Όταν η πρόκριση έρχεται τη στιγμή που αρχίζουν να
σε ζώνουν τα μαύρα φίδια έχει μικρή σημασία να ψάχνεις να βρεις τη γωνία
στο δεκάρικο της απόδοσης που είχε η Εθνική ομάδα. Γράφει ο Γιώργος
Χελάκης.
Αν υπάρχει κάτι με ενδιαφέρον είναι ασφαλώς η ψυχραιμία που έδειξε η
ομάδα μετά το πατατράκ. Ψυχραιμία που ασφαλώς έχει να κάνει με τον τρόπο
που έμαθε τους διεθνής να χειρίζονται τέτοιες καταστάσεις ο Φερνάντο
Σάντος.
Οι Έλληνες διεθνείς είδαν το χάρο με τα μάτια τους όταν η σέντρα του Ταργκαμάντζε από το πουθενά κατέληξε στα δίχτυα.
Μεγάλη μπάλα δεν παίξαμε από κει και μετά, το ουσιαστικό είναι ότι δεν πανικοβληθήκαμε δεν αρχίσαμε τα γιουρούσια και τις γιόμες στην αντίπαλη περιοχή. Βάλαμε την μπάλα κάτω, την κυκλοφορήσαμε με ψυχραιμία και σιγά σιγά αυξάναμε την πίεση στην περιοχή των αντιπάλων.
Οποίος περίμενε να ξεχαρβαλώσουμε τους Γεωργιανούς με απανωτές επιθέσεις και τρία τέσσερα γκολ, λάθος έχει καταλάβει το τι μπορεί να προσφέρει και να πετύχει αυτή η ομάδα. Εκείνο που μπορούσαμε και έπρεπε να κάνουμε το κάναμε.
Διατηρήσαμε την ψυχραιμία μας και προσπαθήσαμε και από τα άκρα και από τον άξονα και με μακρινά σουτ να βάλουμε το γκολ. Η ομάδα δημιούργησε τέσσερις καλές φάσεις στο πρώτο ημίχρονο αλλά το γκολ δεν ήρθε.
Στο δεύτερο ημίχρονο οι Γεωργιανοί ταμπουρώθηκαν γύρω από την περιοχή τους γιατί ο προπονητής τους ήξερε πολύ καλά πως από την ομάδα μας απουσιάζουν παίκτες με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός (Σαμαράς, Νίνης, Φετφατζίδης). Το ίδιο πράγμα ήξερε και ο Σάντος.
Η νίκη όπως και η πρόκριση συνολικά πιστώνεται σε έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων μετρημένων αντιδράσεων και μεθοδικής δουλειάς. Χρόνος για κριτική θα υπάρξει άφθονος όπως πιθανότατα θα υπάρξουν και αφορμές.
Σε εκείνον όμως που μας ευχήθηκε η πρόκριση αυτή να αποτελέσει έμπνευση - εφαλτήριο για να ξεπεράσουμε τις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε ως χώρα και κοινωνία αξίζει να βγάλουμε το καπέλο και όταν με το καλό φέρουμε στην εθνική ομάδα των Βιεϊρίνια τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Μέσι τότε θα του ζητήσουμε τα ρέστα γιατί η ομάδα του δεν θα παίζει καλή μπάλα.
Πηγή: sport-fm.gr
Οι Έλληνες διεθνείς είδαν το χάρο με τα μάτια τους όταν η σέντρα του Ταργκαμάντζε από το πουθενά κατέληξε στα δίχτυα.
Μεγάλη μπάλα δεν παίξαμε από κει και μετά, το ουσιαστικό είναι ότι δεν πανικοβληθήκαμε δεν αρχίσαμε τα γιουρούσια και τις γιόμες στην αντίπαλη περιοχή. Βάλαμε την μπάλα κάτω, την κυκλοφορήσαμε με ψυχραιμία και σιγά σιγά αυξάναμε την πίεση στην περιοχή των αντιπάλων.
Οποίος περίμενε να ξεχαρβαλώσουμε τους Γεωργιανούς με απανωτές επιθέσεις και τρία τέσσερα γκολ, λάθος έχει καταλάβει το τι μπορεί να προσφέρει και να πετύχει αυτή η ομάδα. Εκείνο που μπορούσαμε και έπρεπε να κάνουμε το κάναμε.
Διατηρήσαμε την ψυχραιμία μας και προσπαθήσαμε και από τα άκρα και από τον άξονα και με μακρινά σουτ να βάλουμε το γκολ. Η ομάδα δημιούργησε τέσσερις καλές φάσεις στο πρώτο ημίχρονο αλλά το γκολ δεν ήρθε.
Στο δεύτερο ημίχρονο οι Γεωργιανοί ταμπουρώθηκαν γύρω από την περιοχή τους γιατί ο προπονητής τους ήξερε πολύ καλά πως από την ομάδα μας απουσιάζουν παίκτες με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός (Σαμαράς, Νίνης, Φετφατζίδης). Το ίδιο πράγμα ήξερε και ο Σάντος.
Η νίκη όπως και η πρόκριση συνολικά πιστώνεται σε έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων μετρημένων αντιδράσεων και μεθοδικής δουλειάς. Χρόνος για κριτική θα υπάρξει άφθονος όπως πιθανότατα θα υπάρξουν και αφορμές.
Σε εκείνον όμως που μας ευχήθηκε η πρόκριση αυτή να αποτελέσει έμπνευση - εφαλτήριο για να ξεπεράσουμε τις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε ως χώρα και κοινωνία αξίζει να βγάλουμε το καπέλο και όταν με το καλό φέρουμε στην εθνική ομάδα των Βιεϊρίνια τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Μέσι τότε θα του ζητήσουμε τα ρέστα γιατί η ομάδα του δεν θα παίζει καλή μπάλα.
Πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου