Αν κάτι σου κάνει εντύπωση στην πόλη, όταν την επισκέπτεσαι για πρώτη
φορά, είναι η λατρεία που έχουν στο ποδόσφαιρο. Είναι μία από τις
«ποδοσφαιρομάνες» της Ευρώπης, με όλη την σημασία του όρου. Ζουν για την
μπάλλα, λατρεύουν την ομάδα τους. Η πρόκριση στον τελικό του Γιουρόπα,
ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός, που κράτησε ξάγρυπνους τους Βάσκους το βράδυ
της Πέμπτης. Και για μια πόλη, που κοιμάται από τις 21.00, είναι
σημαντικό γεγονός.
Το Σαν Μαμές είχε κατακλυστεί από κόσμο κανά 2ωρο πριν την έναρξη. Δεν μπορούσες να περπατήσεις στους γύρω δρόμους. Και μη νομίζετε, ότι δεν έχει και «καλά παιδάκια». Ένας τύπος σε λεωφορείο έκανε το λάθος να φορέσει μια φανέλλα της Πόρτο, του την έπεσαν κάποιοι φίλαθλοι της Σπόρτινγκ, που όμως μαζεύτηκαν αμέσως, αφού κατέφθασαν ενισχύσεις. Βέβαια η άμεση παρουσία της πιο σκληρής ίσως αστυνομικής δύναμης στην Ιβηρική, αποτρέπει οποιαδήποτε σκέψη για περαιτέρω μαγκιές…
Στο ημίχρονο, κάποιοι Πορτογάλοι έκαναν το λάθος να πανηγυρίσουν με λίγα «γαλλικά» προς τους ντόπιους και το μετάνιωσαν αμέσως. Σε γενικές γραμμές όμως, είναι από τους πιο ποδοσφαιρικούς και φιλόξενους «λαούς». Ήταν ανατριχιαστικό, όταν όλο το γήπεδο στο φινάλε χειροκροτούσε και φώναζε «Σπόρτινγκ-Σπόρτινγκ» για να τιμήσει την αξία του ηττημένου. Στιγμές μοναδικές.
Κεντρικό πρόσωπο σε όλα αυτά, ο ήρωας-Γιορέντε. Βγαλμένος σαν από παραμύθι, ο ευγενικός γίγαντας ενσαρκώνει όλη την φιλοσοφία και την κουλτούρα της ομάδας. Και γύρω του τα αμούστακα παιδάκια, λες και είναι ο πάτερ-φαμίλιας, και ας είναι μόλις 27 χρόνων. Δικαιολογημένο το «κλάμα του» αλλά και ο χορός που έστησε με όλους τους άλλους, παρόντες και απόντες, με φόρμες ή πολιτικά, για την σπουδαία (μία ακόμη) παράσταση.
Αν η Μπαρτσελόνα έχει φέρει στη νέα γενιά φιλάθλων το κάτι το διαφορετικό, νομίζω ότι αυτή η φουρνιά της Μπιλμπάο θα αγαπηθεί εξίσου, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, από πιτσιρικάδες-«επαναστάτες».
Πού κολλάει η Ελλάδα σε όλα αυτά; Πολύ απλό. Σε μια χώρα, όπου οποιοσδήποτε μη-Βάσκος, δύσκολα γίνεται αποδεκτός, μια ελληνική «αντιπροσωπεία» απολαμβάνει τιμές και δόξας, εφάμιλλες των ποδοσφαιριστών: Φώτης Κατσικάρης, Δημήτρης Μαυροειδής και Κώστας Βασιλειάδης. Η εκπληκτική περυσινή σεζόν στα τελικά του πρωταθλήματος με την Μπαρτσελόνα, και η εφετινή παρουσία στην Ευρωλίγκα, έχει κάνει τους «ποδοσφαιρικούς» φίλους της Μπιλμπάο, να ανακαλύπτουν και το μπάσκετ. Βέβαια μια ομάδα με ιστορία 12 ετών, δεν μπορεί να κοντράρει τον σύλλογο με τα 100+ χρόνια ύπαρξης. Όμως μπαίνει για τα καλά στις καρδιές των Βάσκων. Και οι τρεις Έλληνες είναι σαν βασιλιάδες.
Αν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου, δεν θα το πίστευα: τα δυο παιδιά, ήρθαν να δουν το ματς με την Σπόρτινγκ και για να φύγουν από το γήπεδο, έκαναν πάνω από 40 λεπτά. Σε κάθε βήμα τους σταματούσαν, μικροί-μεγάλοι, αγόρια-κορίτσια, για μια αναμνηστική φωτογραφία. Μέσα στο μεθύσι της πρόκρισης των ποδοσφαιρικών, έκαναν διάλλειμα, δείχνοντας την αγάπη και την εκτίμηση τους στους δύο διεθνείς μας. Και όπως μου είπαν, το ίδιο συμβαίνει και με τον Φώτη, που έχοντας περισσότερα χρόνια στην λίγκα ACB τυγχάνει και μεγαλύτερης αναγνώρισης.
Φανταστείτε πόσο πολύ έχουν καταφέρει με την προσπάθεια τους και το δέσιμο με την ομάδα, να κερδίσουν τις απαιτητικές καρδιές των Βάσκων ποδοσφαιροφιλάθλων, τρεις εκπρόσωποι του μπάσκετ και δη «ξένοι»! Για αυτό σας λέω: το Μπιλμπάο είναι πλέον και Ελληνικό…
Πηγή: pamesports.gr
Το Σαν Μαμές είχε κατακλυστεί από κόσμο κανά 2ωρο πριν την έναρξη. Δεν μπορούσες να περπατήσεις στους γύρω δρόμους. Και μη νομίζετε, ότι δεν έχει και «καλά παιδάκια». Ένας τύπος σε λεωφορείο έκανε το λάθος να φορέσει μια φανέλλα της Πόρτο, του την έπεσαν κάποιοι φίλαθλοι της Σπόρτινγκ, που όμως μαζεύτηκαν αμέσως, αφού κατέφθασαν ενισχύσεις. Βέβαια η άμεση παρουσία της πιο σκληρής ίσως αστυνομικής δύναμης στην Ιβηρική, αποτρέπει οποιαδήποτε σκέψη για περαιτέρω μαγκιές…
Στο ημίχρονο, κάποιοι Πορτογάλοι έκαναν το λάθος να πανηγυρίσουν με λίγα «γαλλικά» προς τους ντόπιους και το μετάνιωσαν αμέσως. Σε γενικές γραμμές όμως, είναι από τους πιο ποδοσφαιρικούς και φιλόξενους «λαούς». Ήταν ανατριχιαστικό, όταν όλο το γήπεδο στο φινάλε χειροκροτούσε και φώναζε «Σπόρτινγκ-Σπόρτινγκ» για να τιμήσει την αξία του ηττημένου. Στιγμές μοναδικές.
Κεντρικό πρόσωπο σε όλα αυτά, ο ήρωας-Γιορέντε. Βγαλμένος σαν από παραμύθι, ο ευγενικός γίγαντας ενσαρκώνει όλη την φιλοσοφία και την κουλτούρα της ομάδας. Και γύρω του τα αμούστακα παιδάκια, λες και είναι ο πάτερ-φαμίλιας, και ας είναι μόλις 27 χρόνων. Δικαιολογημένο το «κλάμα του» αλλά και ο χορός που έστησε με όλους τους άλλους, παρόντες και απόντες, με φόρμες ή πολιτικά, για την σπουδαία (μία ακόμη) παράσταση.
Αν η Μπαρτσελόνα έχει φέρει στη νέα γενιά φιλάθλων το κάτι το διαφορετικό, νομίζω ότι αυτή η φουρνιά της Μπιλμπάο θα αγαπηθεί εξίσου, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, από πιτσιρικάδες-«επαναστάτες».
Πού κολλάει η Ελλάδα σε όλα αυτά; Πολύ απλό. Σε μια χώρα, όπου οποιοσδήποτε μη-Βάσκος, δύσκολα γίνεται αποδεκτός, μια ελληνική «αντιπροσωπεία» απολαμβάνει τιμές και δόξας, εφάμιλλες των ποδοσφαιριστών: Φώτης Κατσικάρης, Δημήτρης Μαυροειδής και Κώστας Βασιλειάδης. Η εκπληκτική περυσινή σεζόν στα τελικά του πρωταθλήματος με την Μπαρτσελόνα, και η εφετινή παρουσία στην Ευρωλίγκα, έχει κάνει τους «ποδοσφαιρικούς» φίλους της Μπιλμπάο, να ανακαλύπτουν και το μπάσκετ. Βέβαια μια ομάδα με ιστορία 12 ετών, δεν μπορεί να κοντράρει τον σύλλογο με τα 100+ χρόνια ύπαρξης. Όμως μπαίνει για τα καλά στις καρδιές των Βάσκων. Και οι τρεις Έλληνες είναι σαν βασιλιάδες.
Αν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου, δεν θα το πίστευα: τα δυο παιδιά, ήρθαν να δουν το ματς με την Σπόρτινγκ και για να φύγουν από το γήπεδο, έκαναν πάνω από 40 λεπτά. Σε κάθε βήμα τους σταματούσαν, μικροί-μεγάλοι, αγόρια-κορίτσια, για μια αναμνηστική φωτογραφία. Μέσα στο μεθύσι της πρόκρισης των ποδοσφαιρικών, έκαναν διάλλειμα, δείχνοντας την αγάπη και την εκτίμηση τους στους δύο διεθνείς μας. Και όπως μου είπαν, το ίδιο συμβαίνει και με τον Φώτη, που έχοντας περισσότερα χρόνια στην λίγκα ACB τυγχάνει και μεγαλύτερης αναγνώρισης.
Φανταστείτε πόσο πολύ έχουν καταφέρει με την προσπάθεια τους και το δέσιμο με την ομάδα, να κερδίσουν τις απαιτητικές καρδιές των Βάσκων ποδοσφαιροφιλάθλων, τρεις εκπρόσωποι του μπάσκετ και δη «ξένοι»! Για αυτό σας λέω: το Μπιλμπάο είναι πλέον και Ελληνικό…
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου