Αν η αδράνεια της αστυνομίας τον τελευταίο καιρό οφείλεται «στην Αριστερά του Τίποτα», όπως αναφέρει σε χθεσινό του άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα» ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γιάννης Πανούσης, τότε οφείλω να του ζητήσω συγνώμη γιατί τον έψεξα προσφάτως, θεωρώντας ότι υπήρξε και δική του ευθύνη για την χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε ο τελικός του χάντμπολ, με συνέπεια να δούμε σοβαρότατα επεισόδια στο γήπεδο του ΠΑΟΚ.
Δεν ξέρω τι σημαίνει «Κυβερνώσα Αριστερά» και δεν νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να ενδιαφέρει εμάς τους απλούς πολίτες, αλλά αυτούς που την συγκροτούν και από τους οποίους περιμένουμε να μας λύσουν ένα σωρό προβλήματα που υπήρχαν και προ κρίσης, αλλά πολλαπλασιάστηκαν τα χρόνια της κρίσης.
Επίσης, θα πρέπει κάποια στιγμή στην Ελλάδα, είτε έχουμε αριστερή κυβέρνηση, είτε όποια άλλη κυβέρνηση, να συνεννοηθούμε τι σημαίνει (χρησιμοποιώ λέξεις από το χθεσινό άρθρο του κ. Πανούση στα «Νέα») «ισοελευθερία, δημόσιος έλεγχος, δικαιοσύνη», και «δημοκρατία», προσθέτω εγώ.
Τι σημαίνει, τελικά, σε αυτή τη χώρα που ζούμε, «δημοκρατία»; Μήπως σημαίνει να επιβάλλονται οι λίγοι στους πολλούς; Διότι αυτό βλέπω, πολλά χρόνια τώρα, να συμβαίνει στα γήπεδα, για παράδειγμα. Βλέπω λίγους αλήτες, περιθωριακούς, ανεγκέφαλους, να επιβάλλουν το δικό τους νόμο έναντι αυτών που επιθυμούν να πάνε στο γήπεδο για να διασκεδάσουν, να περάσουν ευχάριστα κάποιες ώρες, να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα.
Θέλετε άλλο, πολύ χαρακτηριστικό, επίσης, παράδειγμα; Είναι «δημοκρατία, ισοελευθερία, δημόσιος έλεγχος», αυτό που συμβαίνει με τους αντιεξουσιαστές στα πανεπιστήμια; Είναι μεγαλύτερο καθήκον, πιο ιερή υποχρέωση για τη δημοκρατία μας (ο Θεός να την κάνει…), η ανάδειξη –και η αποδοχή- των αιτημάτων αυτών που έχουν καταλάβει τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, από την λειτουργία των πανεπιστημίων, την μόρφωση των παιδιών, την έρευνα των καθηγητών, τη δουλειά του διοικητικού προσωπικού;
Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας λογικός άνθρωπος που θα πει πως είναι έκφραση δημοκρατίας τα κλειστά πανεπιστήμια για χάρη των αντιεξουσιαστών…
Παρόλα αυτά, άκουσα χθες τον υπουργό Παιδείας να δηλώνει ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που πρώτη φορά συμβαίνει, να μην επεμβαίνει, δηλαδή, η αστυνομία και αυτό να μην εκτιμάται από τους αντιεξουσιαστές οι οποίοι εξακολουθούν να κρατάνε τα πανεπιστήμια κλειστά. Κι ότι χρειάζεται χρόνος, έτσι είπε ο κ. Μπαλτάς, για να το αναλύσουν το φαινόμενο και μετά να δούνε πώς θα το διαχειριστούν…
Αν αυτό είναι δημοκρατία, δικαιοσύνη, δημόσιος έλεγχος, τότε θα πρέπει να έρθουν από κει που βρίσκονται οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και να μας πάρουνε με τις κλωτσιές και με τις πέτρες.
Διότι την έχουμε εξευτελίσει την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ. Διότι το συνώνυμο της δημοκρατίας, πλέον, στη χώρα μας, είναι η λέξη φασισμός. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αυτός ο φασισμός εκδηλώνεται, πρωτίστως, στο χώρο της παιδείας. Εκεί όπου θα έπρεπε να προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού η έννοια δημοκρατία.
Εκδηλώνεται, επίσης, δευτερευόντως, στα γήπεδά μας. Η βία στα γήπεδα είναι συνακόλουθο της ισοπέδωσης του δικαίου και της δημοκρατίας.
Γι’ αυτό και συμφωνώ απόλυτα με τον Γιάννη Πανούση ότι «η ώρα της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν είναι ώρα των ανέξοδων ιδεολογημάτων και των ανούσιων τσιτάτων, αλλά η ώρα της εμπέδωσης θεσμών, πολιτικής νομιμοποίησης και κοινωνικής συναίνεσης».
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου