Όταν φτάνουμε στα …ρέστα της σεζόν, κοντά στο νήμα, για να παίξει – επιτέλους – ο δεδομένος (προ Χριστουγέννων!) πρωταθλητής στο Καραϊσκάκη ένα ντέρμπι, σημειολογικά, αλλά και κυριολεκτικά ντέρμπι με όλη τη σημασία της λέξης, απέναντι σε έναν όντως ισχυρό αντίπαλο, όπως ήταν ο ΠΑΟΚ, που μπορεί να "γεμίσει" τον αγωνιστικό χώρο, τι περισσότερο να πει κανείς;
Από ποιους να αναζητήσει ευθύνες για ένα κακής ποιότητας παιχνίδι, "πνιγμένο" σε φουρτούνες τακτικής και χωρίς ποτέ πριν οι "ερυθρόλευκοι" να έχουν νιώσει την πραγματική πίεση και να είναι μαθημένοι σε σκληρά μπρα ντε φερ; Πού …να θυμούνται πώς είναι αλήθεια να φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη;
Μπάλα δεν παίχτηκε στο Φάληρο και με εξαίρεση τη φούρια των γηπεδούχων στο πρώτο 20άλεπτο, με τον αέρα της έδρας και την επιδίωξη ενός γρήγορου τέρματος που θα τους απλούστευε το έργο της βραδιάς, όπως έχουν συνηθίσει πια να φτάνουν σε εύκολες, χωρίς πολύ κόπο, νίκες, ο δικέφαλος του βορρά έχω την εντύπωση ότι "τσίμπησε" το βαθμό της ισοπαλίας και κράτησε ατσαλάκωτο το γόητρό του, ηρεμότερα και ευκολότερα από όσο κιόλας θα περίμενε.
Κι εδώ είναι το σημείο αναφοράς για αυτό το κείμενο, αφού το ματς Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ δεν είχε "καθαρές" φάσεις για γκολ (τετ α τετ και τέτοια, γιατί τα στημένα ή τα σουτ από 25 και 30 μέτρα απόσταση δεν είναι εμφαντικές περιπτώσεις σκοραρίσματος) και η ισοπαλία προέκυψε από το άρτιο στήσιμο των φιλοξενούμενων στον άξονα, γύρω και μέσα στην περιοχή του Ιτάνζ.
Από αυτή την επισήμανση και για τη συνέχεια αναδύεται η φυσιογνωμία του Γιώργου Δώνη. Ο οποίος σαν ποδοσφαιριστής ήταν λιγομίλητος, φειδωλός σε μεγαλόσχημες πράξεις και κουβέντες, αλλά ουσιώδης στο παιχνίδι του, ενώ σαν προπονητής παρουσιάζεται διπρόσωπος, αγνώριστος πολλές φορές και (άποψη μου είναι και να με συμπαθάει) αυτοκαταστροφικός.
Όσο δύσκολα, με πολλή δουλειά και ιδρώτα χτίζει επίμονα την καριέρα του, άλλο τόσο εύκολα δίνει ένα …ξερό σουτ (από εκείνα που έβαζε γκολ όταν έπαιζε) και χύνει την καρδάρα με το γάλα.
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ δεν εκλέγεται τυχαία από τον ΠΣΑΠ κορυφαίος στο επάγγελμα του τα τελευταία χρόνια. Ούτε εισπράττει αναίτια κολακευτικά σχόλια και άλλες διακρίσεις για το έργο του, ως από τους καλύτερους Έλληνες τεχνικούς. Κάνει δουλειά, έχει το στυλ του, είναι ακόμα νέος, είναι διαβασμένος, ξέρει να μελετάει το παιχνίδι του αντιπάλου και να ανταποκρίνεται στις συνθήκες. Παρατάσσει τις ομάδες του όπως το απαιτούν τα δεδομένα ενός αγώνα, χωρίς να παίζει …εκνευριστικά κλειστά και με τόση συμπαγή διάταξη, όπως κάνουν άλλοι συνάδελφοί του, θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό του αποτελέσματος.
Κάπως έτσι "κατέβασε" και τον ΠΑΟΚ στο Φάληρο και από πλευράς τακτικής άγγιξε το άριστα. Γέμισε τη μεσαία γραμμή, εκμηδένισε τις αποστάσεις στις γραμμές, πέτυχαν οι εντολές του για τριπλές αλληλοκαλύψεις σε δύο νευραλγικά σημεία του άξονα στην ανάπτυξη του Ολυμπιακού και τον εγκλώβισε για τουλάχιστον μια ώρα παιχνιδιού.
Κι όλα αυτά, χωρίς να μπορεί οποιοσδήποτε να τον κατηγορήσει για παθητική διάθεση μικρής ομάδας, αφού στην 11άδα του από το κέντρο και μπροστά, επέλεξε πλην του Κάτσε, τους Λόρενς, Ολίσε, Καμαρά, Αθανασιάδη και Σαλπιγγίδη. Πέντε δηλαδή επιθετικούς ή επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές!
Ψάχνω και δεν βρίσκω άλλη παρουσία του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη - αλλά και γενικότερα σε παλιότερα ντέρμπι του λεκανοπεδίου – με τόσους λίγους αμυντικούς παίκτες στη σύνθεση του. Ανεξάρτητα αν του έλειπαν ποδοσφαιριστές με αυτή την ιδιότητα από την αποστολή.
Θα στεφόταν νικητής
Κι ενώ θα μπορούσε κάλλιστα μέσα από την εξέλιξη ενός ισόπαλου ντέρμπι να προκύψει ένας νικητής και αυτός να είναι …εκείνος, ο Δώνης το έκανε πάλι το "θαύμα του". Όπως στο παρελθόν έχει ξανακάνει στον πάγκο της Λάρισας, της ΑΕΚ, του Ατρομήτου (του Ηλυσιακού δεν ξέρω για να είμαι ειλικρινής, αλλά δεν το θεωρώ απίθανο να είχε …ξεφύγει και εκεί).
Αν υπήρχε μια κάμερα να "κλείνει" πάνω του και να μην τον αφήνει δευτερόλεπτο στη διάρκεια του αγώνα, από το πρώτο λεπτό, έπαιζε με …την άγουσα για τα αποδυτήρια!
Υστερίες έκανε όρθιος μπροστά από τον πάγκο για ψύλλου πήδημα. Και να 'χε και δίκιο; Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να έχει ούτε "παραπονάκι" για τη διαιτησία. 50-50 έπαιξε ο Σιδηρόπουλος (και καλά έκανε γιατί έτσι πρέπει κι αυτό επιζητούν κι ο Μαρινάκης και ο Ολυμπιακός και ήταν επισήμανση του προέδρου του, από τις πρώτες δηλώσεις που έκανε ως ιδιοκτήτης της ΠΑΕ).
Ο Δώνης ωρυόταν για κάθε φάουλ στο κέντρο, σε πλάγια, σε κόρνερ, σε ό,τι θέλετε! Σε κάθε απόφαση του ρέφερι! Όταν λοιπόν κλότσησε και την μπάλα, η σταγόνα ξεχείλισε το ποτήρι και …πήρε κόκκινη κάρτα.
Δεν με καλύπτει η δικαιολογία του ότι είναι οξύθυμος. Ότι δεν ελέγχει τις αντιδράσεις του, εν ολίγοις, εν ώρα πίεσης του ματς. Στο κάτω κάτω, ούτε αυτό τον τιμά. Δεν είναι υπέρ. Ένας προπονητής με φιλοδοξίες, που κατευθύνει από τον πάγκο μια μεγάλη ομάδα όπως είναι ο ΠΑΟΚ, οφείλει να έχει αν μη τι άλλο, κοντρόλ, ψυχραιμία και σύνεση.
Δεν είναι ο τεχνικός του ...συμπαθούς, αλλά "γειτονικού" Πέρα Ταταύλα. Δεν είναι ερασιτέχνης. Είναι επαγγελματίας και επιβάλλεται να είναι κόσμιος και ευπρεπής.
Αλλά δεν πρόκειται περί παρόρμησης, πάνω στην ένταση, όπως επιχείρησε να καλυφθεί δημοσίως για την αποβολή του από το ματς.
Ο Δώνης είναι τον τελευταίο καιρό στα "μαύρα κατάστιχα" των οπαδών της ομάδας του. Είπαμε και τις προάλλες ότι η στάση που κράτησε και το διαζύγιο που τελικά επήλθε με τον Πάμπλο Γκαρσία, του διατάραξε – πιθανά και οριστικά – τις σχέσεις με τον κόσμο και τους οργανωμένους. Οι οποίοι δεν τον γουστάρουν και δεν ξεχνούν ό,τι συνέβη με τον Ουρουγουανό ηγέτη του μυαλού τους και εκφραστή του πάθους τους.
Παράλληλα ξέρει ο Δώνης, σαν παλιά καραβάνα, ότι ο Ιβάν Σαββίδης και η διοίκηση τον στήριξαν στην προκειμένη περίπτωση, αλλά με κάποιους τρόπους πρέπει να πάρει "πόντους" στα μάτια του big boss. Γιατί αν δεν έρθουν οι ποθούμενες αγωνιστικές επιτυχίες (Κύπελλο, έξοδος στο Champions League), με τη λαϊκή οργή πάνω του, ποιος Σαββίδης λοιπόν μετά να τον κρατήσει την επόμενη χρονιά;
Έχει ήδη προηγηθεί "παρέμβαση" στους οικονομικούς όρους του συμβολαίου του και οι αλλαγές σε κάθε επίπεδο στην ΠΑΕ από τον μεγαλομέτοχο έρχονται εντός της εβδομάδας και θα συνεχιστούν σε κάθε κλίμακα.
Συνεπώς, ο Δώνης έκρινε ότι πρέπει να "πουλήσει" στο Καραϊσκάκη και λίγο …ηρωισμό, ΠΑΟΚτσήδικη μαγκιά. Να "δουλέψει" λίγο ηθοποιία. Να παίξει ένα "θεατράλ". Για το Σαββίδη και τους οργανωμένους…
Μπορεί να νιώθει ευτυχής που το παιχνίδι κύλησε στα μέτρα του δικεφάλου από την ώρα που άφησε ακέφαλο τον πάγκο του, ειδάλλως κι αυτό – όπως και η υπόθεση Γκαρσία – πάνω του θα είχε γυρίσει…
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου