Ο Θανάσης Λιοντζόπουλος γράφει για τη φετινή κλήρωση του
Ολυμπιακού στο Γιουρόπα Λιγκ με τα εμπόδια να ψηλώνουν σταδιακά, μα όχι
απροσπέλαστα. Κλήρωση, που θες δεν θες, σου βγάζει στενοχώρια για το…
χθες!
Γιατί, το σήμερα, έρχεται να μας θυμίσει, τη ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ που χάθηκε
πέρυσι στο Γιουρόπα Λιγκ, όταν τα πάντα έδειχναν ιδανικά για τους
Ερυθρόλευκους να φτάσουν ακόμη και στον τελικό στο Βουκουρέστι!
Τέτοιες μεγάλες ευκαιρίες, όπως απέδειξε η κλήρωση στη Νιόν και ειδικά το ζευγάρι που βγήκε στην επόμενη φάση και που θα βρει μπροστά του ο Ολυμπιακός, δηλαδή αυτό της Ατλέτικο Μαδρίτης με την Ρούμπιν Καζάν, αποδεικνύεται ότι δεν τις βρίσκεις κάθε χρόνο.
Τότε ο Ολυμπιακός ήταν σε πολύ καλή αγωνιστική φόρμα, είχε πετύχει μεγάλα διπλά εκτός έδρας και φάνηκε με τον Βαλβέρδε στον πάγκο, ότι είχε αυτό το κάτι για να κάνει τη σούπερ έκπληξη και να φτάσει μακριά. Στις κληρώσεις είχε αυτό το κοκκαλάκι της νυχτερίδας που χρειάζεται, αλλά και στα παιχνίδια, εκτός από ικανότητα είχε βγάλει πρωταγωνιστές από το πουθενά (Κάρολ αλλαγή είχε αποκρούσει πέναλτι). Το τρένο λοιπόν έφτανε στους σταθμούς παντί τρόπω, ακόμη και με την κατάλληλη δόση της τύχης που χρειάζεται για να κάνει μία ομάδα την έκπληξη.
Ήταν η τύχη που δεν είχε πέρυσι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά την βρήκε και με… προίκα στο Γιουρόπα. Σε πέντε λεπτά (81-86), είχε χύσει την καρδάρα με το γάλα αφήνοντας νηστικούς τους οπαδούς του, που δικαίως περίμεναν την πρόκριση στις 8 με τη νίκη επί της Μέταλιστ εκτός έδρας και έχοντας προηγηθεί στο Γεώργιος Καραϊσκάκης με 1-0.
Αφήνοντας όμως στην άκρη τις παλιές πικρές στιγμές, που είχαν φυσικά ενδιάμεσα και πολλές χαρές με αυτή την ευρωπαϊκή πορεία, ο Ολυμπιακός μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτές τις εμπειρίες στο νέο όνειρο για ευρωπαϊκή διάκριση που κάνει. Η Λεβάντε ούτε μεγαθήριο είναι, ούτε ανίκητη. Από την άλλη πλευρά είναι μία ομάδα που αγωνίζεται ίσως στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, που έχει μία ισορροπία αγωνιστικά.
Ο καλός Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί κάτι από τη Λεβάντε, ωστόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να βρει τρόπο να κλείσει τις τρύπες στην άμυνά του και να την θωρακίσει με καλές σκούπες- αμυντικά χαφ. Μπροστά τον Ολυμπιακό δεν τον φοβάμαι, μπορεί να «σκοτώσει» οποιαδήποτε άμυνα με τους Τζιμπούρ, Μήτρογλου και άλλους κρυφούς επιθετικούς.
Τώρα για το άλλο ζευγάρι που ακολουθεί, η συνταγή είναι μία και θα ακούσετε να την ακολουθούν οι περισσότεροι προπονητές: κοιτάζεις ένα ένα τα ματς και όχι πιό μακριά από όσο πρέπει. Τώρα το ύψος φαίνεται μεγαλύτερο. Είναι σαν να προσπαθήσεις να ανέβεις με τη μία δύο σκαλοπάτια, το ένα μάλιστα… πλατύσκαλο! Πατώντας σταθερά στο πρώτο, η απόσταση μέχρι να μπεις στην πόρτα, θα δείχνει μικρότερη.
Αυτό που πρέπει να κοιτάζουν όλοι στο Λιμάνι είναι η Λεβάντε. Που είναι ένας σύλλογος μέχρι πρότινος άγνωστος (το Λεβαντάκι…). Μία ομάδα που ψήλωσε απότομα, έχει γερές αγωνιστικές βάσεις και έχει καλύτερη ομάδα από αυτό που λέει το όνομά της! Αυτή η επικίνδυνη στροφή θέλει προσοχή και μετά στην ευθεία, ας δει και τα… γκάζια του!
Άλλωστε όπως είχε πει ο Σαίξπηρ, «οι άνθρωποι ορισμένες φορές είναι κυρίαρχοι της μοίρας τους»...
Τέτοιες μεγάλες ευκαιρίες, όπως απέδειξε η κλήρωση στη Νιόν και ειδικά το ζευγάρι που βγήκε στην επόμενη φάση και που θα βρει μπροστά του ο Ολυμπιακός, δηλαδή αυτό της Ατλέτικο Μαδρίτης με την Ρούμπιν Καζάν, αποδεικνύεται ότι δεν τις βρίσκεις κάθε χρόνο.
Τότε ο Ολυμπιακός ήταν σε πολύ καλή αγωνιστική φόρμα, είχε πετύχει μεγάλα διπλά εκτός έδρας και φάνηκε με τον Βαλβέρδε στον πάγκο, ότι είχε αυτό το κάτι για να κάνει τη σούπερ έκπληξη και να φτάσει μακριά. Στις κληρώσεις είχε αυτό το κοκκαλάκι της νυχτερίδας που χρειάζεται, αλλά και στα παιχνίδια, εκτός από ικανότητα είχε βγάλει πρωταγωνιστές από το πουθενά (Κάρολ αλλαγή είχε αποκρούσει πέναλτι). Το τρένο λοιπόν έφτανε στους σταθμούς παντί τρόπω, ακόμη και με την κατάλληλη δόση της τύχης που χρειάζεται για να κάνει μία ομάδα την έκπληξη.
Ήταν η τύχη που δεν είχε πέρυσι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά την βρήκε και με… προίκα στο Γιουρόπα. Σε πέντε λεπτά (81-86), είχε χύσει την καρδάρα με το γάλα αφήνοντας νηστικούς τους οπαδούς του, που δικαίως περίμεναν την πρόκριση στις 8 με τη νίκη επί της Μέταλιστ εκτός έδρας και έχοντας προηγηθεί στο Γεώργιος Καραϊσκάκης με 1-0.
Αφήνοντας όμως στην άκρη τις παλιές πικρές στιγμές, που είχαν φυσικά ενδιάμεσα και πολλές χαρές με αυτή την ευρωπαϊκή πορεία, ο Ολυμπιακός μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτές τις εμπειρίες στο νέο όνειρο για ευρωπαϊκή διάκριση που κάνει. Η Λεβάντε ούτε μεγαθήριο είναι, ούτε ανίκητη. Από την άλλη πλευρά είναι μία ομάδα που αγωνίζεται ίσως στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, που έχει μία ισορροπία αγωνιστικά.
Ο καλός Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί κάτι από τη Λεβάντε, ωστόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να βρει τρόπο να κλείσει τις τρύπες στην άμυνά του και να την θωρακίσει με καλές σκούπες- αμυντικά χαφ. Μπροστά τον Ολυμπιακό δεν τον φοβάμαι, μπορεί να «σκοτώσει» οποιαδήποτε άμυνα με τους Τζιμπούρ, Μήτρογλου και άλλους κρυφούς επιθετικούς.
Τώρα για το άλλο ζευγάρι που ακολουθεί, η συνταγή είναι μία και θα ακούσετε να την ακολουθούν οι περισσότεροι προπονητές: κοιτάζεις ένα ένα τα ματς και όχι πιό μακριά από όσο πρέπει. Τώρα το ύψος φαίνεται μεγαλύτερο. Είναι σαν να προσπαθήσεις να ανέβεις με τη μία δύο σκαλοπάτια, το ένα μάλιστα… πλατύσκαλο! Πατώντας σταθερά στο πρώτο, η απόσταση μέχρι να μπεις στην πόρτα, θα δείχνει μικρότερη.
Αυτό που πρέπει να κοιτάζουν όλοι στο Λιμάνι είναι η Λεβάντε. Που είναι ένας σύλλογος μέχρι πρότινος άγνωστος (το Λεβαντάκι…). Μία ομάδα που ψήλωσε απότομα, έχει γερές αγωνιστικές βάσεις και έχει καλύτερη ομάδα από αυτό που λέει το όνομά της! Αυτή η επικίνδυνη στροφή θέλει προσοχή και μετά στην ευθεία, ας δει και τα… γκάζια του!
Άλλωστε όπως είχε πει ο Σαίξπηρ, «οι άνθρωποι ορισμένες φορές είναι κυρίαρχοι της μοίρας τους»...
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου