Μεγέθη που έδειχναν κυρίως την υπεροχή των μεγάλων ποδοσφαιρικών αγορών
της Ευρώπης απέναντι σε όλες τις άλλες. Οταν γράφουμε για «μεγάλες
ποδοσφαιρικές αγορές», εννοούμε τα πρωταθλήματα των πέντε μεγαλύτερων
χωρών στην Ε.Ε., που όμως έχουν πολλές διαφορές μεταξύ τους. Τόσο στην
οργάνωση όσο και την οικονομική δυναμική.
Είναι δεδομένο πως το αγγλικό πρωτάθλημα, η «αγγλική αγορά» είναι η πλουσιότερη κι εκείνη που «πουλιέται» περισσότερο από κάθε άλλη. Αυτό, βέβαια, δεν αντανακλάται στις επιδόσεις της εθνικής Αγγλίας και υπάρχει εξήγηση γι' αυτό. Δεύτερη αγορά σε δυναμική είναι η γερμανική, η οποία ανεβαίνει όλο και περισσότερο. Εδώ, ως φαίνεται και από την εικόνα της εθνικής τους ομάδας, το μοντέλο οργάνωσης των ομάδων παίζει πολύ μεγαλύτερο και ουσιαστικό ρόλο στο αγωνιστικό πρόσωπο της εθνικής.
Τη Γερμανία ακολουθεί η ισπανική αγορά, που έχει δύο πολύ μεγάλους συλλόγους-εταιρείες, αρκετά οικονομικά προβλήματα στις ομάδες που το αποτελούν, αλλά και μία πολύ επιτυχημένη εθνική ομάδα. Πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2008 και παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2010. Το επιτυχημένο μοντέλο των ακαδημιών και ο τρόπος αξιοποίησης και ποδοσφαιρικής εκπαίδευσης των ταλέντων είναι το μυστικό της επιτυχίας των Ισπανών. Αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος που οι Ισπανοί ποδοσφαιριστές είναι οι ακριβότεροι, τουλάχιστον όσοι περιλαμβάνονται στην αποστολή της εθνικής τους, στο Euro.
Τους Ισπανούς ακολουθούν οι Ιταλοί, το ποδόσφαιρο των οποίων βρίσκεται σε κρίση την τελευταία 15ετία –πράγμα που δεν εμπόδισε την Ιταλία να γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2006- και οι Γάλλοι, που μπορούν να αναδεικνύουν συνεχώς ποδοσφαιριστές και να τους εξάγουν. Ομως, μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 η Γαλλία δεν μπόρεσε να κερδίσει ένα μεγάλο τίτλο. Το 2006, βέβαια, έφτασε μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο ξέσπασμα της μεγάλης εθνικής «του ουράνιου τόξου» του '98. Από το Μουντιάλ του '10 ξεκίνησε μία προσπάθεια ανανέωσης που θα δώσει τις πρώτες της εξετάσεις.
Πολύ συχνά, ατύπως, ως έκτη σε σπουδαιότητα αγορά αναφέρεται η Ολλανδία, κυρίως λόγω της παράδοσης και των επιτυχιών του ολλανδικού ποδοσφαίρου που οφείλεται στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών και στο σύστημα των ακαδημιών. Πριν μελετήσει και αναλύσει κάποιος ορισμένα αριθμητικά στοιχεία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, δεν μπορεί να παραβλέψει ότι τρεις από τις μεγάλες χώρες -Ισπανία, Ολλανδία και Γαλλία- έχουν δώσει ιδιαίτερο βάρος στις ακαδημίες των ομάδων.
Η ακριβή Ευρώπη
Για τη μελέτη των στατιστικών επιλέγω τη συμβατική οικονομική αξιολόγηση που κάνει η ιστοσελίδα transfermarkt. Η αξιολόγηση αυτή πολλές φορές βρίσκεται πάνω από την πραγματική αγοραία αξία ενός ποδοσφαιριστή. Ετσι κι αλλιώς, η μελέτη αυτών των στοιχείων είναι ενδεικτική, περισσότερο για να πάρουμε μια ιδέα για τα χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής αγοράς.
Της μεγαλύτερης, πλουσιότερης και καλύτερα οργανωμένης στον κόσμο. Δεν νομίζω, λοιπόν, να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι από τους 368 συνολικά ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στις αποστολές των εθνικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, μόλις 3 δεν αγωνίζονται σε ευρωπαϊκή ομάδα.
Η συνολική αξία των ποδοσφαιριστών του Euro φθάνει τα 5,1 δισ. δολάρια, ενώ το αντίστοιχο ποσό για το Μουντιάλ, όπου μετείχε διπλάσιος αριθμός ομάδων, έφθανε τα 7,2 δισ. Δεν νομίζω ότι αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι από το σύνολο των ποδοσφαιριστών που παρευρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα οι 72, οι πιο πολλοί, αγωνίζονται στην Πρέμιερ Λιγκ και κοστίζουν συνολικά 1.406.000.000 δολάρια.
Σε μεγάλη απόσταση με 45 ποδοσφαιριστές που κοστίζουν 835 εκατ. βρίσκεται η Μπουντεσλίγκα, ενώ στην τρίτη θέση από πλευράς αριθμού ποδοσφαιριστών είναι η Ισπανία, αλλά η αξία τους φθάνει το 1.105.000.000 δολ. Οι τέσσερις μεγάλες λίγκες -αγγλική, γερμανική, ισπανική και ιταλική- αντιπροσωπεύουν το 52% του συνόλου των ποδοσφαιριστών που κατεβαίνουν στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας και παράλληλα το 75% της συνολικής αξίας τους.
Οι απλησίαστοι Ισπανοί
Αν αυθαίρετα επιχειρήσει κάποιος να στήσει μία τετράδα ομάδων με τους ακριβότερους ποδοσφαιριστές, με τις ακριβότερες ενδεκάδες, η ενδεκάδα της ισπανικής λίγκας θα κόστιζε 672 εκατ., η ενδεκάδα της Πρέμιερ Λιγκ θα έφθανε τα 357 εκατομμύρια, εκείνη της Μπουντεσλίγκα τα 299 εκατ. και της ιταλικής Σέριε A σχεδόν 198 εκατ. Σε ό,τι αφορά την αξία των εθνικών ομάδων, η ισπανική είναι φυσικά η ακριβότερη καθώς κοστίζει 904 εκατ., ενώ η Γερμανία ακολουθεί με 630 εκατ. Στην τρίτη θέση βρίσκονται οι Αγγλοι, η αξία της εθνικής των οποίων φθάνει τα 538 εκατ. Ακολουθούν Γάλλοι και Πορτογάλοι με 468 και 462 εκατομμύρια αντίστοιχα, ενώ στην τελευταία θέση βρίσκονται οι Ιρλανδοί, που η αξία της εθνικής τους θα έφθανε παρά δύο εκατομμύρια, τα 100. Οι Ιρλανδοί, όμως, είναι οι πιο κοσμοπολίτες, αφού κανείς από αυτούς δεν αγωνίζεται στο ιρλανδικό πρωτάθλημα.
ΠΗΓΗ: Sportday
Είναι δεδομένο πως το αγγλικό πρωτάθλημα, η «αγγλική αγορά» είναι η πλουσιότερη κι εκείνη που «πουλιέται» περισσότερο από κάθε άλλη. Αυτό, βέβαια, δεν αντανακλάται στις επιδόσεις της εθνικής Αγγλίας και υπάρχει εξήγηση γι' αυτό. Δεύτερη αγορά σε δυναμική είναι η γερμανική, η οποία ανεβαίνει όλο και περισσότερο. Εδώ, ως φαίνεται και από την εικόνα της εθνικής τους ομάδας, το μοντέλο οργάνωσης των ομάδων παίζει πολύ μεγαλύτερο και ουσιαστικό ρόλο στο αγωνιστικό πρόσωπο της εθνικής.
Τη Γερμανία ακολουθεί η ισπανική αγορά, που έχει δύο πολύ μεγάλους συλλόγους-εταιρείες, αρκετά οικονομικά προβλήματα στις ομάδες που το αποτελούν, αλλά και μία πολύ επιτυχημένη εθνική ομάδα. Πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2008 και παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2010. Το επιτυχημένο μοντέλο των ακαδημιών και ο τρόπος αξιοποίησης και ποδοσφαιρικής εκπαίδευσης των ταλέντων είναι το μυστικό της επιτυχίας των Ισπανών. Αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος που οι Ισπανοί ποδοσφαιριστές είναι οι ακριβότεροι, τουλάχιστον όσοι περιλαμβάνονται στην αποστολή της εθνικής τους, στο Euro.
Τους Ισπανούς ακολουθούν οι Ιταλοί, το ποδόσφαιρο των οποίων βρίσκεται σε κρίση την τελευταία 15ετία –πράγμα που δεν εμπόδισε την Ιταλία να γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2006- και οι Γάλλοι, που μπορούν να αναδεικνύουν συνεχώς ποδοσφαιριστές και να τους εξάγουν. Ομως, μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 η Γαλλία δεν μπόρεσε να κερδίσει ένα μεγάλο τίτλο. Το 2006, βέβαια, έφτασε μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο ξέσπασμα της μεγάλης εθνικής «του ουράνιου τόξου» του '98. Από το Μουντιάλ του '10 ξεκίνησε μία προσπάθεια ανανέωσης που θα δώσει τις πρώτες της εξετάσεις.
Πολύ συχνά, ατύπως, ως έκτη σε σπουδαιότητα αγορά αναφέρεται η Ολλανδία, κυρίως λόγω της παράδοσης και των επιτυχιών του ολλανδικού ποδοσφαίρου που οφείλεται στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών και στο σύστημα των ακαδημιών. Πριν μελετήσει και αναλύσει κάποιος ορισμένα αριθμητικά στοιχεία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, δεν μπορεί να παραβλέψει ότι τρεις από τις μεγάλες χώρες -Ισπανία, Ολλανδία και Γαλλία- έχουν δώσει ιδιαίτερο βάρος στις ακαδημίες των ομάδων.
Η ακριβή Ευρώπη
Για τη μελέτη των στατιστικών επιλέγω τη συμβατική οικονομική αξιολόγηση που κάνει η ιστοσελίδα transfermarkt. Η αξιολόγηση αυτή πολλές φορές βρίσκεται πάνω από την πραγματική αγοραία αξία ενός ποδοσφαιριστή. Ετσι κι αλλιώς, η μελέτη αυτών των στοιχείων είναι ενδεικτική, περισσότερο για να πάρουμε μια ιδέα για τα χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής αγοράς.
Της μεγαλύτερης, πλουσιότερης και καλύτερα οργανωμένης στον κόσμο. Δεν νομίζω, λοιπόν, να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι από τους 368 συνολικά ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στις αποστολές των εθνικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, μόλις 3 δεν αγωνίζονται σε ευρωπαϊκή ομάδα.
Η συνολική αξία των ποδοσφαιριστών του Euro φθάνει τα 5,1 δισ. δολάρια, ενώ το αντίστοιχο ποσό για το Μουντιάλ, όπου μετείχε διπλάσιος αριθμός ομάδων, έφθανε τα 7,2 δισ. Δεν νομίζω ότι αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι από το σύνολο των ποδοσφαιριστών που παρευρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα οι 72, οι πιο πολλοί, αγωνίζονται στην Πρέμιερ Λιγκ και κοστίζουν συνολικά 1.406.000.000 δολάρια.
Σε μεγάλη απόσταση με 45 ποδοσφαιριστές που κοστίζουν 835 εκατ. βρίσκεται η Μπουντεσλίγκα, ενώ στην τρίτη θέση από πλευράς αριθμού ποδοσφαιριστών είναι η Ισπανία, αλλά η αξία τους φθάνει το 1.105.000.000 δολ. Οι τέσσερις μεγάλες λίγκες -αγγλική, γερμανική, ισπανική και ιταλική- αντιπροσωπεύουν το 52% του συνόλου των ποδοσφαιριστών που κατεβαίνουν στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας και παράλληλα το 75% της συνολικής αξίας τους.
Οι απλησίαστοι Ισπανοί
Αν αυθαίρετα επιχειρήσει κάποιος να στήσει μία τετράδα ομάδων με τους ακριβότερους ποδοσφαιριστές, με τις ακριβότερες ενδεκάδες, η ενδεκάδα της ισπανικής λίγκας θα κόστιζε 672 εκατ., η ενδεκάδα της Πρέμιερ Λιγκ θα έφθανε τα 357 εκατομμύρια, εκείνη της Μπουντεσλίγκα τα 299 εκατ. και της ιταλικής Σέριε A σχεδόν 198 εκατ. Σε ό,τι αφορά την αξία των εθνικών ομάδων, η ισπανική είναι φυσικά η ακριβότερη καθώς κοστίζει 904 εκατ., ενώ η Γερμανία ακολουθεί με 630 εκατ. Στην τρίτη θέση βρίσκονται οι Αγγλοι, η αξία της εθνικής των οποίων φθάνει τα 538 εκατ. Ακολουθούν Γάλλοι και Πορτογάλοι με 468 και 462 εκατομμύρια αντίστοιχα, ενώ στην τελευταία θέση βρίσκονται οι Ιρλανδοί, που η αξία της εθνικής τους θα έφθανε παρά δύο εκατομμύρια, τα 100. Οι Ιρλανδοί, όμως, είναι οι πιο κοσμοπολίτες, αφού κανείς από αυτούς δεν αγωνίζεται στο ιρλανδικό πρωτάθλημα.
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου