Ο ΠΑΟ δεν είχε Σπανούλη!!

O Νίκος Παπαδογιάννης στρώνει το κόκκινο χαλί για το ταξίδι του Ολυμπιακού στο Λονδίνο και εξηγεί πώς ανακάλυψαν οι "ερυθρόλευκοι" το αντίδοτο στο άγχος.

H Eφές εμφανίστηκε ικανή να ανατρέψει το 0-2 για πρώτη φορά στην ιστορία, αλλά ο Ολυμπιακός αποδείχθηκε ικανός να ανατρέψει το 2-3 μέσα σε 25 λεπτά! Για την ομάδα που κέρδισε ευρωπαϊκό τρόπαιο επιστρέφοντας από την κόλαση του -19 σε μισό ημίχρονο, τίποτε πια δεν είναι απίθανο.

Οι κυνικοί θα επισημάνουν ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι κατώτερος από τον Ολυμπιακό του 2012, από την ΤΣΣΚΑ του 2013, από την ΤΣΣΚΑ του 2012, ίσως και από τον Παναθηναϊκό του Απριλίου του 2013. Οι ρεαλιστές και οι έμπειροι θα απαντήσουν ότι τέτοιου είδους «λεπτομέρειες» διαψεύδονται στην πράξη, ότι –όπως λένε οι Ιταλοί- το γήπεδο έχει τη δική του αλήθεια.
Τι σημασία έχει που ο περυσινός Ολυμπιακός ήταν η συγκριτικά μετριότερη από τις τέσσερις ομάδες που πήγαν στην Κωνσταντινούπολη; Η αλήθεια του γηπέδου έδειξε κόκκινο. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και χθες, ειδικά αν ξεπεραστεί το υψηλό εμπόδιο του ημιτελικού.
Το πρώτο ημίχρονο του 5^ου προημιτελικού με την Εφές προοιώνιζε Βατερλώ, αφού ο Ολυμπιακός τα έκανε όλα λάθος. Η χλιαρή του άμυνα επέστρεψε στους Τούρκους να ξεκινήσουν με 7/7 δίποντα, η επιθετική του λειτουργία ανέδιδε οσμή φορμόλης, ο ρυθμός ευνοούσε απόλυτα την Εφές. Πιστεύω ότι τον είχε λυγίσει το άγχος, ο φόβος μπροστά στο ρεζιλίκι του 2-3, η απειρία του απέναντι σε τέτοια «πρέπει».
Φάνηκε από το πρώτο κιόλας σουτ, όταν ο Παπανικολάου δεν βρήκε ούτε στεφάνη. Ο Έισι είχε τρεις συνεχόμενες ευκαιρίες ανενόχλητος, αλλά σημάδεψε σίδερο. Ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Περπέρογλου και ο Παπανικολάου «έγραψαν» τουλάχιστον ένα airball κατά κεφαλήν. Ο Αντιτς πήγε στη γραμμή και σούταρε 0/2 βολές. Η μπάλα ζύγιζε όλο και περισσότερο.
Ο Ολυμπιακός έψαχνε κάποιον τολμηρό να σηκώσει όλους τους υπόλοιπους στους ώμους του. Και αυτός ο «κάποιος» χρειαζόταν ένα δεκανίκι.
Ο Βασίλης Σπανούλης έδωσε –με δεκανίκι τον Πάουελ- στον Ολυμπιακό αυτό που δεν μπόρεσε να προσφέρει ο Δημήτρης Διαμαντίδης στον Παναθηναϊκό του 4^ου και του 5^ου προημιτελικού. Ρήγματα, δημιουργία, σκοράρισμα, «θέλω» και «μπορώ» μαζί, ένα κοφτερό αγκάθι στα πλευρά μιας άμυνας που γινόταν όλο και πιο ξέγνοιαστη.
Για να το πω χωρίς περιστροφές, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν Σπανούλη (ή Ναβάρο). Δεν τον είχε. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο έκδηλα οδυνηρή εκείνη η πολύκροτη μετεγγραφή του 2010.
Ο Σπανούλης ήταν πολύ άστοχος στα πρώτα 4 παιχνίδια με την Εφές (6/19 διπ., 1/18 τριπ.), αλλά όχι αρνητικός. Οι ασίστ και τα ριμπάουντ του πολλαπλασιάστηκαν σε σχέση με το Top-16, ενώ –το σημαντικότερο- τα προσωπικά λάθη μειώθηκαν. Ηταν θέμα χρόνου να μπουν και τα σουτ.
Το πρώτο τρίποντο, στο ξεκίνημα, τον έκανε να νιώθει πιο ήρεμος, το δεύτερό του έφερε τον Ολυμπιακό στα ίσα (49-49), οι γρήγορες πάσες του άνοιγαν το παιχνίδι και βοηθούσαν τους συμπαίκτες του να διώξουν το θάρρος. Όλα αυτά, χωρίς να κολλάει πολύ η μπάλα στα χέρια του.
Ο Πρίντεζης, ο Χάινς και δύο φορές ο Πάουελ σκόραραν από ασίστ του αρχηγού. Και όταν η άμυνα της Εφές πήρε το σχήμα που ο Ολυμπιακός περίμενε, τέσσερις ζώνη και ο Γκιουλέρ καμικάζι, ο Σπανούλης ανέβηκε με τη σειρά του στη σκηνή. Όχι πια με σουτάκια, αλλά με επελάσεις που χτύπησαν κατ’ευθείαν στην καρωτίδα: δύο απανωτές στο 37-47, μία καθοριστικής σημασίας στο 66-67 (καλάθι μπροστά σε τρεις), μία που έφερε καλάθι πανομοιότυπο με το νικητήριο του περυσινού τελικού στο 71-68.
Ο little Bill και ξανάγινε big τελείωσε το β’ ημίχρονο με 12 πόντους και χωρίς άστοχο σουτ. Τα δύο λάθη ενθουσιασμού μετά το 66-59 ήταν το μοναδικό του ψεγάδι σε αυτό το 20λεπτο.
Όμως, ο Σπανούλης δεν ήταν παρά ο καθρέφτης της ομάδας στο δεύτερο μισό του αγώνα.
Μέχρι το 34’, ο συχνά επιπόλαιος και βιαστικός Ολυμπιακός είχε μόλις 3 λάθη στη στατιστική του. Η αρχικά μαλακή σαν λιωμένο βούτυρο άμυνά του έβγαλε δόντια μετά την ανάπαυλα και δέχθηκε μόλις 14 πόντους στην τρίτη περίοδο, 17 στην τέταρτη. Στις τελευταίες 10 κατοχές του αγώνα, ο Ολυμπιακός πέτυχε 16 πόντους, ενώ η Εφές 5. Τα ριμπάουντ ήταν 17-15 υπέρ των «ερυθρόλευκων» στο β’ ημίχρονο και 8-4 στην τελευταία περίοδο, απέναντι σε αντίπαλο που υπερτερεί σαφώς σε κορμιά.
Τα χέρια στην επίθεση λύθηκαν όταν η άμυνα άρχισε να στέλνει «λεφτά στην τράπεζα». Ο Ολυμπιακός έφτασε για πρώτη φορά στο +6 με το δεύτερο καλάθι του Αντιτς, το πρώτο του Λο και το πρώτο του Περπέρογλου, στο διάστημα μάλιστα της απουσίας του Σπανούλη (30’-32’). Το αντίστοιχο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου ήταν καταστροφικό (σερί 0-13), αφού η πίστη ήταν ακόμη είδος εν ανεπαρκεία.
Μέτρησε, φυσικά, το πλεονέκτημα της έδρας. Πολύ. Όχι μία φορά, αλλά τέσσερις: Ολυμπιακός, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα. Ο πρωταθλητής Ευρώπης γέμισε το γήπεδό του και πήρε πολύ κουράγιο από το κοινό του, όταν τα μαύρα σύννεφα γέμιζαν τον ορίζοντα. Μάλλον διαψεύστηκαν οι ουκ ολίγοι που ισχυρίστηκαν τις τελευταίες μέρες ότι «οι ομάδες δεν καταλαβαίνουν πια από έδρες». Τους δικαίωσε, στην πραγματικότητα, μόνο η Μπαρτσελόνα.
Είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολοι οι καιροί για τους κατ’επάγγελμα συνωμοσιολόγους. Δύσκολα θα υπάρξει ευκαιρία καλύτερη από τη χθεσινή για να στηριχτεί τεχνηέντως η γενναιόδωρη επένδυση της Turkish Airlines!
Πηγή: gazzetta.gr