Ο Γιάννης Κόντης είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους στον ΑΡΗ που έχει
καταφέρει το εξής φοβερό. Έχει φανατικούς υποστηρικτές και δηλωμένους
εχθρούς. Ή θα τον αγαπούν ή θα τον μισούν ένα πράγμα. Μέση κατάσταση δεν
υπάρχει. Χρόνια στο κουρμπέτι, αρχικά ως μάνατζερ παικτών, στη συνέχεια
ως στέλεχος στην ΠΑΕ ΑΡΗΣ και… προσεχώς και παράγοντας αφού σύντομα θα
λάβει πόστο στη διοίκηση, κατά δήλωση δική του. Εξέλιξη λίγο-πολύ
αναμενόμενη, ειδικά μετά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διαδραμάτισε στο
deal με τον επενδυτικό όμιλο στην Ελβετία. Χάρη σε δικές του γνωριμίες
έγινε η επαφή που οδήγησε στο γάμο μέσα από τον οποίο θα προκύψουν και
τα 2,5 περίπου εκ ευρώ, του πρώτου σκέλους της επένδυσης, η οποία καλώς
εχόντων των πραγμάτων θα συνεχιστεί και το καλοκαίρι.
Πολλές φορές στο παρελθόν άλλωστε προσπάθησε σε φέρει στον ΑΡΗ ανθρώπους που ήθελαν να επενδύσουν. Από την περίφημη ιστορία με τους αραβοισπανούς επενδυτές για την οποία ακόμη και σήμερα διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι τα χρήματα υπήρχαν (η αλήθεια είναι ότι ο περίφημος Αλ Κάσιμι είχε χαρίσει 100.000 ευρώ), ως τις πιο πρόσφατες με την R10 του Ροναλντίνιο και την ONCE μαζί με τον Μανέλ Φερέρ και τον Ερίκ Γιούντγκεβιτς.
Η ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο ως επαγγελματίας του χώρου ξεκινά από το μακρινό 1989. Τότε ζούσε και δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά στη Βραζιλία, στα ναυτιλιακά αφού είναι άλλωστε απόφοιτος της σχολής εμποροπλοιάρχων. Για εκείνα τα χρόνια ο ίδιος έχει πει: «Στα 20 μου μπήκα στη σχολή εμποροπλοιάρχων Ασπροπύργου και ήμουν για 10 χρόνια στα καράβια. Όποιος θέλει, ας πάει να δουλέψει στα καράβια να δει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του. Εγκαταστάθηκα για ένα διάστημα στη Βραζιλία, δημιούργησα μία εταιρεία στα ναυτιλιακά και έρχονται κάποιοι σήμερα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους να μιλήσουν για μένα; Τι να μου πουν; Ποτέ δεν ήμουν κοπρόσκυλο. Έχω υπηρετήσει για 32 μήνες στο Ναυτικό».
Παράλληλα με τα ναυτιλιακά αρχίζει και την εμπλοκή του με το ποδόσφαιρο που πάντα αγαπούσε. Αρχικά ως στέλεχος της διοίκησης της Φλαμένγκο. Στα χρόνια της παρουσίας του στη Βραζιλία και δεν ήταν λίγα, συνεργάστηκε με το Ζοάο Χαβελάνζε, στο πλαίσιο της θητείας του ως πρόεδρος της ΦΙΦΑ. Τον ακολούθησε σε προεκλογικές εκστρατείες, και δικτυώθηκε στον χώρο του ποδοσφαίρου. Κάπου εκεί γνώρισε και τον μετέπειτα τεχνικό διευθυντή του ΑΡΗ Νίλτον Λεάο, τον οποίο βέβαια οι κίτρινοι δεν θέλουν (πλέον) να θυμούνται.
Ασχολήθηκε στη συνέχεια ως μάνατζερ παικτών και κάπου εκεί τη δεκαετία του 90 χρονολογείται η πρώτη του… επαφή με τον ΑΡΗ. Συνεργάσθηκε την εποχή που μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ήταν ο Λάμπρος Γράντας, φέρνοντας στην ομάδα τον βραζιλιάνο Νειζίνιο που αν και ήρθε ως μεγάλο όνομα, δεν «έπιασε». Ως ατζέντης έφερε επί διοικήσεως Γιάννη Ζαχουδάνη, στην Ελλάδα τον Ιρανίλντο, επίσης Βραζιλιάνος και διεθνής, ο οποίος παίζει μόνο σε ένα φιλικό με την φανέλα του Άρη και μετά μην τον είδατε μη τον απαντήσατε, χώρια που η υπόθεσή του ταλαιπώρησε οικονομικά τον ΑΡΗ. Αυτές οι δυο περιπτώσεις παικτών ήταν που δημιούργησαν δυσπιστία σε μια μερίδα των οπαδών του ΑΡΗ που τον βλέπει καχύποπτα, κατηγορώντας τον για την άφιξη αρκετών ξένων παικτών αμφίβολης ποιότητας, παρότι, όπως φάνηκε στην πορεία, έφερε αρκετούς εξαιρετικούς παίκτες.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι στην περίπτωση Ιρανίλντο που επέστρεψε στην Βραζιλία και έπαιξε πάλι σε υψηλό επίπεδο, αν και κέρδισε την προσφυγή και του οφείλονταν αρκετά χρήματα συναίνεσε να μπουν στο 44.
Στη Βραζιλία γνωρίστηκε και με τον Μανέλ Φερέρ. Οι δυο τους το 1999, ανέλαβαν το μάνατζμεντ της Αμέρικο, μιας ομάδας που βρίσκεται στην πόλη Κάμπος, κοντά στο Ρίο και αγωνιζόταν στη Β` κατηγορία του Ρίο, την οποία ανέβασαν στην Α. Ήταν λοιπόν απόλυτα λογικό, το 2006, όταν ο ΑΡΗΣ επέστρεφε στην μεγάλη κατηγορία να απευθυνθεί στον καλό του φίλο και συνεργάτη για να τον βοηθήσει στην αγωνιστική αναγέννηση της ομάδας. Προϊόν αυτής της συνεργασίας η λεγόμενη λατινοποίηση του ΑΡΗ. Ήρθαν παίκτες με λίγα χρήματα, άγνωστοι ως επί το πλείστον, που όμως έκαναν τους κίτρινους την πιο ελκυστική ομάδα στο γήπεδο, με το λεγόμενο jogo bonito. Παίκτες όπως ο Τούτα, ο Τίνγκα, ο Νασιμέντο, ο Βαϊσχάιμερ και ο Νέγκρι με προπονητή τον άγνωστο Γκιγέρμο Όγιος. Ακολούθησαν ο Χαβίτο, ο Παλαθουέλος (που χάθηκε λόγω των λαθών του τότε προέδρου Λ. Σκόρδα στο δικαίωμα επέκτασης του συμβολαίου του), ο Νέτο, ο Αουρέλιο, ο Ρονάλντο Γκιάρο, ο Σιστόν, ο Κάλβο, ο Ζεντίλ, ο Βιτόλο.
Με διαφορά η πιο επιτυχημένη επιλογή της εν λόγω συνεργασίας, ο Σέρχιο Κόκε που έμελλε να γίνει πολλά περισσότερα από ένας ξένος παίκτης της ομάδας. Παίκτες με χαμηλό κόστος που απέδωσαν πολλά περισσότερα και στην πορεία βέβαια ανέβασαν το κασέ τους. Μάλλον στην Ελλάδα καμία άλλη ομάδα δεν μπορεί να περηφανευτεί ότι έχει φέρει ένα… Κόκε με 20.000 ευρώ.
Χάρη στις δικές του γνωριμίες, σε συνεργασία τα τελευταία χρόνια και με τον Αντόνιο Καλσάδο ήρθαν παίκτες τεράστιας αξίας στο Κλεάνθης Βικελίδης. Αμορόζο, Αμπρέου, Γκρασιάν που δυστυχώς δεν απέδωσαν βάσει ονόματος στο γήπεδο με εξαίρεση ίσως τον Αμπρέου που τα… έβγαλε τα λεφτά του. Κατά καιρούς… χρεώνονταν παίκτες (κυρίως λάτιν) χωρίς όμως να έχει εμπλακεί στην ουσία (π.χ. Μπατιόν, Λέμπο, Χουάνμα, Οριόλ)
Η επικείμενη είσοδός του στο Δ.Σ είναι πράξη προς την θετική κατεύθυνση και βάζει επιτέλους και ένα τέλος στο ερώτημα πότε θα έμπαινε μπροστά. Τόσα χρόνια που δεν είχε κάποιο διοικητικό πόστο άλλωστε, πάντα αυτός… χρεωνόταν την… λέζα, την ευθύνη, ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή. Τώρα θα την έχει και τυπικά. Θα έχει ασφαλώς αυξημένες αρμοδιότητες άρα και δύναμη στο οικοδόμημα που λέγεται εταιρία ΠΑΕ ΑΡΗΣ αλλά θα έχει και την ευθύνη των πράξεών του. Πλέον και με τη βούλα, θα ξέρουν όλοι ότι στο πρότζεκτ που ετοιμάζεται, θα διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο.
Ασφαλώς θα έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στην επιλογή παικτών, προπονητών, στις αποφάσεις που αφορούν τον ΑΡΗ και την επόμενη μέρα ως τον Ιούνιο του 2014 που πήρε παράταση η διοίκηση Αθανασιάδη.
Άλλωστε η τελευταία παρουσία του στην προπόνηση της ομάδας και το γεγονός ότι… ηρέμησε τους ποδοσφαιριστές αποτελεί την πρώτη ένδειξη για το τι θα ακολουθήσει.
Πηγή: allaboutaris.com
Πολλές φορές στο παρελθόν άλλωστε προσπάθησε σε φέρει στον ΑΡΗ ανθρώπους που ήθελαν να επενδύσουν. Από την περίφημη ιστορία με τους αραβοισπανούς επενδυτές για την οποία ακόμη και σήμερα διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι τα χρήματα υπήρχαν (η αλήθεια είναι ότι ο περίφημος Αλ Κάσιμι είχε χαρίσει 100.000 ευρώ), ως τις πιο πρόσφατες με την R10 του Ροναλντίνιο και την ONCE μαζί με τον Μανέλ Φερέρ και τον Ερίκ Γιούντγκεβιτς.
Η ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο ως επαγγελματίας του χώρου ξεκινά από το μακρινό 1989. Τότε ζούσε και δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά στη Βραζιλία, στα ναυτιλιακά αφού είναι άλλωστε απόφοιτος της σχολής εμποροπλοιάρχων. Για εκείνα τα χρόνια ο ίδιος έχει πει: «Στα 20 μου μπήκα στη σχολή εμποροπλοιάρχων Ασπροπύργου και ήμουν για 10 χρόνια στα καράβια. Όποιος θέλει, ας πάει να δουλέψει στα καράβια να δει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του. Εγκαταστάθηκα για ένα διάστημα στη Βραζιλία, δημιούργησα μία εταιρεία στα ναυτιλιακά και έρχονται κάποιοι σήμερα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους να μιλήσουν για μένα; Τι να μου πουν; Ποτέ δεν ήμουν κοπρόσκυλο. Έχω υπηρετήσει για 32 μήνες στο Ναυτικό».
Παράλληλα με τα ναυτιλιακά αρχίζει και την εμπλοκή του με το ποδόσφαιρο που πάντα αγαπούσε. Αρχικά ως στέλεχος της διοίκησης της Φλαμένγκο. Στα χρόνια της παρουσίας του στη Βραζιλία και δεν ήταν λίγα, συνεργάστηκε με το Ζοάο Χαβελάνζε, στο πλαίσιο της θητείας του ως πρόεδρος της ΦΙΦΑ. Τον ακολούθησε σε προεκλογικές εκστρατείες, και δικτυώθηκε στον χώρο του ποδοσφαίρου. Κάπου εκεί γνώρισε και τον μετέπειτα τεχνικό διευθυντή του ΑΡΗ Νίλτον Λεάο, τον οποίο βέβαια οι κίτρινοι δεν θέλουν (πλέον) να θυμούνται.
Ασχολήθηκε στη συνέχεια ως μάνατζερ παικτών και κάπου εκεί τη δεκαετία του 90 χρονολογείται η πρώτη του… επαφή με τον ΑΡΗ. Συνεργάσθηκε την εποχή που μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ήταν ο Λάμπρος Γράντας, φέρνοντας στην ομάδα τον βραζιλιάνο Νειζίνιο που αν και ήρθε ως μεγάλο όνομα, δεν «έπιασε». Ως ατζέντης έφερε επί διοικήσεως Γιάννη Ζαχουδάνη, στην Ελλάδα τον Ιρανίλντο, επίσης Βραζιλιάνος και διεθνής, ο οποίος παίζει μόνο σε ένα φιλικό με την φανέλα του Άρη και μετά μην τον είδατε μη τον απαντήσατε, χώρια που η υπόθεσή του ταλαιπώρησε οικονομικά τον ΑΡΗ. Αυτές οι δυο περιπτώσεις παικτών ήταν που δημιούργησαν δυσπιστία σε μια μερίδα των οπαδών του ΑΡΗ που τον βλέπει καχύποπτα, κατηγορώντας τον για την άφιξη αρκετών ξένων παικτών αμφίβολης ποιότητας, παρότι, όπως φάνηκε στην πορεία, έφερε αρκετούς εξαιρετικούς παίκτες.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι στην περίπτωση Ιρανίλντο που επέστρεψε στην Βραζιλία και έπαιξε πάλι σε υψηλό επίπεδο, αν και κέρδισε την προσφυγή και του οφείλονταν αρκετά χρήματα συναίνεσε να μπουν στο 44.
Στη Βραζιλία γνωρίστηκε και με τον Μανέλ Φερέρ. Οι δυο τους το 1999, ανέλαβαν το μάνατζμεντ της Αμέρικο, μιας ομάδας που βρίσκεται στην πόλη Κάμπος, κοντά στο Ρίο και αγωνιζόταν στη Β` κατηγορία του Ρίο, την οποία ανέβασαν στην Α. Ήταν λοιπόν απόλυτα λογικό, το 2006, όταν ο ΑΡΗΣ επέστρεφε στην μεγάλη κατηγορία να απευθυνθεί στον καλό του φίλο και συνεργάτη για να τον βοηθήσει στην αγωνιστική αναγέννηση της ομάδας. Προϊόν αυτής της συνεργασίας η λεγόμενη λατινοποίηση του ΑΡΗ. Ήρθαν παίκτες με λίγα χρήματα, άγνωστοι ως επί το πλείστον, που όμως έκαναν τους κίτρινους την πιο ελκυστική ομάδα στο γήπεδο, με το λεγόμενο jogo bonito. Παίκτες όπως ο Τούτα, ο Τίνγκα, ο Νασιμέντο, ο Βαϊσχάιμερ και ο Νέγκρι με προπονητή τον άγνωστο Γκιγέρμο Όγιος. Ακολούθησαν ο Χαβίτο, ο Παλαθουέλος (που χάθηκε λόγω των λαθών του τότε προέδρου Λ. Σκόρδα στο δικαίωμα επέκτασης του συμβολαίου του), ο Νέτο, ο Αουρέλιο, ο Ρονάλντο Γκιάρο, ο Σιστόν, ο Κάλβο, ο Ζεντίλ, ο Βιτόλο.
Με διαφορά η πιο επιτυχημένη επιλογή της εν λόγω συνεργασίας, ο Σέρχιο Κόκε που έμελλε να γίνει πολλά περισσότερα από ένας ξένος παίκτης της ομάδας. Παίκτες με χαμηλό κόστος που απέδωσαν πολλά περισσότερα και στην πορεία βέβαια ανέβασαν το κασέ τους. Μάλλον στην Ελλάδα καμία άλλη ομάδα δεν μπορεί να περηφανευτεί ότι έχει φέρει ένα… Κόκε με 20.000 ευρώ.
Χάρη στις δικές του γνωριμίες, σε συνεργασία τα τελευταία χρόνια και με τον Αντόνιο Καλσάδο ήρθαν παίκτες τεράστιας αξίας στο Κλεάνθης Βικελίδης. Αμορόζο, Αμπρέου, Γκρασιάν που δυστυχώς δεν απέδωσαν βάσει ονόματος στο γήπεδο με εξαίρεση ίσως τον Αμπρέου που τα… έβγαλε τα λεφτά του. Κατά καιρούς… χρεώνονταν παίκτες (κυρίως λάτιν) χωρίς όμως να έχει εμπλακεί στην ουσία (π.χ. Μπατιόν, Λέμπο, Χουάνμα, Οριόλ)
Η επικείμενη είσοδός του στο Δ.Σ είναι πράξη προς την θετική κατεύθυνση και βάζει επιτέλους και ένα τέλος στο ερώτημα πότε θα έμπαινε μπροστά. Τόσα χρόνια που δεν είχε κάποιο διοικητικό πόστο άλλωστε, πάντα αυτός… χρεωνόταν την… λέζα, την ευθύνη, ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή. Τώρα θα την έχει και τυπικά. Θα έχει ασφαλώς αυξημένες αρμοδιότητες άρα και δύναμη στο οικοδόμημα που λέγεται εταιρία ΠΑΕ ΑΡΗΣ αλλά θα έχει και την ευθύνη των πράξεών του. Πλέον και με τη βούλα, θα ξέρουν όλοι ότι στο πρότζεκτ που ετοιμάζεται, θα διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο.
Ασφαλώς θα έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στην επιλογή παικτών, προπονητών, στις αποφάσεις που αφορούν τον ΑΡΗ και την επόμενη μέρα ως τον Ιούνιο του 2014 που πήρε παράταση η διοίκηση Αθανασιάδη.
Άλλωστε η τελευταία παρουσία του στην προπόνηση της ομάδας και το γεγονός ότι… ηρέμησε τους ποδοσφαιριστές αποτελεί την πρώτη ένδειξη για το τι θα ακολουθήσει.
Πηγή: allaboutaris.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου