Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την ανάγκη ο Ολυμπιακός πριν βρει προπονητή να βρει το σχέδιο και τον άνθρωπο που θα αποφασίζει. Τώρα είναι η ευκαιρία, που όλοι κατάλαβαν ότι μόνο οι νίκες δεν φτάνουν...
Υπάρχει ένα μεγάλο (ίσως και το μοναδικό) κέρδος του Ολυμπιακού από την απομάκρυνση του Ζαρντίμ από τον πάγκο της ομάδας. Το κέρδος ότι κάποιοι αντιλήφθηκαν (αυτοί που αποφασίζουν δηλαδή), ότι οι νίκες δεν είναι το παν.

Διότι αν το πίστευαν ο Ζαρντίμ θα είχε ανανεώσει για μια πενταετία. Λίγες μόλις ημέρες μετά το “απαγορεύεται ο κόσμος του Ολυμπιακού να γιουχάρει τους παίκτες” που είπε ο Σάββας, φτάσαμε στο επί της ουσίας “ο κόσμος είχε δίκιο και κάτι πρέπει να αλλάξει”. Αλλαξε λοιπόν ο προπονητής, έστω και με άκομψο τρόπο και σε κακό τάιμινγκ διότι, ο Ολυμπιακός θέλει κάτι διαφορετικό.
Το θέμα είναι αυτή τη φορά να μην χαθεί ακόμη μία ευκαιρία για κάτι διαφορετικό.

Καταρχάς η επιλογή του επόμενου προπονητή, η ή επιλογή να μείνει ο Αντώνης Νικοπολίδης να είναι ΕΠΙΛΟΓΗ και όχι ότι κάτσει. Διότι μέχρι στιγμής ο Ολυμπιακός κινείται στο ότι κάτσει. Πήρε τη λίστα με αυτούς που απολύθηκαν πρόσφατα από την Ισπανία και αποφάσισε ότι τους θέλει. Αν δεν έρθει κανένας από αυτούς τότε θα θέλει τον Αντώνη. Λάθος. Αν θέλεις Αντώνη, τον θέλεις όχι επειδή σουλούπωσε την ομάδα με τα Γιάννενα και ίσως να την σουλουπώσει ακόμη περισσότερο με τον Πανθρακικό. Τον θες γιατί πιστεύεις ότι μπορεί. Αν δεν τον θες τώρα για χίλιους δυο λόγους, ή γιατί φοβάσαι μην καεί, παίρνεις άλλον.

Παίρνεις άλλον επειδή το σκάλισες το θέμα μέχρι τέρμα και είσαι σίγουρος ότι σου κάνει. Οχι όπως με τον Μίτσελ; Κοιτάς για τον κάθε υποψήφιο, τι έδειξε ή τι δεν έδειξε. Τι πέτυχε ή τι δεν πέτυχε; Τι παίζει, πώς το παίζει, τι σχέσεις έχει με τους παίκτες, πόσο ποντάρει στους νέους, χίλια δύο ερωτήματα που θα έπρεπε να απαντηθούν πριν καν σκεφτούν να βάλουν στη λίστα τον Μίτσελ. Στα περισσότερα από αυτά ο Μίτσελ δεν ταιριάζει σε αυτά που υποτίθεται ότι ψάχνει ο Ολυμπιακός.

Πολύ φοβάμαι ότι το κριτήριο για τον Μίτσελ είναι πολύ απλό. Μεγάλο όνομα ως παίκτης, και προπονητής που είναι ελεύθερος αφού απολύθηκε πρόσφατα και δούλευε σε ομάδα με καλό όνομα. Τελεία παύλα, γεια σας. Μα αυτά δεν είναι κριτήρια. Οπως δεν είναι κριτήρια αυτά που βάζει ο Ολυμπιακός για να αγοράζει παίκτες εντός και εκτός συνόρων. Γιατί αποκτήθηκε ο Τάτος; Γιατί αποκτήθηκε ο Βλαχοδήμος, γιατί παίρνει τώρα τον Ολαϊτάν και τον Ντε Βισέντι. Ποιος εισηγήθηκε τον Μασάντο και τι είπε για αυτόν ότι κάνει; Ποιος επέλεξε τον Σάμαρη, ποιος λέει τώρα ότι κάνει ο Βασιλείου, ποιος λέει ναι και ποιος όχι για τον Σκόνδρα. Ποιος επέλεξε τον Κοστάντσο; Δεκάδες ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν.

Βεβαίως κάποιος θα απαντήσει, γιατί δεν ρωτάς, ποιος επέλεξε τον Αμπντούν, ποιος τον Μανωλά; Σωστά, μόνο που για κάθε Αμπντούν ήρθαν και πέντε Μόνχε και για κάθε Μανωλά, τρεις Ντιελνά (που τη θυμήθηκα αυτή την ψυχή που ανήκει ακόμη στον Ολυμπιακό) δύο Κάται, ένας Γκρίμπιτς ένας Σουμπίνιο και ένας Ντιακιτέ (όλοι αυτοί ανήκουν ακόμη στον Ολυμπιακό).

Ο Χουάν Χοσέ Λορένθο είναι φρέσκος στην ομάδα. Ηρθε υποτίθεται για να κάνει αυτή τη δουλειά. Στην θέση παραμένει και ο Ντάρκο. Και αυτός για να κάνει αυτή την δουλειά; Ποιος όμως λέει τώρα λέει στον Ολυμπιακό “πάρτε τον Μίτσελ”, ποιος ήταν αυτός που είπε πάρτε τον Ζαρντίμ; Ποιός ήταν αυτός που επέλεξε τον Κοστάντσο, τον Κάται, τον Μασάντο και όλους μα όλους καλούς ή κακούς, ταιριαστούς ή αταίριαστους που αποκτήθηκαν όσα χρόνια είναι ο Μαρινάκης στην ομάδα;

Η απάντηση που παίρνεις είναι κάθε φορά και διαφορετικό όνομα και διαφορετικός άνθρωπος και διαφορετικός ρόλος. Τον τάδε αυτός, τον δείνα ο άλλος, τον τρίτο, ο τρίτος. Καμιά φορά παίρνεις και την απάντηση “όλοι μαζί”. Τους φαντάζομαι όλους μαζί εν χορό να λένε “Θα πάρουμε τον Ζαρντίμ”. Ολες αυτές οι απαντήσεις δείχνουν ότι όλοι κρύβονται και αυτοί που κρύβονται από τις επιλογές τους, είναι κανόνας ότι δεν ξέρουν να επιλέγουν.

Πριν ο Ολυμπιακός επιλέξει προπονητή, πρέπει να επιλέξει σχέδιο και τους ανθρώπους που θα πάρουν τις αποφάσεις και τις ευθύνες για αυτές. Αν το κάνει αυτό μία ακόμη μεγάλη ευκαιρία δεν θα πάει χαμένη, αν δεν το κάνει, απλώς θα έχουμε μία από τα ίδια. Από σύμπτωση θα έρχεται ένας Βαλβέρδε, ένας Μιραλάς και ένας Αμπντούν και μαζί τους δέκα Μόνχε και πέντε Ζαρντίμ...