Απ' όσα παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες, αυτό που προκύπτει είναι ο τόσο συκοφαντημένος χώρος του ποδοσφαίρου που πολλοί θεωρούν βρώμικο και διεφθαρμένο είναι πολύ πιο καθαρός από τον χώρο της πολιτικής. Οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες που ενεργούν με βάση τους κανονισμούς και στην περίοδο των μεταγραφών με τους όρους της ελεύθερης αγοράς. Διαπραγματεύονται, οι ίδιοι ή οι ατζέντηδες τους, με τις ομάδες με τις οποίες κάνουν καθαρές συμφωνίες και φανερά συμβόλαια. Αντίθετα οι πολιτικοί, αν όχι όλοι, πάντως πάρα πολλοί παζαρεύουν και αλλάζουν κόμματα με μοναδικό κριτήριο την εξασφάλιση την εκλογή τους.
Κάποτε ξέραμε και θεωρούσαμε αυτονόητο - και συνεπώς και ηθικό - κάθε πολιτικός να επιλέγει και να εντάσσεται στον χώρο που εκπροσωπεί τις ιδέες του και τα πολιτικά του πιστεύω. Το κριτήριο αυτό σήμερα είναι εντελώς προσχηματικό. Η μεταπήδηση από τα ένα κόμμα σε άλλο, συγγενούς ή και τελείως διαφορετικής ιδεολογίας γίνεται χωρίς κανένα δισταγμό. Απλά, πασπαλίζεται με κάποιες τυπικές και ψεύτικες δικαιολογίες, για τα μάτια του κόσμου. Και το χειρότερο είναι ότι δυστυχώς υπάρχουν όχι λίγοι πολίτες - ψηφοφόροι που τους πιστεύουν και συνεχίζουν να τους ψηφίζουν.
Ετσι φτάσαμε σε περιπτώσεις που είναι... για ρεκόρ Γκίνες. Οπως αυτή του Β. Οικονόμου, π.χ. που μέσα σε λίγους μήνες πέρασε από τρία τέσσερα κόμματα, είτε σαν μέλος είτε σαν συνομιλητής και κατέληξε σε ένα εντελώς αντίθετης ιδεολογίας από αυτό που είχε ξεκινήσει! Βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε ένα ευτελισμό των ιδεολογιών και της πολιτικής, που αναδεικνύεται σε όλη του την έκταση, στις ημέρες που ζούμε.
Και όσο πλησιάζουμε στην ημέρα των εκλογών θα δούμε ακόμη περισσότερες και χειρότερες περιπτώσεις επαγγελματιών της πολιτικής που έχουν θράσος και ζητάνε την ψήφο μας. Και το τραγικό είμαι ότι τους την δίνουμε... *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου