Το φάιναλ-8 της Σύρου «έφυγε» χωρίς να μας αφήνει και πολλά για να θυμόμαστε εκτός από μερικά ωραία λουκούμια και του ότι επιβεβαιώθηκαν τα προγνωστικά για την επικράτηση του Ηρακλή που έτρεχε μόνος του από την αρχή μέχρι το τέλος.
Εάν μάλιστα το φαιναλ-8 δεν γίνονταν στη Σύρο κι αν δεν υπήρχε το βολεϊκό κοινό δεν θα είχαμε κανέναν απολύτως λόγο για να αναπολήσουμε τη διοργάνωση που επιβεβαίωσε τον κανόνα και την «κατάρα» της διοργανώτριας ομάδας. Μόνο το 2002 ο Ηρακλής στέφθηκε Κυπελλούχος ως γηπεδούχος φάιναλ-4.
Ο Ηρακλής δεν είχε αντίπαλο. Δεν ζορίστηκε και ο παίκτης που έκανε τη διαφορά σε σχέση με το 2011 ήταν ο Ρολάντο Ντεσπέιν. Ο Κουβανός δικαίωσε απόλυτα τον Σωτήρη Δρίκο για την επιλογή του να ποντάρει πάνω του το περασμένο καλοκαίρι όταν όλοι στον Ολυμπιακό έψαχναν τρόπο να ξεφορτωθούν τον Κουβανό μετά την τιμωρία του από την Παγκόσμια ομοσπονδία για την υπογραφή τριπλού συμβολαίου. Μόλις έφαγε την καμπάνα από την FIVB η μετοχή του κατρακύλησε αλλά ο Δρίκος ως έμπειρος χρηματιστής εισηγήθηκε στη διοίκηση την αγορά του.
Εννοείται πως μόλις τελειώσει το πρωτάθλημα και η εφετινή σεζόν το κασέ του Ντεσπέιν θα εκτοξευτεί και είναι σχεδόν σίγουρο πως θα φύγει από την Ελλάδα όπως άλλωστε έκαναν ο Αγκάμεζ, ο Τεχέδα, ο Μορένο, ο Μορέλο και άλλοι καλοί λατινοαμερικάνοι που βλέπουν το ελληνικό πρωτάθλημα σαν το λιμοκαθαρτήριο του ευρωπαϊκού βόλεϊ. Ακόμα κι έτσι δεν είναι άσχημα αρκεί να έρθουν και άλλοι Ντεσπέιν τα επόμενα χρόνια διότι πραγματικά τους έχουμε ανάγκη, αρκεί να τους ανακαλύψουν οι Έλληνες προπονητές.
Ο Ηρακλής, λοιπόν, πόνταρε στον Ντεσπέιν και κατά το ήμισυ δικαιώθηκε διότι πήρε δια περιπάτου το κύπελλο κι όπως φαίνεται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο θα πάρει και το πρωτάθλημα εκτός κι αν έχουμε συγκλονιστικές αλλαγές ή κάποιο τραυματισμό που θα αλλάξει τις ισορροπίες. Οπως αποδείχτηκε με τις περιπτώσεις των Ντουσάρμ, Νοβότνι, Τσούροβιτς, Κόλεφ, ένας τραυματισμός σε κάθε ομάδα είναι ικανός να αλλάξει όλες τις ισορροπίες.
Γενικά ο Ηρακλής ρίσκαρε πολλά στην εφετινή σεζόν και όχι μόνο με την περίπτωση του Ντεσπέιν. Μοιάζει σαν τον χαρτοπαίκτη που παίζει το τελευταίο του χαρτί και στο τέλος τινάζει την μπάνκα στον αέρα. Ο Ηρακλής δείχνει πολύ πιο οργανωμένος ως ομάδα εντός κι εκτός γηπέδου με πολυπρόσωπο προπονητικό σταφ (έστω και εθελοντικά οι περισσότεροι) με τους παράγοντες του συλλόγου να την περιβάλλουν διακριτικά και χιλιάδες οπαδούς να ενδιαφέρονται για την πορεία της και για τις εξελίξεις. Όλη αυτή η αλυσίδα «κλειδώνει» με δύο ασφάλειες. Με το κύπελλο και το πρωτάθλημα. Είναι ζωτικής σημασίας αυτοί οι τίτλοι για τον Ηρακλή.
Αυτό είναι και το χαρτί της διοίκησης να πιέσει καταστάσεις το καλοκαίρι ώστε ο σύλλογος να μπορέσει να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο και να βρεθεί λύσει με το χρέος. Το μόνο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο Ηρακλής (όπως και όλοι στην Ελλάδα) είναι το οικονομικό και μόνο εάν εξυγιανθεί θα μπορέσει και πάλι να ελκύσει επενδυτές. Ως πότε θα αντέξει ο Θεόφιλος Κολύμπατζης και μακάρι να μην έχει και αυτός την τύχη του Σταθοκωστόπουλου, του Μαρινάκη, του Γιαννακόπουλου, του Αγγελόπουλου και όλων των σπουδαίων επιχειρηματιών που πέρασαν αλλά δεν ρίζωσαν στο άθλημα.
Αγωνιστικά ο Ντεσπέιν απολαμβάνει τη δόξα αλλά τη διαφορά στο παιχνίδι του Ηρακλή και ειδικά στη Σύρο κάνει ο Κώστας Προύσαλης στην πάσα αλλά και ο Κώστας Χριστοφιδέλης στην υποδοχή. Ειδικά με τον Ολυμπιακό αλλά και με τη Λαμία όποιος ήθελε κάρφωνε μόνος του και χωρίς μπλοκ αλλά αυτό ξεκινούσε από την καλή και ποιοτική υποδοχή από τον Χριστοφιδέλη και κατά δεύτερο λόγο από τον Στεφάνου.
Επίσης, συγκρίνοντας το παιχνίδι του Ηρακλή με άλλες εποχές θα έχετε παρατηρήσει πως έχει αλλάξει (όπως και σε όλο το σύγχρονο βόλεϊ) η τακτική στο σερβίς. Το σερβίς «κλείνω τα μάτια και βαράω» (αυτό που κάποιοι ακόμα σε μεταδόσεις αποκαλούσαν... επιθετικό, λες και υπάρχει και αμυντικό σερβίς) δεν υπάρχει πλέον. Το φλοτ με συγκεκριμένη τακτική είναι πολύ πιο αποτελεσματικό και τελικά πιο επίπονο τόσο για τον σέρβερ όσο και τον υποδοχέα αφού εκτός από το σώμα πρέπει να δουλεύει και το μυαλό. Και εκεί ο Ηρακλής ήταν πιο οργανωμένος και φυσικά στις «κόντρες» είχε το υψηλότερο ποσοστό αποτελεσματικότητας απ΄ όλες τις ομάδες. Με άλλα λόγια ο Ηρακλής μπορεί να χάσει μόνο από τον κακό Ηρακλή. Από κανέναν άλλο.
Επίσης για να τα πούμε μια και καλή για να τελειώνουμε. Αυτή η ιστορία με την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού είναι το ρεζίλι του ελληνικού αθλητισμού. Δικαστές δεν είμαστε, αλλά εάν η ΕΕΑ δεν έπρεπε να δώσει πιστοποιητικό στον Ηρακλή ή, να τον μηδενίσει για τελεσίδικες αποφάσεις αυτό έπρεπε να το κάνει με όποιο κόστος στην αρχή της σεζόν όταν έγινε και η φασαρία. Τώρα στη μέση του πρωταθλήματος δεν γίνεται να στέλνονται φιρμάνια για μηδενισμούς, να εκδικάζει ο αθλητικός δικαστής και να μην βγάζει ποτέ απόφαση επειδή η ΕΕΑ έδωσε αναβολή στην αίτηση ανακοπής του μηδενισμού. Αυτά είναι ρεζιλίκια των σκυλιών. Από τη στιγμή που ξεκίνησε το πρωτάθλημα πρέπει να τελειώσει. Τέλος. Μετά κάντε ότι θέλετε.
Αν ο Ηρακλής έπεισε την Επιτροπή και πήρε πιστοποιητικό είναι μαγκιά του. Ας πρόσεχε η ΕΕΑ. Και στο κάτω κάτω η υπόθεση του Κραλ έχει τελεσιδικήσει από το καλοκαίρι. Στο κάτω κάτω εάν υπάρξει τιμωρία του Ηρακλή ή, μηδενισμός του δεν θα τιμωρηθεί μόνο ο Ηρακλής αλλά όλο το πρωτάθλημα το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι πάνω σε ξύλινα πόδια.
Όσο για τον Ολυμπιακό ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί το πήραν... βαριά που έχασαν το Κύπελλο . Τι περίμεναν, δηλαδή, κάθε μέρα να είναι του άι Γιάννη Καλμαζίδη; Εδώ έχασαν από την ΕΑΠ 3-2 δεν θα έχαναν 3-0 από τον Ηρακλή; Άσε που κόντεψαν να πνιγούν που έφυγαν με τον σκυλοπνίχτη από το Σάββατο για Λαύριο. Ειλικρινά αυτά δεν τα καταλαβαίνω. Τι πάει να πει «εγώ είμαι Ολυμπιακός και δεν μένω στη Σύρο» όντας χαμένος; Τι έχει η Σύρος και δεν μένεις; Εξωτερικό είναι; Και στο κάτω κάτω εάν είσαι Ολυμπιακός μεγάλος και τρανός δεν αφήνεις τον Ντεσπέιν να φύγει το καλοκαίρι και μάλιστα να πάει στον βασικό αντίπαλο σου.
Οι μεγαλύτερες εκπλήξεις, πάντως, του φάιναλ-8 ήταν του Παναθηναϊκού και της Λαμίας. Ποιος να το έλεγε. Ο Παναθηναϊκός που πήγε για βόλτα στη Σύρο παραλίγο να πάει στον τελικό. Κι αν τελείωνε μία από τις επτά κόντρες που είχε ή, ο Καζάζης δεν έκανε τη γκάφα θα έπαιζε με τον Ηρακλή στον τελικό. Θυμίζουμε επίσης, πως ο Παναθηναϊκός ήταν η μοναδική ομάδα εκτός 8αδας του πρωταθλήματος που δήλωσε συμμετοχή στο κύπελλο και μάλιστα αρνήθηκε να αγωνιστούν στη διοργάνωση μόνο οι οκτώ πρώτοι. Επίσης, ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική ομάδα που έδωσε εφέτος στη Σύρο τρεις αγώνες και έπαιξε ισάριθμα τάι μπρέικ με δύο ήττες (με Φοίνικα στο πρωτάθλημα και Λαμία στο Κύπελλο) και μία νίκη (με Άρη στο Κύπελλο).
Αυτό πάλι του Καζάζη τι ήταν και στο κάτω, κάτω γιατί να κάνει και την αλλαγή στο 17-17 με δικό του σερβίς; Και ο Πιπέργιας; Δεν πήρε χαμπάρι ότι μπήκε και βγήκε; Αυτά είναι λάθη απειρίας και δυστυχώς λάθη απειρίας έγιναν απ΄ όλους εφέτος στον Παναθηναϊκό. Από τον Μακρόπουλο μέχρι τον φροντιστή τη ομάδας. Όσο για τους Κοτσιλιάνο, Ζουπάνι τους αξίζουν συγχαρητήρια που γύρισαν για να βοηθήσουν την ομάδα αλλά και όσους δεν τους αξιολόγησαν σωστά. Με τους δύο «παραλίες» ο Παναθηναϊκός ίσως και να μην έχανε στην Πάτρα με την ΕΑΠ.
Χωρίς τον Κόλεφ που έσπασε το χέρι του χτυπώντας γροθιά στον στυλοβάτη στην αναμέτρηση με τον Άρη θα είναι δύσκολα με τον Εθνικό στην Αλεξανδρούπολη και τον ΠΑΟΚ στην Αθήνα. Αν, όμως, παίξει το ίδιο απελευθερωμένα όπως στη Σύρο μπορεί να ελπίζει στο θαύμα. Πάντως, ο Παναθηναϊκός παίζει την παραμονή του στο ντέρμπι με τον Εθνικό στην Αλεξανδρούπολη. Μόνο με νίκη θα έχει ελπίδες. Με ήττα φεύγει για Α2.
Η Λαμία ήταν η μεγάλη κερδισμένη του φάιναλ-8 μετά φυσικά από τον Ηρακλή. Συμπλήρωσε πέντε χρόνια στον πάγκο ο Δημήτρης Δημήτρης Ανδρεόπουλος και με δύο τελικούς και πέντε ευρωπαϊκές συμμετοχές είναι η πιο πετυχημένη ομάδα των τελευταίων ετών.
Ο Παμβοχαϊκός ήταν ο αδικημένος της διοργάνωσης όχι μόνο από τους διαιτητές αλλά και από τις συγκυρίες. Δικαιούνταν κάτι καλύτερο από τον αποκλεισμό με 3-2 από τον Ολυμπιακό. Πράγματι έχει βάσιμα παράπονα από τη διαιτησία αλλά και ο Χρήστος Δημητρακόπουλος ήταν υπερβολικός. Δεν είχε δουλειά το λίμπερο να διαμαρτύρεται προκαλώντας την αποβολή του. Ηταν μία κακή στιγμή που κόστισε ακριβά στον Παμβοχαϊκό.
Ο Φοίνικας ήταν ο μεγάλος χαμένος. Ήταν ο οικοδεσπότης του φάιναλ-8, προέρχονταν από επιτυχημένο σερί στο πρωτάθλημα και τα θαλάσσωσε σκορπίζοντας την απογοήτευση στη διοίκηση και στους οπαδούς του οι οποίοι έσωσαν την... παράσταση. Παρά την απογοήτευση τους γέμισαν το γήπεδο και χειροκρότησαν όλες τις ομάδες σε όλους τους αγώνες. Μας έκανε εντύπωση που συναντήθηκαν μέχρι και οι οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και ήταν κύριοι. Μέχρι και χειραψίες αντάλλαξαν. Αυτό ειλικρινά δεν το είχαμε ξαναδεί.
Γενικά σε αυτή τη διοργάνωση πολλά δεν είχαμε ξαναδεί και τα είδαμε. Μέχρι που λιποθύμησε και ο Αχιλλέας Μαυρομάτης βλέποντας τον Ηρακλή να κερδίζει τον Ολυμπιακό. Και που νομίζεται πως έγειρε; Στην αγκαλιά του Αλέκου Λεώνη. Ευτυχώς ο πρόεδρος συνήλθε μετά τις πρώτες βοήθειες αλλά η ποδιά του Λεώνη έγραψε πάλι ιστορία.
Γενικά, όμως, το γυμναστήριο «Δ.Βικέλλας» είναι ακατάλληλο για τόσο μεγάλη διοργάνωση όπου υπάρχει μεγάλο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Υποδομές δεν υπήρχαν και δεν προβλέφθηκαν. Τριάντα δημοσιογράφοι κούρνιασαν πάνω σε κάτι τάβλες σαν τις κότες, χωρίς ασύρματο ίντερνετ, στατιστικά και συνεντεύξεις Τύπου. Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, εάν η Λαμία κέρδιζε ένα σετ μπορεί ο τελικός και να μην τελείωνε ποτέ αφού λίγα λεπτά μετά την απονομή έγινε διακοπή ρεύματος για 45 λεπτά. Έτσι, μόνο που ξεκίνησε και που τελείωσε το 25ο κύπελλο είναι από μόνο του επιτυχία.gazzetta gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου