Ο Παντελής Ζουμπούλης γράφει για τους παίκτες του Άρη που δεν έχουν...
άντερα και λιγοψυχούν, για τον παραλογισμό με τους πέντε προπονητές,
αλλά και για τους παράγοντες που δεν έχουν τα "κόζια".
Όταν σ’ ένα παιχνίδι στο οποίο παίζεται η ύπαρξή σου έχει για
καλύτερους παίκτες τον Διούδη, τον Πουλίδο και τον Παπαστεριανό, τρεις…
αμυντικούς δηλαδή, δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα. Πολύ απλά, είσαι
άξιος της μοίρας σου…
Όταν το βαρύ σου «χαρτί» που λέγεται Αγκάνθο είναι ωσεί παρών, όταν ο
Γιαννιώτας επαναλαμβάνει μία ακόμη μέτρια έως κακή εμφάνιση, όταν οι
«παλιοί» ή δήθεν έμπειροι Καζναφέρης, Παπαζαχαρίας, Κοέλιο λιγοψυχούν
τέτοιες στιγμές, τότε… Αν, δε, λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι αυτοί
που ήρθαν τον Γενάρη (Τάτος, Ζαραδούκας, Διαμαντάκος) παρασύρονται από
την γενικότερη μετριότητα της ομάδας, αντί να την τραβήξουν προς τα
πάνω, τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε.
Αποδείχθηκε κόντρα στον Πανθρακικό ότι οι παίκτες του Αρη δεν έχουν…
άντερα. Ούτε για να πετύχουν το μίνιμουμ που τους ζητήθηκε. Είναι
προφανές ότι δεν αντέχουν το βάρος της φανέλας. Όχι ότι περιμέναμε το
συγκεκριμένο παιχνίδι για να το διαπιστώσουμε, αλλά είχαμε την ελπίδα
ότι έτσι πως είχαν έρθει τα πράγματα, θα έβγαζαν λίγο εγωισμό και
φιλότιμο. Την ύστατη στιγμή, έστω. Μάταια όμως…
Δεν φταίνε, βέβαια, μόνο οι παίκτες. Ασφαλώς και δεν είναι άμοιρη
ευθυνών η διοίκηση. Ο Αρης πληρώνει –και- την διοικητική απειρία των
παραγόντων του (ΠΑΕ και ΚΜΑ). Από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι τώρα.
Όταν σε μία χρονιά «ειδικών συνθηκών» αλλάζεις δύο, τρεις φορές διοίκηση
και πέντε προπονητές, μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό. Σύμπνοια και
συσπείρωση που ήταν επιβεβλημένο να υπάρχουν, ήταν –και παραμένουν-
άγνωστες έννοιες…
Δημιουργήθηκε το τελευταίο διάστημα η αίσθηση ότι η διοίκηση άρχισε να
δραστηριοποιείται σε διάφορα επίπεδα για να βοηθήσει την ομάδα, αλλά..
μάταια κι εδώ. Για να το πούμε διαφορετικά, έφαγε… «παπά». Ετσι,
τουλάχιστον, φαίνεται μέχρι τώρα. Δεν προσλαμβάνεις κανέναν Πολατιάν αν
πρώτα δεν το έχεις «δεμένο» ότι μπορεί να σε βοηθήσει.
Δυστυχώς ο Αρης δεν διαθέτει ούτε έναν «μάγκα» παράγοντα που να ξέρει
τα… «κόζια». Ούτε είναι λύση να φύγουν αυτοί που διοικούν τώρα για να
έρθουν κάποιοι άλλοι. Τώρα είναι αργά για κάτι τέτοιο. Εξάλλου, λίγο
πολύ, όλοι όσοι ασχολούνται με τα διοικητικά του Αρη στο ίδιο καζάνι
βράζουν. Τους ξέρουμε. Δεν… μπορούν. Αν μπορεί να γίνει κάτι, θα γίνει
μόνο εφόσον αποφασίσουν να δράσουν από κοινού. Αλλά, δεν το έκαναν έναν
ολόκληρο χρόνο, θα το κάνουν τώρα; Μακάρι…
Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Προσωπικά δεν θέλω να σκέφτομαι ακόμη την
επόμενη μέρα, όπως την φαντάζονται αρκετοί από το βράδυ του Σαββάτου.
Τουλάχιστον όχι φωναχτά. Οσο υπάρχουν μαθηματικές ελπίδες θέλω να
πιστεύω ότι ο Αρης θα τις εξαντλήσει. Με οποιονδήποτε τρόπο. Γιατί, από
τη στιγμή που υπάρχουν μαθηματικές ελπίδες, υπάρχει και τρόπος..
Πρέπει, όμως, να γίνουν κάποια πράγματα που δεν έγιναν έναν ολόκληρο
χρόνο τώρα. Ελπίζουμε το φάσμα του υποβιβασμού να τους ευαισθητοποιήσει…πηγή: sportdog.gr
Δευτέρα 1 Απριλίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου