Αναλυτικά η συνέντευξη:
-Πώς και από τη Μακάμπι δεν πήγες σε άλλη ομάδα. Λεγόταν ότι είχες προτάσεις από την Κάχα Λαμποράλ και τη Γαλατάσαραϊ. «Ο Παναθηναϊκός ήταν η ιδανική επιλογή. Ήθελα να επιστρέψω στην Αθήνα για να είμαι κοντά στην οικογένειά μου, αλλά και από αθλητικής άποψης όλα ήταν όπως ήθελα. Θα είχα την ευκαιρία να προπονούμαι με παίκτες όπως ο Διαμαντίδης και ο Τσαρτσαρής».
-Δεν ενδιαφέρθηκες μήπως προκαλέσεις έτσι κάποιους φιλάθλους του Ολυμπιακού; «Κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού σίγουρα θα είναι νευριασμένοι μαζί μου, αλλά δεν θεωρώ ότι αυτό έχει σημασία. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε αγαπούν ή θα σε μισούν. Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου, ειδικά στον αθλητισμό».
-Μετά τη μεταγραφή σου στον Παναθηναϊκό, οι Κλίπερς έδωσαν τα δικαιώματά σου για το ΝΒΑ στους Χοκς. Θα έβλεπες πιθανό να πας στην Ατλάντα; «Καθόλου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα τίποτα για αυτή τη συμφωνία. Το έμαθα από το ίντερνετ. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές».
-Το ΝΒΑ έχει τελειώσει για σένα; «Δεν υπάρχει κάτι αυτή την ώρα για να σκεφτώ. Αν μετά από καιρό είναι η κατάλληλη στιγμή και υπάρχει πρόταση, είμαι πρόθυμος να το σκεφτώ. Για την ώρα όμως δεν με απασχολεί καθόλου το ΝΒΑ, με ενδιαφέρει μόνο ο Παναθηναϊκός και να κάνουμε την καλύτερη δυνατή πορεία».
-Το 2003 είχε επιλεγεί στο νούμερο 34 των ντραφτ από τους Κλίπερς, παρότι μόλις είχε κλείσει τα 18. Τι θυμάσαι από τότε; «Ήταν αξέχαστες στιγμές. Είχα μείνει ένα μήνα στις ΗΠΑ, συμμετείχα σε 15 προπονήσεις, συναντήθηκα με τον Πατ Ράιλι και τον Φιλ Τζάκσον, προπονήθηκα με τον Ντουέιν Ουέιντ και τον Κρις Κέιμαν, κι όλα αυτά στα 18 μου. Τη βραδιά των ντραφτ ήμουν απογοητευμένος επειδή δεν είχα επιλεγεί στον πρώτο γύρο».
-Συμμετείχες σε 15 προπονήσεις ομάδων σε 13 διαφορετικές πόλεις. Δεν είναι αυτό αγχωτικό για έναν έφηβο; «Ήταν κάτι μοναδικό και πολύ αγχωτικό. Ποτέ δεν είχα τόσο φορτωμένο πρόγραμμα. Ξεκινούσα με προπόνηση, ακολουθούσαν συνεντεύξεις με τις ομάδες και μετά έπαιρνα γρήγορα το αεροπλάνο για την επόμενη πόλη. Όλο το μήνα έκατσα 2 ή 3 μέρες. Όταν επέστρεψα έπρεπε να παίξω αμέσως στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων. Αμέσως μετά μου είπαν να κάνω διακοπές τεσσάρων εβδομάδων γιατί τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων που έκανα δεν ήταν καλά».
-Όταν ήσουν 15 ετών και σε αποκάλεσαν Baby Shaq δημιουργήθηκε υστερία γύρω από το όνομά σου. Πόσες φορές καταράστηκες την ώρα που έγινε αυτό; «Ποτέ! Ένας παλιός συμπαίκτης μου με βάπτισε έτσι και ποτέ δεν βρήκα κάτι λάθος στο να σε συγκρίνουν με έναν θρύλο».
-Το 2009 έπαιξες με τον Ολυμπιακό σε φιλικό απέναντι στους Καβαλίερς και με αντίπαλο τον Σακίλ. Μιλήσατε καθόλου; «Ήμουν αγχωμένος πριν το τζάμπολ. Εκείνος έκανε ζέσταμα εκεί κοντά, αλλά ήταν τόσο καλός και φιλικός απέναντί μου που χαλάρωσα αμέσως. Στη διάρκεια του αγώνα μού έκανε μάθημα για το πώς πρέπει να κινείται ένας σέντερ. Είναι πραγματικός θρύλος».
-Είναι το είδωλό σου; «Όχι, πάντα θαύμαζα τον Τιμ Ντάνκαν, αν και ο τρόπος παιχνιδιού μας είναι διαφορετικός».
-Συμφωνείς πως από τότε που πήγες από τον Ολυμπιακό στη Μακάμπι είσαι πιο ήρεμος; «Σίγουρα. Στα δύο χρόνια που ήμουν στη Μακάμπι ωρίμασα πολύ σαν παίκτης και άνθρωπος. Πάντα όμως θα είμαι ντροπαλός. Δεν είμαι πολύ ανοικτό άτομο. Σχεδόν ποτέ δεν βγαίνω πλέον το βράδυ».
-Ξέρεις πού οφείλεται αυτή η ντροπαλότητα; «Μάλλον είναι μηχανισμός άμυνας. Από τα 16 μου τραβούσα πολλή προσοχή πάνω μου στην Ελλάδα και αυτό δεν ήταν πάντα ευχάριστο».
-Αντιμετώπισες πρόβλημα με το βάρος σου και δέχτηκες σκληρή κριτική όταν το 2011 απουσίαζες από την Εθνική ομάδα για να είσαι δίπλα στη γυναίκα σου. «Στη γυναίκα μου οφείλω όλη μου τη ζωή και την καριέρα μου. Τα πάντα. Αν δεν ήταν δίπλα μου, σήμερα δεν θα έπαιζα μπάσκετ. Όταν είχε επιπλοκές στην εγκυμοσύνη της, δεν υπήρχε για μένα τίποτε άλλο πέρα από το να είμαι δίπλα της. Η αποχώρησή μου από την Εθνική ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για να δείξω την αγάπη μου και την ευγνωμοσύνη μου. Δέχτηκα κριτική, απογοητεύτηκα, αλλά δεν άλλαξε σε τίποτα την θέλησή μου να αφήσω τα πάντα για να αφοσιωθώ στη γυναίκα μου».
-Αληθεύει πως μικρός μισούσες το μπάσκετ; «Όχι, αυτό είναι υπερβολή. Ποτέ δεν το μισούσα. Απλώς δεν μου άρεσε να κάνω προπόνηση και οι πρώτοι μου προπονητές έπρεπε να έρθουν να με πάνε στην προπόνηση».
-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια λόγω του χρώματός σου; «Χάρη στους γονείς μου είχα χαρούμενα παιδικά χρόνια, αν και ήταν παράξενο πριν από 20 χρόνια για ένα μικρό μαύρο παιδί να μεγαλώνει στην Ελλάδα. Ίσως όμως τα άλλα παιδιά φοβόντουσαν να με πειράξουν γιατί ήμουν τόσο μεγαλόσωμος (γέλια)».
-Νιώθεις Αφρικανός μέσα σου; «Όταν οι γονείς μου ήρθαν από το Καμερούν στην Ελλάδα, ήμουν ενός και ξαναπήγα εκεί στα οκτώ μου. Έχω ελάχιστες αναμνήσεις από την Αφρική, αλλά παρ’ όλα αυτά νιώθω μέσα μου τα αφρικανικά γονίδια».
-Το Φεβρουάριο έγινες πατέρας. Τι έχει αλλάξει; «Τα πάντα. Όλοι μου έλεγαν πόσο θα αλλάξει η ζωή μου, αλλά έπρεπε να κρατήσω το γιο μου στα χέρια μου για να το καταλάβω. Το συναίσθημα δεν περιγράφεται. Ήταν σαν να άρχιζε για μένα μια νέα ζωή. Από τότε είμαι πολύ πιο ώριμος και βλέπω ένα νέο νόημα στη ζωή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου