Ο Ball Boy Γιώργος Καραμάνος βλέπει πίσω από τα τρία ντέρμπι της
κλήρωσης του Τσάμπιονς Λιγκ, τα τέσσερα αουτσάιντερ που μπορεί να
φτάσουν μέχρι και τον τελικό...
Σπουδαία τα νέα της κληρωτίδας του Τσάμπιονς Λιγκ. Σπουδαία για όσους
μπουχτίζουν τελευταία από τα πολλά και κατά κάποιο τρόπο ανούσια ματς
των ομίλων. Για εκείνους που νοσταλγούν το αλλοτινό Πρωταθλητριών με τα
νοκ άουτ ματς του. Πάνω απ' όλα όμως σπουδαία για τις πιο μικρές ομάδες
που μπήκαν στη γυάλα των «16» και πλέον το πιστεύουν. Τρία μεγάλα
ζευγάρια ένα με ξεκάθαρο φαβορί και τέσσερα ακόμα συναρπαστικά μεταξύ
οκτώ αουτσάιντερ που μπορούν με κάμποση δόση τύχης να ονειρεύονται ακόμα
και τον τελικό!
Δεν χρειάζεται κάποια ειδική ανάλυση για να στείλει κάποιος τη Γιουβέντους στην επόμενη φάση. Η Σέλτικ μπορεί να νίκησε τη Μπαρτσελόνα, αλλά έχει περιορισμένες δυνατότητες και έχει ήδη κάνει τη δική της υπέρβαση με την παρουσία της σε αυτό το επίπεδο. Πάμε όμως στα τρία μεγάλα ζευγαρώματα. Από αυτά το πραγματικά τεράστιο είναι το Γιουνάιτεντ-Ρεάλ. Ας το πάρουμε δια της εις άτοπον απαγωγής:
Η Αρσεναλ του -15 από την κορυφή της Πρέμιερλιγκ που την ταπείνωσε ακόμα και η Σάλκε, δεν πείθει ούτε αμυντικά ούτε επιθετικά, όπου μάλλον όμως θα ενισχυθεί τον Γενάρη. Η Μπάγερν είναι καλύτερη ομάδα και σίγουρα πιο σοβαρή. Η Μίλαν πάλι πέραν της φανέλας και του πρόσφατου φορμαρίσματος δεν έχει κάτι άλλο να αντιτάξει στην πανίσχυρη Μπαρτσελόνα που τρέχει το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία της Πριμέρα Ντιβισιόν και έχει τον Λιονέλ Μέσι να παίζει λες και έχει πουλήσει την ψυχή του στον «Διάβολο» του ποδοσφαίρου.
Τι θα γίνει όμως στην κόντρα γιγάντων μεταξύ του Σερ Αλεξ και του Special One; Μπορεί άραγε να βάλει κανείς το χέρι του στη φωτιά για το ποιος θα είναι ο νικητής; Θα έδινα ένα μικρό προβάδισμα στον παππού. Οχι επειδή οι Μερένγκες έχουν ξεκινήσει άσχημα τη σεζόν. Λίγο από ένστικτο και λίγο επειδή εκείνος ξέρει καλύτερα από τον οποιονδήποτε το πως να σταματήσει τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Με τις δύο άμυνες να χωλαίνουν εξίσου, η επιστροφή (όταν θα γίνουν τα ματς) του Νεμάνια Βίντιτς από τον τραυματισμό του, σαφώς και θα μπαλώσει ή έστω θα μακιγιάρει τις τρύπες της Γιουνάιτεντ.
Ολα αυτά βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο (έως και καφενειακό θα έλεγα) καθώς πρόβλεψη πραγματική δεν μπορεί να γίνει. Η αλήθεια είναι επίσης πως ο Ζοσέ τον έχει τον Φέργκιουσον. Τα στατιστικά είναι υπέρ του Πορτογάλου όταν κοντράρονται οι δυο τους (ο Φέργκι έχει μόνο 2 νίκες σε 13 συναντήσεις), αλλά για κάποιο λόγο γυρίζει στο κεφάλι μου ότι ο Σερ Αλεξ θα δώσει ένα καλό- ίσως και τελευταίο- μάθημα στον πιο δυνατό από τους υποψήφιους διαδόχους του στο «Ολντ Τράφορντ».
Για να πάμε όμως και πάλι στο ζουμί αυτού του άρθρου που είναι τα αουτσάιντερ. Γαλατάσαραϊ-Σάλκε, Σαχτάρ-Ντόρτμουντ, Βαλένθια-Παρί, Πόρτο-Μάλαγα και τα μυαλά στα κάγκελα. Οι τέσσερις που θα προκριθούν και με βάσει τους νόμους της στατιστικής και της τύχης, θα έχουν βάσιμες πιθανότητες να φτάσουν στα ημιτελικά. Αυτό προκύπτει από το ότι αμφότερες θα έχουν 50% πιθανότητες να πέσουν στα προημιτελικά με δυνατό αντίπαλο, όποιον δηλαδή περάσει από τα άλλα τρία μεγάλα ζευγάρια και τη Γιούβε.
Κατά συνέπεια η κλήρωση των «16» ήταν η χαρά των «μικρών», με τους τέσσερις που θα περάσουν να μπορούν να σκεφτούν ακόμα και το ταξίδι στο Λονδίνο (σ.σ.: στο «Γουέμπλεϊ» ο τελικός). Με εξαίρεση το Γαλατά-Σάλκε που δεν μου γεμίζει το μάτι ποιοτικά αν και το βλέπω να γίνεται μεγάλη σφαγή, στα υπόλοιπα τρία θα γίνουν εξαιρετικές αναμετρήσεις και ακόμα περισσότερο στα Πόρτο-Μάλαγα και Σαχτάρ-Ντόρτμουντ. Ειδικά σε αυτό το τελευταίο ζευγάρι, ο νικητής με κάμποση τύχη, έχει αυξημένες πιθανότητες να αποτελέσει τη μεγάλη φετινή έκπληξη. Οπως παλιά που στον φινάλε έφταναν συχνά πυκνά μικρότερες ομάδες, αλλά στ' αλήθεια ποιος θα προτιμούσε έναν τελικό Δαυίδ-Γολιάθ από μία ντερμπάρα με γίγαντες;
Δεν χρειάζεται κάποια ειδική ανάλυση για να στείλει κάποιος τη Γιουβέντους στην επόμενη φάση. Η Σέλτικ μπορεί να νίκησε τη Μπαρτσελόνα, αλλά έχει περιορισμένες δυνατότητες και έχει ήδη κάνει τη δική της υπέρβαση με την παρουσία της σε αυτό το επίπεδο. Πάμε όμως στα τρία μεγάλα ζευγαρώματα. Από αυτά το πραγματικά τεράστιο είναι το Γιουνάιτεντ-Ρεάλ. Ας το πάρουμε δια της εις άτοπον απαγωγής:
Η Αρσεναλ του -15 από την κορυφή της Πρέμιερλιγκ που την ταπείνωσε ακόμα και η Σάλκε, δεν πείθει ούτε αμυντικά ούτε επιθετικά, όπου μάλλον όμως θα ενισχυθεί τον Γενάρη. Η Μπάγερν είναι καλύτερη ομάδα και σίγουρα πιο σοβαρή. Η Μίλαν πάλι πέραν της φανέλας και του πρόσφατου φορμαρίσματος δεν έχει κάτι άλλο να αντιτάξει στην πανίσχυρη Μπαρτσελόνα που τρέχει το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία της Πριμέρα Ντιβισιόν και έχει τον Λιονέλ Μέσι να παίζει λες και έχει πουλήσει την ψυχή του στον «Διάβολο» του ποδοσφαίρου.
Τι θα γίνει όμως στην κόντρα γιγάντων μεταξύ του Σερ Αλεξ και του Special One; Μπορεί άραγε να βάλει κανείς το χέρι του στη φωτιά για το ποιος θα είναι ο νικητής; Θα έδινα ένα μικρό προβάδισμα στον παππού. Οχι επειδή οι Μερένγκες έχουν ξεκινήσει άσχημα τη σεζόν. Λίγο από ένστικτο και λίγο επειδή εκείνος ξέρει καλύτερα από τον οποιονδήποτε το πως να σταματήσει τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Με τις δύο άμυνες να χωλαίνουν εξίσου, η επιστροφή (όταν θα γίνουν τα ματς) του Νεμάνια Βίντιτς από τον τραυματισμό του, σαφώς και θα μπαλώσει ή έστω θα μακιγιάρει τις τρύπες της Γιουνάιτεντ.
Ολα αυτά βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο (έως και καφενειακό θα έλεγα) καθώς πρόβλεψη πραγματική δεν μπορεί να γίνει. Η αλήθεια είναι επίσης πως ο Ζοσέ τον έχει τον Φέργκιουσον. Τα στατιστικά είναι υπέρ του Πορτογάλου όταν κοντράρονται οι δυο τους (ο Φέργκι έχει μόνο 2 νίκες σε 13 συναντήσεις), αλλά για κάποιο λόγο γυρίζει στο κεφάλι μου ότι ο Σερ Αλεξ θα δώσει ένα καλό- ίσως και τελευταίο- μάθημα στον πιο δυνατό από τους υποψήφιους διαδόχους του στο «Ολντ Τράφορντ».
Για να πάμε όμως και πάλι στο ζουμί αυτού του άρθρου που είναι τα αουτσάιντερ. Γαλατάσαραϊ-Σάλκε, Σαχτάρ-Ντόρτμουντ, Βαλένθια-Παρί, Πόρτο-Μάλαγα και τα μυαλά στα κάγκελα. Οι τέσσερις που θα προκριθούν και με βάσει τους νόμους της στατιστικής και της τύχης, θα έχουν βάσιμες πιθανότητες να φτάσουν στα ημιτελικά. Αυτό προκύπτει από το ότι αμφότερες θα έχουν 50% πιθανότητες να πέσουν στα προημιτελικά με δυνατό αντίπαλο, όποιον δηλαδή περάσει από τα άλλα τρία μεγάλα ζευγάρια και τη Γιούβε.
Κατά συνέπεια η κλήρωση των «16» ήταν η χαρά των «μικρών», με τους τέσσερις που θα περάσουν να μπορούν να σκεφτούν ακόμα και το ταξίδι στο Λονδίνο (σ.σ.: στο «Γουέμπλεϊ» ο τελικός). Με εξαίρεση το Γαλατά-Σάλκε που δεν μου γεμίζει το μάτι ποιοτικά αν και το βλέπω να γίνεται μεγάλη σφαγή, στα υπόλοιπα τρία θα γίνουν εξαιρετικές αναμετρήσεις και ακόμα περισσότερο στα Πόρτο-Μάλαγα και Σαχτάρ-Ντόρτμουντ. Ειδικά σε αυτό το τελευταίο ζευγάρι, ο νικητής με κάμποση τύχη, έχει αυξημένες πιθανότητες να αποτελέσει τη μεγάλη φετινή έκπληξη. Οπως παλιά που στον φινάλε έφταναν συχνά πυκνά μικρότερες ομάδες, αλλά στ' αλήθεια ποιος θα προτιμούσε έναν τελικό Δαυίδ-Γολιάθ από μία ντερμπάρα με γίγαντες;
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου