Κακά τα ψέματα, οι τέσσερις μήνες που πέρασαν ήταν
η πιο ψυχοφθόροι της καριέρας μου μετά το σκάνδαλο Λιάσου Λουκά, το
οποίο δεν μπορούσα να ξεπεράσω μήνες μετά.
Η πώληση ελπίδας παραδοσιακά είναι ένα χόμπι το οποίο βρίσκει
ανταπόκριση. Πόσο μάλλον σε μία κοινωνία πεινασμένη για ευτυχία, πόσο
μάλλον για μία ομάδα που ουδέποτε έζησε οικονομικά μεγαλεία.
Στον ΠΑΟΚ πάντοτε θα βρίσκουν ανταπόκριση στο κοινό του ιστορίες με πλούσιους που κατάλαβαν επιτέλους πως αυτή η ομάδα είναι μαγαζί γωνία. Όσες σφαλιάρες και να φάμε ακόμη.
Δεν είναι τυχαίο, πως με το που ο Φλωρίδης την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, κάποιοι έριξαν στο τραπέζι τους Άραβες. Και πάει λέγοντας. Θα εμφανιστούν και άλλοι. Δεν πρόκειται να σταματήσει αυτή η ιστορία όταν μοναδικός μοχλός ελέγχου του ΠΑΟΚ είναι ο Α.Σ. Θα φτάνουν όλοι στον Κατσαρή και κάπου εκεί θα τρώνε τα μούτρα τους γιατί ο κυρ Θανάσης μετά από τόσους που πέρασαν, το έχει μάθει καλά το ποίημα.
Ο Κατσαρής βέβαια, είναι 62 ετών, δεν είναι κανά παιδαρέλι και κάποτε θα βαρεθεί. Το ηθικό δίδαγμα του καλοκαιριού, θα πρέπει να είναι ένα. Φτιάξτε άμυνες.
Κάθομαι και μετράω πόσες φορές πήγε να πέσει ο Α.Σ. σε χέρια αν μη τι άλλο βρώμικα. Σκέφτομαι πόσους συμμάχους βρήκαν μέσα στον ΠΑΟΚ όσοι εμφανίστηκαν σαν Μεσσίες. Σκέφτομαι τι θα συνέβαινε, αν αντί του Κατσαρή ήταν ένας παράγοντας μέτριος και τρομάζω.
Η υπόθεση Φλωρίδη παραλίγο να κάψει όλο το παραγοντικό δυναμικό του ΠΑΟΚ. Ήδη, αποχώρησαν από την ΠΑΕ πέντε άνθρωποι σαν τα σκυλιά. Εγώ προσωπικά, θα τους θυμάμαι πάντα με συμπάθεια και σεβασμό, αλλά ο τρόπος που αποχώρησαν δεν αρμόζει σε ανθρώπους που ξόδεψαν τόσο χρόνο για τον ΠΑΟΚ.
Παραλίγο να καεί και ο Ζαγοράκης. Η πίεση που δέχτηκε ήταν αφόρητη. Αποσύρθηκε στο «καβούκι του», περιμένοντας να πάρει μία ανάσα μέσα στο καλοκαίρι. Τη μία του την έδωσε ο Μπαλάφας στο Λβιβ, την άλλη το ναυάγιο της υπόθεσης Φλωρίδη. Την 3η, ο Κατσαρής με το πόρισμα, τον τρόπο που έξυπνα χειρίστηκε ο πρόεδρος του Α.Σ. μία τόσο ευαίσθητη υπόθεση, τον τρόπο που έδωσε την ευκαιρία στον Ζαγοράκη να ανακάμψει και να μάθει από τα λάθη του.
Παραλίγο να καεί και ο Βρύζας. Από το καλοκαίρι του 2010 που έφυγε, πέρασε πολλές φάσεις γύρω από το τι πρέπει να κάνει στο μέλλον. Η σχέση του με τον Ζαγοράκη πέρασε από χίλια κύματα, συχνά αμφιταλαντευόταν για το πώς πρέπει να κινηθεί, βρήκε στέγη στην εθνική έτσι ώστε να έχει κάτι να ασχοληθεί, ενώ μετά ήρθε η πρόταση του Παναθηναϊκού.
Και τα δύο πυραυλάκια τα έκαψε, ψάχνοντας δίοδο επιστροφής στον ΠΑΟΚ. Η υπόθεση Φλωρίδη – μέσω Σαχπατζίδη – τον επανέφερε στον ΠΑΟΚ αλλά και αυτός μόλις κατάλαβε τι παίζει πήγε λίγο στην άκρη. Η κατά Ζαγοράκη μανία, είχε κύριο εκφραστή – αντίπαλο δέος τον Βρύζα, αλλά εγώ δεν τον θυμάμαι τον ίδιο ποτέ να λέει πως θα έμπαινε σε έναν ΠΑΟΚ που δεν θα υπήρχε Ζαγοράκης. Κάτι που επιβεβαιώθηκε όταν οι δυο τους συμφώνησαν να συνεργαστούν εκ νέου σε μία πολύ δύσκολη καμπή για τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ.
Πάμε στην οικογένεια Σαχπατζίδη. Εγώ διαχωρίζω τον πατέρα από τα παιδιά. Άλλοι χαρακτήρες, άλλη κουλτούρα, άλλες πρακτικές. Τα λεφτά που μπήκαν ήταν πάρα πολύ σημαντικά, αλλά κακά τα ψέματα όλα σχεδόν τα παραπάνω, προέκυψαν μέσα από στρατηγικές του πατέρα. Ηθελημένα ή άθελα, αφού υπήρχαν φάσεις που παρουσίαζε έναν εκνευρισμό για τα όσα γίνονταν, αλλά υπήρχαν και φάσεις που η παρουσία του και μόνο έδωσε ζωή στα λείψανα των ΜΜΕ που ο ΠΑΟΚ έχει αποβάλει από τον οργανισμό του εδώ και χρόνια.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό στον αρχηγό της οικογενείας, είναι πως πλέον τα παιδιά του έχουν να παίξουν έναν πολύ κρίσιμο ρόλο στο μέλλον του ΠΑΟΚ. Εγώ δεν θα μπω στη λογική να βάλει και άλλα λεφτά, γιατί ούτε λογιστής του είμαι, ούτε έχω δικαίωμα να απαιτώ το οτιδήποτε από έναν άνθρωπο που ήδη ελέγχει το 18% του ΠΑΟΚ, επειδή το πλήρωσε και όχι επειδή του χαρίστηκε.
Ο ρόλος που καλούνται να παίξουν ο Δημήτρης και ο Γιώργος, είναι πολύ σημαντικός για τους ίδιους, αφού είναι η πρώτη τους δύσκολη αποστολή, για τον ΠΑΟΚ αφού δεν είναι εποχή για νέα λάθη, για τον Ζήση Βρύζα που ρίσκαρε την επαγγελματική του υπόσταση για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ και τον Θοδωρή Ζαγοράκη που τους εμπιστεύτηκε παρά τα όσα προηγήθηκαν το καλοκαίρι.
Και για αυτά τα παιδιά, θα είναι άδικο να κουβαλήσουν το φορτίο της διάσπασης μίας προσπάθειας που καλείται να επαναφέρει τον ΠΑΟΚ στην τάξη.
Έτσι όπως θέλω να σκέφτομαι θετικά τα πράγματα, αυτή η προσπάθεια είναι καταδικασμένη να πετύχει. Και αυτό γιατί οι τέσσερις συν ένας εμπλεκόμενοι παίζουν πολλά γύρω από τον εαυτό τους, αλλά και για το μέλλον του ΠΑΟΚ που ο καθένας τους αγαπά με τον τρόπο του.
Και αυτό που κανείς τους δεν πρέπει να ξεχνά, είναι πως μία αποτυχία θα τους επιβαρύνει όλους. Αν αυτό μάλιστα συμβεί, εμείς, οι απλοί παρατηρητές, δεν θα εμφανίσουμε καμία απολύτως διάθεση να χωρίσουμε την κατάσταση σε στρατόπεδα.
Πηγή: paok24.gr
Στον ΠΑΟΚ πάντοτε θα βρίσκουν ανταπόκριση στο κοινό του ιστορίες με πλούσιους που κατάλαβαν επιτέλους πως αυτή η ομάδα είναι μαγαζί γωνία. Όσες σφαλιάρες και να φάμε ακόμη.
Δεν είναι τυχαίο, πως με το που ο Φλωρίδης την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, κάποιοι έριξαν στο τραπέζι τους Άραβες. Και πάει λέγοντας. Θα εμφανιστούν και άλλοι. Δεν πρόκειται να σταματήσει αυτή η ιστορία όταν μοναδικός μοχλός ελέγχου του ΠΑΟΚ είναι ο Α.Σ. Θα φτάνουν όλοι στον Κατσαρή και κάπου εκεί θα τρώνε τα μούτρα τους γιατί ο κυρ Θανάσης μετά από τόσους που πέρασαν, το έχει μάθει καλά το ποίημα.
Ο Κατσαρής βέβαια, είναι 62 ετών, δεν είναι κανά παιδαρέλι και κάποτε θα βαρεθεί. Το ηθικό δίδαγμα του καλοκαιριού, θα πρέπει να είναι ένα. Φτιάξτε άμυνες.
Κάθομαι και μετράω πόσες φορές πήγε να πέσει ο Α.Σ. σε χέρια αν μη τι άλλο βρώμικα. Σκέφτομαι πόσους συμμάχους βρήκαν μέσα στον ΠΑΟΚ όσοι εμφανίστηκαν σαν Μεσσίες. Σκέφτομαι τι θα συνέβαινε, αν αντί του Κατσαρή ήταν ένας παράγοντας μέτριος και τρομάζω.
Η υπόθεση Φλωρίδη παραλίγο να κάψει όλο το παραγοντικό δυναμικό του ΠΑΟΚ. Ήδη, αποχώρησαν από την ΠΑΕ πέντε άνθρωποι σαν τα σκυλιά. Εγώ προσωπικά, θα τους θυμάμαι πάντα με συμπάθεια και σεβασμό, αλλά ο τρόπος που αποχώρησαν δεν αρμόζει σε ανθρώπους που ξόδεψαν τόσο χρόνο για τον ΠΑΟΚ.
Παραλίγο να καεί και ο Ζαγοράκης. Η πίεση που δέχτηκε ήταν αφόρητη. Αποσύρθηκε στο «καβούκι του», περιμένοντας να πάρει μία ανάσα μέσα στο καλοκαίρι. Τη μία του την έδωσε ο Μπαλάφας στο Λβιβ, την άλλη το ναυάγιο της υπόθεσης Φλωρίδη. Την 3η, ο Κατσαρής με το πόρισμα, τον τρόπο που έξυπνα χειρίστηκε ο πρόεδρος του Α.Σ. μία τόσο ευαίσθητη υπόθεση, τον τρόπο που έδωσε την ευκαιρία στον Ζαγοράκη να ανακάμψει και να μάθει από τα λάθη του.
Παραλίγο να καεί και ο Βρύζας. Από το καλοκαίρι του 2010 που έφυγε, πέρασε πολλές φάσεις γύρω από το τι πρέπει να κάνει στο μέλλον. Η σχέση του με τον Ζαγοράκη πέρασε από χίλια κύματα, συχνά αμφιταλαντευόταν για το πώς πρέπει να κινηθεί, βρήκε στέγη στην εθνική έτσι ώστε να έχει κάτι να ασχοληθεί, ενώ μετά ήρθε η πρόταση του Παναθηναϊκού.
Και τα δύο πυραυλάκια τα έκαψε, ψάχνοντας δίοδο επιστροφής στον ΠΑΟΚ. Η υπόθεση Φλωρίδη – μέσω Σαχπατζίδη – τον επανέφερε στον ΠΑΟΚ αλλά και αυτός μόλις κατάλαβε τι παίζει πήγε λίγο στην άκρη. Η κατά Ζαγοράκη μανία, είχε κύριο εκφραστή – αντίπαλο δέος τον Βρύζα, αλλά εγώ δεν τον θυμάμαι τον ίδιο ποτέ να λέει πως θα έμπαινε σε έναν ΠΑΟΚ που δεν θα υπήρχε Ζαγοράκης. Κάτι που επιβεβαιώθηκε όταν οι δυο τους συμφώνησαν να συνεργαστούν εκ νέου σε μία πολύ δύσκολη καμπή για τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ.
Πάμε στην οικογένεια Σαχπατζίδη. Εγώ διαχωρίζω τον πατέρα από τα παιδιά. Άλλοι χαρακτήρες, άλλη κουλτούρα, άλλες πρακτικές. Τα λεφτά που μπήκαν ήταν πάρα πολύ σημαντικά, αλλά κακά τα ψέματα όλα σχεδόν τα παραπάνω, προέκυψαν μέσα από στρατηγικές του πατέρα. Ηθελημένα ή άθελα, αφού υπήρχαν φάσεις που παρουσίαζε έναν εκνευρισμό για τα όσα γίνονταν, αλλά υπήρχαν και φάσεις που η παρουσία του και μόνο έδωσε ζωή στα λείψανα των ΜΜΕ που ο ΠΑΟΚ έχει αποβάλει από τον οργανισμό του εδώ και χρόνια.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό στον αρχηγό της οικογενείας, είναι πως πλέον τα παιδιά του έχουν να παίξουν έναν πολύ κρίσιμο ρόλο στο μέλλον του ΠΑΟΚ. Εγώ δεν θα μπω στη λογική να βάλει και άλλα λεφτά, γιατί ούτε λογιστής του είμαι, ούτε έχω δικαίωμα να απαιτώ το οτιδήποτε από έναν άνθρωπο που ήδη ελέγχει το 18% του ΠΑΟΚ, επειδή το πλήρωσε και όχι επειδή του χαρίστηκε.
Ο ρόλος που καλούνται να παίξουν ο Δημήτρης και ο Γιώργος, είναι πολύ σημαντικός για τους ίδιους, αφού είναι η πρώτη τους δύσκολη αποστολή, για τον ΠΑΟΚ αφού δεν είναι εποχή για νέα λάθη, για τον Ζήση Βρύζα που ρίσκαρε την επαγγελματική του υπόσταση για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ και τον Θοδωρή Ζαγοράκη που τους εμπιστεύτηκε παρά τα όσα προηγήθηκαν το καλοκαίρι.
Και για αυτά τα παιδιά, θα είναι άδικο να κουβαλήσουν το φορτίο της διάσπασης μίας προσπάθειας που καλείται να επαναφέρει τον ΠΑΟΚ στην τάξη.
Έτσι όπως θέλω να σκέφτομαι θετικά τα πράγματα, αυτή η προσπάθεια είναι καταδικασμένη να πετύχει. Και αυτό γιατί οι τέσσερις συν ένας εμπλεκόμενοι παίζουν πολλά γύρω από τον εαυτό τους, αλλά και για το μέλλον του ΠΑΟΚ που ο καθένας τους αγαπά με τον τρόπο του.
Και αυτό που κανείς τους δεν πρέπει να ξεχνά, είναι πως μία αποτυχία θα τους επιβαρύνει όλους. Αν αυτό μάλιστα συμβεί, εμείς, οι απλοί παρατηρητές, δεν θα εμφανίσουμε καμία απολύτως διάθεση να χωρίσουμε την κατάσταση σε στρατόπεδα.
Πηγή: paok24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου