Μολονότι οι άσοι του ΝΒΑ αποφεύγουν συστηματικά το Ολυμπιακό Χωριό
(«για λόγους ασφαλείας», είναι η επίσημη δικαιολογία), κάθε κίνηση του
Κόμπι Μπράιαντ και του Λεμπρόν Τζέιμς στο Λονδίνο αποτελούσε είδηση.
Όταν ο Κόμπι εμφανίστηκε για λίγα λεπτά στη μικτή ζώνη του Ολυμπιακού
Σταδίου για να ανταλλάξει χειραψία με τον Ουσέιν Μπολτ, τα φλας των
φωτογράφων έκαναν τη νύχτα μέρα. Όταν ήρθε η ώρα της δράσης, οι
Αμερικανοί δικαίωσαν τις προσδοκίες, κατατροπώνοντας τους ατυχείς που
βρέθηκαν στο δρόμο τους.
Η Λιθουανία τους δυσκόλεψε και μοίρασε ελπίδες στους λοιπούς φιλόδοξους, αλλά το διαστημικό ταλέντο των αστέρων του ΝΒΑ απλοποίησε τα πράγματα όταν άρχισαν οι νοκ-άουτ αναμετρήσεις. Η Αυστραλία στον προημιτελικό και η Αργεντινή στον ημιτελικό μεταμορφώθηκαν σε σωρό από συντρίμμια.
Η Ισπανία, βέβαια, αποδείχθηκε σκληρό καρύδι. Η κακόκεφη, κουρασμένη και ταλαιπωρημένη από τραυματισμούς ομάδα των πρώτων 10 ημερών έδωσε τη θέση της στην Ισπανία του Πεκίνου, αυτήν που ζούσε και ανέπνεε για μία νίκη επί των ΗΠΑ.
«Εμείς είμαστε το ΝΒΑ», είναι το σλόγκαν των Ισπανών τα τελευταία 7-8 χρόνια. Στον τελικό του Λονδίνου, παρ’ολίγον να αποδείξουν στην πράξη τον υπερφίαλο ισχυρισμό.
Εν τέλει, το όνειρο των Ισπανών για ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και άνοδο στο απόλυτο Έβερεστ του παγκόσμιου μπάσκετ έπεσε στο κενό. Το παγκόσμιο χρυσάφι του 2006 δεν το ευχαριστήθηκαν όσο θα νόμιζε κανείς, ακριβώς επειδή οι Αμερικανοί αποκαθηλώθηκαν από άλλον στη Σαϊτάμα. Από κάτι γαλανόλευκα παλικάρια…
Πριν φτάσει η ώρα του τελικού, η Ισπανία αναδείχθηκε σε πρωταγωνίστρια των προηγούμενων ημερών, πρώτα με την απόφασή της για «εσκεμμένη ήττα» από τη Βραζιλία και επιλογή αντιπάλου και στη συνέχεια με τη διπλή ανατροπή των αγώνων με Γαλλία, Ρωσία.
Τόσο οι Γάλλοι όσο και οι Ρώσοι είχαν την πρόκριση στα χέρια τους. Τόσο οι Γάλλοι όσο και οι Ρώσοι αποδείχθηκαν ομάδες ασπόνδυλες.
Το φάντασμα της Ισπανίας τους κέρδισε με τις φανέλες. Εβαζε μία φωνή ο Γκασόλ και έτρεχαν οι αντίπαλοι να κρυφτούν, με πρώτο τον Κιριλένκο και δεύτερο τον Πάρκερ.
Κάπως έτσι δεν γράφτηκε και η ιστορία της τελικής φάσης του περυσινού Ευρωμπάσκετ; Τι κρίμα που δεν εκμεταλλεύτηκε τότε η δική μας Εθνική την εύθραυστη ψυχοσύνθεση των Γάλλων…
Αν μη τι άλλο, οι Ρώσοι βρήκαν το κουράγιο για να κερδίσουν τον μικρό τελικό και επιστρέφουν στη Μόσχα με χάλκινο μετάλλιο, όπως και πέρυσι.
Ο ισχυρισμός ότι η φετινή «βερσιόν» των ΗΠΑ είναι ισάξια ή και ανώτερη της πραγματικής Ομάδας-Ονειρο (του 1992, με Τζόρνταν, Μάτζικ, Μπερντ κλπ) νομίζω ότι δεν αξίζει καν να αναλυθεί.
Στα βάθη του dna της, η «Team USA» του 2012 ήταν μία ομάδα επίδειξης, που νόμιζε ότι βρίσκεται στα τσιμεντένια γήπεδα των γκέτο. Δεν θαυμάστηκε για τη χημεία της ούτε για το ομαδικό της πνεύμα ούτε για τη λάμψη της.
Ο Μάικ Σιζέφσκι έστελνε στο γήπεδο τον Λεμπρόν, τον Ντουράντ, τον Κόμπι και του Καρμέλο (συχνά όλους μαζί, σε πεντάδα χωρίς ψηλούς) και έστελνε το μήνυμα στον αντίπαλο: «Κρύψτε τα γυναικόπαιδα».
Το αναρχοαυτόνομο στυλ του παιχνιδιού θύμιζε περισσότερο All-Star Game του ΝΒΑ, παρά συντεταγμένο μπάσκετ ευρωπαϊκού τύπου. Οι ρέκτες του αθλήματος την έβλεπαν με το τηλεκοντρόλ στο χέρι.
Εάν μάλιστα ευνοούσε η συζυγία των πλανητών, όπως ευνόησε το 2002 στην Ιντιανάπολις ή το 2006 στη Σαϊτάμα, μπορεί κάποιος θαρραλέος κωλοπετσωμένος αντίπαλος να έδινε ένα γερό μάθημα στο μπάσκετ των υπερανθρώπων. Η Ισπανία το πάλεψε μέχρι τελικής πτώσεως.
Αλλά το μπάσκετ των προπονητών και των τετραπέρατων πλέι-μέικερ δεν ήταν στα καλύτερά του φέτος στο Λονδίνο.
Ομαδάρα σαν την Ελλάδα του 2006 εμφανίστηκε στον συννεφιασμένο βρετανικό ορίζοντα μόνο το απόγευμα του τελικού. Αλλά δεν μπόρεσε να μιμηθεί το ελληνικό θαύμα του Τόκυο.
Πηγή: novasports.gr
Η Λιθουανία τους δυσκόλεψε και μοίρασε ελπίδες στους λοιπούς φιλόδοξους, αλλά το διαστημικό ταλέντο των αστέρων του ΝΒΑ απλοποίησε τα πράγματα όταν άρχισαν οι νοκ-άουτ αναμετρήσεις. Η Αυστραλία στον προημιτελικό και η Αργεντινή στον ημιτελικό μεταμορφώθηκαν σε σωρό από συντρίμμια.
Η Ισπανία, βέβαια, αποδείχθηκε σκληρό καρύδι. Η κακόκεφη, κουρασμένη και ταλαιπωρημένη από τραυματισμούς ομάδα των πρώτων 10 ημερών έδωσε τη θέση της στην Ισπανία του Πεκίνου, αυτήν που ζούσε και ανέπνεε για μία νίκη επί των ΗΠΑ.
«Εμείς είμαστε το ΝΒΑ», είναι το σλόγκαν των Ισπανών τα τελευταία 7-8 χρόνια. Στον τελικό του Λονδίνου, παρ’ολίγον να αποδείξουν στην πράξη τον υπερφίαλο ισχυρισμό.
Εν τέλει, το όνειρο των Ισπανών για ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και άνοδο στο απόλυτο Έβερεστ του παγκόσμιου μπάσκετ έπεσε στο κενό. Το παγκόσμιο χρυσάφι του 2006 δεν το ευχαριστήθηκαν όσο θα νόμιζε κανείς, ακριβώς επειδή οι Αμερικανοί αποκαθηλώθηκαν από άλλον στη Σαϊτάμα. Από κάτι γαλανόλευκα παλικάρια…
Πριν φτάσει η ώρα του τελικού, η Ισπανία αναδείχθηκε σε πρωταγωνίστρια των προηγούμενων ημερών, πρώτα με την απόφασή της για «εσκεμμένη ήττα» από τη Βραζιλία και επιλογή αντιπάλου και στη συνέχεια με τη διπλή ανατροπή των αγώνων με Γαλλία, Ρωσία.
Τόσο οι Γάλλοι όσο και οι Ρώσοι είχαν την πρόκριση στα χέρια τους. Τόσο οι Γάλλοι όσο και οι Ρώσοι αποδείχθηκαν ομάδες ασπόνδυλες.
Το φάντασμα της Ισπανίας τους κέρδισε με τις φανέλες. Εβαζε μία φωνή ο Γκασόλ και έτρεχαν οι αντίπαλοι να κρυφτούν, με πρώτο τον Κιριλένκο και δεύτερο τον Πάρκερ.
Κάπως έτσι δεν γράφτηκε και η ιστορία της τελικής φάσης του περυσινού Ευρωμπάσκετ; Τι κρίμα που δεν εκμεταλλεύτηκε τότε η δική μας Εθνική την εύθραυστη ψυχοσύνθεση των Γάλλων…
Αν μη τι άλλο, οι Ρώσοι βρήκαν το κουράγιο για να κερδίσουν τον μικρό τελικό και επιστρέφουν στη Μόσχα με χάλκινο μετάλλιο, όπως και πέρυσι.
Ο ισχυρισμός ότι η φετινή «βερσιόν» των ΗΠΑ είναι ισάξια ή και ανώτερη της πραγματικής Ομάδας-Ονειρο (του 1992, με Τζόρνταν, Μάτζικ, Μπερντ κλπ) νομίζω ότι δεν αξίζει καν να αναλυθεί.
Στα βάθη του dna της, η «Team USA» του 2012 ήταν μία ομάδα επίδειξης, που νόμιζε ότι βρίσκεται στα τσιμεντένια γήπεδα των γκέτο. Δεν θαυμάστηκε για τη χημεία της ούτε για το ομαδικό της πνεύμα ούτε για τη λάμψη της.
Ο Μάικ Σιζέφσκι έστελνε στο γήπεδο τον Λεμπρόν, τον Ντουράντ, τον Κόμπι και του Καρμέλο (συχνά όλους μαζί, σε πεντάδα χωρίς ψηλούς) και έστελνε το μήνυμα στον αντίπαλο: «Κρύψτε τα γυναικόπαιδα».
Το αναρχοαυτόνομο στυλ του παιχνιδιού θύμιζε περισσότερο All-Star Game του ΝΒΑ, παρά συντεταγμένο μπάσκετ ευρωπαϊκού τύπου. Οι ρέκτες του αθλήματος την έβλεπαν με το τηλεκοντρόλ στο χέρι.
Εάν μάλιστα ευνοούσε η συζυγία των πλανητών, όπως ευνόησε το 2002 στην Ιντιανάπολις ή το 2006 στη Σαϊτάμα, μπορεί κάποιος θαρραλέος κωλοπετσωμένος αντίπαλος να έδινε ένα γερό μάθημα στο μπάσκετ των υπερανθρώπων. Η Ισπανία το πάλεψε μέχρι τελικής πτώσεως.
Αλλά το μπάσκετ των προπονητών και των τετραπέρατων πλέι-μέικερ δεν ήταν στα καλύτερά του φέτος στο Λονδίνο.
Ομαδάρα σαν την Ελλάδα του 2006 εμφανίστηκε στον συννεφιασμένο βρετανικό ορίζοντα μόνο το απόγευμα του τελικού. Αλλά δεν μπόρεσε να μιμηθεί το ελληνικό θαύμα του Τόκυο.
Πηγή: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου