Ας τα πάρουμε απ' την αρχή. Η ΑΕΚ βρέθηκε από νωρίς (23΄) με δέκα παίκτες στην Ριζούπολη και αυτό αναμφισβήτητα την επηρέασε. Έμεινε πίσω στο σκορ από στημένη φάση, είδε τον Απόλλωνα να μη διπλασιάζει τα τέρματά του λόγω της ικανότητας του Ανέστη στο ένας εναντίον ενός και όλα στο πρώτο 45λεπτο ήρθαν τούμπα!
Κι όμως η Ένωση στο δεύτερο ημίχρονο, έπαιξε ορθόδοξο ποδόσφαιρο, έφτασε κοντά (και τελικά) στο γκολ, ενώ με τη μυθική κίνηση και το ανάποδο ψαλίδι του Μπρέσεβιτς θα μπορούσε να είχε πάρει το διπλό και με παίκτες λιγότερο...
Αυτό το δεύτερο 45λεπτο και η παρουσία τους σε αυτό εκθέτουν τους ίδιους τους Κιτρινόμαυρους για την εικόνα τους στο πρώτο μισό του αγώνα και για το γεγονός ότι εκνευρίστηκαν τόσο πολύ για όσα έκαναν οι αντίπαλοί τους. Δεν επιτρέπεται, πιο σωστά απαγορεύεται, να πέφτει η ΑΕΚ στην παγίδα του εκάστοτε αντιπάλου και να καταστρέφει το παιχνίδι της ο εκνευρισμός.
Γιατί αυτό έγινε και σ' αυτό πρέπει να εστιάσει ο Τραϊανός Δέλλας ειδικά ενόψει της αναμετρήσης με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο. Δηλαδή, θέλω να πω, πως καταλαβαίνει κανείς ότι αν οι Κιτρινόμαυροι εκνευρίζονται και χάνουν τη συγκέντρωσή τους και την προσήλωσή τους στο πλάνο και στον αντικειμενικό σκοπό απέναντι σε ένα ματς χαλαρό, τότε οι πιθανότητες διπλασιάζονται αν πρόκειται για ένα δυνατό παιχνίδι όπως είναι αυτό με τον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ θα χρειαστούν 1000% συγκέντρωση και προσήλωση στο σχέδιο...
Από την άλλη έχει τεράστια σημασία αγωνιστικά και όχι μόνο πως αυτή η ομάδα δεν μπορεί να χάσει είτε όταν μένει με δέκα παίκτες (σωστά κατά την άποψή μου) από το 23΄ είτε αργότερα με εννιά (επίσης σωστά). Η ΑΕΚ του Δέλλα δείχνει και αποδεικνύει πως δεν συμβιβάζεται με την έννοια της λέξης ήττας.
Απίστευτο πάθος, σούπερ αντοχές, δύναμη και σούπερ φυσική κατάσταση αποτελούν επίσης σημαντικά θετικά στοιχεία που οφείλεις να αναγνωρίσεις και να αναδείξεις. Κάτι που πιστώνεται συνολικά στο τεχνικό τιμ και φυσικά (και) στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές...
Ο Μπρέσεβιτς εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι έπρεπε να ξεκινήσει σ' αυτό το ματς κατά την ταπεινή μου άποψη ενώ ελπίζω η δεύτερη κίτρινη κάρτα του Πλατέλλα να μην είναι αποτέλεσμα του εκνευρισμού του για τις δυο τελευταίες του παρουσίες που δεν κρίνονται θετικές και να είναι λόγω της έντασης του συγκεκριμένου αγώνα.
Έρχεται το ματς με τα Χανιά που είναι δύσκολο (καλή η ομάδα της Κρήτης και αποδείχτηκε στο Κύπελλο -και όχι μόνο- αυτό) μεν αλλά και ευκαιρία δε για να ηρεμήσει η ομάδα και να προχωρήσει όπως όλο το προηγούμενο διάστημα σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Επιπρόσθετα να σημειώσω τούτο γιατί το συζητούσα και με φίλους: δεν υπάρχουν οι ατάκες του στυλ "με την ΑΕΚ σκίστηκαν και λύσσαξαν όλοι όπως και του Απόλλωνα, πέφτουν κορμιά", δηλαδή για τον Θεό, εννοείται αυτό και έτσι θέλουμε και πρέπει. Δεν θα είμαστε σαν άλλους που γκρινιάζουν μόλις τους παίξει κανονικά (απλά και ούτε καν δυνατά) και με πάθος.
Ετσι πρέπει να είναι... Μακάρι κάθε ματς σε κάθε κατηγορία όλες οι ομάδες να λύσσαγαν για να κερδίσουν! Όλα τα άλλα είναι γελοίες δικαιολογίες για να 'χουμε να λέμε και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...
Υγ: Δεν θα ασχοληθώ καν με αυτά που έγιναν μετά το τέλος του ματς ενώ είχαν αποχωρήσει οι ομάδες. Γιατί αν αυτά θεωρούνται σοβαρά επεισόδια και ξύλο, αυτά που έχουν γίνει σε αγώνες της Σούπερ Λίγκας είναι τουλάχιστον εγκλήματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου