Βράδυ Τρίτης, το παιχνίδι στο «Καμπ Νόου» έχει τελειώσει, η Τσέλσι
είναι στον τελικό και ο Πολύδωρος Παπαδόπουλος ετοιμάζει ξεχωριστό
κομμάτι για τις απουσίες των μπλε λόγω καρτών. Λίγες ώρες νωρίτερα ο
Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ είχε ολοκληρώσει τη συνέντευξη τύπου στην
Μαδρίτη, στην οποία ρωτήθηκε για το γεγονός ότι αν δεχθεί κίτρινη κάρτα
θα χάσει τον τελικό και η απάντησή του ήταν ότι στον αγώνα δεν μπορείς
να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο. Βράδυ Τετάρτης και το κακό παράγινε, καθώς
άλλοι τρεις παίκτες δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στον τελικό μετά το
τελευταίο σφύριγμα στο «Μπερναμπέου».
Στα σχόλια που διάβασα, λοιπόν, στο gazzetta.gr είδα ότι ακόμη υπάρχει σύγχυση για τον συγκεκριμένο κανονισμό. Το θεώρησα κατανοητό και απόλυτα λογικό. Όχι γιατί δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση, αλλά γιατί είναι κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο έπειτα από τόσα χρόνια. Ο κανονισμός δυστυχώς ισχύει ακόμη και όποιος παίκτης συμπληρώνει 3 κίτρινες λείπει από ένα παιχνίδι, που για πολλούς είναι παιχνίδι ζωής.
Συνολικά 7 παίκτες δε θα δώσουν το παρών στην «Αλιάνζ Αρένα» στις 19 Μαΐου και η συζήτηση ξεκίνησε και πάλι, με τις πιέσεις να είναι μεγαλύτερες αυτή τη φορά. Η UEFA, όμως, αποδείχθηκε αδιάλλακτη, φάνηκε ότι ποτέ δεν λειτουργεί με το συναίσθημα και δεν υπέκυψε. Με εξαίρεση την κόκκινη στον Τέρι, που ήταν πέρα για πέρα δίκαιη, για ποιο λόγο να στερήσεις τη δυνατότητα στον MVP της Τσέλσι στα ημιτελικά, Ραμίρες, και σε νέα παιδιά όπως οι Αλάμπα και Μπαντστούμπερ να παίξουν στον τελικό;
Ο Αυστριακός δεν έπρεπε καν να δεχθεί κάρτα, ενώ ο μοναδικός που κιτρινίστηκε και στα δύο παιχνίδια ήταν ο Ραμίρες. Η έκπληξη του Ιβάνοβιτς και το σάστισμά του, όταν μετά τους πανηγυρισμούς στο «Καμπ Νόου» ένας δημοσιογράφος τον ενημέρωσε ότι είναι τιμωρημένος τα λέει όλα για τον τελικό με τις περισσότερες απουσίες λόγω καρτών στην ιστορία του Champions League.
Η FIFA από το Μουντιάλ του 2010 σβήνει τις κάρτες στον τελικό (εκτός από τις κόκκινες φυσικά), ενώ η UEFA αρχής γενομένης από το EURO το καλοκαίρι αποφάσισε να σβήνονται οι κάρτες της πρώτης φάσης (όμιλοι). Έτσι, είναι απίθανο κάποιος να τιμωρηθεί στα νοκ άουτ παιχνίδια λόγω… υπερβολικού κιτρινίσματος. Είναι ακατανόητο ο Μισέλ Πλατινί, που το 1998 είδε μαζί με τον Λοράν Μπλαν από τις εξέδρες τον τελικό της Γαλλίας με την Βραζιλία, να μην αλλάζει τον κανονισμό για το Champions League, που οι αγώνες είναι μάλιστα διπλοί! Από τη μία η UEFA προσπαθεί να τονίσει στους συλλόγους τη σημασία του να έχουν σχετικά μικρά ρόστερ, από την άλλη οι περισσότερες λίγκες αφήνουν τις ομάδες τους να επιλέξουν σε ποιον αγώνα δε θα παίξει όποιος συμπληρώσει κάρτες και στην τελική θα πάνε με πολλές και σημαντικές απουσίες στον τελικό.
Αν είναι δυνατόν η UEFA να περιμένει από τον Λουίζ Γκουστάβο να σκέφτεται την κάρτα που ίσως δεχθεί στο 102’ στο «Μπερναμπέου» και από τους υπόλοιπους να μην τα δίνουν όλα στα ημιτελικά… Όταν θες να προστατεύσεις το προϊόν σου, οι ομάδες στον τελικό θα πρέπει να είναι πλήρεις πέραν των όποιων τραυματισμών. «Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για τις αποφάσεις του διαιτητή, όμως για να είμαστε ειλικρινείς νιώθεις σαν κάποιος να πήρε κάτι από την καριέρα σου», ήταν η γεμάτη πικρία δήλωση του Ιβάνοβιτς.
Για όσους στον αντίποδα, που δε νομίζω να είναι πολλοί, λένε ότι αυτό το… άλλοθι θα δώσει στους παίκτες τη δυνατότητα να παίξουν σκληρά, απλά δεν σκέφτονται λογικά. Δεν λέμε να καταργηθούν οι κόκκινες, ενώ από τους 11 παίκτες της Μπάγερν κινδύνευαν 5 να χάσουν τον τελικό. Δεν είδα, όμως, τους άλλους 6 να κυνηγάνε με τις τάπες κανέναν αντίπαλό και να έχουν… δολοφονική διάθεση.
«Όποιος υποπίπτει σε σοβαρό παράπτωμα στον ημιτελικό θα πρέπει να δέχεται κόκκινη κάρτα και να χάνει τον τελικό, όμως όσα παραπτώματα τιμωρούνται με κίτρινη κάρτα δε θα πρέπει να επιφέρουν τόσο βαριά ποινή, όπως είναι να χάνεις το ματς της ζωής σου. Για παράδειγμα ο Αλάμπα γλίστρησε και η μπάλα βρήκε στο χέρι του. Δεν είναι σωστό για κάτι τέτοιο να χάσει τον τελικό του Champions League. Κάποιοι λένε ότι αυτό θα δώσει την άδεια στους παίκτες να χτυπάνε όποιον δουν μπροστά τους στον ημιτελικό, όμως αυτά είναι απλά ανοησίες.
Κάθε σοβαρό παράπτωμα θα τιμωρείται με κόκκινη, που σημαίνει απουσία από τον τελικό», τόνισε ο Σάιμον Μπάρκερ, εκπρόσωπος τύπου της FIFPro, της Παγκόσμιας Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών, όταν κατέθετε την ένσταση στην UEFA για τους 6 παίκτες και νομίζω ότι έχει απόλυτο δίκαιο. Θα ήταν άδικο για παράδειγμα για τον Νέντβεντ, που έχασε τον τελικό του 2003; Φυσικά, όμως δε νομίζω ο Τσέχος να διακατέχεται από συναισθήματα δικαιοσύνης αυτή τη στιγμή…
«Δεν πρόκειται να αλλάξουμε τίποτα σε αυτό το σημείο. Είναι αδύνατο να παρθούν τόσο σημαντικές αποφάσεις τόσο γρήγορα», ήταν η απάντηση εκπροσώπου της UEFA, χωρίς να αναφέρει αν θα συζητηθεί το θέμα στην επόμενη συνεδρίαση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας τον προσεχή Ιούνιο στην Ουκρανία. Η ένσταση φυσικά δεν έγινε αποδεκτή, ενώ η ενημέρωση συνεχίστηκε με την UEFA να ανακοινώνει ότι… χαλαρώνει τους περιορισμούς, ο Τέρι θα μπορέσει να σηκώσει πρώτος ως αρχηγός το τρόπαιο και όλοι οι υπόλοιποι θα μπορέσουν να είναι στον αγωνιστικό χώρο και να συμμετέχουν στον γύρο του θριάμβου. Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…
Οι 6 που δε θα δώσουν φέτος το παρών στον τελικό δυστυχώς προστίθενται στη μεγάλη λίστα, που περιλαμβάνει παίκτες όπως οι Μπαρέζι το 1994, Σκόουλς και Κιν το 1999, Νέντβεντ, του οποίου την αντίδραση θυμάμαι ακόμη σαν… χθες, το 2003, Φλέτσερ, Ντάνι Άλβες και Αμπιντάλ το 2009 και πολλούς άλλους. Αυτός ο κανόνας στην ουσία δεν ευνοεί κανέναν και η UEFA θα πρέπει επιτέλους να πάρει στα σοβαρά τις αντιδράσεις και την απόφαση να τον καταργήσει. Πάλι καλά που δεν είχαμε παρόμοιο φαινόμενο και στο Europa League.
Στα σχόλια που διάβασα, λοιπόν, στο gazzetta.gr είδα ότι ακόμη υπάρχει σύγχυση για τον συγκεκριμένο κανονισμό. Το θεώρησα κατανοητό και απόλυτα λογικό. Όχι γιατί δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση, αλλά γιατί είναι κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο έπειτα από τόσα χρόνια. Ο κανονισμός δυστυχώς ισχύει ακόμη και όποιος παίκτης συμπληρώνει 3 κίτρινες λείπει από ένα παιχνίδι, που για πολλούς είναι παιχνίδι ζωής.
Συνολικά 7 παίκτες δε θα δώσουν το παρών στην «Αλιάνζ Αρένα» στις 19 Μαΐου και η συζήτηση ξεκίνησε και πάλι, με τις πιέσεις να είναι μεγαλύτερες αυτή τη φορά. Η UEFA, όμως, αποδείχθηκε αδιάλλακτη, φάνηκε ότι ποτέ δεν λειτουργεί με το συναίσθημα και δεν υπέκυψε. Με εξαίρεση την κόκκινη στον Τέρι, που ήταν πέρα για πέρα δίκαιη, για ποιο λόγο να στερήσεις τη δυνατότητα στον MVP της Τσέλσι στα ημιτελικά, Ραμίρες, και σε νέα παιδιά όπως οι Αλάμπα και Μπαντστούμπερ να παίξουν στον τελικό;
Ο Αυστριακός δεν έπρεπε καν να δεχθεί κάρτα, ενώ ο μοναδικός που κιτρινίστηκε και στα δύο παιχνίδια ήταν ο Ραμίρες. Η έκπληξη του Ιβάνοβιτς και το σάστισμά του, όταν μετά τους πανηγυρισμούς στο «Καμπ Νόου» ένας δημοσιογράφος τον ενημέρωσε ότι είναι τιμωρημένος τα λέει όλα για τον τελικό με τις περισσότερες απουσίες λόγω καρτών στην ιστορία του Champions League.
Η FIFA από το Μουντιάλ του 2010 σβήνει τις κάρτες στον τελικό (εκτός από τις κόκκινες φυσικά), ενώ η UEFA αρχής γενομένης από το EURO το καλοκαίρι αποφάσισε να σβήνονται οι κάρτες της πρώτης φάσης (όμιλοι). Έτσι, είναι απίθανο κάποιος να τιμωρηθεί στα νοκ άουτ παιχνίδια λόγω… υπερβολικού κιτρινίσματος. Είναι ακατανόητο ο Μισέλ Πλατινί, που το 1998 είδε μαζί με τον Λοράν Μπλαν από τις εξέδρες τον τελικό της Γαλλίας με την Βραζιλία, να μην αλλάζει τον κανονισμό για το Champions League, που οι αγώνες είναι μάλιστα διπλοί! Από τη μία η UEFA προσπαθεί να τονίσει στους συλλόγους τη σημασία του να έχουν σχετικά μικρά ρόστερ, από την άλλη οι περισσότερες λίγκες αφήνουν τις ομάδες τους να επιλέξουν σε ποιον αγώνα δε θα παίξει όποιος συμπληρώσει κάρτες και στην τελική θα πάνε με πολλές και σημαντικές απουσίες στον τελικό.
Αν είναι δυνατόν η UEFA να περιμένει από τον Λουίζ Γκουστάβο να σκέφτεται την κάρτα που ίσως δεχθεί στο 102’ στο «Μπερναμπέου» και από τους υπόλοιπους να μην τα δίνουν όλα στα ημιτελικά… Όταν θες να προστατεύσεις το προϊόν σου, οι ομάδες στον τελικό θα πρέπει να είναι πλήρεις πέραν των όποιων τραυματισμών. «Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για τις αποφάσεις του διαιτητή, όμως για να είμαστε ειλικρινείς νιώθεις σαν κάποιος να πήρε κάτι από την καριέρα σου», ήταν η γεμάτη πικρία δήλωση του Ιβάνοβιτς.
Για όσους στον αντίποδα, που δε νομίζω να είναι πολλοί, λένε ότι αυτό το… άλλοθι θα δώσει στους παίκτες τη δυνατότητα να παίξουν σκληρά, απλά δεν σκέφτονται λογικά. Δεν λέμε να καταργηθούν οι κόκκινες, ενώ από τους 11 παίκτες της Μπάγερν κινδύνευαν 5 να χάσουν τον τελικό. Δεν είδα, όμως, τους άλλους 6 να κυνηγάνε με τις τάπες κανέναν αντίπαλό και να έχουν… δολοφονική διάθεση.
«Όποιος υποπίπτει σε σοβαρό παράπτωμα στον ημιτελικό θα πρέπει να δέχεται κόκκινη κάρτα και να χάνει τον τελικό, όμως όσα παραπτώματα τιμωρούνται με κίτρινη κάρτα δε θα πρέπει να επιφέρουν τόσο βαριά ποινή, όπως είναι να χάνεις το ματς της ζωής σου. Για παράδειγμα ο Αλάμπα γλίστρησε και η μπάλα βρήκε στο χέρι του. Δεν είναι σωστό για κάτι τέτοιο να χάσει τον τελικό του Champions League. Κάποιοι λένε ότι αυτό θα δώσει την άδεια στους παίκτες να χτυπάνε όποιον δουν μπροστά τους στον ημιτελικό, όμως αυτά είναι απλά ανοησίες.
Κάθε σοβαρό παράπτωμα θα τιμωρείται με κόκκινη, που σημαίνει απουσία από τον τελικό», τόνισε ο Σάιμον Μπάρκερ, εκπρόσωπος τύπου της FIFPro, της Παγκόσμιας Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών, όταν κατέθετε την ένσταση στην UEFA για τους 6 παίκτες και νομίζω ότι έχει απόλυτο δίκαιο. Θα ήταν άδικο για παράδειγμα για τον Νέντβεντ, που έχασε τον τελικό του 2003; Φυσικά, όμως δε νομίζω ο Τσέχος να διακατέχεται από συναισθήματα δικαιοσύνης αυτή τη στιγμή…
«Δεν πρόκειται να αλλάξουμε τίποτα σε αυτό το σημείο. Είναι αδύνατο να παρθούν τόσο σημαντικές αποφάσεις τόσο γρήγορα», ήταν η απάντηση εκπροσώπου της UEFA, χωρίς να αναφέρει αν θα συζητηθεί το θέμα στην επόμενη συνεδρίαση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας τον προσεχή Ιούνιο στην Ουκρανία. Η ένσταση φυσικά δεν έγινε αποδεκτή, ενώ η ενημέρωση συνεχίστηκε με την UEFA να ανακοινώνει ότι… χαλαρώνει τους περιορισμούς, ο Τέρι θα μπορέσει να σηκώσει πρώτος ως αρχηγός το τρόπαιο και όλοι οι υπόλοιποι θα μπορέσουν να είναι στον αγωνιστικό χώρο και να συμμετέχουν στον γύρο του θριάμβου. Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…
Οι 6 που δε θα δώσουν φέτος το παρών στον τελικό δυστυχώς προστίθενται στη μεγάλη λίστα, που περιλαμβάνει παίκτες όπως οι Μπαρέζι το 1994, Σκόουλς και Κιν το 1999, Νέντβεντ, του οποίου την αντίδραση θυμάμαι ακόμη σαν… χθες, το 2003, Φλέτσερ, Ντάνι Άλβες και Αμπιντάλ το 2009 και πολλούς άλλους. Αυτός ο κανόνας στην ουσία δεν ευνοεί κανέναν και η UEFA θα πρέπει επιτέλους να πάρει στα σοβαρά τις αντιδράσεις και την απόφαση να τον καταργήσει. Πάλι καλά που δεν είχαμε παρόμοιο φαινόμενο και στο Europa League.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου