Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την πρόοδο της ομάδας του Δώνη και το όφελος ενόψει τελικού, αλλά και για τα κρυφά χαρτιά του Μίτσελ ενόψει του τελικού, εάν αυτός προκύψει.
Δεν ήταν κάποιος άθλος για να καμαρώσει γι' αυτόν ο ΠΑΟΚ. Κι είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός, με εξαίρεση το πρώτο διάστημα του παιχνιδιού, δεν ζήτησε πιεστικά τη νίκη, δεν την έψαξε με όλους τους τρόπους και όλα τα ρίσκα. Ηταν σαν να ένιωσε ο Μίτσελ ότι η ομάδα του δεν έβρισκε τρόπο για να ξεκλειδώσει τον ΠΑΟΚ παρά τις αλλαγές που προσπάθησε να φέρει στο ματς με τις αντικαταστάσεις του και γι' αυτό εκτίμησε ότι δεν έπρεπε να πάρει επιπλέον ρίσκα, να σχεδιάσει επιθέσεις με 5 ή 6 παίκτες στο επιθετικό 1/3 του τερέν και να δημιουργήσει καταστάσεις που θα μπορούσαν να αφήσουν εκτεθειμένο χώρο και να φέρουν μια καλή αντεπίθεση του ταχύτατου μεσοεπιθετικά ΠΑΟΚ, και συνθήκες για να δεχθεί γκολ.
Ολα τα παραπάνω όμως δεν αφαιρούν από τον ΠΑΟΚ την ικανοποίηση που πρέπει να του δίνει το δείγμα του Καραϊσκάκη. Διότι μια ομάδα που άλλαξε πολύ από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι και σήμερα, που έχασε πολλή από την προσωπικότητα, την εμπειρία και την ποιότητά της, που πρόσθεσε αρκετούς παίκτες τον Ιανουάριο, πήγε στην έδρα του πρωταθλητή και κατάφερε να φύγει αήττητη και μάλιστα δίχως λαχτάρες, αν εξαιρέσει κανείς τις στιγμές που δημιουργήθηκαν κυρίως στο πρώτο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου. Αυτό για έναν ΠΑΟΚ που διαρκώς αλλάζει συνιστά πρόοδο, ωρίμανση, για μια ομάδα που έχει χάσει τα περισσότερα από τα σημεία αναφοράς της ενδεκάδας του των προηγούμενων ετών. Προφανώς όμως μέχρι εκεί. Δίχως φανφάρες και τυμπανοκρουσίες.
Ενας άλλος προπονητής στη θέση του Γιώργου Δώνη πιθανόν να είχε επιλέξει να πάρει τα ρίσκα του και να ψάξει τις δικές του επιθετικές στιγμές. Πιθανόν να είχε προσθέσει έναν παίκτη στον άξονα, για να κρατήσει παραπάνω τη μπάλα και να μην περιμένει μια επίθεση μόνο από ένα λάθος του Ολυμπιακού που θα του έδινε ανοιχτό γήπεδο. Ο Δώνης επέλεξε, ρεαλιστικά, να ζητήσει υπομονή. Αν επέλεγε μια άλλη, λιγότερο συντηρητική τακτική όμως ο προπονητής του ΠΑΟΚ θα είχε περισσότερα να χάσει. Οχι μόνο επειδή θα έχανε τις όποιες εντυπώσεις, αλλά και επειδή δεν θα είχε πειραματιστεί ενόψει της επόμενης συνάντησης των δύο ομάδων στο ΟΑΚΑ, στην βραδιά που ο ΠΑΟΚ, εφόσον βρεθεί εκεί, θα παίζει για έναν τίτλο. Αυτό είναι το δεύτερο μεγαλύτερο επιμέρους όφελος για τον ΠΑΟΚ. Εκτός από την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθηση που τονώνονται όταν κανείς φεύγει αήττητος από την έδρα του αντιπάλου του, είναι και σκέψη ότι ο ΠΑΟΚ βρήκε μια συνταγή, η οποία, εφόσον βελτιωθεί, μπορεί να του φέρει τη νίκη σε ένα ματς στο οποίο θα παίζεται ο τίτλος.
Βεβαίως αν αυτό το ματς που είδαμε ήταν ο τελικός, ο Μίτσελ θα τον είχε ετοιμάσει και διαχειριστεί αλλιώς. Ηταν φανερό ότι δεν έσπρωξε τα ρέστα του στο τερέν ο Ισπανός, δεν ζήτησε από την ομάδα του να γίνει πολύ πιεστική, δεν πήρε μεγάλα ρίσκα με τις αλλαγές του. Πιθανόν κι εκείνος να κράτησε κρυφά χαρτιά ενόψει του τελικού, για την βραδιά που θα κρίνει το νταμπλ για τον Ολυμπιακό και τον προπονητή του. Πιθανόν το ίδιο να έκαναν στο Καραϊσκάκη και αρκετοί από τους ποδοσφαιριστές του.