Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις, αναλύοντας άγνωστες πτυχές της ποδοσφαιρικής του ιστορίας.
Για την πλούσια κεριέρα του, την Εθνική του 2004, τις αλάνες και τις φτωχογειτονιές, τον… τοπικισμό του που τον έστειλε στον ΠΑΟΚ αντί για την Αθήνα, το γκολ με την Αρσεναλ, τον Μπάγεβιτς, τον Δέλλα, τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε ποτέ, τις ομάδες που υποστηρίζει και πολλά ακόμη.
Διαβάστε όσα δήλωσε ο Ζήσης Βρύζας στην τηλεόραση της Nova.
-Για το πώς ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο:
«Είμαι στη γενιά που ακόμη έζησε τις αλάνες. Στο χωριό μου υπήρχαν γήπεδα με φυσικό χορτάρι αν και το βασικό γήπεδο του χωριού ήταν με χώμα. Μεγάλωσα μέσα από το ποδόσφαιρο, καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν άλλες εναλλακτικές λύσεις. Δεν υπήρχαν άλλα οργανωμένα αθλήματα. Υπήρχε μόνο ο στίβος, στον οποίο οι γονείς μου με οδήγησαν λίγο αργότερα, αλλά ουσιαστικά σαν παιδί μεγάλωσα μέσα στις αλάνες με το ποδόσφαιρο. Η παιδική μου φύση έβρισκε μέσα από το ποδόσφαιρο τον τρόπο να εκφραστεί».
-Για την επιλογή του να ενταχθεί στην Ξάνθη:
«Έπαιζα ερασιτεχνικά στην ομάδα του χωριού μου και είχα καλή παρουσία. Έφτασαν κάποιες προτάσεις για να γίνω επαγγελματίας κι επέλεξα την Ξάνθη. Νιώθω τυχερός γι' αυτό, γιατί ήταν μία ομάδα μπροστά σε σχέση με την εποχή της. Είχε πολύ οργάνωση για νέα παιδιά, καλή συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Κομοτηνής επενδύοντας σε ανθρώπους και τεχνική υποδοχή».
-Για την πρώτη του χρονιά με τον ΠΑΟΚ:
«Είχα δουλέψει πολύ τα προηγούμενα χρόνια. Είχα μπει σε μια ροή και ψυχολογικά και σωματικά πολύ σωστή και χαιρόμουν αυτό που έκανα. Ήταν μια χρονιά που νομίζω ότι αυτή και τα δύο χρόνια στην Περούτζια έπαιξα το καλύτερο ποδόσφαιρο που μπορούσα».
-Για το λόγο που επέλεξε τον ΠΑΟΚ, ενώ είχε προτάσεις απ' όλες τις ομάδες της Αθήνας:
«Είμαι αρκετά τοπικιστής με την ευρεία έννοια. Πιστεύω ότι αυτή η συγκέντρωση των πάντων στην Αθήνα δεν είναι σωστή, όχι μόνο στο αθλητικό επίπεδο. Ίσως η απόφασή μου του να πάω στον ΠΑΟΚ να βγήκε και από αυτό. Αυτή την αίσθηση έχω τώρα».
-Για το γκολ με την Άρσεναλ και την πρόκριση:
«Ένας ποδοσφαιριστής δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος. Το αντιλαμβάνεται ένα φίλαθλος που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Για μένα εκείνη την στιγμή όταν σκόραρα δεν μπορούσα να αντιληφθώ πως έγινε κάτι τόσο σοβαρό. Αυτά τα παιχνίδια έχουν τόσο μεγάλη ένταση μέσα σου που δεν χρειάζεται να πει τίποτε ο προπονητής. Είσαι στο 100% των αισθήσεων σου, λειτουργεί το ένστικτο της επιβίωσης και είναι σίγουρο ότι θα κάνεις το καλύτερο που μπορείς».
-Για το πρωτοσέλιδο των times «Ζis is the end»:
«Ένιωσα ότι μια μεγάλη εφημερίδα της Αγγλίας ασχολείται με μένα κι αυτό με ευχαρίστησε. Κατακτάς πράγματα που μετά γίνονται βιώματα κι αυτό δίνει στις επόμενες γενιές υπευθυνότητα. Οι νεότεροι που παίζουν σήμερα στην ομάδα, ξέροντας ότι οι παλιοί περάσαμε από το Χάιμπουρι, πιστεύω ότι έπαιξε τον ρόλο του, στη νίκη που κάναμε με την Τότεναμ».
-Για το ωραιότερο γκολ που έχει πετύχει:
«Για μένα το ωραιότερο γκολ που έχω βάλει είναι ένα με τον Ιωνικό στην Τούμπα. Πήρα την μπάλα σχεδόν στον χώρο του κέντρου και πλάγια και ξεκίνησα μία κούρσα, απέφυγα κάποιους αντιπάλους έφτασα έξω από την περιοχή πήρα την μπάλα με το δεξί και δεν ήταν εύκολο, γιατί εκτός από την κούρσα 40 μέτρων ήμουν υπό πίεση. Ο τερματοφύλακας έκλεισε καλά τη γωνία και με το δεξί πόδι που δεν είναι το καλό μου έπρεπε να σηκώσω την μπάλα».
-Για το πρώτο γκολ εναντίον της Ξάνθης που σημείωσε και το γεγονός ότι το πανηγύρισε:
«Πανηγύρισα το γκολ με την Ξάνθη πηγαίνοντας στο δοκάρι. Νιώθω τύψεις γι' αυτό απλά όταν είσαι νέος και δεν ξέρεις τις λεπτομέρειες... Ίσως ήταν μια περίοδος που έψαχνα τις καλές εμφανίσεις και τελικά έγινε αυτό».
-Για τη συνεργασία του με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς:
«Κατά τη γνώμη μου ένας προπονητής πρέπει να περνάει στους παίκτες κατά 70% την φιλοσοφία ζωής που έχει, ποιός είναι, ποιά η ταυτότητά του και κατά μικρότερο ποσοστό τις τεχνικές του γνώσεις. Είμαι ο τελευταίος που θα κρίνω τον κ. Μπάγεβιτς καθώς η πορεία του δείχνει ποιός είναι κι εγώ μέσα σε αυτούς τους έξι μήνες που συνεργαστήκαμε μπόρεσα να πάρω πράγματα από την δική του παρουσία».
-Για τις διαφορές Ελλάδας - Ιταλίας στο ποδόσφαιρο:
«Δεν έχουμε μεγάλες διαφορές. Δεν μου αρέσει η ξενομανία και να λέμε ότι οι ξένοι είναι ανώτεροι. Έχουμε ένα καλό ποδοσφαιρικό επίπεδο που μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο αν δούμε το ποδόσφαιρο ως θέαμα και δουλέψουμε με κανόνες για να το βελτιώσουμε. Στο εξωτερικό πάντως ανοίγουν οι ορίζοντές σου, βλέπεις μια άλλη κουλτούρα, κοιτάς να πάρεις κάποια πράγματα που θα σε κάνουν καλύτερο, αλλά σε γενικές γραμμές δεν αλλάζουν πολλά. Αυτό που γεννιέσαι αυτό είσαι, αλλά νιώθω τυχερός γιατί είχα την ευκαιρία να ζήσω και στην Ιταλία και την Ισπανία και να πάρω στοιχεία γύρω από το ποδόσφαιρο».
-Για την κοινή παρουσία στην Περούτζια με τον Τραϊανό Δέλλα:
«Ήταν ένας φίλος, μια παρέα που μπορούσαμε να μοιραστούμε τον ελεύθερο χρόνο μας. Να έχω έναν άνθρωπο από την χώρα μου για να κάνω παρέα. Ήταν πολύ σημαντικό».
-Για το γεγονός ότι στην Ιταλία βελτιώθηκε στο παιχνίδι του:
«Την ευθύνη για το ότι δεν είχα την απόδοση που έπρεπε όταν έπαιζα στην Ελλάδα την είχα εγώ και το βλέπω και τώρα σε παιδιά που έχουν μεγάλες δυνατότητες. Η αυτοσυγκέντρωση, το να καταφέρεις να φύγεις από μία κοινωνία που ίσως μπορεί να σε παρασύρει σε σκέψεις που δεν οδηγούν στην επιτυχία είναι σημαντικό. Χρειάζεται ισορροπία στο μυαλό του αθλητή, σωστό περιβάλλον γύρω του, η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο, για να καταφέρεις και να έχεις την επιτυχία μπροστά σου. Αυτά μου έδωσε η Ιταλία, το είδα σαν ένα τρόπο μοναχισμού στον οποίο δουλεύεις και κάνεις αυτό που ξέρεις».
-Για την μεταγραφή του στην Φιορεντίνα:
«Η Φιορεντίνα είναι μια ομάδα ιστορική την οποία εκείνη την περίοδο είχε αναλάβει ένας άνθρωπος με μεγάλη οικονομική επιφάνεια κι έκανε έντεκα μεταγραφές παικτών 'Α Εθνικής εκείνο τον Γενάρη. Ήταν φανερό ότι η ομάδα θα πάει στην μεγάλη κατηγορία. Ήξερα ότι αυτή η μεγάλη ομάδα θα παίξει και πάλι στην μεγάλη κατηγορία κι έτσι πήρα την απόφαση να πάω εκεί. Η Φιορεντίνα είναι μια μεγάλη ομάδα, μια πόλη, μια ομάδα, εγώ έζησα στιγμές πάρα πολύ καλές εκεί. Έχω συνδεθεί με την πόλη, έχω πολλούς φίλους εκεί, έχω σπίτι και πηγαίνω με κάθε ευκαιρία. Αισθάνομαι την Φλωρεντία σαν δεύτερη πόλη μου».
-Για τις σχολές ποδοσφαίρου Ιταλίας και Ισπανίας που αγωνίστηκε:
«Κάθε χώρα έχει την δική της ταυτότητα. Στην Ισπανία παίζεται διαφορετικού τύπου ποδόσφαιρο με βαρύτητα στο κράτημα της μπάλας, στην κατοχή, στο να σκοτώσεις τον αντίπαλο έχοντας την μπάλα εσύ. Οι Ιταλοί είναι πιο ρεαλιστές και πιο κυνικοί. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα και όχι η απόδοση. Είναι δύο διαφορετικές χώρες, αλλά ο στόχος είναι ένας. Να κερδίσεις το παιχνίδι».
-Για τους καλύτερους συμπαίκτες που είχε:
«Ο Φαμπρίτσιο Μίκολι ήταν πολύ καλός παίκτης, ο Αμορόζο το ίδιο. Καλύτερος συμπαίκτης ο Θοδωρής Ζαγοράκης, εξαιρετικός ποδοσφαιριστής. Όλα τα παιδιά στην Εθνική ήταν εξαιρετικά».
-Για την παρουσία του Ότο Ρεχάγκελ:
«Έφερε στην ομάδα μας μέθοδο, πρόγραμμα, έφερε πολύ σημαντικά στοιχεία που προστέθηκαν στο δικό μας ταλέντο και την πειθαρχία. Όλα συνδυάστηκαν ώστε να φέρουν το σωστό αποτέλεσμα».
-Για το θαύμα του 2004:
«Είχαμε σταθερότητα. Είχαμε παίξει επίσημα και φιλικά, με Αγγλία, Τσεχία και Σουηδία. Κανείς δεν μπορούσε να μας νικήσει ή νικούσαμε εμείς κι αυτό συνεχίστηκε και στην Πορτογαλία. Αυτό που μένει είναι μια μεγάλη προσπάθεια απ' όλους σαν σύνολο και με την τύχη μαζί μας αν θέλετε ήρθε αυτή η μεγάλη επιτυχία».
-Για τις ομάδες που υποστηρίζει:
«Στην Αγγλία μ' αρέσει η Έβερτον, στην Ιταλία οι ομάδες που έπαιξα, αλλά αγαπώ πιο πολύ την Φιορεντίνα, στην Ισπανία είμαι πιο πολύ με την Ρεάλ παρά με την Μπάρτσα».
-Για το διαζύγιο με την Φιορεντίνα:
«Μετά το 2004 είχα συμβόλαιο με την Φιορεντίνα, αλλά είχε αλλάξει ο τεχνικός διευθυντής εκείνη την περίοδο. Ήρθα σε κόντρα μαζί του, γιατί είχε κάνει τρεις επιλογές και μου είχε προτείνει να φύγω από την ομάδα. Τελικά ήμουν 17 φορές στην αποστολή και όλες ήμουν ο 19ος. Κάποιες στιγμές άξιζα να παίξω, αλλά τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν σε όλες τις ομάδες και πρέπει να τις αντιμετωπίζεις».
-Για την επιστροφή του στην Ξάνθη:
«Ήταν χαρά μου να γυρίσω στην ομάδα από την οποία ξεκίνησα. Εγώ ήμουν στην Ιταλία η γυναίκα μου στην Ελλάδα, είχαμε συνεχόμενα ταξίδια και δεν υπήρχε λόγος να είμαστε σε απόσταση. Αποφάσισα να παίξω δύο χρόνια στην Ξάνθη και να τελειώσω την καριέρα μου».
-Για την εκ νέου ένταξή του στον ΠΑΟΚ:
«Έπαιξα στην Ξάνθη μια χρονιά, είχα επικοινωνία με τον Θοδωρή Ζαγοράκη για να πάω στον ΠΑΟΚ, ήταν η δική του εποχή, μια νέα εποχή κι συζητήσαμε αν μπορούσα να βοηθήσω. Έθεσα φυσικά τον εαυτό μου στην διάθεσή του. Ξεκίνησα με τον Φερνάντο Σάντος ως προπονητή και κτίσαμε μια καλή και ειλικρινή σχέση μαζί, παρόλο που ουσιαστικά αγωνιστικά δεν πρόσφερα στον ΠΑΟΚ όσα έπρεπε. Μετά από 6 μήνες έγινα τεχνικός διευθυντής».
-Για το αν υπάρχει κάποια κακή στιγμή που θυμάται, ως την χειρότερη:
«Ολοκλήρωσα την καριέρα μου συνειδητοποιημένα και τραυματισμούς μεγάλους δεν είχα. Το να πω χειρότερη στιγμή μου ένα άσχημο αποτέλεσμα είναι λιγόψυχο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου