Γράφει ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος...
Η πρώτη έλεγε πως το ματς ήταν «τελικός». Οι τρεις βαθμοί της νίκης μας θα έριχναν πολύ πίσω τους Σλοβάκους και θα έκαναν τον όμιλο έναν αγώνα δρόμου για δύο. Η δεύτερη προσέγγιση, έλεγε πως και να φέρουμε ισοπαλία δεν χάθηκε τίποτε, αφού και πιο έμπειρη ομάδα έχουμε και υπάρχουν παιχνίδια μπροστά μας για να φέρουμε την κατάσταση του ομίλου στα μέτρα μας.
Μια προσέγγιση λάθος, κατά τη γνώμη μου, αφού τα παιχνίδια είναι μόλις έξι, δεν γνωρίζεις την κατάσταση που θα βρίσκονται αργότερα οι βασικοί σου ποδοσφαιριστές, ενώ όσο περισσότερους βαθμούς χάνεις τόσο περισσότερο εξαρτάσαι από τον συνδυασμό των αποτελεσμάτων. Επιπλέον επιτρέπεις σε περισσότερους να σε ανταγωνίζονται στενά. Είναι σαν μία κούρσα τριών χιλιομέτρων στιπλ που διακινδυνεύεις, μετά το τελευταίο εμπόδιο στην τελική ευθεία, να έχεις δύο ανταγωνιστές αντί να έχεις έναν ή να είσαι μόνος πρώτος.
Η πρόθεση του Σάντος, όπως αποτυπώθηκε και στην ενδεκάδα που παρουσίασε, ήταν να ρίξει περισσότερο βάρος στη δημιουργία, την οποία θα επωμίζονταν κυρίως ο Νίνης κατά πρώτο λόγο και ο Κατσουράνης επικουρικά. Παράλληλα η επιλογή του 4-3-3 θα έδινε τη δυνατότητα στην ομάδα να χρησιμοποιεί την επιστροφή των ακραίων επιθετικών για να περιορίσει τη συμμετοχή των ακραίων της Σλοβακίας, που είναι το δυνατό σημείο του παιχνιδιού της. Αυτά, στη θεωρία. Ο Νίνης ήταν απών, όπως επίσης και ο Τζιόλης, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί ο Κατσουράνης, που αφού χάσαμε το κέντρο οπισθοχωρούσε για να καλύψει τα κενά που δημιουργούνταν. Ετσι, όμως, ο φορμαρισμένος Σαμαράς έμεινε αναξιοποίητος, εκνευρίστηκε, με αποτέλεσμα να περάσει στην ομάδα μέρος αυτού του εκνευρισμού. Στο πρώτο ημίχρονο προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ευκαιρίες με σέντρες χωρίς προοπτικές.
Αντίθετα οι Σλοβάκοι είχαν δύο τουλάχιστον κλασικές ευκαιρίες και αν ο Καρνέζης δεν ήταν σε τόσο καλή κατάσταση, θα είχαμε δεχτεί σίγουρα γκολ. Ο Σάντος ξεκίνησε στο δεύτερο με την ίδια ενδεκάδα και όσο περνούσε ο χρόνος, οι Σλοβάκοι πίεζαν όλο και πιο πολύ, την ώρα που πέφταμε και σε αντοχή και σε δύναμη, χάνοντας δύο πολύ καλές ευκαιρίες μέχρι το 60'. Και εκεί που φαινόταν ότι οι Σλοβάκοι θα άνοιγαν το σκορ, ήρθε το γκολ του «Σάλπι», που μας έδωσε το πλεονέκτημα και άνοιξε την πόρτα της ενδεκάδας για τον «Κάρα».
Η προσεκτική διαχείριση ήταν το ζητούμενο για τη συνέχεια και παρά το γεγονός ότι οι Σλοβάκοι είχαν ένα δοκάρι και έχασαν μία πολύ μεγάλη ευκαιρία στο 90' και μας πίεσαν αφόρητα στο τελευταίο 10λεπτο, καταφέραμε να κλέψουμε στην Μπρατισλάβα πολλούς περισσότερους από τους τρεις πόντους.
Πηγή: Sportday
Η πρώτη έλεγε πως το ματς ήταν «τελικός». Οι τρεις βαθμοί της νίκης μας θα έριχναν πολύ πίσω τους Σλοβάκους και θα έκαναν τον όμιλο έναν αγώνα δρόμου για δύο. Η δεύτερη προσέγγιση, έλεγε πως και να φέρουμε ισοπαλία δεν χάθηκε τίποτε, αφού και πιο έμπειρη ομάδα έχουμε και υπάρχουν παιχνίδια μπροστά μας για να φέρουμε την κατάσταση του ομίλου στα μέτρα μας.
Μια προσέγγιση λάθος, κατά τη γνώμη μου, αφού τα παιχνίδια είναι μόλις έξι, δεν γνωρίζεις την κατάσταση που θα βρίσκονται αργότερα οι βασικοί σου ποδοσφαιριστές, ενώ όσο περισσότερους βαθμούς χάνεις τόσο περισσότερο εξαρτάσαι από τον συνδυασμό των αποτελεσμάτων. Επιπλέον επιτρέπεις σε περισσότερους να σε ανταγωνίζονται στενά. Είναι σαν μία κούρσα τριών χιλιομέτρων στιπλ που διακινδυνεύεις, μετά το τελευταίο εμπόδιο στην τελική ευθεία, να έχεις δύο ανταγωνιστές αντί να έχεις έναν ή να είσαι μόνος πρώτος.
Η πρόθεση του Σάντος, όπως αποτυπώθηκε και στην ενδεκάδα που παρουσίασε, ήταν να ρίξει περισσότερο βάρος στη δημιουργία, την οποία θα επωμίζονταν κυρίως ο Νίνης κατά πρώτο λόγο και ο Κατσουράνης επικουρικά. Παράλληλα η επιλογή του 4-3-3 θα έδινε τη δυνατότητα στην ομάδα να χρησιμοποιεί την επιστροφή των ακραίων επιθετικών για να περιορίσει τη συμμετοχή των ακραίων της Σλοβακίας, που είναι το δυνατό σημείο του παιχνιδιού της. Αυτά, στη θεωρία. Ο Νίνης ήταν απών, όπως επίσης και ο Τζιόλης, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί ο Κατσουράνης, που αφού χάσαμε το κέντρο οπισθοχωρούσε για να καλύψει τα κενά που δημιουργούνταν. Ετσι, όμως, ο φορμαρισμένος Σαμαράς έμεινε αναξιοποίητος, εκνευρίστηκε, με αποτέλεσμα να περάσει στην ομάδα μέρος αυτού του εκνευρισμού. Στο πρώτο ημίχρονο προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ευκαιρίες με σέντρες χωρίς προοπτικές.
Αντίθετα οι Σλοβάκοι είχαν δύο τουλάχιστον κλασικές ευκαιρίες και αν ο Καρνέζης δεν ήταν σε τόσο καλή κατάσταση, θα είχαμε δεχτεί σίγουρα γκολ. Ο Σάντος ξεκίνησε στο δεύτερο με την ίδια ενδεκάδα και όσο περνούσε ο χρόνος, οι Σλοβάκοι πίεζαν όλο και πιο πολύ, την ώρα που πέφταμε και σε αντοχή και σε δύναμη, χάνοντας δύο πολύ καλές ευκαιρίες μέχρι το 60'. Και εκεί που φαινόταν ότι οι Σλοβάκοι θα άνοιγαν το σκορ, ήρθε το γκολ του «Σάλπι», που μας έδωσε το πλεονέκτημα και άνοιξε την πόρτα της ενδεκάδας για τον «Κάρα».
Η προσεκτική διαχείριση ήταν το ζητούμενο για τη συνέχεια και παρά το γεγονός ότι οι Σλοβάκοι είχαν ένα δοκάρι και έχασαν μία πολύ μεγάλη ευκαιρία στο 90' και μας πίεσαν αφόρητα στο τελευταίο 10λεπτο, καταφέραμε να κλέψουμε στην Μπρατισλάβα πολλούς περισσότερους από τους τρεις πόντους.
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου