτο σκέλος, το ρόστερ της Σοσιεδάδ είναι πολύ καλό και σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζει με την θέση της στη βαθμολογία, όπου ακροβατεί πάνω στην επικίνδυνη ζώνη. Για όποιον μάλιστα αμφισβητεί τη δυναμική του, αρκούν οι δύο ανατροπές με την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ρεάλ και την πρωταθλήτρια Ισπανίας, Ατλέτικο, για να τους δώσει μία πιο ξεκάθαρη απάντηση.
Ακόμα και πουλώντας κάθε χρόνο τα μεγάλα αστέρια της (πέρσι Ιγιαραμέντι, φέτος Μπράβο, Γκριεζμάν), έχει για βάση τους Ινιγο Μαρτίνεθ, Αλμπέρτο Ντε λα Μπέγια, Τσάβι Πριέτο, Κάρλος Βέλα, ακόμα και τον –για αδιευκρίνιστο λόγο- παραγκωνισμένο, αλλά σούπερ ταλαντούχο, Ρουμπέν Πάρδο. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι ταλαντούχοι παίκτες, όπως οι Γκρανέρο, Κανάλες, Φινμπόγκασον,Θαλδούα, Ερβίας που περιμένουν κάποιον να τους καθοδηγήσει και να τους βάλει σε τάξη.
Σε αυτό το κομμάτι ο Μόγιες είναι εξαιρετικά κατάλληλος. Μπορεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να μην ταίριαζε το προφίλ του, καθώς δεν ήταν «μιντιακός» και δεν κέρδισε τον σεβασμό των αστεριών της ομάδας (σ.σ.: αδίκως εάν σκεφτεί κανείς τι δεν κάνει τώρα και με καλύτερο υλικό ο Φαν Χάαλ), αλλά η Σοσιεδάδ μοιάζει πολύ με τη δική του Εβερτον, εκεί δηλαδή, όπου έκανε σπουδαία εργασία και εισέπραξε την καθολική αναγνώριση.
Ο 51χρονος ήταν έτοιμος για την επόμενη περιπέτεια. Ορεξη πολύ έχει και οφείλει να κάνει την… επανεκκίνηση του. Στην Αγγλία είναι αλήθεια ότι τέτοια καλή δουλειά δεν υπήρχε διαθέσιμη και εκείνος ήθελε να ενεργοποιηθεί. Αλλωστε ακόμα και αν δεν ήταν αρκετά καλός για το επίπεδο της Γιουνάιτεντ, παραμένει ένας εξαιρετικός μάνατζερ που δεν του αξίζει να είναι εκτός πιάτσας. Και για εκείνον όμως, παρά το ότι είναι ένα μεγάλο όνομα σε σχέση με τον Αράσατε ή ακόμα και με τον επιτυχημένο Μοντανιέ, υπάρχουν ερωτηματικά και αμφιβολίες.
Η βασικότερη και πιο εύλογη ένσταση όλων είναι πως πρόκειται για άνθρωπο που δεν μιλάει τη γλώσσα. Επίσης η κουβέντα πηγαίνει και στο κατά πόσο ένας Βρετανός θα μπορέσει να βγάλει άκρη στην Primera Division. Κανείς είναι αλήθεια δεν ξέρει πως θα εξελιχτεί αυτή η συμβίωση. Ωστόσο, η Σοσιεδάδ διαθέτει την σχετική ιστορική βάση για να μπορεί να είναι αισιόδοξη:
Ο Χάρι Λόου (1930-’35) υπήρξε ο πρώτος ξένος προπονητής στην ιστορία της και ήταν Αγγλος. Θα περνούσαν πολλά χρόνια έως ότου εμφανιστεί το 1985 ο Τζον Τόσακ. Ο Ουαλός δεν θα περνούσε απλά από το σύλλογο, αλλά με τρεις θητείες (1985-’89, 1991-’95, 2000-’02), 344 ματς, 136 νίκες και το τελευταίο τρόπαιο, το Κόπα ντελ Ρέι του 1987, θα γινόταν ο κόουτς των ρεκόρ (σ.σ.: βέβαια ο πιο επιτυχημένος είναι ο Αλμπέρτο Ορμαετσέα με τα δύο σερί πρωταθλήματα 1981, 1982). Η λίστα όμως δεν θα τελείωνε εκεί, μιας και κάποια στιγμή θα εμφανιζόταν και ο πρώην της Λάρισας, ο Ουαλός Κρις Κόλεμαν (2007-’08).
Οπότε με τους Βρετανούς οι Txuri-urdin έχουν δυνατή παράδοση. Αλλωστε ακόμα και ο πρώτος μη Ισπανός παίκτης που απέκτησαν Ουαλός ήταν. Για δύο χρόνια (1989-’91) έμεινε εκεί προερχόμενος από τη Λίβερπουλ, ο Τζον Ολντριτζ και ακόμα τον μνημονεύουν. Πρόκειται λοιπόν για μία έναν πολύ ενδιαφέρον γάμο που έρχεται από το πουθενά να δώσει έξτρα ενδιαφέρον στους μελετητές της πορείας της Σοσιεδάδ. Οσο για την απορία του Μόγιες: για το εάν αξίζει να ζεις σε αυτή την πόλη, το παραλιακό-γραφικό Σαν Σεμπαστιάν είναι από τις πιο όμορφες γωνιές της Ισπανίας…
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου