Σαν να έπαιζαν εντός έδρας, οι «πράσινοι» παρουσίασαν κατά διαστήματα την ενέργεια και τη φρεσκάδα που βγάζουν στα πρώτα 10λεπτα των αγώνων και ουσιαστικά «έπνιξαν» την ΑΕΚ και «καθάρισαν» μια από τις τελευταίες δύσκολες έδρες που έχουν μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου.
Το «κλειδί» για τον Παναθηναϊκό ήταν και πάλι το βασικό του χαρακτηριστικό για φέτος, η ενέργεια δηλαδή που καταθέτει στον αμυντικό προσανατολισμό του. Στόχος του Ιβάνοβιτς ήταν να... αποσυνδέσει τους Χέρστον και Ινγκλις από το καλάθι και το κατάφερε στο 100%.
Δεν είναι μόνο ότι οι δύο παίκτες της ΑΕΚ έμειναν συνολικά στους 15 πόντους, αλλά κυρίως το γεγονός ότι χρειάστηκαν συνολικά 21 προσπάθειες εντός πεδιάς για να το πετύχουν! Ο Παναθηναϊκός στην ουσία επιχείρησε να... ξεθεώσει τους παίκτες - κλειδιά της «Ενωσης» και με το συνεχόμενο rotation στην περιφέρεια το κατάφερε ιδανικά.
Ελάχιστες ήταν οι φάσεις που δεν βγήκαν οι περιστροφές στην άμυνα, πολλές ήταν οι «σκοτωμένες» επιθέσεις της ΑΕΚ που κατά διαστήματα έμοιαζε να χάνει τη συνοχή της. Υπήρξαν λάθη της Ενωσης που αισθανόσουν πως γίνονταν είτε από κούραση, είτε από αγανάκτηση που δεν μπορούσε να εκδηλώσει μια επίθεση με τον τρόπο που είχε σχεδιάσει.
Κι όλο αυτό βεβαίως οφείλεται κατά βάση στον αμυντικό προσανατολισμό του Παναθηναϊκού που ήξερε σε ποιους παίκτες μπορούσε να ρισκάρει, αλλά κυρίως πώς θα απομονώσει τους Ινγκλις και Χέρστον.
Οσον αφορά στην επίθεση, τα πράγματα ήταν σχετικά απλά για τον Παναθηναϊκό. Ο Μπατίστα ήταν εγγύηση κάτω από το καλάθι, ο Σλότερ ήταν μακράν ο MVP του παιχνιδιού καθώς συνδύασε τις λύσεις στην επίθεση με την άμυνα στον Ινγκλις, ενώ ο Γκιστ «φώναξε» παρών σ' όσες περιπτώσεις χρειάστηκε.
Μοναδικό αρνητικό σημείο είναι η βιασύνη που έδειξε σε αρκετές περιπτώσεις ο Παναθηναϊκός, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όπου τα λάθη στην προσπάθεια για εύκολο καλάθι, δημιουργούσαν ανισορροπία στις επιστροφές της άμυνας. Τα 10 λάθη είναι πολύ μεγάλος αριθμός και μπορεί οι «πράσινοι» να μην τα πλήρωσαν στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά είναι στοιχείο που θα πρέπει να προσέξουν για τα ματς στην Ευρώπη.
Οσον αφορά την ΑΕΚ, στάθηκε άτυχη γιατί είχε απέναντί της μια ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκας που δεν αφήνει λάθος να πέσει κάτω. Ο Παναθηναϊκός παίζει 40 λεπτά στον ίδιο ρυθμό, δεν κατεβάζει ταχύτητα και εκμεταλλεύεται την παραμικρή αδυναμία. Είναι από τα στοιχεία που κάνουν τους «πράσινους» να ξεχωρίζουν, με την έννοια πως από την πρώτη ημέρα του Ιβάνοβιτς μέχρι σήμερα, ο ρυθμός είναι σταθερός, ανεξάρτητα με τους τραυματισμούς, την κούραση και τα συνεχή παιχνίδια.
Ακόμη και οι διεκδικούμενες φάσεις, κατέληγαν σε πράσινα χέρια και θυμάμαι χαρακτηριστικά τη βουτιά του Σλότερ για να σώσει μια χαμένη μπάλα στην άμυνα και την ασίστ του Διαμαντίδη στον Μπατίστα για να τελειώσει τη φάση στην εξέλιξή της. Είναι από τις περιπτώσεις που όταν είσαι αντίπαλος αντιλαμβάνεσαι πως κάθε λάθος σου κοστίζει, αλλά δεν έχεις τρόπο για να το πάρεις πίσω, ειδικά αν σουτάρεις με τόσο άσχημα ποσοστά από τα 6,75μ. (6/26).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου