Το «καθαρόαιμο» του Σίλβα...!!

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για το πρόσωπο της χρονιάς ως τώρα, τον Πορτογάλο τεχνικό και τον τρόπο που διαχειρίζεται παίκτες, ματς και αντιπάλους, αλλά και το μεγάλο μυστικό του...

Η φράση του “ευχαριστώ τον πρόεδρο του Ολυμπιακού που με εμπιστεύτηκε και πήρε τον Ιντέγιε” μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ, δεν ήταν μία φράση από αυτές που κάνουν κάποιοι προπονητές για να δώσουν το δημόσιο credit σε αυτόν που πληρώνει. Αλλωστε ο Σίλβα δεν το κάνει ποτέ αυτό και δεν το έκανε και ποτέ στην καριέρα του...

ADVERTISEMENT

Αισθάνθηκε όμως την ανάγκη να πει ένα ευχαριστώ γιατί αντιλαμβάνεται ότι να δώσεις πάνω από 5 εκατ. ευρώ την τελευταία ημέρα των μεταγραφών για να αγοράσεις έναν παίκτη και ενώ η ίδια η ομάδα έχει πληρώσει καλά προκειμένου να πάρει παίκτη στη θέση του πριν από 20 ημέρες, δεν είναι το σύνηθες. Οπως δεν είναι το σύνηθες για ελληνικό σύλλογο να πληρώνει τέτοιο ποσό για την αγορά ενός ποδοσφαιριστή, όποιος κι' αν είναι αυτός.
Κυρίως όμως ο Σίλβα αισθάνθηκε την ανάγκη να πει αυτό το “ευχαριστώ”, γιατί πιθανόν αισθάνεται ότι χωρίς τον Ιντέγιε δεν θα μπορούσε να έχει φτιάξει αυτή την ομάδα, όσο καλά την έχει φτιάξει. Ο Φορτούνης με την καταπληκτική φόρμα και ρέντα του, ο Καμπιάσο με το ειδικό βάρος του, ο Κασάμι με την ολική επαναφορά του και ο Ρομπέρτο με τον ηγετικό ρόλο του, είναι αυτοί που έχουν κλέψει ως τώρα την δόξα από όλους τους άλλους. Αλλά στο ντέρμπι με την ΑΕΚ φάνηκε για πρώτη φορά, τόσο ξεκάθαρα, ότι σε αυτό που φτιάχνει ο Σίλβα, σε αυτόν τον Ολυμπιακό που σχεδιάζει και εμφανίζει στο χόρτο, ο καθοριστικός ρόλος είναι του Ιντέγιε. Αν έλειπε αυτό το κομμάτι από το παζλ δεν ξέρω και νομίζω ο Σίλβα είναι βέβαιος, αν ο Ολυμπιακός θα ήταν ο ίδιος...
Οσα κάνει ο Ιντέγιε και δεν... φαίνονται!
Ο Ιντέγιε κάνει κατά την διάρκεια του αγώνα πολύ λίγα που φαίνονται και πολλά περισσότερα που δεν φαίνονται. Οι τελικές και τα γκολ του μέχρι τώρα είναι λίγα, αλλά η παρουσία του στην δουλειά που χρειάζεται να κάνει ένας σέντερ φορ για τους συμπαίκτες του, πραγματικά εντυπωσιακή.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στις τρεις ασίστ που είναι εντυπωσιακό στατιστικό για ένα φορ, αναφέρομαι στις κινήσεις χωρίς την μπάλα. Οι κενοί χώροι που δημιουργούνται στις αντίπαλες ομάδες για να τους εκμεταλλευτούν οι ακραίοι επιθετικοί του Ολυμπιακού (Ντουρμάζ, Πάρντο, Σεμπά, Ερνάνι) και οι παίκτες που παίζουν πίσω από τον φορ (Φορτούνης, Τσόρι), είναι συνήθως προϊόν ενεργειών του Ιντέγιε, είτε χωρίς την μπάλα, είτε με αυτήν. Η ικανότητα του να παίζει ως εξτρέμ ή ως περιφερειακός επιθετικός, ενώ το κορμί του και το στυλ του είναι φορ περιοχής, είναι τεράστιο πλεονέκτημα, για την ακρίβεια το πιο μεγάλο που έχει αυτό το παιδί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι ασίστ του, είναι από θέση εξτρέμ στην οποία συνήθως τραβάει μαζί του έναν ή και δύο στόπερ για να δημιουργήσει χώρους στους παίκτες του Ολυμπιακού που έρχονται από πίσω ή από το απέναντι άκρο προκειμένου να πατήσουν την... άδεια περιοχή του αντιπάλου και να σκοράρουν.
Ο τρόπος με τον οποίο υποδέχεται την μπάλα και η ποικιλία που έχει στις κινήσεις του, αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον αντίπαλο παίκτη. Ο Ιντέγιε μπορεί να παίξει με πλάτη, μπορεί να παίξει μέτωπο προς την εστία και να δοκιμάσει την ντρίπλα, μπορεί να την υποδεχτεί και να κινηθεί στα άκρα ως εξτρέμ και φυσικά μπορεί να επιχειρήσει και το ένα – δύο με μία κίνηση, παίζοντας με την λεγόμενη σπόντα. Τίποτα από όλα αυτά δεν το κάνει πολύ καλά, αλλά τα κάνει όλα και τα κάνει πειστικά. Αυτή η ποικιλία στις κινήσεις του, είναι που αποσυντονίζει τον αντίπαλο αμυντικό και κάνει τον αντίπαλο προπονητή να μην μπορεί να δώσει μία εντολή. Με τον Φιμπόγκασον για παράδειγμα ξέρεις τι θα συμβεί. Θα υποδεχτεί την μπάλα και θα την σπάσει κάνοντας κίνηση προς την περιοχή για να τελειώσει την φάση. Εννιά στις 10 φορές θα κάνει αυτό. Το κάνει καλύτερα από τον Ιντέγιε, αλλά είναι προβλέψιμος για την αντίπαλη ομάδα, γιατί κάνει σχεδόν μόνο αυτό. Ο Ιντέγιε όχι...
Ο Σίλβα λοιπόν επέμενε μέχρι το τέλος για την απόκτησή του, γιατί ήξερε ότι με έναν τέτοιου τύπου επιθετικό μπορεί ο Ολυμπιακός που σχεδιάζει να λειτουργήσει καλύτερα. Ηταν το κομμάτι από το παζλ που έλειπε και για αυτό ζητούσε επιμόνως την απόκτησή του. Αυτή η επιμονή του και αυτή η επιλογή του, δείχνει προπονητή που ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο από την ομάδα του, που το σχεδιάζει στο χαρτί και το βλέπει στο χόρτο. Στην θεωρία είναι εύκολο, στην πράξη είναι δύσκολο...
Ο Σίλβα κλέβει τις εντυπώσεις ως τώρα για πολλούς λόγους. Για τον τρόπο που διαχειρίζεται και “διαβάζει” τα ματς, για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται το ρόστερ του Ολυμπιακού και τους αστέρες του, για το πόσο δίκαιος είναι με τους παίκτες, αλλά και για την σεμνότητα και την σοβαρότητα με την οποία προσεγγίζει τον Τύπο και το κοινό. Ολα αυτά ισχύουν απολύτως. Η επιλογή όμως του Ιντέγιε είναι πιθανόν να αποδειχτεί αυτή που θα απογειώσει και τον ίδιο και τον Ολυμπιακό. Και δεν ήταν μία τυχαία επιλογή, ήταν ένας παίκτης που τον ήθελε από όταν ήταν στην Σπόρτινγκ, ήταν ένας παίκτης που τον ήξερε καλά πριν πάει στην Πρέμιερ Λιγκ, από τότε που έκανε όργια στην Ουκρανία...

*Πηγή: gazzetta.gr*