Ο... άμπαλος Παπανικολάου!!

Ο Ολυμπιακός στραγγάλισε την Αναντολού Εφές και ο Βασίλης Σκουντής (πιάνεται από ένα σχόλιο του Ζούρου) για να φωτίσει μια κρυφή πλευρά του Κωστάκη που έγινε Κώστας, αλλά δεν θα γίνει ποτέ Κούκοτς!

Ο Γιάννης Ιωαννίδης είπε μια φορά πως "χωρίς την μπάλα τρέχουν μονάχα οι τρελοί στο Δαφνί". Ο Κώστας Πολίτης λάτρεψε έναν (όχι διάσημο) παίκτη για όλα αυτά που έκανε στο γήπεδο χωρίς την μπάλα. Και ο (κατά πολύ νεότερους τους) Ηλίας Ζούρος αποθέωσε χθες τον Παπανικολάου επειδή ακριβώς είναι άμπαλος! Όποιος μπερδεύτηκε στον πρόλογο, που όντως προκαλεί μια σχετική σύγχυση, ακολουθεί η εξήγηση των τριών σκελών του... Πρώτα απ' όλα το απόφθεγμα του νυν υφυπουργού δεν νομίζω πως χρειάζεται καμιά επιπλέον διευκρίνιση. Τάδε έφη Ξανθός...
Δεύτερον, ο παίκτης για τον οποίο ο Ευρωκόουτς μου είχε πει κάποτε πως θα τον ήθελε σε κάθε ομάδα του είναι ο Πολωνός Ντάριους Ζέλιγκ! Ένας γεροδεμένος ξανθομάλλης γκαρντ που άκμασε με τη Σλασκ Βρότσλαβ και την εθνική Πολωνίας, της οποίας διετέλεσε αρχηγός στη δεκαετία του '80 και ο Πολίτης τον γούσταρε πολύ, διότι, όπως έλεγε, "ήταν αεικίνητος χωρίς την μπάλα και βρισκόταν πάντοτε στο κατάλληλο σημείο για να την πάρει στα χέρια του"...
Δυόμισι δεκαετίες αργότερα, στη χθεσινή μεταμεσονύκτια εκπομπή του Νova sports η κουβέντα των (τηλεοπτικών) συνδαιτυμόνων πήγε αναπόδραστα στον Παπανικολάου και ο προσκεκλημένος Ηλίας Ζούρος είπε μια πολύ μεγάλη κουβέντα, στο πλαίσιο ενός περιληπτικού scouting report για τον φόργουορντ του Ολυμπιακού, το οποίο αναδημοσιεύω αυτολεξεί: "Κάνει πολλές δουλειές και τις κάνει όλες καλά ο Κώστας. Το συνειδητοποίησα και στην εθνική ομάδα ότι δεν σταματάει ποτέ να δουλεύει, είναι πάντοτε αφοσιωμένος στα αμυντικά καθήκοντα του, πηγαίνει σε όλα τα επιθετικά ριμπάουντ και αλλάζει τις ισορροπίες στις κατοχές. Κάνει και πολλές μικρές δουλειές που δεν φαίνονται από τη στατιστική και έχει γίνει πλέον ένας ολοκληρωμένος παίκτης"...
Πάνω που πίστευα ότι ολοκληρώθηκε η εγκωμιαστική ανάλυση, άκουσα το καλύτερο, που προφανώς αποτελεί ένα σπουδαίο κομπλιμέντο για τον γεννημένο στα Τρίκαλα, αλλά ορμώμενο εκ Γρεβενών φόργουορντ: "Αυτή τη στιγμή στο παιχνίδι χωρίς την μπάλα, βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον Κιριλένκο"!
Ηθικό δίδαγμα: από τη στιγμή που ειδικώς σε αυτόν τον τομέα, ο ξανθομάλλης φόργουορντ των Τίμπεργουλβς θεωρείται ο κορυφαίος Ευρωπαίος παίκτης, τότε (πάει να πει ότι) ο μικρός παραμεγάλωσε! Δεν είναι πια μικρός, αυτό φροντίζει ο ίδιος να το αποδεικνύει επί μονίμου βάσεως: μεγαλώνει καθημερινά, ωριμάζει ως παίκτης, αναβαθμίζει την εικόνα του, διαχειρίζεται τις λεπτές ισορροπίες στο μοίρασμα του χρόνου με τον Περπέρογλου (22 έναντι 18 λεπτών ανά αγώνα), βελτιώνει όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού του, το εμπλουτίζει με καινούργια και γίνεται αυτό που λένε "πλήρες πακέτο". Τελευταία ζωντανή απόδειξη της συνεχούς βελτίωσης του; Το ποσοστό 63.6% στα σουτ τριών πόντων, που έχει να επιδείξει στην Ευρωλίγκα και το γεγονός ότι σηκώνεται για να εκτελέσει από τα 6,75μ. με την ψυχολογία του σουτέρ που δεν ορρωδεί προ ουδενός!
Σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο του Sentra 103.3, o (συνεργάτης του Μπαρτζώκα) Χρήστος Μαρμαρινός μου είπε ότι το μεγαλύτερο παράσημο για τον Παπανικολάου δεν είναι τα 14 /22 τρίποντα στην επίθεση, αλλά τα 3/3 τρίποντα στην άμυνα, εννοώντας το πώς αντιμετώπισε τον Χέρστον, τον Νοτσιόνι και κυρίως τον (προερχόμενο από τα 6/8 τρίποντα στο Μιλάνο) Βούγιασιτς από τον οποίο έκρυψε το φως και τον εξανάγκασε να φύγει από το Νέο Φάληρο με 2 στα 9 σουτ.
Το παιχνίδι χωρίς την μπάλα είναι αυτό που εύχονται να έχουν όλοι οι προπονητές: έναν παίκτη με αδιάκοπη κίνηση και με το σωστό ένστικτο ώστε να βρίσκεται στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή. Παιχνίδι χωρίς την μπάλα δεν σημαίνει ότι ο λεγάμενος είναι κηφήνας και ανεύθυνος! Τουναντίον σημαίνει ότι δεν ζει εις βάρος των συμπαικτών του και δεν είναι το παράσιτο της ομάδας, αλλά αυτός που μπορεί να διαβάσει μια φάση στην επίθεση (διότι στην άμυνα την μπάλα την έχουν οι αντίπαλοι) και να τη ρυθμίσει κατά το δοκούν. Αυτό αν μη τι άλλο απαιτεί μεγάλη ωριμότητα, συνήθως προϋποθέτει εμπειρία και σε κάθε περίπτωση έχει ως βασική συνθήκη του την οξυδέρκεια, τη διορατικότητα, την αντιληπτική ικανότητα, ου μην και κάποιο μαντικό τάλαντο!
ΥΓ: Δεν ξέρω ποιους και ποιους δικαιώνει ο Κώστας με την πρόοδο του. Απλώς έχω την εντύπωση ότι δεν δικαιώνει τη σχετική επιφυλακτικότητα με την οποία (μου φάνηκε ότι) τον αντιμετώπιζε ακόμη και στο τέλος της σεζόν ο Ιβκοβιτς. Στη "συνέντευξη της ζωής του", που μου έδωσε ο Ντούντα μετά τη λήξη του πρωταθλήματος, τον είχα ρωτήσει ειδικώς για τον Παπανικολάου και μου είχε δώσει την εξής απάντηση: "Το παιδί αυτό ήταν πολύ αγχωμένο από την αρχή και φοβόμουν ότι θα πάθει κανένα τικ! Είχε προβλήματα μεταβολισμού, έφτασε στα 107 κιλά και ώρες ώρες έτρεμε το χέρι του. Μια μέρα του είπα ότι "αν σε ξαναδώ να τραβάς τα μαλλιά σου μετά από ένα άστοχο σουτ θα σε σκοτώσω!". Τον βάλαμε να παίξει στη θέση "3", δούλεψε με αφοσίωση, βελτίωσε πολύ το παιχνίδι του και ήταν καθοριστικός. Δεν είναι νέος Κούκοτς, αλλά έχει μεγάλα περιθώρια προόδου"...




πηγή: gazzetta.gr