Το όνομα του Γιάννη Αλαφούζου έχει ακουστεί αρκετά το τελευταίο διάστημα για επικείμενη ανάμειξή του στα διοικητικά του «τριφυλλιού», αλλά μέχρι σήμερα δεν είχε ανοίξει τα χαρτιά του σχετικά με το θέμα.
Ουσιαστικά προτείνει ένα μοντέλο που βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό που ισχύει στην Ισπανία (π.χ η Μπαρτσελόνα) όπου οι φίλαθλοι της ομάδας είναι παράλληλα και μέτοχοι, ενώ προσθέτει πως θα πρέπει να δημιουργηθεί και μια ομάδα (Γερουσία την αποκαλεί) που δεν θα έχει εκτελεστικές εξουσίες, αλλά θα εγγυάται τη στρατηγική κατεύθυνση του συλλόγου.
Διαβάστε το άρθρο του Γιάννη Αλαφούζου όπως δημοσιεύεται στην «Καθημερινή της Κυριακής»:
«Τα παλιά ιδιοκτησιακά μοντέλα των ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων, με ελάχιστες εξαιρέσεις, απέτυχαν. Ο μόνος τρόπος για να ξαναζωντανέψει το ποδόσφαιρο είναι οι οπαδοί των ομάδων να δημιουργήσουν φορείς μη κερδοσκοπικούς, με αρχές, διαφάνεια και άψογη εταιρική διακυβέρνηση.
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν περίπου δυο εκατομμύρια οπαδούς ο καθένας, η δε ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ από ένα εκατομμύριο και έτσι δεν υπολείπονται καθόλου, σε αριθμό οπαδών, από τις μεγάλες ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές ομάδες.
Για αυτόν τον λόγο, φέρνοντας "το παιχνίδι στο γήπεδο μας", μπορεί να δημιουργηθούν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, οι οποίοι να ανήκουν ιδιοκτησιακά στους οπαδούς και οι οποίοι θα χρηματοδοτούν άμεσα την ομάδα τους. Επίσης οι φορείς αυτοί θα πρέπει να διέπονται από σαφείς και αυστηρές αρχές, υψηλό επίπεδο διαφάνειας και εταιρικής διακυβέρνησης.
Από έρευνα* που έγινε πρόσφατα, αναδεικνύεται ότι υπάρχουν πολλές δεκάδες χιλιάδες οπαδών, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι για την αγορά μιας μετοχής να επενδύσουν κατά μέσον όρο 1.800 ευρώ περίπου και να ενισχύσουν με ενός τύπου συνδρομή ετησίως τις ομάδες τους, με 350 ευρώ έκαστος. Πιο συγκεκριμένα στον Παναθηναϊκό, από την έρευνα διαφαίνεται ότι το 1%-1,5% των οπαδών του μπορεί να επενδύσει 40 εκ. ευρώ κατ΄ελάχιστο και κατόπιν να ενισχύσει την ομάδα του ετησίως με ελάχιστο ποσό περίπου 10 εκ. ευρώ.
Αντιθέτως, τα τηλεοπτικά έσοδα και το merchandizing στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτα συγκρινόμενα με αντίστοιχα έσοδα ομάδων στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης, χωρίς ιδιαίτερη προοπτική ανάπτυξης, ιδιαίτερα όσον αφορά τα τηλεοπτικά δικαιώματα.
Ο ιδιοκτησιακός φορέας δεν πρέπει να ελέγχεται από μεγάλους μετόχους, έτσι ώστε ο κάθε μέτοχος -φυσικό πρόσωπο- να έχει μια ψήφο και να εκλέγει άμεσα τον πρόεδρο και το Δ.Σ. της ομάδας. Επίσης θα ήταν χρήσιμο να υπάρχει ένα μη εκτελεστικό συμβούλιο αποτελούμενο από μία "Γερουσία", η οποία να εγγυάται τη στρατηγική κατεύθυνση της ομάδος, την ορθή οικονομική διαχείριση και να επιλύει πιθανά διοικητικά αδιέξοδα με τη δυνατότητα να καταργεί τη διοίκηση σε ακραίες περιπτώσεις.
Η εταιρική διακυβέρνηση πρέπει να είναι απολύτως διαφανής στους μετόχους, με τεχνοκρατική διοίκηση, δημιουργία Digital data room, και θα ήταν σκόπιμο να αναλάβει την οικονομική διαχείριση κάποιος από τους μεγάλους διεθνείς ελεγκτικούς οίκους.
Σε επίπεδο αρχών, οι μέτοχοι-οπαδοί δεν θα ανεχθούν τη βία και θα οφείλουν να αντιδρούν διαμαρτυρόμενοι και να κινητοποιούν τα ΜΜΕ και την ευρύτερη κοινή γνώμη κατά της διαφθοράς και των συνηθισμένων, δυστυχώς, συναλλαγών στο ποδόσφαιρο (διαιτησία, εξαγορές, παράνομο στοίχημα κ.λ.π.). Οι ομάδες θα πρέπει να αναπτύξουν ακόμα περισσότερο τις ακαδημίες τους και έτσι να βασίζονται ιδίως σε Έλληνες παίκτες.
Ακόμα περισσότερο, στη σημερινή Ελλάδα που αλλάζει, πρότυπα όπως το παραπάνω, εάν εφαρμοσθούν, θα είναι μηνύματα ελπίδας και ανασυγκρότησης, αποδεικνύοντας ότι οι Έλληνες, συνεργαζόμενοι μεταξύ τους, μπορούν να δημιουργήσουν από την καταχνιά και το αδιέξοδο, υγιείς και ισχυρούς οργανισμούς-πρότυπα, που δεν θα υστερούν σε τίποτε από άλλες Ευρωπαϊκές ομάδες-μοντέλα, όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ κ.α.
Έτσι, όλοι μαζί να πούμε "γίνεται" και όχι το συνηθισμένο στην Ελλάδα "δεν γίνεται"».
*Έρευνα Publc Issue (πανελλαδική, δείγμα 3.000 ατόμων, διάρκεια 20/2-5/3/2012).
πηγή: sportfm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου