Ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφει στο gazzetta για τον Παναθηναϊκό που γίνεται άλλη ομάδα όταν παίζουν καλά μαζί Διαμαντίδης-Ούκιτς και το ελληνικό μπάσκετ που είναι ό,τι καλύτερο έχει να εξάγει η Ελλάδα στον αθλητισμό.

Την ώρα που οι άλλοι σταματούν, το ελληνικό μπάσκετ... αρχίζει. Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς φόρεσε το μανδύα του ηγέτη σε μια εμφάνιση αλά... Ελληνικό και ο Παναθηναϊκός έκανε το πιο μεγάλο βήμα για την πρόκριση στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα. Αντίπαλος πλέον είναι μόνο η Μάλαγα, που πέρασε από το Μπάμπεργκ...
"Είναι σπουδαίο να παίζεις με τον Διαμαντίδη! Είναι λίγο διαφορετικό για μένα γιατί είναι η πρώτη φορά που παίζω πλάι σε έναν τόσο καθοριστικό παίκτη. Τα κάνει όλα πιο εύκολα. Μπορώ μόνο να πω ότι είναι μεγάλη εμπειρία και ελπίζω ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά σπουδαία πράγματα μαζί στο μέλλον", είχε πει στην τελευταία του συνέντευξη ο Ούκιτς και στο Κάουνας συνέθεσε το τέλειο δίδυμο μαζί με τον αρχηγό του Παναθηναϊκού. Γιατί όσο καλός ήταν ο Κροάτης, άλλο τόσο σημαντικός ήταν και ο Διαμαντίδης. Μαζί Ούκιτς και Διαμαντίδης είχαν 34 πόντους και 16 ασίστ, με τον Κροάτη να είναι καλύτερος στο σκοράρισμα (21 πόντοι) και τον Έλληνα να μοιράζει τις 10 τελικές πάσες. Είχαν δε 7/14 τρίποντα, με τον Ούκιτς να βάζει 3 στα 4...
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Πεδουλάκης χρησιμοποίησε 37 λεπτά τον Διαμαντίδη και 33 τον έτερο γκαρντ. Ο Μπανκς δεν πάτησε καθόλου στο παρκέ, ο Ξανθόπουλος μπήκε για 7 λεπτά.
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός γίνεται άλλη ομάδα όταν παίζουν καλά μαζί Διαμαντίδης και Ούκιτς. Ανεβαίνει ένα επίπεδο έτσι η ομάδα του Πεδουλάκη, που ουσιαστικά έπαιξε στην επίθεση δίχως Σχορτσανίτη, Καπόνο (μαζί αγωνίστηκαν συνολικά 11 λεπτά και είχαν 7 πόντους), αλλά και τον Μασιούλις (4 πόντοι με 2/9 σουτ). Ο Γκιστ έκανε εξαιρετική δουλειά μέσα στη ρακέτα, ενώ αθόρυβη αλλά ουσιαστική ήταν η παρουσία του Τσαρτσαρή... Δίχως να λησμονούμε την καθοριστική συμβολή και του Μπράμου.
Πέρα από την ατομική παρουσία, είναι σαφές ότι ο Παναθηναϊκός διάβασε σωστά την Ζαλγκίρις, την έβγαλε εκτός ρυθμού. Περιόρισε σε μεγάλο βαθμό τους Πόποβιτς και Καουκένας κι έτσι είχε τον έλεγχο. Η περιφερειακή άμυνα ήταν εξαιρετική, τα 6/24 τρίποντα των γηπεδούχων λένε πολλά. Αν μάλιστα η Ζαλγκίρις δεν έπαιρνε 14 επιθετικά ριμπάουντ, τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα. Οπως και να έχει, ο Πεδουλάκης διάβασε σωστά το παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός δέχθηκε μόνο 73 πόντους στο Κάουνας και από τη στιγμή που είχε καθαρό μυαλό στην επίθεση, πήρε μια μεγάλη νίκη.
Πλέον, ο Παναθηναϊκός κρατάει την τύχη στα χέρια του και βρίσκεται πολύ κοντά σε κάτι σπουδαίο. Διότι για τον φετινό Παναθηναϊκό, είναι πράγματι πολύ σημαντικό να φτάσει ως τα πλέι οφ, αν σκεφτούμε τις αλλαγές του περασμένου καλοκαιριού. Και φυσικά το γεγονός ότι δεν υπήρξε ενίσχυση πριν από το δεύτερο μισό της β' φάσης της Ευρωλίγκα. Στο Κάουνας οι πράσινοι έκαναν το πιο ουσιαστικό παιχνίδι τους, δεν νίκησαν επειδή είχαν εξωπραγματικά ποσοστά, αλλά γιατί είχαν μυαλό, ψυχραιμία και ομαδική λειτουργία. Ο Διαμαντίδης ήταν το κλειδί γι αυτό, ο Ούκιτς απλά του έκανε τη ζωή πιο εύκολη.
ΥΓ: Καλά ήταν τα νέα και για τον Ολυμπιακό την Πέμπτη. Η Μακάμπι συνέτριψε τη Σιένα και οι ερυθρόλευκοι βάζουν για τα καλά πλώρη προς τη δεύτερη θέση. Κλειδί παραμένει πάντα το ματς στην Ιταλία, αν και υπάρχει δρόμος ως τότε.
ΥΓ1: Το ελληνικό μπάσκετ είναι ό,τι καλύτερο εξάγει η Ελλάδα στον αθλητισμό. Είναι η υπερηφάνεια μας εδώ και τέσσερις δεκαετίες χάρη στην Εθνική, τον Αρη, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και τόσες άλλες ομάδες. Ε, ας σταματήσει αυτή η εγχώρια φαγομάρα, ο πόλεμος των "αιωνίων", αυτή η κουραστική και ανόητη αντιπαράθεση, που κάνει πρωταγωνιστές τους παράγοντες και όχι τους παίκτες και τους προπονητές.