Μπορεί ο Ζοσέ Μουρίνιο να είναι ο μετρ της
τακτικής, όμως σύμφωνα με το περιοδικό Zonal Marking, ο Πεπ Γκουαρδιόλα
ήταν αυτός που με τις κινήσεις του έκρινε στο clasico υπέρ της
Μπαρτσελόνα.
«Ο Ζοσέ Μουρίνιο προκέλεσε την έκπληξη πολλών με τις επιλογές του,
όμως ο Πεπ Γκουαρδιόλα μπόρεσε να προσαρμοστεί και οδήγησε την
Μπαρτσελόνα στη νίκη.
Η έκπληξη είχε να κάνει με τον Μεσούτ Οζίλ ο οποίος αναμενόταν να θυσιαστεί για να παίξει ένας έξτρα αμυντικός μέσος. Στην πράξη η Ρεάλ έπαιξε με το συνηθισμένο 4-2-3-1. Ο Λασανά Ντιαρά ξεκίνησε στον αγώνα αφού προτιμήθηκε από τον Κεντίρα, ενώ ο Φάμπιο Κοεντράο πήγε δεξί μπακ. Ο Γκουαρδιόλα είχε πίστη στη φυσική κατάσταση των Πικέ και Πουγιόλ και άφησε εκτός τον Μασεράνο, ενώ έβαλε πιο μπροστά τους Φάμπρεγας και Σάντσες.
Η πρώτη ερώτηση πριν το ματς ήταν το αν η Ρεάλ θα πίεζε. Μετά από 30 δευτερόλεπτα αγώνα, η απάντηση είχε δοθεί. Η Μπαρτσελόνα προσπάθησε να παίξει από πίσω, ο Βαλδές έκανε λάθος πάσα και ο Μπενζεμά πυροβόλησε για το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία των clasico.
Πίεση και Οζίλ
Αυτό ήταν το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα για του γηπεδούχους και η πίεση της Ρεάλ ήταν όπως αναμενόταν πολύ προφανής στα πρώτα 20-30 λεπτά του αγώνα. Απέτεψε την Μπαρτσελόνα από το να φτιάξει καλές φάσεις ξεκινώντας από πίσω, αν και η άμυνα των Καταλανών παρέμεινε σταθερή σε παιχνίδι με πάσες σε όλη τη διάρκεια του ματς.
Από την άλλη, οι τρεις μεσοεπιθετικοί της Ρεάλ έκαναν λίγα πράγματα όταν έπαιρναν τη μπάλα. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο βρέθηκε πολύ στο 'περιθώριο', ο Οζίλ ήταν λίγος δημιουργικά και αντικαταστάθηκε νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο και ο Ντι Μαρία ενώ πάλεψε αρκερτά, τα χάλαγε στην τελική προσπάθεια. Με το ότι είχε ζητήσει από αυτούς να δουλεύουν σκληρά όταν δεν έχουν τη μπάλα, ο Μουρίνιο ίσως τους στέρεψε από την ενέργεια που χρειάζονταν για να είναι καλύτεροι δημιουργικά.
Αυτή η απόφαση, η χρησιμοποίηση του Οζίλ αποδείχθηκε άχρηστη. Παρότι πήρε αρκετές μπάλες στο πρώτο μέρος, δεν κατάφερε να περάσει καμία επικίνδυνη πάσα. Χωρίς τη μπάλα, έμοιαζε κάποια μέτρα πίσω έτσι ώστε να μπορέσει να καλύψει χώρους και η Ρεάλ θα μπορούσε να έχει έναν έξτρα αμυντικογενή παίκτη για να έχει τον έλεγχο στο κέντρο του γηπέδου. Ο Μέσι το εκμεταλλεύτηκε αυτό, ξεκινούσε από το κέντρο και είχε πολύ χώρο.
Το αρχικό σχήμα της Μπαρτσελόνα
Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη το πόσο ευπροσάρμοστοι είναι σε διάφορους ρόλους οι παίκτες της Μπάρτσα, η βασική 11άδα ήταν δύσκολο να αποκρυπτοφραφηθεί. Παίρνοντας το 4-3-3 σαν βάση, ο Ινιέστα ήταν πιο πλάγια απ' ότι συνήθως, ο Μέσι ήταν περισσότερο δεκάρι, ο Φάμπρεγας δεν ήταν μέρος της επιθετικής τριπλέτας, ενώ πολλές φορές φέτος ήταν, βρέθηκε στο κέντρο και πολλές φορές έδειχνε να μην ξέρει ποια είναι η δουλειά του, ενώ ο Αλέξις Σάντσες ξεκίνησε αριστερά, όμως έκανε διαγώνιες κούρσες σε θέση κεντρικού επιθετικού.
Αυτή η προσέγγιση θύμισε την διάταξη που είχε επιλέξει ο Γκουαρδιόλα στο 0-2 της Μπαρτσελόνα στο Μπερναμπέου πέρυσι τον Απρίλιο, όταν χρησιμοποίησε τον Μέσι στα δεξιά του κέντρου και τον Πέδρο στα αριστερά της επίθεσης. Ο Σάντσες τα πήγε πολύ καλά στο να απασχολεί τα στόπερ της Ρεάλ και συχνά και τον Κοεντράο, με τον Ινιέστα συχνά να έρχεται πιο ψηλά και να προσπαθεί να φορτώσει την πλευρά του Πορτογάλου.
Μπαρτσελόνα
Και ίσως με την ανάμνηση αυτής της νίκης με 2-0, ο Γκουαρδιόλα έσπρωξε την ομάδα του προς αυτό το σύστημα μετά το πρώτο 20λεπτο. Εδωσε εντολή στον Αλβες να πάει δεξί εξτρέμ, έβαλε τον Πουγιόλ δεξί μπακ, ο Πικέ δεξί στόπερ και ο Μπουσκέτς έγινε επίσης κεντρικός αμυντικός. Ο Φάμπρεγας πήγε πιο βαθιά μέσα στα χαφ και έτσι η διάταξη έγινε σαν 4-4-1-1. Δεν είναι σαφής ο λόγος για τον οποίο έγινε αυτή η αλλαγή, όμως από αυτήν αποκόμισε αρκετά οφέλη.
1. Αυτό σήμαινε ότι ο Μπουσκέτς, ο οποίος είχε ρόλο κλειδί πριν το ματς χάρη στην ικανότητά του να κάνει καλές δημιουργικές κινήσεις, βρέθηκε μακριά από την πίεση του Οζίλ και άρχισε να περνάει μπάλες στο κέντρο. Επίσης συνέχισε να βγαίνει από την άμυνα όταν η Μπαρτσελόνα είχε τη μπάλα, ήταν κολλημένος στον Οζίλ και έτσι ο Τσάβι μπορούσε να φτάνει μέχρι και την αντίπαλη περιοχή.
2. Ο Ρονάλντο έγινε απειλητικός μόνο σε δύο σημαντικές ευκαιρίες, όμως με την τοποθέτηση του Πουγιόλ πάνω του και το ντουμπλάρισμα με τον Πικέ αλλά και την βοήθεια του Αλβες, ο Γκουαρδιόλα τον εξουδετέρωσε. Ο Πορτογάλος ήταν πολύ... ήσυχος στον αγώνα και ο Μουρίνιο προσπάθησε να τον ξυπνήσει βάζοντάς τον στα δεξιά στον δεύτερο ημίχρονο, κάτι το οποίο αποδεικνύει πόσο σωστή ήταν η κίνηση του Γκουαρδιόλα.
3. Εδωσε στην Μπαρτσελόνα μεγαλύτερο εύρος με την χρησιμοποίηση του Αλβες εκεί, κάτι το οποίο δεν είχε στο πρώτο κομμάτι του αγώνα. Ο Βραζιλιάνος εκμεταλλεύτηκε το μεγάλο κενό ανάμεσα σε Μαρσέλο και Ρονάλντο και είχε πολύ χώρο στις αντεπιθέσεις, κάνοντας και τη σέντρα για την κεφαλιά του Φάμπρεγας στο τρίτο γκολ.
4. Ο Φάμπρεγας μετακινήθηκε στο κέντρο και πλέον φάνηκε να ξέρει τι πρέπει να κάνει, ειδικά στο δεύτερο μέρος.
Μετά την αλλαγή του Γκουαρδιόλα, ο Οζίλ έπρεπε να έχει πιο ενεργό ρόλο στο ματς. Υπήρχε θεωρητικά μεγάλο κενό ανάμεσα στις γραμμές, όμως ο Μπουσκέτς συνέχιζε να τον πιέζει και να μην του επιτρέπει να γίνει ο παίκτης κλειδί όταν χρειαζόταν μεταφορά της μπάλας. Οπως φαίνεται και στη διάταξη του δευτέρου ημιχρόνου, όταν ήταν μέλος της αμυντικής τετράδας, κινούνταν πιο ψηλά από τους υπόλοιπους τρεις, όντας το στοιχείο που έκανε τη διαφορά στην άμυνα τριών του Γκουαρδιόλα.
Μέσι
Στο super cup ο Μουρίνιο είχε πει στον Καρβάλιο να είναι κολλημένος στον Μέσι, όμως αυτή τη φορά ήταν ελεύθερος. Υπήρχε ένας καλός λόγος τα στόπερ να μένουν στην γραμμή τους. Ο Μέσι έπαιζε περισσότερο σαν δεκάρι και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα πιο πίσω. Ο Αλόνσο και Ντιαρά είχαν τους Φάμπρεγας και Τσάβι στο κέντρο και ο Μέσι είχε πολύ χρόνο με τη μπάλα παρά την εξαιρετική προσπάθεια από τον Ντιαρά. Στον πρώτο γκολ μπόρεσε να πιάσει ταχύτητα, πριν περάσει από Αλόνσο και Ντιαρά και δώσει την πάσα στον Σάντσες, ενώ στο τρίτο έδωσε στον Αλβες αφού πρώτα είχε πάρει τη μπάλα στον χώρο. Οσον αφορά όλους τους παράγοντες της τακτικής σε αυτό το ματς, ο Μέσι δεν μπορεί να λογίζεται ως σημαντικός. Απλά είχε πάρα πολύ χώρο.
Τέλος και αλλαγές
Η Ρεάλ ήταν απίστευτα άτυχη στο δεύτερο γκολ, όμως το τρίτο 'σκότωσε' το ματς παρότι επιτεύχθηκε στο 66'. Η ομάδα του Μουρίνιο δεν είχε ευελιξία, ενώ η Μπαρτσελόνα έκανε focus στην διατήρηση της μπάλας. Σε μία τέτοια περίπτωση η Ρεάλ θα ήθελε να καθίσει πίσω, όμως δεν κέρδιζε, ούτε ήταν ισοπαλία. Ηταν δύο γκολ πίσω και έπρεπε να έχει ενεργό ρόλο.
Ο Κακά μπήκε σωστά στη θέση του Οζίλ, ενώ οι άλλες αλλαγές ήταν ο Κεντίρα αντί του Ντιαρά, μετά την κάρτα του Γάλλου και ο Ιγουαΐν αντί του Ντι Μαρία, αν και είχε παίξει καλύτερ από τον Ρονάλντο. Ο Ιγουαΐν πήγε φορ και ο Μπενζεμά γύρισε αριστερά και έφτανε κοντά όταν περνούσε τον Πουγιόλ. Οι αλλαγές δεν ήταν προϊόν μεγάλης έμπνευσης, όμως έδωσαν στην Ρεάλ έξτρα ενέργεια.
Η Μπαρτσελόνα κατέβασε τον ρυθμό του αγώνα με επιτυχία και θα μπορούσε να έχει βάλει και τέταρτο γκολ στην κόντρα. Οι αλλαγές του Γκουαρδιόλα έγιναν όλες μετά το 80' και ήταν θέσεων και όχι τακτικής, με τους Σεϊντού Κεϊτά, Νταβίδ Βίγια και Πέδρο να μπαίνουν, όμως να μην μπορούν να αλλάξουν κάτι».
Η έκπληξη είχε να κάνει με τον Μεσούτ Οζίλ ο οποίος αναμενόταν να θυσιαστεί για να παίξει ένας έξτρα αμυντικός μέσος. Στην πράξη η Ρεάλ έπαιξε με το συνηθισμένο 4-2-3-1. Ο Λασανά Ντιαρά ξεκίνησε στον αγώνα αφού προτιμήθηκε από τον Κεντίρα, ενώ ο Φάμπιο Κοεντράο πήγε δεξί μπακ. Ο Γκουαρδιόλα είχε πίστη στη φυσική κατάσταση των Πικέ και Πουγιόλ και άφησε εκτός τον Μασεράνο, ενώ έβαλε πιο μπροστά τους Φάμπρεγας και Σάντσες.
Η πρώτη ερώτηση πριν το ματς ήταν το αν η Ρεάλ θα πίεζε. Μετά από 30 δευτερόλεπτα αγώνα, η απάντηση είχε δοθεί. Η Μπαρτσελόνα προσπάθησε να παίξει από πίσω, ο Βαλδές έκανε λάθος πάσα και ο Μπενζεμά πυροβόλησε για το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία των clasico.
Πίεση και Οζίλ
Αυτό ήταν το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα για του γηπεδούχους και η πίεση της Ρεάλ ήταν όπως αναμενόταν πολύ προφανής στα πρώτα 20-30 λεπτά του αγώνα. Απέτεψε την Μπαρτσελόνα από το να φτιάξει καλές φάσεις ξεκινώντας από πίσω, αν και η άμυνα των Καταλανών παρέμεινε σταθερή σε παιχνίδι με πάσες σε όλη τη διάρκεια του ματς.
Από την άλλη, οι τρεις μεσοεπιθετικοί της Ρεάλ έκαναν λίγα πράγματα όταν έπαιρναν τη μπάλα. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο βρέθηκε πολύ στο 'περιθώριο', ο Οζίλ ήταν λίγος δημιουργικά και αντικαταστάθηκε νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο και ο Ντι Μαρία ενώ πάλεψε αρκερτά, τα χάλαγε στην τελική προσπάθεια. Με το ότι είχε ζητήσει από αυτούς να δουλεύουν σκληρά όταν δεν έχουν τη μπάλα, ο Μουρίνιο ίσως τους στέρεψε από την ενέργεια που χρειάζονταν για να είναι καλύτεροι δημιουργικά.
Αυτή η απόφαση, η χρησιμοποίηση του Οζίλ αποδείχθηκε άχρηστη. Παρότι πήρε αρκετές μπάλες στο πρώτο μέρος, δεν κατάφερε να περάσει καμία επικίνδυνη πάσα. Χωρίς τη μπάλα, έμοιαζε κάποια μέτρα πίσω έτσι ώστε να μπορέσει να καλύψει χώρους και η Ρεάλ θα μπορούσε να έχει έναν έξτρα αμυντικογενή παίκτη για να έχει τον έλεγχο στο κέντρο του γηπέδου. Ο Μέσι το εκμεταλλεύτηκε αυτό, ξεκινούσε από το κέντρο και είχε πολύ χώρο.
Το αρχικό σχήμα της Μπαρτσελόνα
Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη το πόσο ευπροσάρμοστοι είναι σε διάφορους ρόλους οι παίκτες της Μπάρτσα, η βασική 11άδα ήταν δύσκολο να αποκρυπτοφραφηθεί. Παίρνοντας το 4-3-3 σαν βάση, ο Ινιέστα ήταν πιο πλάγια απ' ότι συνήθως, ο Μέσι ήταν περισσότερο δεκάρι, ο Φάμπρεγας δεν ήταν μέρος της επιθετικής τριπλέτας, ενώ πολλές φορές φέτος ήταν, βρέθηκε στο κέντρο και πολλές φορές έδειχνε να μην ξέρει ποια είναι η δουλειά του, ενώ ο Αλέξις Σάντσες ξεκίνησε αριστερά, όμως έκανε διαγώνιες κούρσες σε θέση κεντρικού επιθετικού.
Αυτή η προσέγγιση θύμισε την διάταξη που είχε επιλέξει ο Γκουαρδιόλα στο 0-2 της Μπαρτσελόνα στο Μπερναμπέου πέρυσι τον Απρίλιο, όταν χρησιμοποίησε τον Μέσι στα δεξιά του κέντρου και τον Πέδρο στα αριστερά της επίθεσης. Ο Σάντσες τα πήγε πολύ καλά στο να απασχολεί τα στόπερ της Ρεάλ και συχνά και τον Κοεντράο, με τον Ινιέστα συχνά να έρχεται πιο ψηλά και να προσπαθεί να φορτώσει την πλευρά του Πορτογάλου.
Μπαρτσελόνα
Και ίσως με την ανάμνηση αυτής της νίκης με 2-0, ο Γκουαρδιόλα έσπρωξε την ομάδα του προς αυτό το σύστημα μετά το πρώτο 20λεπτο. Εδωσε εντολή στον Αλβες να πάει δεξί εξτρέμ, έβαλε τον Πουγιόλ δεξί μπακ, ο Πικέ δεξί στόπερ και ο Μπουσκέτς έγινε επίσης κεντρικός αμυντικός. Ο Φάμπρεγας πήγε πιο βαθιά μέσα στα χαφ και έτσι η διάταξη έγινε σαν 4-4-1-1. Δεν είναι σαφής ο λόγος για τον οποίο έγινε αυτή η αλλαγή, όμως από αυτήν αποκόμισε αρκετά οφέλη.
1. Αυτό σήμαινε ότι ο Μπουσκέτς, ο οποίος είχε ρόλο κλειδί πριν το ματς χάρη στην ικανότητά του να κάνει καλές δημιουργικές κινήσεις, βρέθηκε μακριά από την πίεση του Οζίλ και άρχισε να περνάει μπάλες στο κέντρο. Επίσης συνέχισε να βγαίνει από την άμυνα όταν η Μπαρτσελόνα είχε τη μπάλα, ήταν κολλημένος στον Οζίλ και έτσι ο Τσάβι μπορούσε να φτάνει μέχρι και την αντίπαλη περιοχή.
2. Ο Ρονάλντο έγινε απειλητικός μόνο σε δύο σημαντικές ευκαιρίες, όμως με την τοποθέτηση του Πουγιόλ πάνω του και το ντουμπλάρισμα με τον Πικέ αλλά και την βοήθεια του Αλβες, ο Γκουαρδιόλα τον εξουδετέρωσε. Ο Πορτογάλος ήταν πολύ... ήσυχος στον αγώνα και ο Μουρίνιο προσπάθησε να τον ξυπνήσει βάζοντάς τον στα δεξιά στον δεύτερο ημίχρονο, κάτι το οποίο αποδεικνύει πόσο σωστή ήταν η κίνηση του Γκουαρδιόλα.
3. Εδωσε στην Μπαρτσελόνα μεγαλύτερο εύρος με την χρησιμοποίηση του Αλβες εκεί, κάτι το οποίο δεν είχε στο πρώτο κομμάτι του αγώνα. Ο Βραζιλιάνος εκμεταλλεύτηκε το μεγάλο κενό ανάμεσα σε Μαρσέλο και Ρονάλντο και είχε πολύ χώρο στις αντεπιθέσεις, κάνοντας και τη σέντρα για την κεφαλιά του Φάμπρεγας στο τρίτο γκολ.
4. Ο Φάμπρεγας μετακινήθηκε στο κέντρο και πλέον φάνηκε να ξέρει τι πρέπει να κάνει, ειδικά στο δεύτερο μέρος.
Μετά την αλλαγή του Γκουαρδιόλα, ο Οζίλ έπρεπε να έχει πιο ενεργό ρόλο στο ματς. Υπήρχε θεωρητικά μεγάλο κενό ανάμεσα στις γραμμές, όμως ο Μπουσκέτς συνέχιζε να τον πιέζει και να μην του επιτρέπει να γίνει ο παίκτης κλειδί όταν χρειαζόταν μεταφορά της μπάλας. Οπως φαίνεται και στη διάταξη του δευτέρου ημιχρόνου, όταν ήταν μέλος της αμυντικής τετράδας, κινούνταν πιο ψηλά από τους υπόλοιπους τρεις, όντας το στοιχείο που έκανε τη διαφορά στην άμυνα τριών του Γκουαρδιόλα.
Μέσι
Στο super cup ο Μουρίνιο είχε πει στον Καρβάλιο να είναι κολλημένος στον Μέσι, όμως αυτή τη φορά ήταν ελεύθερος. Υπήρχε ένας καλός λόγος τα στόπερ να μένουν στην γραμμή τους. Ο Μέσι έπαιζε περισσότερο σαν δεκάρι και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα πιο πίσω. Ο Αλόνσο και Ντιαρά είχαν τους Φάμπρεγας και Τσάβι στο κέντρο και ο Μέσι είχε πολύ χρόνο με τη μπάλα παρά την εξαιρετική προσπάθεια από τον Ντιαρά. Στον πρώτο γκολ μπόρεσε να πιάσει ταχύτητα, πριν περάσει από Αλόνσο και Ντιαρά και δώσει την πάσα στον Σάντσες, ενώ στο τρίτο έδωσε στον Αλβες αφού πρώτα είχε πάρει τη μπάλα στον χώρο. Οσον αφορά όλους τους παράγοντες της τακτικής σε αυτό το ματς, ο Μέσι δεν μπορεί να λογίζεται ως σημαντικός. Απλά είχε πάρα πολύ χώρο.
Τέλος και αλλαγές
Η Ρεάλ ήταν απίστευτα άτυχη στο δεύτερο γκολ, όμως το τρίτο 'σκότωσε' το ματς παρότι επιτεύχθηκε στο 66'. Η ομάδα του Μουρίνιο δεν είχε ευελιξία, ενώ η Μπαρτσελόνα έκανε focus στην διατήρηση της μπάλας. Σε μία τέτοια περίπτωση η Ρεάλ θα ήθελε να καθίσει πίσω, όμως δεν κέρδιζε, ούτε ήταν ισοπαλία. Ηταν δύο γκολ πίσω και έπρεπε να έχει ενεργό ρόλο.
Ο Κακά μπήκε σωστά στη θέση του Οζίλ, ενώ οι άλλες αλλαγές ήταν ο Κεντίρα αντί του Ντιαρά, μετά την κάρτα του Γάλλου και ο Ιγουαΐν αντί του Ντι Μαρία, αν και είχε παίξει καλύτερ από τον Ρονάλντο. Ο Ιγουαΐν πήγε φορ και ο Μπενζεμά γύρισε αριστερά και έφτανε κοντά όταν περνούσε τον Πουγιόλ. Οι αλλαγές δεν ήταν προϊόν μεγάλης έμπνευσης, όμως έδωσαν στην Ρεάλ έξτρα ενέργεια.
Η Μπαρτσελόνα κατέβασε τον ρυθμό του αγώνα με επιτυχία και θα μπορούσε να έχει βάλει και τέταρτο γκολ στην κόντρα. Οι αλλαγές του Γκουαρδιόλα έγιναν όλες μετά το 80' και ήταν θέσεων και όχι τακτικής, με τους Σεϊντού Κεϊτά, Νταβίδ Βίγια και Πέδρο να μπαίνουν, όμως να μην μπορούν να αλλάξουν κάτι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου