Eάν εμφανιζόταν πριν το ντέρμπι η καλή νεράιδα και μοίραζε χατίρια,
θα έφτανε πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα σε συμβιβασμό με «πράσινους» και
«κόκκινους». Θα ξεκινούσε από τα αποδυτήρια των γηπεδούχων.-Σας προσφέρω νίκη με διαφορά 4 πόντων. Θα πάρετε ή να βάλω τις φωνές;
«Θα πάρουμε, θα πάρουμε. Οι νίκες σε ντέρμπι έχουν ανεκτίμητη αξία. Και η διαφορά δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο. ‘Αλλωστε, κερδίσαμε στο Αλεξάνδρειο, όπου οι άλλοι μπορεί να χάσουν. Και τότε θα έχουμε τεράστιο πλεονέκτημα. Δώσε μας τη νίκη, καλή νεράιδα, κι ας είναι και με μισό πόντο. Αν χάσουμε, θα έχουμε τρεχάματα με το καλημέρα. Και άντε να βγάλεις άκρη, αν αρχίσουν να σε αμφισβητούν, Οκτώβριο μήνα».
-Σε εσάς, τους κόκκινους, προσφέρω μια μικρή και τιμητική ήττα 4 πόντων. Θα πάρετε για να το κλείσουμε το θέμα;
«Θα πάρουμε, θα πάρουμε. Μετά από αυτό που πάθαμε στο Κύπελλο, το -4 θα μας φανεί σαν νίκη. Μετά θα κοιτάξουμε να πάρουμε τους υπόλοιπους αγώνες και να καλύψουμε και τη διαφορά στο γήπεδό μας, ώστε να μπούμε με πλεονέκτημα στους τελικούς. Και άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, την πειραιώτικη. Θα πάρουμε το πρωταθληματάκι για δεύτερη σερί χρονιά και άντε γειά…».
-Ωραία λοιπόν, το ζήτημα θεωρείται λήξαν. Απονέμω τη νίκη στον Παναθηναϊκό με διαφορά 4 πόντων, για να ζήσετε εσείς καλά και εμείς καλύτερα. Όλοι χαρούμενοι, όπως θα έλεγε κι ένας παλιός φίλος.
*************
Όμως, όχι. Η ομάδα που θεωρητικά θα έβγαινε ζημιωμένη από αυτό το «ντιλ», ο Παναθηναϊκός, πέρασε τη βραδιά πανηγυρίζοντας, σαν να είχε σκοτώσει κάποιο άγριο θηρίο. Και εκείνη που υποτίθεται ότι θα έβγαινε –το μη χείρον βέλτιστον- ωφελημένη από τη μικρή ήττα οδύρεται με μαύρο δάκρυ.
Πώς κατάφερες και τα θαλάσσωσες, καλή μου νεράιδα; Τι είδους σενάριο συνέλαβε το διεστραμμένο σου μυαλό; Σε ποιο μαγεμένο δέντρο φυτρώνουν νίκες με γεύση πύρρειας ήττας και ήττες με γεύση πύρρειας νίκης;
Απόψε θα ήθελα να ήμουν μύγα στον τοίχο των αποδυτηρίων του ΟΑΚΑ, για να ακούσω τους διαλόγους ένθεν κακείθεν.
Έφυγαν από το γήπεδο περιχαρείς για τη νίκη οι «πράσινοι» ή μήπως νιώθουν ανήσυχοι για την απαίσια εικόνα των πρώτων 20-25 λεπτών; Επέστρεψαν στο σπίτι τους σκασμένοι οι «ερυθρόλευκοι» ή μήπως αισθάνονται αισιόδοξοι, με επιχείρημα όσα κατέθεσαν στο οργιαστικό πρώτο δεκάλεπτο;
Πιστεύω ότι οι αλήθειες κρύβονται κάπου στη μέση, δηλαδή στους διαδρόμους και στα γραφεία των μάνατζερ. Το τέταρτο ημίχρονο θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ιδίως στο λιμάνι.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Σφαιρόπουλος και η διοίκηση θεωρούν το παζλ ολοκληρωμένο, όσο κι αν παραμιλούσα από έκπληξη με την εικόνα της πρώτης περιόδου. Το έγραψα μετά από νίκη, το επαναλαμβάνω μετά από ήττα. Θα χρειαστούν, μάλλον διορθωτικές κινήσες.
Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, η πραγματικότητα του Οκτώβρη βρίσκεται πιο κοντά στη στατιστική τω 30 λεπτών που ακολόύθησαν (με τα 15 σερί άστοχα τρίποντα, τα 8 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, τα 7 λάθη του Σπανούλη και την ανυπαρξία όλων ανεξαιρέτως των νεοσύλλεκτων ξένων παικτών), παρά στο ρεσιτάλ του εναρκτήριου δεκαλέπτου.
Η ομάδα παραείναι «πέτρινη» για να γεμίσει οποιουδήποτε τα καλάθια. Μολονότι χθες ξεκίνησε με 5/5 τρίποντα από τους ασυνήθεις μη-υπόπτους (Παπαπέτρου, Μάντζαρη, Αγραβάνη), έμεινε ξανά κάτω από τους 70 πόντους.
Ο Παναθηναϊκός ξεμπούκωσε και πήρε θάρρος όταν έκλεψε μπάλες (με πρωταγωνιστές τους Καλάθη, Διαμαντίδη) και ξεχύθηκε στο ανοιχτό γήπεδο, μέσα σε αλαλαγμούς ενθουσιασμού.
Τα τρία καλάθια που σημειώθηκαν «από θέση οφσάιντ» στη β’ περίοδο (καρφώματα των Φώτση, Πάβλοβιτς, Γκιστ) εξωράισαν τη φριχτή εικόνα, έβαλαν την εξέδρα στο παιχνίδι και αφαίρεσαν ένα ψηφίο από τις διψήφιες διαφορές.
Το κυνήγι του επιθετικού ριμπάουντ χτύπησε τον αντίπαλο στο ψαχνό, ενώ η άμυνα απέκοψε –με μεγάλη καθυστέρηση- τον Σπανούλη από τους συμπαίκτες του και υπενθύμισε πόσο εξαρτάται ο Ολυμπιακός από τον ηγέτη του. Ιδίως φέτος που λείπει ο πολύτιμος Σλούκας. Προλαβαίνουν να τον ξαναφέρουν πίσω οι Αγγελόπουλοι;
Το +10 ήλθε ως φυσιολογικό επακόλουθο της πορείας που πήρε ο αγώνας στην δ’ περίοδο, αλλά η νεοϋορκέζικη νοοτροπία των Φελντέιν-Πάβλοβιτς πήγε να κάνει ζημιά. Την αποσόβησε ο Τζόρτζεβιτς με μία καίρια παρέμβασή του.
Το καλάθι που σημειώθηκε από τον Ραντούλιτσα με τέλεια εφαρμογή όσων σχεδιάστηκαν στο τάιμ-άουτ, μετά το 67-64, αποτελείωσε τον Ολυμπιακό. Και εκείνος, όμως, αμύνθηκε σαν να έβλεπε τον Σέρβο για πρώτη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου