Λεβάντε... εμπιστευτικό! (vids)

Το gazzetta.gr είδε live τη Λεβάντε και «εξετάζει» την ακτινογραφία της. Τα δυνατά σημεία των Ισπανών και που πρέπει να χτυπήσει ο Ολυμπιακός...

... Και αφού περπατήσαμε, φάγαμε και ήπιαμε στη Βαλένθια (σ.σ.: βλέπε Οδοιπορικό στα... μονοπάτια του Θρύλου), πάμε να δούμε και το σημαντικό: το πως παίζει η ομάδα που θα αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός στου «32» του Europa League. Το gazzetta.gr παρακολούθησε ιδίοις όμμασι (το Σάββατο 26/01) από τα δημοσιογραφικά θεωρεία του «Θιουτάτ ντε Βαλένθια» την αναμέτρηση της Λεβάντε με τη Βαγιαδολίδ και έβγαλε χρηστικά συμπεράσματα. Ποια η αγωνιστική φιλοσοφία της, το πως ξεκινάει, πως τελειώνει τα ματς. Πως αντιδράει όταν δέχεται πρώτη γκολ, με ποιο τρόπο ασκεί πίεση και το που θα πρέπει να χτυπήσουν οι Ερυθρόλευκοι...

Η Λεβάντε είναι μία ομάδα με μικρό ρόστερ. Αυτό σημαίνει πως εάν βρεθούν στα πιτς 2-3 βασικοί, η αντικατάσταση τους μοιάζει με εποποιία για τον κόουτς Χουάν Ιγνάθιο Μαρτίνεθ που καλείται να κάνει αλχημείες. Οπότε ο τραυματισμός του Σέρχιο Μπαγιεστέρος στο ημίωρο του αγώνα, ήταν ό,τι χειρότερο για τον προπονητή των γηπεδούχων και ό,τι καλύτερο για εμάς που θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε πως θα παίξει η ομάδα χωρίς τον εμβληματικό αρχηγό της. Βλέπετε ο Μπαγιεστέρος είναι τιμωρημένος και δεν θα αγωνιστεί στον πρώτο αγώνα, κάτι που δημιουργεί α μη τι άλλο ένα σούπερ δεδομένο υπέρ του Ολυμπιακού. Το κενό του 38χρονου, ψηλού, δυνατού -και με μπάκα- αλλά εξαιρετικού κεντρικού αμυντικού ανέλαβε να καλύψει ο άπειρος Εκτορ Ρόδας (αυτός θα παίξει και στο πρώτο ματς).

Λίγο πριν το ξεκίνημα του Λεβάντε-Βαγιαδολίδ.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά: Αυτό που είδαμε σε γενικές γραμμές, ήταν τη Βαγιαδολίδ να σκοράρει νωρίς και τη Λεβάντε να παλεύει να το γυρίσει. Αυτό σήμαινε πως η αντίπαλος του Ολυμπιακού έπρεπε από το 8' κιόλας να εγκαταλείψει το αγαπημένο της κρυφτούλι και τρέξιμο στην κόντρα και να αναλάβει τα ηνία, ώστε να φτάσει στην ανατροπή. Το ότι ακριβώς στο 90' κατάφερε να κλέψει τη νίκη ήταν κατά 40% προϊόν της ορθής δικής της προσπάθειας και κατά 60% της τύχης (το 2-1 ήρθε με αυτογκόλ του Ρουκάβινα).

Η Λεβάντε στο γήπεδο της ξεκινάει πάντοτε με την επιθυμία του γρήγορου γκολ. Το δέχτηκε όμως εκείνη από διώξιμο μετά από κόρνερ και τον Μπαράχα να σουτάρει ανενόχλητος έξω από την περιοχή του Μουνούα και αυτό την άγχωσε ξεκάθαρα. Η ίδια ακριβώς φάση εκτυλίχτηκε τουλάχιστον τέσσερις φορές μετρημένες, με τους γηπεδούχους να αμελούν επιδεικτικά να τοποθετήσουν παίκτη δικό τους στο ημικύκλιο της περιοχής, ώστε να εμποδίσει το αντίπαλο σουτ από ριμπάουντ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο Ολυμπιακός καλό θα ήταν να έχει παίκτη για σουτάρει από το σχετικό σημείο.

Οταν οι Λεβαντίνοι επιτίθενται, το κάνουν συνήθως με βαθιές μπαλιές από την άμυνα προς τους τρεις ταχύτατους μπροστινούς τους και ειδικά τους Μάρτινς, Ελ Ζαρ που ξεχύνονται με το που πάρει κάποιος δικός τους τη μπάλα. Από τι στιγμή όμως που η Βαγιαδολίδ προηγήθηκε, το πλάνο έπρεπε να αλλάξει. Εκεί λοιπόν η ομάδα φάνηκε να βραχυκυκλώνει. Εάν δεν σκόραρε από στημένη φάση, δύσκολα θα έφτανε με άλλο τρόπο στην ισοφάριση. Βλέπετε η Βαγιαδολίδ είχε στηθεί όπως έπρεπε, δείχνοντας τι πρέπει να κάνει όποιος φοβάται να ρισκάρει και πηγαίνει στο «Θιουτάτ ντε Βαλένθια» για να πάρει αποτέλεσμα με βάση την άμυνα.

Οι φίλοι της Λεβάντε έχουν ήδη προμηθευτεί τα σχετικά κασκόλ και αναμένουν το μεγάλο ραντεβού με τον Ολυμπιακό.

Οι φιλοξενούμενοι που είχαν παραταχθεί χωρίς επιθετικό (με τον πρώην του Ολυμπιακού, Οσκαρ, να παίζει το ρόλο του «false 9») ενδιαφέρονταν μόνο για το να μην δεχτούν γκολ. Στημένοι με κάτι σαν 4-6-0, έκλεισαν τους διαδρόμους και δεν απειλήθηκαν ουσιαστικά σε όλο το ματς. Στην επανάληψη που η Λεβάντε έπρεπε να ρισκάρει, βρήκαν μάλιστα και χώρους να τρέξουν για το δικό τους δεύτερο γκολ. Αυτό που έκαναν και μπορεί να κάνει και ο Ολυμπιακός, ήταν να φτιάξουν πολύ παιχνίδι από τις πλευρές, όπου οι Χουανφράν, Λελ έχαναν τους αντιπάλους τους. Οπότε φανταζόμαστε πως εάν ο Αμπντούν (και ίσως ο Πίνο) βρεθούν σε καλή βραδιά, θα μπορέσουν να κάνουν ζημιά, ειδικά εάν σπάνε τη μπάλα προς τον παίκτη που θα πατάει περιοχή σας τρέιλερ.

Κοντά στο 70' ο Μαρτίνεθ έκανε αλλαγές (και εσωτερικές) και έβαλε την ομάδα του να παίξει 4-4-2, βάζοντας τον πιο ψηλό Βάλδο στο πλάι του κοντού Μάρτιντς και τον Μπαρκέρο στα αριστερά στη γραμμή, κάτι που όμως δεν λειτούργησε σε καμία περίπτωση. Αντιθέτως έκανε ακόμα χειρότερη την κατάσταση για τη Λεβάντε που δεν μπορούσε να βγάλει ούτε φάση. Στο φινάλε έφτασαν να παίζουν 4-2-4, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Εως ότου ήρθε το αυτογκόλ που ήταν μάλλον αστείο.

Το απλό ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ απ' όλες αυτές τις αλλαγές συστημάτων και δεδομένων ήταν το εξής: Ο Ολυμπιακός πρέπει να έχει συμπυκνωμένες τις γραμμές του. Να μην τοποθετήσει ψηλά την άμυνα το, ώστε να μην δώσει χώρο στον Μάρτινς να τρέξει. Να έχει υπομονή να περιμένει εκείνος, για να ανέβουν οι δικοί της αμυντικοί. Να τους δώσει τη μπάλα, ώστε να βραχυκυκλώσουν. Τότε οι Λεβαντίνοι θα μπλοκάρουν. Δεν τους αρέσει, δεν τους ταιριάζει η κατοχή. Εάν δεν βρουν ανοικτό γήπεδο, θα εκνευριστούν...


ΤΟ ΜΑΝ TO MAN ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΗΣ ΛΕΒΑΝΤΕ
ΓΚΟΥΣΤΑΒΟ ΜΟΥΝΟΥΑ
Δεν ήταν πολύ καλός. Σχετικά βαρύς στις εξόδους, δεν έβρισκε μπάλα. Σε τρία στημένα βγήκε, αλλά δεν βρήκε μπάλα και καθάρισαν οι αμυντικοί του, όπως συνέβη και στο ξεκίνημα του γκολ που δέχτηκε. Στο σουτ ωστόσο, δεν φταίει, μιας και ήταν μάλλον άπιαστο. Χαμηλά ήταν μάλλον καλύτερος και σε δύο περιπτώσεις έπεσε καλά στις γωνίες του. Εχει μεγαλώσει και σε καμία περίπτωση δεν είναι όσο καλός ήταν πέρσι.

ΝΤΑΒΙΔ ΝΑΒΑΡΟ
Είναι ένας καλούτσικος στόπερ που όμως χρειάζεται κάποιον δίπλα του να του δίνει οδηγίες. Η απώλεια του Μπαγιεστέρος αρχικά τον μπέρδεψε και έκανε ορισμένα λάθη. Με τον έτερο στόπερ (σ.σ.: Ρόδας) δεν έχει χημεία και προφανώς δεν θα έχει και μέχρι το πρώτο ματς με τον Ολυμπιακό. Καλύτερος στο ψηλό παιχνίδι, δεν γκελάρει εύκολα είναι η αλήθεια ούτε χαμηλά. Ωστόσο, τα διωξίματα του είναι περισσότερο στα κουτουρού παρά στα πόδια των δικών του. Αρκετές οι λάθος μεταβιβάσεις και ειδικά στα μισά του Β' μέρους, όταν η Βαγιαδολίδ πίεσε.

ΕΚΤΟΡ ΡΟΔΑΣ
Μπήκε στο ματς στο 30' ως αντικαταστάτης του αρχηγού Μπαγιεστέρος και προσέφερε σημαντική βοήθεια. Πρόκειται για έναν ταχύ, ψηλό (1,90 μ.), έξυπνο στόπερ, ο οποίος είναι αλήθεια πως έκανε αρκετά καλό παιχνίδι. Με γρήγορες αντιδράσεις, σωστές τοποθετήσεις του σώματος, καλά άλματα στον αέρα και καίρια τάκλιν, έδειξε ότι μπορεί να σταθεί μία χαρά στην 11άδα, ξεπερνώντας το μειονέκτημα της απειρίας των 22 χρόνων του. Παραδόξως ήταν καλύτερος από τον σαφώς εμπειρότερο παρτενέρ του.

ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΛΕΛ
Από τους δύο πλάγιους μπακ ο Γερμανός είναι αυτός που έχει επωμιστεί το ρόλο του επιτιθέμενου. Αρκετές οι φορές που ανέβαινε, με τον Ελ Ζαρ που έπαιζε μπροστά του να συγκλίνει και να του δίνει χώρο να κινηθεί πάνω στη γραμμή. Επιχείρησε κάποιες σέντρες, αλλά δεν έκανε τόσο καλό παιχνίδι όσο σε άλλα ματς που τον έχουμε παρακολουθήσει. Αμυντικά είχε προβλήματα από την πλευρά του και δεν είναι σε καμία περίπτωση σκληρός αμυντικός.

ΧΟΥΑΝΦΡΑΝ
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος πρώην παίκτης της ΑΕΚ προωθήθηκε κυριολεκτικά μόλις μία φορά. Κρατούσε την θέση του σταθερά και από τη στιγμή που έπαιρνε γήπεδο ο Λελ, ο Χουανφράν γινόταν τρίτος κεντρικός αμυντικός. Κοντεύει 37, είναι σε πολύ καλή σωματική κατάσταση, αλλά όποτε έπαιρνε τη μπάλα ο Χάβι Γκέρα, τον έκανε ό,τι ήθελε. Τουλάχιστον τέσσερις καλές στιγμές έφτιαξε η Βαγιαδολίδ από την πλευρά του Χουανφράν, με τη μία να περιλαμβάνει και μεγαλοπρεπέστατη ποδιά στον έμπειρο αμυντικό που δεν πέρασε πολύ καλό βράδυ.

ΠΑΠΕ ΝΤΙΟΠ
Μαζί με τον Ελ Ζαρ ήταν οι κορυφαίοι από πλευράς Λεβάντε. Ο Καμερουνέζος αμυντικός χαφ κατάπινε τα χιλιόμετρα και μαζί τους αντιπάλους του. Εκανε σπουδαίο παιχνίδι τόσο ανασταλτικά όσο και επιθετικά. Αν και δεν διαθέτει μακρινή μπαλιά και καλή ντρίμπλα, κινούταν κάθετα στον άξονα και εξαπέλυσε δύο βολίδες που ξύρισαν το δοκάρι. Τρομερά δυνατό πόδι, πολύ γερό σκαρί και τρέξιμο μαραθωνοδρόμου. Επαιξε στο πλάι του Ιμπόρα και είχαν σχετικά καλή συνεργασία, έχοντας όμως κάποια προβλήματα στην αλληλοκάλυψη.

ΒΙΘΕΝΤΕ ΙΜΠΟΡΑ
Θεωρείται το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο και αυτό με την μεγαλύτερη μεταπωλητική αξία στο ρόστερ. Σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσε όσα καλά συνοδεύουν το όνομα του. Καθυστερούσε σημαντικά στις μεταβιβάσεις του, δεν έτρεχε καλά τη μπάλα και ανασταλτικά άφηνε αρκετά κενά μεταξύ μεσαίας γραμμής και του κέντρου της άμυνας. Εκεί δηλαδή απ' όπου κυρίως ο πρώην του Ολυμπιακού, Οσκαρ, έκανε πάρτι και κατέβαινε σχεδόν ανενόχλητος. Κάποια καλά τάκλιν με τα μακριά πόδια του και δύο επελάσεις ήταν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει ένας από τους παίκτες που οι Ερυθρόλευκοι θα πρέπει να «κλειδώσουν» και προσέξουν στα σίγουτα.

ΧΟΣΕ ΧΑΒΙΕΡ ΜΠΑΡΚΕΡΟ
Πρόκειται για τον κινητήριο μοχλό και τον πιο ταλαντούχο παίκτη της ομάδας. Παρά το ότι προερχόταν από τραυματισμό στο γόνατο και δεν είχε γερά πατήματα, έκανε τη διαφορά. Φυσικά για όσο άντεξε. Με περασμένα τα 33 και κάνα-δυο προβληματάκια φέτος, δεν βρίσκεται και στην καλύτερη κατάσταση. Αρχικά προσπαθούσε να κάνει πράγματα, αλλά ήταν προφανές πως το κορμί αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις επιταγές του ποδοσφαιρικού μυαλού (από δαύτο διαθέτει μπόλικο και φαίνεται από το πρώτο άγγιγμα της μπάλας). Γι αυτό το λόγο άλλωστε αντικαταστάθηκε στο 77' εξαντλημένος. Είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να είναι εντελώς fit κόντρα στον Ολυμπιακό. Στον Μπαρκέρο αρέσει να κινείται δεξιά εκτός από τον άξονα, ώστε να πηγαίνει παράλληλα με τη περιοχή και να επιχειρεί σουτ με το εξαιρετικό αριστερό του. Στην αρχή δεν τα πήγαινε καλά, αλλά όσο περνούσε η ώρα έβρισκε τις κινήσεις του. Επιστέγασμα αποτέλεσε το τέλειο απ' ευθείας φάουλ με το οποίο έκανε το 1-1 (44'), ενώ σε τρεις περιπτώσεις κινήθηκε ως κρυφός φορ και λίγο έλειψε να σκοράρει στη μία ερχόμενος από πίσω.

ΡΟΥΜΠΕΝ ΓΚΑΡΘΙΑ
Αν και μέχρι πέρσι κινούταν περισσότερο στον άξονα, φέτος έχει πάρει την θέση του Χουανλού ως εξτρέμ, ώστε να χωρέσει στην 11άδα, μιας και στο κέντρο υπάρχουν τρεις καλύτεροι. Αν και είναι καλός με τη μπάλα στα πόδια, δεν είναι τόσο ταχύς, ώστε να παίξει όπως πρέπει την θέση. Ο Ρουμπέν Σουάρεθ πλέον έχει πατήσει τα 33 και η αλήθεια είναι πως δυσκολεύεται αρκετά να προσαρμοστεί σε αυτή τη μετακίνηση. Αυτό φαίνεται από τον μονοδιάστατο τρόπο παιχνιδιού του, καθώς σε αντίθεση με τον Ελ Ζαρ, δεν συγκλίνει και κάνει μόνο πλαγιοκοπήσεις και σέντρες. Είναι ξεκάθαρα ο πιο ακίνδυνος από την τριάδα μπροστά.

ΝΑΜΠΙΛ ΕΛ ΖΑΡ
Το παιχνίδι του έχει εξελιχτεί πολύ από τον καιρό που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Πλέον έχει ωριμάσει αρκετά. Τόσο, ώστε να μπορεί να πρωταγωνιστεί σε μία καλή ομάδα της Πριμέρα Ντιβισιόν. Ο πιο κινητικός απ' όλους, έβγαλε τρομερή ενέργεια και ζωηράδα σε συνδυασμό με εξαιρετικές κινήσεις και επικίνδυνα σουτ. Ο Μαροκινός ξεκίνησε ως δεξιός εξτρέμ, αλλά κατά τη διάρκεια του αγώνα, μετατρεπόταν συχνά πυκνά σε κάτι σαν «false 10» (σ.σ.: ψευροδεκάρι). Σπάνια κινήθηκε στη γραμμή για να σεντράρει. Τις περισσότερες φορές συνέκλινε προς την περιοχή για να περάσει κάποια κάθετη ή να δοκιμάσει το αριστερό πόδι του. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μένει μόνος του στο 1 εναντίον 1!

ΟΜΠΑΦΕΜΙ ΜΑΡΤΙΝΣ
Είναι πιο διάσημος παίκτης της Λεβάντε και το παιχνίδι του είναι λίγο πολύ γνωστό. Κινείται σχεδόν πάντα στο όριο του οφσάιντ. Η ταχύτητα είναι το μεγάλο προσόν του και από τη στιγμή που θα καταφέρει να γυρίσει κατά μέτωπο προς την εστία, είναι killer από ένστικτο. Γρήγορες περιστροφές γύρω από τον άξονα του και σουτ σε πρώτο χρόνο είναι το επόμενο που θα πρέπει να αγχώσει τον προσωπικό αντίπαλο του. Εάν όμως δεν βρει χώρο και η άμυνα είναι οπισθοχωρημένη, τότε μπερδεύεται και χάνει τα πλεονεκτήματα του. Δίνει λάθος πάσες και εκνευρίζεται. Επίσης τραβιόταν μερικές φορές στα πλάγια, για να δώσει την ευκαιρία στους Μπαρκέρο (κυρίως) και Ιμπόρα να πατήσουν περιοχή σαν τρέιλερ.

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΛΕΒΑΝΤΕ
                Μουνούα
Λελ    Μπαγιεστέρος (Ρόδας)    Ναβάρο    Χουανφράν
        Ντιόπ                Ιμπόρα
Ελ Ζαρ         Μπαρκέρο (Χουανλού)    Ρουμπέν (Βάλδο)
                Μάρτινς



Levante 2-1 Valladolid από 2013fasthighlights




πηγή: gazzetta.gr