Είναι φανερό
ότι η πίεση είναι μεγάλη και στον ίδιο τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Είναι
φανερό ότι αισθάνεται την ανάγκη να εξηγήσει όσο καλύτερα μπορεί την
επιλογή του να αντικαταστήσει τον Μίτσελ, κάτι που η πλειοψηφία των
φίλων του Ολυμπιακού δεν ήθελε.
Την άποψη
μου για αυτήν την επιλογή την έγραψα (“στα διαζύγια φταίνε πάντα και οι
δύο”) και δεν αλλάζει... Ούτε φυσικά θα μπω στην ουσία των επιχειρημάτων
που χρησιμοποίησε ο Βαγγέλης Μαρινάκης προκειμένου να προχωρήσει σε
αυτή την αντικατάσταση. Αλλωστε σε κείμενα μου τις προηγούμενες ημέρες
κάποια από αυτά τα εντόπισα. Το θέμα δεν είναι εκεί, ούτε φυσικά το θέμα
είναι αν ήταν σωστή η απόφαση του Μαρινάκη. Είπαμε αυτός οδηγεί το
καράβι, όχι ο κόσμος του Ολυμπιακού, αυτός έχει και το μαχαίρι και το
καρπούζι και αυτός θα κριθεί στο τέλος για αυτήν την δύσκολη επιλογή που
πήρε.
Μέχρι εκεί
όμως. Δεν χρειάζονταν τίποτα άλλο. Δεν χρειάζονταν όλα αυτά τα καρφιά
για τον Μίτσελ και την δουλειά του... Ποιος ο λόγος να σταθεί στην
παρουσίαση του Περέιρα στο αν ο Ολυμπιακός μπορούσε να νικήσει άνετα ή
όχι τον Πλατανιά με τους παίκτες των 750 ευρώ! Ποιος ο λόγος να υποτιμά
την δουλειά του Μίτσελ δηλώνοντας επιδεικτικά, “ο κύριος Περέιρα μας
έχει δείξει ότι ξέρει να χειρίζεται σωστά του μεγάλους παίκτες...” ή να
απαντά σε σχετική ερώτηση “δεν χρειαζόμαστε μεταγραφές για να νικήσουμε
τον Πλατανιά...”.
Στο φινάλε
αν αισθάνεται ότι πρέπει να πει κάτι για τις μεταγραφές που δεν έχουν
γίνει ακόμη δεν χρειάζεται να το κάνει με αυτόν τον τρόπο. Δεν
χρειάζεται στο επιχείρημα που βάζουν αρκετοί φίλοι του Ολυμπιακού “δεν
έφταιγε ο Μίτσελ για την κακή εικόνα, ο Μαρινάκης που δεν έκανε
μεταγραφές φταίει...” να απαντά με αυτόν τον τρόπο στην παρουσίαση ενός
νέου προπονητή.
Είναι επίσης
τουλάχιστον άστοχο από την πλευρά του να μην λέει μία καλή κουβέντα για
όσα θετικά (τι διάολο πρέπει να υπήρχαν και τέτοια) έκανε ο Μίτσελ αυτά
τα δύο χρόνια στον Ολυμπιακό. Ενα “ευχαριστώ” από τα χείλη του Μαρινάκη
σε δημόσια τοποθέτηση θα ήταν προτιμότερο, από το δεν μπορούσε να
νικήσει ούτε τον Πλατανιά...
Δεν στέκομαι
καν στα υπόλοιπα... Στην υποτίμηση δηλαδή ομάδων όπως ο Πλατανιάς και ο
Πανιώνιος ή ακόμη και ο ΠΑΟΚ, αφού κάποια στιγμή ο Μαρινάκης είπε και
το “δεν μπορούσαμε να νικήσουμε ούτε αυτόν τον ΠΑΟΚ...”. Το αν τα παιδιά
του Πλατανιά παίζουν με 750 ευρώ, ενώ αυτά του Ολυμπιακού με 750
χιλιάδες ευρώ έχει πολύ μικρή σημασία.
Οπως έχει
μικρή σημασία αν τα παιδιά του Ολυμπιακού παίζουν με 750 χιλιάδες ευρώ
και αυτά της Γιουβέντους με 7,5 εκατ. ευρώ. Πολύ θα ήθελα να ξέρω ποια
θα ήταν η εντύπωση του προέδρου του Ολυμπιακού αν άκουγε τον αντίστοιχο
της Γιουβέντους να λέει σε συνέντευξη τύπου “Πήγατε και χάσατε από κάτι
παίκτες που παίρνουν 750 χιλιάδες ευρώ, ενώ εσείς παίρνετε ένα σκασμό
εκατ. ευρώ το χρόνο...” ή ακόμη περισσότερο να απαντούσε ο Αντρέα Ανιέλι
σε Ιταλούς δημοσιογράφους στο ερώτημα αν θα γίνουν μεταγραφές με την
φράση “δηλαδή θέλουμε μεταγραφές για να νικήσουμε τον Ολυμπιακό...”.
Ο Μίτσελ
έκανε ότι έκανε στον Ολυμπιακό τα δύο τελευταία χρόνια και ο καθένας
μπορεί να κρίνει την δουλειά του, τα πλεονεκτήματά της και τα
μειονεκτήματά της και τώρα που η συνεργασία αυτή έληξε, έφυγε σαν Κύριος
έχοντας να πει μία καλή κουβέντα για όλους και κακή για κανέναν. Και
αυτός σίγουρα θα είχε τις πικρίες του. Και αυτός θα ήθελε να ρίξει τα...
καρφιά του. Δεν το έκανε όμως... Ποιος ο λόγος να το κάνει ο Ολυμπιακός
με τον πλέον επίσημο τρόπο, δια στόματος του προέδρου του; Είναι ένα
φάουλ του Μαρινάκη, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να έχει αποφύγει.
Αλλωστε αν κάτι του αναγνωρίζουν του προέδρου του Ολυμπιακού οι
περισσότεροι, είναι οι εξαιρετικές σχέσεις που δημιουργεί με τους
προπονητές και τους παίκτες της ομάδας. Για αυτό άλλωστε και όταν
χωρίζουν οι δρόμοι τους κανείς μα κανείς δεν έχει να πει κακή
κουβέντα...
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου