Επιτέλους χειροκρότημα…!

Ο Ηρακλής Αντύπας γράφει στο blog του στο gazzetta για τον Αντώνη Νικοπολίδη που δεν μπορούσε να κάνει... θαύματα και τη λάθος επιλογή του Λεορνάρντο Ζαρντίμ.

Θαύματα σε μια μέρα δεν γίνονται. Ήταν αδύνατον να παρατηρήσουμε σημαντικές αλλαγές στην εικόνα του Ολυμπιακού, μόνο και μόνο επειδή αποχώρησε ο Ζαρντίμ και ανέλαβε την ομάδα ο Νικοπολίδης.
Ο Αντώνης το μόνο που μπορούσε να κάνει – και έκανε – ήταν να δουλέψει στην ψυχολογία και να περάσει από την πρώτη μέρα στους παίκτες την νοοτροπία της ομάδας: «Παίζουμε επιθετικά και με στόχο να φεύγει ο κόσμος ικανοποιημένος».
Κάτι που ήταν το μεγάλο λάθος του Πορτογάλου, χωρίς να φταίει ο ίδιος! Ο Ζαρντίμ είναι ένας προπονητής, με συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού. Το οποίος δυστυχώς για αυτόν, δεν τον γουστάρουν με τίποτα οι φίλοι του Ολυμπιακού. Το λάθος κατά τη γνώμη μου, έγινε στην αρχή της σεζόν, όταν οι Πειραιώτες είχαν συλλέξει – προφανώς – λανθασμένες πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζονται οι ομάδες του Πορτογάλου…
Το ίδιο άλλωστε είχε συμβεί και με την περίπτωση του Τιμούρ Κετσπάγια, ο οποίος όπως και ο ίδιος τονίζει (ακόμα και τώρα), έφυγε χωρίς να δεχθεί γκολ…
Παλιά έλεγαν ότι το Καραϊσκάκη ρίχνει κυβέρνηση. Τώρα δεν ισχύει αυτό, γιατί οι πολιτικοί φεύγουν μόνοι τους, με αυτά που έχουν καταφέρει. Στο Καραϊσκάκη δεν άρεσε αυτό που έβλεπε. Και όταν αρχίσουν οι αποδοκιμασίες στο Ναό, δύσκολα αλλάζει το κλίμα. Και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο οποίος αν μη τι άλλο είναι οπαδός, δεν μπορούσε να βλέπει άλλο σέντρες.
Προσωπικά, επειδή ο Ζαρντίμ δεν μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση, ούτε το να παίξει ο Ολυμπιακός ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, εκτιμώ ότι η απόφαση της διοίκησης είναι πέρα για πέρα σωστή. Τί να περιμένει; Να αδειάσει ακόμα περισσότερο το Καραϊσκάκη; Μετά το τέλος του αγώνα με τον ΠΑΣ, ακούστηκαν χειροκροτήματα, δείγμα της αλλαγής στην ψυχολογία του κόσμου. Και χειροκροτήματα, χωρίς φυσικά να χαθεί το τόπι.
Το είπαμε άλλωστε και στον πρόλογο. Θαύματα δεν μπορούσαν να γίνουν. Ωστόσο, ως ένα σημείο, είδαμε καλύτερη κυκλοφορία μπάλας και περισσότερες ευκαιρίες. Και εκεί που ο κόσμος χάρηκε περισσότερο, ήταν στην ευκαιρία του Ιμπαγάσα στα τελειώματα του ματς. Του είχε λείψει ένας ωραίος συνδυασμός. Αυτά γουστάρουν να βλέπουν οι φίλοι του Ολυμπιακού, έστω και αν η μπάλα δεν κατέληξε στα δίχτυα.
Ο Νικοπολίδης στο πρώτο του ματς ως πρώτος προπονητής, έκανε το αυτονόητο για παιχνίδι στο Καραϊσκάκη. Έβγαλε επιτέλους τα δύο αμυντικά χαφ και έκανε πιο ευέλικτο το σχήμα στον άξονα. Με Μοδέστο και Μανιάτη μαζί, μπορεί αμυντικά να έχεις σε μεγάλο βαθμό το κεφάλι σου ήσυχο, ωστόσο είναι σχεδόν αδύνατον να βγει η ομάδα στην επίθεση.
Ο νεαρός κόουτς, από τότε που ήταν παίκτης της ομάδας, μιλούσε με εξαιρετικά λόγια για την δουλειά του Βαλβέρδε. Και είμαι βέβαιος ότι αυτό θα προσπαθήσει να κάνει, όσο θα είναι πρώτος προπονητής. Πίεση ψηλά, αυτοματισμούς. Καλή μπάλα δηλαδή. Κάτι που δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Οπότε υπομονή και μακάρι να τα καταφέρει.
Άλλωστε και για τον ίδιο, θα είναι μεγάλο στοίχημα. Γιατί προσωπικά δεν θυμάμαι κάποιον τερματοφύλακα, να έκανε καριέρα ως προπονητής. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Νικοπολίδης, ξεκινά πάντως με ιδανικές συνθήκες εργασίες και με την αγάπη του κόσμου, σύμμαχο. Κάτι που θα αναλύσουμε στο επόμενο μπλοκ…
Υ.Γ. Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στον ΠΑΣ. Ούτε κλείστηκε στην άμυνα και παρά τις απουσίες, έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Δημιούργησε ευκαιρίες με συνδυασμούς και όχι με γιόμες και καμινάδες. Και από καθαρά θέμα ατυχίας, δεν πέτυχε γκολ… 

πηγή: gazzetta.gr