Η εικόνα δεν άλλαξε το Σαββατοκύριακο και η εικόνα στο «Γ. Καραϊσκάκης», όπου ο Ολυμπιακός υποδέχθηκε την Κέρκυρα, λίγες μέρες μετά την ήττα του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι και το «κλείδωμα» του τίτλου, ήταν αποκαρδιωτική. Οι άδειες κερκίδες κυριάρχησαν στα τηλεοπτικά πλάνα πριν τη σέντρα.
Προφανώς, η οποία διαδικασία σύγκρισης με μεγάλα πρωταθλήματα του εξωτερικού δεν έχει καν νόημα. Ωστόσο, η μελαγχολία αυξάνεται με μια ματιά και στις χαμηλότερες κατηγορίες της Αγγλίας. Στα στοιχεία που δημοσιεύει το emfootball, στο οποίο οι μέσοι όροι διαμορφώνονται από επίσημα νούμερα μέχρι και τις 14/03, κατεβαίνουμε απευθείας στην τέταρτη κατηγορία, την League Two. Απευθείας όμως.
Η Πόρτσμουθ που αποτελεί πιο μεγάλο μέγεθος είναι από μόνη της εκτός ανταγωνισμού. Έχει μέσο όρο προσέλευσης 15.213 άτομα! Ας δούμε και τις υπόλοιπες. Η Λούτον έχει μέσο όρο 8.669 οπαδούς, η Πλίμουθ 7.316, η Σριούσμπερι 5.037! Θέλετε να πάμε και πιο κάτω; Ας πάμε.
Στην ερασιτεχνική Conference παρακολουθούν την Μπρίστολ Σίτι κατά μέσο όρο 6.171 άτομα. Φυσικά και οι «Ρόμπινς» είναι ομάδα με ξεχωριστή ιστορία στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Την Κυριακή (22/3), 100 οπαδοί από την πόλη, τόσο της Σίτι όσο και των Ρόβερς πήγαν περπατώντας στο Γουέμπλεϊ! Διένυσαν 160 χιλιόμετρα για να συγκεντρώσουν χρήματα για έναν εξάχρονο καθηλωμένο σε καρότσι που ονειρεύεται να κάνει επέμβαση για να περπατήσει. Πόσο μακρινά φαντάζουν όλα αυτά!
Συνεχίζοντας στην Conference, η Γκρίμσμπι έχει 3.538 θεατές, η Ρέξαμ 3.386! Κάτω από τετραψήφιο αριθμό θεατών έχουν μόνο οι πέντε τελευταίες της κατηγορίας.
Προφανώς, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο οι Άγγλοι δεν έχει καμία σχέση με τον δικό μας. Ακόμα και για τις μικρές ομάδες, ακόμα και με τη ζημιά που έχει κάνει στους μικρούς αλλά ιστορικούς συλλόγους το μοίρασμα των τηλεοπτικών χρημάτων. Ο δεσμός όμως τον ομάδων με την τοπική κοινωνία διατηρείται, τουλάχιστον στις μεγάλες ηλικίες.
Αν και υπάρχουν απώλειες στις νέες γενιές, ο κόσμος θα προτιμήσει να πάει στο Crown Ground να δει την Άκρινγκτον Στάνλεϊ, η ιστορία της οποίας ξεκινάει από το μακρινό 1891, παρά να κάτσει στην τηλεόραση να δει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή την Τσέλσι. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση στον τρόπο που συνδέεται με την ομάδα της πόλης του ο μέσος Έλληνας φίλαθλος.
Το θέμα φυσικά δεν περιορίζεται εκεί. Οι λόγοι που ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη του στη Σούπερ Λιγκ είναι περισσότεροι και βαθύτεροι. Το σημαντικότερο είναι ότι οι περισσότεροι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην αξιοπιστία του ποδοσφαίρου μας. Όλο αυτό που βλέπουν τους φαίνεται πολύ ψεύτικο. Έλλειψη ανταγωνισμού, σαθροί ποδοσφαιρικοί θεσμοί, πελατειακές σχέσεις, έντονο φλερτ με τη διαφθορά. Το κακό θέαμα είναι λογικό επακόλουθο, αλλά είναι δευτερεύον. Έχουμε φτάσει να μην εστιάζουμε στα όσα γίνονται εντός των γραμμών, αλλά εκτός. Ο κόσμος αφουγκράζεται όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και απέχει αηδιασμένος. Δεν είναι τυχαίο που ταυτίζονται όλο και περισσότερο με τις ομάδες τους στο εξωτερικό.
Θα μου πείτε, στις αντίστοιχες κατηγορίες του εξωτερικού όλα γίνονται σε συνθήκες διαφάνειας; Πιθανότατα όχι. Έχουν βγει στην επιφάνεια αρκετά σκάνδαλα διαφθοράς, σε αρκετές χώρες της Ευρώπης με προηγμένα πρωταθλήματα. Είναι όμως διαφορετικός ο τρόπος που ο κόσμος αντιμετωπίζει τα πάντα. Από μια λάθος διαιτητική απόφαση, μέχρι μια μειωμένη απόδοση που ίσως δεν δείχνει φυσιολογική. Αυτό δεν συμβαίνει φυσικά επειδή αυτοί είναι... κουτόφραγκοι, αλλά επειδή το ίδιο το ποδόσφαιρο έχει φροντίσει να τους κάνει να σκέφτονται έτσι. Έχει φροντίσει ώστε ο μικρός να μπορεί να νικήσει τον μεγάλο και να μην υποτάσσεται. Έχει φροντίσει ώστε ο διαιτητής να προστατεύεται και οι θεσμοί να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι, γιατί έτσι συμφέρει τους πάντες και στο τέλος το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Τα παραπάνω δεδομένα φαντάζουν το ίδιο μακρινά με τους μέσους όρους των εισιτηρίων και για να ριζωθούν στον κόσμο, απαιτούνται σαφώς περισσότερες κινήσεις από το κλείσιμο των γηπέδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου