Tα «10αρια» του αιώνα!!

Πελέ ή Πούσκας; Μαραντόνα ή Μέσι; Ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα με το Νο. 10; Το FourFourTwo αναλύει...

10. Εντσο Φραντσέσκολι : Μετά την απόρριψή του από την μεγάλη Πενιαρόλ, ο 22χρονος Φραντσέσκολι αποφάσισε να αφήσει την Ουρουγουάη και να μετακομίσει στην Αργεντινή. Τι έκανε εκεί; Πέντε τίτλους και ένα Copa Libertadores με τη Ρίβερ Πλέιτ! Απέρριψε την προσφορά της Γιουβέντους, ωστόσο με αυτά που έδειχνε στο γήπεδο και με τη φανέλα της Μαρσέιγ ενέπνευσε τον Ζιντάν να ονομάσει τον γιο του, Εντσο! Ο Φραντσέσκολι ήταν ένα play maker με δυο εξαιρετικό πόδια, ο οποίος... γλιστρούσε στον χλοοτάπητα! Εξαιρετικός στο σκοράρισμα, στα στημένα. Συμμετείχε σε δυο Μουντιάλ, ωστόσο τα πήγε καλύτερα εντός ηπείρου με δυο Copa America!

9. Μίκαελ Λάουντρουπ: Από τον Γκλεν Χοντλ και τον Εντσο Σίφο στον Γκούλιτ και και τον Μπέργκαμ. Η Βόρεια Ευρώπη έχει καυχηθεί για μεγαλύτερα από τα καλύτερα «10αρια», αλλά κανένας δεν είχε την κομψότητα του μεγάλου Δανού, του Μίκαελ Λάουντρουπ. Ο Δανός ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της Dream Team του Γιόχαν Κρόιφ (5 τίτλους, ένα Πρωταθλητριών), περνώντας πάσες στον Ρομάριο που ούτε είχε φανταστεί! Για τον μεγάλο Δανό, ο Χόρχε Βαλντάνο υποστήριξε: «Εχει μάτια παντού αυτός ο παίκτης». Η πρώτη του παρουσία στη διεθνή σκηνή ήταν στο Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό, όταν είχε πετύχει ένα εξαιρετικό τέρμα! Κι όμως αυτός ο παίκτης στερείται μεγάλων τίτλων, αφού δεν ήταν μέλος της Δανίας στο Euro 92, ενώ στον τελικό του '94 η σύγκρουσή του με τον Κρόιφ τον άφησε εκτός αποστολής από τον τελικό με τη Μίλαν!

8. Λίονελ Μέσι: Μπορεί ο Μέσι να θεωρείται ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ωστόσο ποτέ δεν ήταν ένα πραγματικό Νο10! Κληρονόμησε τη θέση στη Μπαρτσελόνα από τον Ροναλντίνιο, αλλά ποτέ δεν είναι πίσω από τον επιθετικό! Τον συγκρίνουν με τον Ντιέγκο Μαραντόνα για την εκρηκτικότητά του, τον ρυθμό, την ντρίμπλα, την οξυδέρκεια και το αριστερό, άλλα ο ίδιος ο Ντιέγκο τον είχε χρίσει διάδοχο! Εχει κάνει απίθανα πράγματα στο γήπεδο, έχει κερδίσει τα πάντα με τη Μπαρτσελόνα και την τελευταία εξαετία έχει περισσότερα από ένα γκολ μέσο όρο ανά παιχνίδι!

7. Ζίκο: Ο μεγαλύτερος παίκτης σε μια από τις κορυφαίες ομάδες που πέρασαν από τα γήπεδα, αλλά που δεν κατάφερε να σηκώσει την κούπα. Η Βραζιλία του 1982 είχε έναν απίθανο ποδοσφαιριστή, τον Ζίκο με τους Αγγλους να τον λατρεύουν και να... ξεχνούν τους Νταλγκλίς, Κίγκαν! Στη Φλαμένγκο έγινε ηγέτης και ο διάσημος Βραζιλιάνος τραγουδιστής, Jorge Ben Jor έγραψε προς τιμή του το τραγούδι «Camisa 10 da Gavea». Στην Ουντινέζε έκανε απίστευτα πράγματα, πέτυχε 19 γκολ, ένα λιγότερο από τον πρώτο σκόρερ, Πλατινί, αλλά και με τέσσερα ματς λιγότερα λόγω τραυματισμού! Εξαιρετικός με τα δυο πόδια, έβλεπε όλο το γήπεδο, ενώ ήξερε να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα όσο λίγοι. Στο Μουντιάλ του 1982 πέτυχε 4 γκολ παρά το γεγονός πως η Σελεσάο δεν έφτασε ούτε στα ημιτελικά!

6. Γκιόργκι Χάτζι: Το παρατσούκλι «Ο Μαραντόνα των Καρπαθίων» δεν το πήρε τυχαία...Εγωιστής, οξύθυμος, αλλά και με ένα τέλειο αριστερό πόδι, ο Χάτζι ήταν ο κορυφαίος παίκτης της Στεάουα! Το σιδηρούν παραπέτασμα τον... κράτησε στη Ρουμανία μέχρι τα 25 του χρόνια! Επαιξε στη Ρεάλ, στη Μπαρτσελόνα, αλλά ποτέ δεν άνθισε... Μάλλον δεν ήταν ψάρι για μεγάλη λίμνη, αφού στη Γαλατά έκανε μοναδικά πράγματα και τη βοήθησε στην κατάκτηση του μοναδικού ευρωπαϊκού τροπαίου. Οπως πολλά «δεκάρια» της εποχής του, ο Χάτζι αντλούσε δύναμη από την προσωπικότητά του, είχε τρελές εμπνεύσεις, πανέξυπνος και όλοι θυμούνται τη Ρουμανία του το 1994 στην Αμερική όπου έφτασε μέχρι τα προημιτελικά. Ο Χάτζι σκόραρε τρεις φορές, ενώ η τόλμη και η ικανότητά του τον βοήθησαν να πετύχει ένα απίθανο γκολ κόντρα στην Κολομβία!

5. Μισέλ Πλατινί: Ο Ζινεντίν Ζιντάν ήταν ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, αλλά όχι το μεγαλύτερο δεκάρι. Στην καλύτερή του ο Ζιζού ήταν ένας μεσοεπιθετικός που μπορούσε να κάνει τα πάντα, αλλά και να τρέξει πολύ για να τα καταφέρει. Από την άλλη, ο Πλατινί όταν έπρεπε να δημιουργήσει ή να σκοράρει, το έκανε πολύ απλά! Μαγική ντρίμπλα, απίθανα φάουλ, ο Γάλλος ήταν ο ηγέτης της Εθνικής και της Γιουβέντους κατακτώντας σχεδόν τα πάντα. «Ήμουν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, τι άλλο μπορώ να πω...» το σχόλιο του... συγκρατημένου Πλατινί!

4. Ρομπέρτο Μπάτζιο: Κάποιοι παίκτες δεν ενδιαφέρονται για τον αριθμό της φανέλας τους, ο Μέσι είναι διατεθειμένος να δώσει το 10 στον Αρντά Τουράν. Ο Μπάτζιο όμως δεν ήταν ένας από αυτούς. Οταν πήγε στην Ιντερ το 1998 ακόμα και ο τεράστιος Ρονάλντο ήταν στην ευχάριστη θέση να του παραχωρήσει το «9». Ωστόσο, Μπάτζιο σημαίνει... «10αρι». Ενας αρτίστας του γηπέδου, παραγωγικός, ελεύθερο πνεύμα, από τους πιο αγαπητούς παίκτες στην Ιταλία. Η σπαρακτική κραυγή στο χαμένο πέναλτι, αλλά και οι σοβαροί τραυματισμοί στο γόνατο τον ανέβασαν ακόμα περισσότερο στα μάτια των Ιταλών! Ενας μεγάλος αρχηγός που έγραψε τη δική του μοναδική ιστορία! 

3. Πελέ: Ισως το διασημότερο Νο.10 . Βέβαια, από... τύχη πήρε το νούμερο αυτό στη φανέλα του, αφού η Βραζιλία είχε ξεχάσει στο Μουντιάλ του 1958 να στείλει τους αριθμούς στη FIFA . Η Ομοσπονδία το πήρε πάνω της, έδωσε το 7 στον Γκαρίντσα, το 11 στον Ζαγκάλο και τον αριθμό που έμελλε να... αλλάξει το ποδόσφαιρο στον Πελέ! Βέβαια, τα νούμερά του δεν σε... παραπέμπουν σε ένα 10αρι, αλλά σε έναν τεράστιο σέντερ φορ. Απίθανη ντρίμπλα, αλλά και καθοδήγηση από έναν τέτοιο play maker. Aκόμα και το 1970 ο Πελέ έπαιξε μπροστά από τον Τοστάο κι ανάμεσα από Ριβελίνο και Ζαϊρζίνιο. 

2. Φέρεντς Πούσκας: Επαιξε σε μια εποχή που ο ρόλος του «10αριού» δεν ήταν ακόμα αποσαφηνισμένος. Ο Πούσκας ήταν ο πρώτος μεγάλος παίκτης που πήρε τον αριθμό. Οπως και ο Πελέ, ο Ούγγρος ήταν μια μηχανή γκολ και τα στατιστικά δείχνουν πως πετύχαινε τουλάχιστον ένα γκολ ανα παιχνίδι. Μάλιστα, η παραγωγικότητά του γίνεται πιο αξιοσημείωτη από τη στιγμή που έπαιζε μαζί με μεγάλους φορ, όπως τους Κόκτσις, Ντι Στέφανο. Σχεδόν τέλεια τεχνική κατάρτιση έγινε το χαρακτηριστηκότερο Νο. 10. Ο Πούσκας ήταν ο παίκτης κλειδί της Dream Team των Μαγυάρων!

1. Ντιέγκο Μαραντόνα: Δεν πέτυχε τα περισσότερα γκολ, δεν κέρδισε τα περισσότερα τρόπαια, αλλά ο Ντιέγκο είναι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης. Η Ομοσπονδία της Αργεντινής στα Μουντιάλ 1974, 1978, 1982 παρέκαμψε τις θέσεις των παικτών και τις μοίρασε με αλφαβητική σειρά. Μοναδική εξαίρεση το 1982, αντί για το 12 ο Μαραντόνα πήρε το 10! Ιδια τακτική και το 1986, εκτός από τον... Ντιέγκο! Το 2001 αποφασίστηκε η απόσυρση της φανέλας με το Νο. 10, η FIFA όμως απαίτησε να δοθεί κάπου. Το πήρε ο Αριελ Ορτέγα, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να σηκώσει το βάρος της. Στα 21 του ο Μαραντόνα ήταν μια ομάδα μόνος του, το καλύτερο Νο.10 σε μια εποχή που κάθε ομάδα είχε έναν καλό παίκτη σε αυτή τη θέση. Ένας... μανιακός που ενέπνευσε κάθε μέσο να γίνει ακόμα καλύτερος, ήταν αυτός που έκανε σούπερ μια μέτρια ομάδα. Έχουν γεννηθεί αρκετοί επίδοξοι διάδοχοι σε μια χώρα που έχει εμμονή με το «10», αλλά ούτε ο Ορτέγα, ούτε ο Σαβιόλα, ούτε ο Ρικέλμε δεν τον άγγιξαν... Μέχρι που ήρθε ο Μέσι, με τον ίδιο πάντως να έχει επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του!

*Πηγή: gazzetta.gr*