«Η Μάντσεστερ είναι ο Παράδεισός μου»

Το Μόναχο ήταν η κόλασή του, αλλά το Μάντσεστερ ο Παράδεισός του. Σερ Ματ Μπάσμπι, ένδοξη πηγή έμπνευσης για τον ποδοσφαιρικό πλανήτη! Γράφει ο Πολύδωρος Παπαδόπουλος. 

Στις 6 Φεβρουαρίου του 1958 το ρολόι σταμάτησε να χτυπά στο Μάντσεστερ, η ιστορία της Γιουνάιτεντ άλλαξε για πάντα. Οχτώ παίκτες νεκροί, ο Ματ Μπάσμπι είχε 50% πιθανότητες να ζήσει μιας και τα τραύματα ήταν σοβαρά! Τα κατάφερε, λες και η μοίρα του το φύλαγε για να οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης τα παιδιά του! Ο Μπάσμπι θα δώσει τη δική του μάχη στο νοσοκομείο του Μονάχου, αλλά η Γιουνάιτεντ τον κράτησε στη ζωή!  «Κράτα την σημαία ψηλά. Να ανεμίζει ψηλά, Τζιμ» είχε τονίσει στον προσωρινό του αντικαταστάτη, Τζιμ Μέρφι σκορπίζοντας συγκίνηση σε όλη την Αγγλία!

Το καλοκαίρι εκείνης της μαύρης χρονιάς επιστρέφει στα καθήκοντά του, αντικρίζοντας μια ομάδα «πληγωμένη» στην ψυχή. Ζήτησε μια δεκαετία για να κάνει την ομάδα όπως πριν το δυστύχημα και άρχισε τη στελέχωση με νέους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές για να τους βάλει δίπλα στους παλιούς! Το μυαλό του... χρόνια μπροστά, η δουλειά του παρακαταθήκη για τους νεότερους, μιας και στοιχεία όπως: ομαδικότητα, αλληλοκάλυψη έλειπαν από το αγγλικό ποδόσφαιρο. Το μεγάλο μυστικό όμως δεν ήταν η σκληρή δουλειά, αλλά η οργάνωσή του. Δεκάδες «μάτια» σε όλο το Νησί και η Γιουνάιτεντ χτένισε και έφερε στο Μάντσεστερ τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής!

Από τον παράδεισο στην κόλαση!

Ο Μπάσμπι ήταν γνωστός για τις αμφιλεγόμενες αποφάσεις του να προσθέτει νέο αίμα στην ομάδα από το να δαπανά πολλά χρήματα για μεταγραφές. Έφερε νεαρούς όπως τους Μπιλ Φουλκς, Λίαμ Γουίλαν, Ντάνκαν Έντουαρντς και Μπόμπι Τσάρλτον μεταξύ άλλων. Αυτοί οι παίκτες θα γίνονταν τα «μωρά του Μπάσμπι». Τα «μωρά» ήταν μια συγκλονιστική ομάδα που πήρε διαδοχικά πρωταθλήματα (1956,1957). Ο Μπάσμπι λατρεύτηκε και… εκτός Νησιού, με τη Ρεάλ να του κάνει πρόταση. Ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου θα τονίσει:« Ο Μπάσμπι είναι σα να προπονεί στον παράδεισο». Η απάντηση - άρνηση δεν άργησε να έρθει «Η Μάντσεστερ είναι ο Παράδεισός μου». Ολα αυτά μέχρι το τραγικό δυστύχημα, όταν οι εφιάλτης στοίχειωσαν τον σύλλογο. 

«Ο σπουδαιότερος άνδρας…»

Ο Μπερναμπέου είχε συγκλονισθεί για τον όλεθρο που βρήκε τη Γιουνάιτεντ, μα περισσότερο είχε αισθανθεί δικό του άνθρωπο τον Ματ Μπάσμπι. Μπορεί η Αγγλική Ομοσπονδία να είπε όχι στον δανεισμό του Ντι Στέφανο, αλλά οι Μαδριλένοι άρχισαν φιλικά για να ενισχύσουν τον σύλλογο. Ο κόουτς της Γιουνάιτεντ μπορεί να έβλεπε τα χρήματα να εισρέουν στα ταμεία, αλλά δεν είχε ποτέ αυτό τον στόχο, ήθελε να διατηρήσει την ιδέα της Ευρώπης ζωντανή σε όλο το Μάντσεστερ! Ηταν ένα τεράστιο κίνητρο και ο Μπάσμπι δεν ήθελε να περάσει ανεκμετάλλευτο. «Δεν είσαι μόνο γενναιότερος, αλλά και ο σπουδαιότερος άνδρας που έχω γνωρίσει στο ποδόσφαιρο» θα πει ο Μπερναμπέου στον Μπάσμπι μετά το φιλικό στην Μαδρίτη. Μάλιστα, λίγα χρόνια αργότερα, σε αυτά τα... δοξασμένα για τη Γιουνάιτεντ, η ομάδα του Μπάσμπι θα αφήσει εκτός τη Ρεάλ και ο ισχυρός άνδρας των Μαδριλένων θα πει: «Είμαι χαρούμενος που ο αποκλεισμός ήρθε από τη Γιουνάιτεντ...»

Η ώρα της ανοικοδόμησης!
Η ανοικοδόμηση είχε αρχίσει, το έργο του τρομερά δύσκολο, όμως η υπομονή του, το χάρισμα του να βλέπει μπροστά και η στήριξη του κόσμου ήταν στοιχεία που κράτησαν την ομάδα όρθια, όταν τα λιγοστά κίνητρα και το εφιαλτικό 1958 ήταν ανυπέρβλητα εμπόδια. Μέσα σε μια πενταετία είχε δημιουργήσει μια ομάδα ανταγωνιστική και η κατάκτηση του κυπέλλου Αγγλίας το 1963 ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν η Μάντσεστερ για να στυλωθεί γερά στα πόδια της και να σηκωθεί.

Οι παίκτες της είχαν πλέον αισθανθεί πως μπορούσαν να κερδίσουν περισσότερα! Ο Μπάσμπι είχε καταφέρει καλά να κολλήσει τα κομμάτια στον αγωνιστικό χώρο. Ο Μπόμπι Τσάρλτον είχε ακόμα δυο τεράστια εργαλεία στο πλευρό του, τον Ντένις Λόου και τον Πατ Κρέραντ! Η σεζόν είχε ολοκληρωθεί με τον πλέον ιδανικό τρόπο και αυτή που άρχιζε (1963-64) είχε τα θεμέλια της ομάδας που είχε οραματιστεί ο Σκωτσέζος!
Φουλκς στην άμυνα, Κρέραντ στο κέντρο και… United Trinity στην επίθεση!
Ποιος ήταν ο τρίτος; Ηταν το δώρο του στην ομάδα, αφού από τα «ραντάρ» που είχε στήσει σε όλο το Νησί βρήκε τον Τζορτζ Μπεστ. Μια ταλεντάρα από το Μπέλφαστ που θα βοηθούσε τα μέγιστα να βρεθεί ξανά η Μάντσεστερ στην κορυφή! Ο Μπάσμπι είχε αποφασίσει να ανοίξει το μπουκάλι και να βγάλει το τζίνι! Η μαγεία σε όλο της το μεγαλείο! «Μην πειραματιζόμαστε με το ύφος του αγοριού. Αφήστε τον να αναπτυχθεί με τον δικό του φυσικό τρόπο. Είναι κάτι το ιδιαίτερο» φώναζε χρόνια στους προπονητές του για τον Μπεστ ο Σκωτσέζος τεχνικός και η ιστορία τον δικαίωσε!

Η χρονιά εκείνη τελείωσε με απογοητευτικό τρόπο, χάθηκε ο τίτλος από τη Λίβερπουλ, αποκλεισμός από τη Γουέστ Χαμ στα ημιτελικά του κυπέλλου και διασυρμός στην Πορτογαλία από τη Σπόρτινγκ (0-5,4-1) στην ευρωπαϊκή επανεμφάνιση! Ωστόσο, ο Ματ Μπάσμπι ήξερε καλά πως το παζλ κόλλησε και η... Αγία Τριάδα ήταν έτοιμη για θαύματα. Δυο πρωταθλήματα (1964-1965, 1966-1967) και ένα Ευρωπαϊκό, το 1968 στο Γουέμπλεϊ, μια δεκαετία από τη μεγαλύτερη καταστροφή του συλλόγου. Και μετά λες πως η μοίρα δεν παίζει μπάλα... Μια δεκαετία είχε ζητήσει και το Μάιο του 1968 όλος ο Πλανήτης ήταν στο πλευρό του! Η πρώτη αγγλική ομάδα που πήρε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, διαλύοντας τη Μπενφίκα με 4-1 και οι κραυγές των Μπάσμπι, Τσάρλτον, αλλά και ολόκληρου του Μάντσεστερ ήταν τόσο δυνατές που ακούστηκαν στον ποδοσφαιρικό παράδεισο των παιδιών που χάθηκαν τόσο άδικα στο Μόναχο.

«Μας έκαναν περήφανους. Επανήλθαν με όλη την καρδιά τους και την ψυχή τους για να δείξουν από το τι υλικό είναι φτιαγμένη η Γιουνάιτεντ. Είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχει συμβεί στην ζωή μου. Είμαι ο πιο περήφανος άνθρωπος απόψε στην Αγγλία», είπε ο Μπάσμπι συγκλονισμένος.
Ηταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα και η έμπνευση για όλους τους προπονητές που ακολούθησαν στο Νησί! ««Στην εποχή της κατανάλωσης που ζούμε τώρα, όπου το ποδόσφαιρο έχει να κάνει μόνο με τα χρήματα και την αγοραπωλησία παικτών, όλα έχουν θολώσει με αυτές τις… ανοησίες. Αν τα παιδιά δουν το ποδόσφαιρο ως ένα άθλημα που το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κλωτσήσεις την μπάλα και να ντριμπλάρεις στο δρόμο ξυπόλυτος, θα ήταν πραγματικά έξοχο. Αυτό χρειαζόμαστε να γίνει» είναι το νόημα από την ταινία «Believe». Ταινία προϊόν φαντασίας που επικεντρώνεται στην εποχή που ο Σκωτσέζος κόουτς προπόνησε μια ομάδα νεαρών, στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Ο ίδιος αποχώρησε μετά τον θρίαμβο του Γουέμπλεϊ. Έγινε διευθυντής ποδοσφαίρου στην Γιουνάιτεντ και φυσικά πήρε τον τίτλο του Ιππότη, ποιος θα μπορούσε άλλωστε να του στερηθεί. Το Βασίλειο του καταστράφηκε, αλλά ο ίδιος φόρεσε την πανοπλία και έσωσε τη Γιουνάιτεντ από τον αφανισμό…
Πέθανε από καρκίνο στις 20 Ιανουαρίου του 1994. Ήταν 85 ετών. Θάφτηκε στο Μάντστεστερ. Δίπλα στην γυναίκα του, Τζιν.
«Πάντα μας έλεγε πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι. Έχει την δύναμη να φέρνει χαρά σε καθημερινούς ανθρώπους. Στην λύπη και την βροχή η πίστη του ήταν η... δόξα της ζωής. Μίας ζωής που τελείωσε δίνοντάς μας την περηφάνια ότι αποτελέσαμε μέρος της. Ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και πάντα έτσι θέλω να τον θυμάμαι», είχε πει ο Μπόμπι Τσάρλτον την μέρα της κηδείας του.
Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του ο Σερ Μπάσμπι έγινε άγαλμα. Αργότερα ήρθαν και αυτά της «Αγίας Τριάδας» των Μπεστ, Λόου και Τσάρλτον, μιας τριπλέτας που γεννήθηκε από τα δικά του χέρια.

Σερ Αλεξάντερ Μάθιου «Ματ» Μπάσμπι (1909 - 1994)
«Ποτέ δεν ήθελα η Γιουνάιτεντ να είναι δεύτερη πουθενά. Μόνο οι καλύτεροι θα είναι όσο καλοί πρέπει»
«Το να κερδίζεις δεν είναι το παν. Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε μεγάλος ενθουσιασμός στη νίκη ούτε απόγνωση και απελπισία στην ήττα».
«Εάν δεν τους βάλεις μέσα, δεν μπορείς να ξέρεις τι παίκτες έχεις».
«Δεν με ανησυχεί το να δεχθώ γκολ γιατί ξέρω πως οι επιθετικοί μας θα βάλουν τα διπλάσια τέρματα».
«Είναι η πιο μεγάλη νύχτα της ζωής μου. Η εκπλήρωση της πιο μεγάλης μου επιθυμίας και ευχής του να γίνουμε η πρώτη αγγλική ομάδα που παίρνει ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Είμαι περήφανος για την ομάδα, τον Μπόμπι Τσάρλτον και τον Μπιλ Φουλκς, που ταξίδεψαν αυτόν τον μακρύ δρόμο με μένα τα τελευταία 11 χρόνια (μετά τον τελικό του 1968)».
«Ήταν πολύ απλά αυτά που έλεγα στην ομάδα. Το μόνο που χρησιμοποιούσα ήταν όταν είναι εφικτό και δυνατό δώστε την μπάλα στον Τζορτζ (Μπεστ)».

«Ήρθα η ώρα να κάνω στην άκρη για έναν πιο νεαρό άνθρωπο, για έναν τεχνικό με άλλο κοστούμι. Η Γιουνάιτεντ δεν είναι πια ένα απλό ποδοσφαιρικό κλαμπ. Είναι ένας μεγάλος οργανισμός. Νιώθω πως οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της είναι για παραπάνω από έναν άνθρωπο».

*Πηγή: gazzetta.gr*