Ο Κώστας Νικολακόπουλος σχολιάζει στο blog του στο gazzetta το
μεγάλο παιχνίδι του Αστέρα με τον ΠΑΟΚ ενόψει του τελικού με τον
Ολυμπιακό.
Μόλις πριν δύο τρεις ημέρες έγραψα ότι έτσι όπως το
πήγαινε ο ΠΑΟΚ θα μας χάλαγε τον πιο μεγάλο τελικό των τελευταίων ετών,
από πλευράς ονομάτων. Και να που τελικός Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ δε θα γίνει.
Ο Αστέρας ήταν η καλύτερη ομάδα πριν καν γίνουν τα ματς, ήταν η καλύτερη ομάδα και σε αυτούς τους δύο ημιτελικούς. Απλά ο ΠΑΟΚ επειδή είναι ο ΠΑΟΚ και ήταν σε ένα καλό μομέντουμ (σχεδόν τρεις μήνες αήττητος), μπορούσε να περάσει αυτός. Όμως, έκανε πολλά λάθη. Και εξωαγωνιστικά, αφού «τσίτωσε» πολύ τον Αστέρα με τις ιστορίες περί ντόπινγκ, αλλά και αγωνιστικά.
Ο Ιβάν Σαββίδης κι ο ΠΑΟΚ αποδεικνύεται πως έχουν πολλά ψωμιά ακόμη να φάνε για να διεκδικήσουν την κορυφή στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Όταν πας να παίξεις εκτός έδρας την πρόκριση σε ένα τελικό, πας με χαμηλούς τόνους, ακόμη και μουλωχτά-δεν...ανάβεις τον γηπεδούχο, με αιτήματα για αντιντόπινγκ κοντρόλ κλπ, κλπ.
Κι όταν έχεις να υπερασπιστείς απλά ένα 2-1, οφείλεις να παίξεις πρωτίστως για να βάλεις ένα γκολ, διότι μετά πρέπει να φας τρία για να αποκλειστείς. Δεν πας να προστατεύσεις το 0-0, όπως επιχείρησε να κάνει ο ΠΑΟΚ από κάποια στιγμή και μετά.
Ο Δώνης την πάτησε και στα δύο ματς. Ακόμη και στην Τούμπα που κέρδισε, ουσιαστικά την είχε πατήσει. Ο Αστέρας στο β΄ ημίχρονο τον είχε ταπώσει τον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα. Από τύχη δεν πέτυχε και δεύτερο γκολ κι από τύχη ο ΠΑΟΚ έβαλε αυτός το δεύτερο γκολ στα τελευταία λεπτά.
Το πάθημα δεν έγινε μάθημα χθες στον ΠΑΟΚ και στο Δώνη. Ο Αστέρας πάλι άφησε τον ΠΑΟΚ να είναι πιο ενεργητικός στο α΄ ημίχρονο και πάλι του επιτέθηκε «άσχημα» στο β΄ ημίχρονο. Ήταν πολύ πιο φρέσκος ο Αστέρας στην επανάληψη, πιο ζωντανός, με ένταση και ρυθμό στο παιχνίδι του. Ντοπαρισμένος ήταν ο Αστέρας, αλλά ντοπαρισμένος από την μεγάλη του επιθυμία να πάει για πρώτη φορά στην ιστορία του στον τελικό. Και λογικά δεν ήταν εύκολο ο ΠΑΟΚ να την γλιτώσει για δεύτερη φορά και δη μέσα στην Τρίπολη, όπως την είχε γλιτώσει μέσα στο σπίτι του…
Ο Αστέρας άμα λάχει έπαιξε το μεγαλύτερο παιχνίδι του χωρίς σχεδόν τη μισή φετινή βασική ενδεκάδα του! Τον Φούλοπ, το Φορμίκα, τον Μπαρτολίνι, τον Άλβαρεζ και από το 35’ τον Ναβάρο. Ο Τσιώλης ρίσκαρε με τον πιτσιρικά γκολκίπερ Γεωργακόπουλο, αλλά όταν κρατάς το μηδέν η επιλογή σου έχει βγει-έστω κι αν νομίζω ότι στο δοκάρι ο νεαρός ήταν και τυχερός, αφού θα έπρεπε νομίζω να διώξει πιο καθαρά την μπάλα. Του Τσιώλη του βγήκε ακόμη και ότι από αρκετά νωρίς, από το 68’, γύρισε κι έπαιξε με πέντε αμυντικούς. Όταν μπόρεσε και περιόρισε τον Λόρενς, όλα έγιναν πιο εύκολα.
Ο Δώνης τα δύο προηγούμεναχρόνια κατάφερε και πήγε στον τελικό με τον Ατρόμητο, με αγώνες που παίχτηκαν στο κόκκινο. Ήταν δύσκολο να του κάτσει κι η τρίτη φορά…Ειδικά με την ομάδα που εμφάνισε στο β΄ ημίχρονο και που είχε μηδέν ευκαιρία για γκολ. Και με την αλλαγή του Αποστολόπουλου με τον Έτο να αποδεικνύεται ατυχής. Δεν ξέρω αν ήταν τραυματίας ο μικρός, αλλά έχοντας ψυχολογία από τη σωτήρια επέμβασή του προ του Ντε Μπλάσις στην εκπνοή του α΄ μέρους, δε φαινόταν να υπάρχει λόγος αλλαγής του. Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε, βέβαια, να περάσει στο α΄ ημίχρονο, καθώς είχε τέσσερις καλές στιγμές, έναντι μόλις μία των γηπεδούχων, ωστόσο με μηδέν φάση στο β΄ ημίχρονο, που πας...
Ο Αστέρας μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες σε ημιτελικούς, άξιζε στην τρίτη του φορά κάτι το καλύτερο. Και ίσως αυτή η συμμετοχή στον τελικό να του δώσει κι άλλο αέρα ενόψει της μάχης για τη δεύτερη θέση στα πλέϊ οφς…
Η διαιτησία είχε δύο σοβαρά λάθη, αλλά για να είμαι ειλικρινής σε ένα τέτοιο δύσκολο ματς δεν είναι εύκολο να μη γίνουν λάθη. Εγώ γενικά είδα τον Σπάθα να πλησιάζει το άριστο, με εξαίρεση τη φάση του πέναλτι (χέρι) Κάτσε και τον επόπτη Κοντιζά να έχει την υπόδειξη οφσάϊντ του Σαλπιγγίδη, σε φάση που θα έφερνε πέναλτι κι ίσως κι αποβολή του γκολκίπερ.
Κι εδώ ακόμη, δηλαδή, ο ΠΑΟΚ βγήκε λάθος, αφού είχε κάνει ολόκληρη ιστορία για τον Σπάθα, επικεντρώνοντας πάλι σε εξωαγωνιστικό θέμα…
Και κάτι για τον Ολυμπιακό: Ούτε τρεις μήνες δεν είναι εδώ ο Μίτσελ και του σπάσαμε τη χολή του ανθρώπου!...
Ο Αστέρας ήταν η καλύτερη ομάδα πριν καν γίνουν τα ματς, ήταν η καλύτερη ομάδα και σε αυτούς τους δύο ημιτελικούς. Απλά ο ΠΑΟΚ επειδή είναι ο ΠΑΟΚ και ήταν σε ένα καλό μομέντουμ (σχεδόν τρεις μήνες αήττητος), μπορούσε να περάσει αυτός. Όμως, έκανε πολλά λάθη. Και εξωαγωνιστικά, αφού «τσίτωσε» πολύ τον Αστέρα με τις ιστορίες περί ντόπινγκ, αλλά και αγωνιστικά.
Ο Ιβάν Σαββίδης κι ο ΠΑΟΚ αποδεικνύεται πως έχουν πολλά ψωμιά ακόμη να φάνε για να διεκδικήσουν την κορυφή στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Όταν πας να παίξεις εκτός έδρας την πρόκριση σε ένα τελικό, πας με χαμηλούς τόνους, ακόμη και μουλωχτά-δεν...ανάβεις τον γηπεδούχο, με αιτήματα για αντιντόπινγκ κοντρόλ κλπ, κλπ.
Κι όταν έχεις να υπερασπιστείς απλά ένα 2-1, οφείλεις να παίξεις πρωτίστως για να βάλεις ένα γκολ, διότι μετά πρέπει να φας τρία για να αποκλειστείς. Δεν πας να προστατεύσεις το 0-0, όπως επιχείρησε να κάνει ο ΠΑΟΚ από κάποια στιγμή και μετά.
Ο Δώνης την πάτησε και στα δύο ματς. Ακόμη και στην Τούμπα που κέρδισε, ουσιαστικά την είχε πατήσει. Ο Αστέρας στο β΄ ημίχρονο τον είχε ταπώσει τον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα. Από τύχη δεν πέτυχε και δεύτερο γκολ κι από τύχη ο ΠΑΟΚ έβαλε αυτός το δεύτερο γκολ στα τελευταία λεπτά.
Το πάθημα δεν έγινε μάθημα χθες στον ΠΑΟΚ και στο Δώνη. Ο Αστέρας πάλι άφησε τον ΠΑΟΚ να είναι πιο ενεργητικός στο α΄ ημίχρονο και πάλι του επιτέθηκε «άσχημα» στο β΄ ημίχρονο. Ήταν πολύ πιο φρέσκος ο Αστέρας στην επανάληψη, πιο ζωντανός, με ένταση και ρυθμό στο παιχνίδι του. Ντοπαρισμένος ήταν ο Αστέρας, αλλά ντοπαρισμένος από την μεγάλη του επιθυμία να πάει για πρώτη φορά στην ιστορία του στον τελικό. Και λογικά δεν ήταν εύκολο ο ΠΑΟΚ να την γλιτώσει για δεύτερη φορά και δη μέσα στην Τρίπολη, όπως την είχε γλιτώσει μέσα στο σπίτι του…
Ο Αστέρας άμα λάχει έπαιξε το μεγαλύτερο παιχνίδι του χωρίς σχεδόν τη μισή φετινή βασική ενδεκάδα του! Τον Φούλοπ, το Φορμίκα, τον Μπαρτολίνι, τον Άλβαρεζ και από το 35’ τον Ναβάρο. Ο Τσιώλης ρίσκαρε με τον πιτσιρικά γκολκίπερ Γεωργακόπουλο, αλλά όταν κρατάς το μηδέν η επιλογή σου έχει βγει-έστω κι αν νομίζω ότι στο δοκάρι ο νεαρός ήταν και τυχερός, αφού θα έπρεπε νομίζω να διώξει πιο καθαρά την μπάλα. Του Τσιώλη του βγήκε ακόμη και ότι από αρκετά νωρίς, από το 68’, γύρισε κι έπαιξε με πέντε αμυντικούς. Όταν μπόρεσε και περιόρισε τον Λόρενς, όλα έγιναν πιο εύκολα.
Ο Δώνης τα δύο προηγούμεναχρόνια κατάφερε και πήγε στον τελικό με τον Ατρόμητο, με αγώνες που παίχτηκαν στο κόκκινο. Ήταν δύσκολο να του κάτσει κι η τρίτη φορά…Ειδικά με την ομάδα που εμφάνισε στο β΄ ημίχρονο και που είχε μηδέν ευκαιρία για γκολ. Και με την αλλαγή του Αποστολόπουλου με τον Έτο να αποδεικνύεται ατυχής. Δεν ξέρω αν ήταν τραυματίας ο μικρός, αλλά έχοντας ψυχολογία από τη σωτήρια επέμβασή του προ του Ντε Μπλάσις στην εκπνοή του α΄ μέρους, δε φαινόταν να υπάρχει λόγος αλλαγής του. Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε, βέβαια, να περάσει στο α΄ ημίχρονο, καθώς είχε τέσσερις καλές στιγμές, έναντι μόλις μία των γηπεδούχων, ωστόσο με μηδέν φάση στο β΄ ημίχρονο, που πας...
Ο Αστέρας μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες σε ημιτελικούς, άξιζε στην τρίτη του φορά κάτι το καλύτερο. Και ίσως αυτή η συμμετοχή στον τελικό να του δώσει κι άλλο αέρα ενόψει της μάχης για τη δεύτερη θέση στα πλέϊ οφς…
Η διαιτησία είχε δύο σοβαρά λάθη, αλλά για να είμαι ειλικρινής σε ένα τέτοιο δύσκολο ματς δεν είναι εύκολο να μη γίνουν λάθη. Εγώ γενικά είδα τον Σπάθα να πλησιάζει το άριστο, με εξαίρεση τη φάση του πέναλτι (χέρι) Κάτσε και τον επόπτη Κοντιζά να έχει την υπόδειξη οφσάϊντ του Σαλπιγγίδη, σε φάση που θα έφερνε πέναλτι κι ίσως κι αποβολή του γκολκίπερ.
Κι εδώ ακόμη, δηλαδή, ο ΠΑΟΚ βγήκε λάθος, αφού είχε κάνει ολόκληρη ιστορία για τον Σπάθα, επικεντρώνοντας πάλι σε εξωαγωνιστικό θέμα…
Και κάτι για τον Ολυμπιακό: Ούτε τρεις μήνες δεν είναι εδώ ο Μίτσελ και του σπάσαμε τη χολή του ανθρώπου!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου