Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Οι απογοητεύσεις και οι ευχάριστες εκπλήξεις!

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες με τη μισή Ευρωλίγκα να έχει περάσει, γράφει για αυτούς που τον απογοητεύουν με την απόδοσή τους, αλλά και αυτούς που παίζουν καλύτερα από όσο πίστευε.
Αν σκεφτούμε πως ο πρωταθλητής Ευρώπης χρειάζεται περίπου 30 παιχνίδια για να κατακτήσει το τρόπαιο τότε βρισκόμαστε στα μισά της διοργάνωσης. Μετά από 15 παιχνίδια και περίπου 110 ημέρες μπορώ να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα για παίκτες τους οποίους ανυπομονούσα να δω και τελικά με απογοήτευσαν. Φυσικά υπάρχει και η ακριβώς αντίθετη κατηγορία, αυτών δηλαδή οι οποίοι πραγματοποιούν εξαιρετικές εμφανίσεις και δεν τους υπολόγιζε κανείς.
ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ Ο...
Στεφάν Λάσμε: Η επιτομή του «με έκανε μάγκα ο Διαμαντίδης». Καλό θα ήταν να του έδινε και μέρος του παχυλού συμβολαίου που υπέγραψε στην Τουρκία. Σε 15 ματς έχει 7,2 πόντους και 4,6 ριμπάουντ σουτάροντας με 49% εντός παιδιάς και με 60% από τη γραμμή των βολών.
Με μία ψυχρή ματιά τα νούμερα είναι καλά, αλλά δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό ήταν υψηλότερα (10π. το 2012-13 και 9π. το 2013-14). Γενικότερα περίμενε πολλά περισσότερα από αυτόν, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Τσαρλς Τζένκινς: Κατακόρυφη πτώση. Η απόλυτη βουτιά. Την περασμένη σεζόν είχε 9,4 πόντους και φέτος έχει 4,1. Άλλος άνθρωπος και δικαίως στον Ερυθρό Αστέρα δεν είναι ικανοποιημένοι με τα όσα βλέπουν από αυτόν στο παρκέ.
Μάνουτσαρ Μαρκοϊσβίλι: Τον άρπαξε η ΤΣΣΚΑ από τη Γαλατάσαραϊ και όλη η Ευρώπη μίλαγε για σπουδαία μεταγραφή. Μάταια. Ο Γεωργιανός γκαρντ την 9η σεζόν του στην Ευρωλίγκα (δεν είναι και νέος) σκοράρει 3,6 πόντους, αμείβεται πλουσιοπάροχα και όση ώρα βρίσκεται στο παρκέ περισσότερο μπερδεύει τους Ρώσους παρά τους βοηθά. Υπήρξε τραυματίας, ωστόσο αυτός δεν είναι λόγος να σέρνεται.
Σον Τζέιμς: Ο περσινός τραυματισμός του στη μέση τον έκανε σε άλλο παίκτη. Η Αρμάνι τον εμπιστεύτηκε και αυτός ανταποδίδει 3,7 πόντους και 3,3 ριμπάουντ. Δε μπορεί να παίξει πια σε αυτό το επίπεδο. Στη Μακάμπι όταν ήταν υγιής (12-13) είχε 11,5 πόντους και 6,5 ριμπάουντ. Όταν ξεκίνησαν τα προβλήματα (έπαιξε 10 ματς το 13-14) είχε 9,8 πόντους.
Μαρτίνας Πότσιους: Παίκτης για εντός «των τειχών» ξεκάθαρα. Όταν φοράει τη φανέλα της Ζαλγκίρις κάνει πράματα και θαύματα (10,3 πόντους, 4 ριμπάουντ το 13-14). Στη Ρεάλ πέρασε και δεν ακούμπησε. Άντε ας πούμε πως Ρεάλ ήταν αυτή, σούπερ στα γκαρντ «οκ», αλλά στη Γαλατά; Ο Λιθουανός έχει 6,3 πόντους 1,5 ριμπάουντ, ωστόσο στο παρκέ είναι περισσότερο καταστροφικός παρά θετικός.
Ντάριους Σονγκάιλα: Το μπάσκετ τον έχει ξεπεράσει αν και μέχρι πριν λίγα χρόνια έβρισκε χρόνο συμμετοχής στο ΝΒΑ. Ο Λιθουανός έχει 5,1 πόντους και 2,4 ριμπάουντ ανά μέσο όρο αλλά δέχεται τουλάχιστον τους διπλάσιους από κάθε αντίπαλο τον οποίο μαρκάρει. Σε αυτή την ομάδα βρίσκεται στο παρκέ μόλις για 13 λεπτά. Καταλαβαίνετε γιατί συμβαίνει αυτό.
ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟΝ...
Αρτσιόμ Παρακχούσκι: Το πουλέν μου πριν καν ξεκινήσει η φετινή διοργάνωση αφού πέρυσι στο Eurocup είχε δώσει δείγματα γραφής. Μάλλον ο κορυφαίος σέντερ της διοργάνωσης μέχρι τώρα ως προς την ουσία και την παραγωγικότητα. Ο Λευκορώσος έχει 12,5 πόντους (63,5% στα δίποντα) και 7 ριμπάουντ. Εκπληκτικός στα τελειώματα των φάσεων κοντά στο καλάθι και καλός αμυντικός. Πλήρες πακέτο.
Τέιλορ Ρότσεστι: Αφού πιάσαμε τη Νίζνι να τελειώνω με αυτήν. Ο Ρότσεστι στη Λαμποράλ (12-13) ήταν για γέλια. Αστείος παίκτης. Στη Σιένα παρακάλαγαν οι αντίπαλοι να βρίσκετε στο παρκέ διότι απλά κατέστρεφε το παιχνίδι των Ιταλών. Φέτος κάνει «παπάδες» λες και τον μεταμόρφωσε κάποιο ραβδί. Από τα κορυφαία γκαρντ της διοργάνωσης.
Τζαμέλ ΜακΛιν: Το βελγικό πρωτάθλημα δεν το παρακολουθώ για αν τον ξέρω, αλλά τον έμαθα μια και καλή φέτος. Ο undersized σέντερ της Άλμπα πραγματοποιεί σπουδαία σεζόν (14π., 5,6 ριμπ.) και προσφέρει μόνο μπελάδες στους αντίπαλους ψηλούς. Πολύ καλός παίκτης ο οποίος νομίζω πως κάνει την πρώτη και τελευταία χρονιά του στο Βερολίνο.
Τσέντι Οσμάν: Άλλο να είσαι πρώτος στο χωρίο (μικρές εθνικές ομάδες) και άλλο να μπορείς να σταθείς επάξια στην Ευρωλίγκα. Ο Ίβκοβιτς τον έριξε στα βαθιά και αυτός όχι μόνο κολύμπησε, αλλά βγαίνει και πρώτος στη στεριά. Με 7,3 πόντους και άριστα ποσοστά (52,3% στα δίποντα και 32,4% στα τρίποντα) και 4 ριμπάουντ στην παρθενική του σεζόν στην Ευρωλίγκα είναι αριθμοί οι οποίοι υπόσχονται πάρα πολλά για το μέλλον. Θέλει θράσος για να τα καταφέρει και φαίνεται πως διαθέτει μπόλικο.
Μπόμπαν Μαριάνοβιτς: Η χρονιά που εκτόξευσε την καριέρα του. Η πορεία του Ερυθρού Αστέρα εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη δική του παρουσία στο παρκέ. Μέχρι πρότινος ήταν ένα σέντερ από τα πολλά. Φέτος όμως με 15,6 πόντους (615 δίποντα και 76,3% στις βολές) και 9,9 ριμπάουντ σε κάθε ματς βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για μεταγραφή και κέρδη στο ταμείο των Σέρβων. Ο μοναδικός παίκτης της διοργάνωσης ο οποίος αγγίζει το double double στους μέσους όρους του.
Αντρέι Βοροντσέβιτς: Ο τραυματισμός του Βίκτορ Κριάπα άλλαξε τη ζωή του. Ο Δημήτρης Ιτούδης τον έριξε στο παρκέ και αυτός φρόντιζε σε κάθε ματς να κερδίζει περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Ο Βοροντσέβιτς έχει 11,4 πόντους με 58% στα δίποντα και 45% στα τρίποντα), παίρνει 5,7 ριμπάουντ και δίνει 2,5 ασίστ. Αν δε σας αρκούν αυτά, τότε σημειώστε πως είναι ο τρίτος παίκτης με τα περισσότερα συμμετοχής (27:36) πίσω από τους Τεόντοσιτς και Γουίμς.
Ματ Λοτζέσκι: Πέρυσι ήταν αρκετά καλός, αλλά πολλοί τον υποτιμούσαν. Φέτος ο Αμερικανός πραγματοποιεί εξαιρετική σεζόν με 11,5 πόντους (63,8% δίποντα και 43,2% τρίποντα) και μαζεύει σχεδόν 4 ριμπάουντ. Δεν είναι μόνο τα νούμερα όμως, αλλά η γενικότερη παρουσία του στο παρκέ και πόσο πολύ βοηθάει τους Πειραιώτες. Δεν περίμενα να κάνει τόσο καλή χρονιά.
Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς: Μακράν ο πιο βελτιωμένος παίκτης του Παναθηναϊκού, αλλά και από τις πλέον θετικές εκπλήξεις της διοργάνωσης. Ο Βλάντο μεγάλωσε, αφού στα 17 ματς που έπαιξε πέρυσι δεν είχε κάνει τίποτα. Φέτος όμως αποδεικνύει τι καταφέρνει κανείς μέσα από τη δουλειά. Ο Έλληνας φόργουορντ έχει 8,6 πόντους με 44,6% στα δίποντα και 24,5% στα τρίποντα (αυτό πρέπει να ανέβει άμεσα πάντως), παίρνει 3,5 ριμπάουντ και δίνει 2 τελικές πάσες σε κάθε παιχνίδι. Τα 24:49 που αγωνίζεται δεν είναι μόνο λόγω της απουσίας άλλης λύσης στη θέση «3»...
Φελίπε Ρέγες: Πως διάολο γίνεται η Ρεάλ των εκατομμυρίων, των 5 ψηλών (Ρέγες, Μπουρούσης, Σλότερ, Μεϊρί, Αγιό) να έχει καλύτερο σέντερ τον 35χρονο Ρέγες; Μάγκας και μπράβο του. Με 12 πόντους (56,6% δίποντα και 85,2% στις βολές) και 6,6 ριμπάουντ πραγματοποιεί την κορυφαία του σεζόν μετά από 11 χρόνια παρουσίας στην Ευρωλίγκα. Αν το περιμένατε εσείς, τότε πηγαίνω πάσο...
Εννοείται και τα όσα αναφέρω είναι προσωπικές εκτιμήσεις. Συνεπώς μπορείτε να συμμετέχετε κι εσείς μεταφέροντας δικές σας σκέψεις για κάποιους που σας έχουν απογοητεύσει ή σας έχουν ενθουσιάσει με την απόδοσή τους. Μοναδικός όρος να ομιλούμε για ομάδες του Top 16. καλό είναι να παραθέσετε και κανένα επιχείρημα.

*Πηγή: gazzetta.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: