Ο Σταύρος Κόλκας γράφει για την ΑΕΚ, τον ξεφτιλισμένο προπονητή, το καλό
μομέντουμ του ΠΑΟΚ πριν από το Κύπελλο και για το γιατί έσπασε πλάκα με
ντέρμπι στο "Καραϊσκάκη"...
Από πού να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις ένα μπλογκ που αφορά την
συγκεκριμένη αγωνιστική. Να αναφερθώ μόνο στον ΠΑΟΚ; Και που συμμετέχει
αυτός; Σε άλλο πρωτάθλημα;
Η ΑΕΚ αναμένεται να πληρώσει τις αμαρτίες της. Αν το δεις λίγο
αποστασιοποιημένα, μάλλον είχε αργήσει κιόλας και η επιβεβαίωση αυτού
που γράφω είναι το ότι οι οπαδοί της ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Αυτοί
που την ξεκίνησαν κιόλας.
Έτσι κλείνει ένας κύκλος, με την ΑΕΚ να είναι η πρώτη ελληνική ομάδα
που διοικήθηκε από τους οπαδούς της και τον Άρη να ακολουθεί το
παράδειγμα. Ήρθε και ο Ηρακλής ως τρέιλερ να πράξει το ίδιο, απλά λόγω
δυναμικής πλήρωσε το μάρμαρο νωρίτερα.
Η ΑΕΚ θα γίνει ερασιτεχνική για να σωθεί από τα χρέη, το ίδιο πρέπει να
κάνει και ο Άρης. Πόσο τυχαίο είναι πως πρόκειται για τις δύο μοναδικές
ομάδες που δεν εμφανίστηκε εκπρόσωπος του Δημοσίου σε δικαστικές τους
υποθέσεις που ήταν χαμένες από χέρι αν υπήρχαν νόμοι;
Η διάθεσή μου δεν είναι να παίξω με τον πόνο κανενός, όμως όταν
μπερδεύεις τον ρόλο σου, καταστρέφεις αυτό που θεωρητικά αγαπάς. Γιατί
εγώ το παραμύθι του ότι ο οπαδός αγαπά αγνά την ομάδα του, δεν το τρώω
εύκολα.
Ο οπαδός βρίσκει ύπαρξη μέσα στην ομάδα του, αποκτά όγκο, υπόσταση
κοινωνική. Το εγώ του περνάει σε πρώτη μοίρα από το καλό της ομάδας στον
βωμό μιας ιδεολογίας που ο ίδιος έχει χαράξει όπως τον βολεύει.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά έχοντας περάσει στην πλευρά του
παρατηρητή τόσα χρόνια, φεύγοντας από το οπαδικό, διαπιστώνω μέρα με τη
μέρα πως στη χώρα της αγραμματοσύνης και του κομπλεξισμού, η ταμπέλα που
βάζει ο οπαδός κρύβει στοιχεία που ουδεμία σχέση έχουν με την
πραγματική αγάπη για τον σύλλογο ή το ποδόσφαιρο.
Για την ΑΕΚ, μπήκε η ταφόπλακα γιατί προσπάθησε να δώσει πολυσύνθετη
διάσταση στην ιδεολογική υπόσταση του οπαδού, γεγονός που περιπλέκει τα
πράγματα και τα κάνει ανεξέλεγκτα. Οπαδός σημαίνει αγαπάω και προστατεύω
την ομάδα. Είναι πάρα πολύ απλό και σαφές. Και να μην έπεφτε
αγωνιστικά, θα έπρεπε να πέσει οικονομικά. Και να μην έπεφτε οικονομικά,
η δυναμική της δεν θα ισορροπούσε ποτέ έτσι ώστε να πλησιάσει έστω τα
μεγαλεία του παρελθόντος.
Φανταστείτε μία ΑΕΚ σαν τη φετινή, για δέκα χρόνια σερί. Και μη μου πει
κανείς για ανεύρεση επενδυτή. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν πλησιάζει
κανένας. Αν πέσει, αν σβήσουν τα χρέη της, η κουβέντα αλλάζει.
Φτάνει με την ΑΕΚ. Ήρθε η ώρα να πιάσω λίγο τον Τσιώλη. Μέχρι φέτος,
προπονητής χαμηλών τόνων, που έχει κάνει δουλίτσα σε αρκετές ομάδες,
παίζοντας ένα ποδόσφαιρο θρασύ σε σχέση με το ρόστερ που συνήθως
διέθετε.
Μετά τον Βόλο του Μπέου, καλύτερο δημιούργημά του ήταν ο φετινός
Αστέρας το οποίο πιστεύω πως προσάρμοσε σε απόλυτο βαθμό στα
χαρακτηριστικά των παικτών του.
Όταν εγώ, ως δημοσιογράφος, δημιουργώ μία καλή εικόνα για τον
συγκεκριμένο επαγγελματία προπονητή, έχοντας γράψει και πει ουκ ολίγες
φορές καλά πράγματα για αυτόν, σήμερα, με αυτό που έκανε στο Βικελίδης,
πως μπορώ να αισθανθώ;
Εννοείται πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος εκφυλίζει το προϊόν που με
τρέφει και δεν μπορώ να το ξεχάσω ποτέ αυτό. Όπως και πολλοί συνάδελφοί
μου από διάφορες ομάδες που αισθάνονται να εμπαίζονται από τον κάθε τύπο
που νομίζει ότι μπορεί στον βωμό των δημοσίων σχέσεων, να ξεφτιλίζει το
ποδόσφαιρο.
Εννοείται πως δεν θα ήθελα να δω τους έντεκα βασικούς του Αστέρα στο
Βικελίδης. Αλλά μία ενδεκάδα που να έχει τα βασικά στοιχεία για να
ανταπεξέλθει κι ας χάσει. Με αυτό που είδα όμως, είμαι πεπεισμένος μέσα
μου, πως τα χρέη που έχει ο Άρης από το πέρασμά του από εκεί, ήταν σε
πρώτο φόντο προετοιμασίας ενδεκάδας.
Επειδή οι Αριανοί θα θεωρήσουν πως βγάζω εκνευρισμό για τον Τσιώλη
επειδή σώθηκαν, τους ενημερώνω πως ήξερα ότι είναι σωμένοι μετά τον
Ατρόμητο. Και όσοι από αυτούς ακούνε την εκπομπή μου, θα το κατάλαβαν.
Εκτός κι αν πέσουν για οικονομικούς λόγους. Αυτό δεν το γνωρίζω, όπως
και δεν γνωρίζω ως πότε θα ξεφτιλίζεται ο Ιωαννίδης για να τους βάζει
πλάτη.
Πάμε και στα δικά μας. Η νίκη στη Λειβαδιά ήταν πολύ σημαντική γιατί
απλούστατα μας δίνει την ευκαιρία να πετύχουμε τον στόχο των 18 βαθμών
από τον πέμπτο. Και είναι ακόμη πιο σημαντικοί γιατί ο Δώνης έπρεπε να
δώσει ανάσες σε βασικούς του παίκτες, όχι βέβαια όσους ο Τσιώλης.
Ουσιαστικά ο Δώνης χρησιμοποίησε επτά βασικούς, αλλά σε δύο δόσεις.
Τέσσερις που ξεκίνησαν και τρεις που μπήκαν. Σχετικά έξυπνο σε επίπεδο
διαχείρισης.
Κερδίσαμε γιατί είχαμε το γκολ αλλά και τον Γλύκο. Στον ΠΑΟΚ, κόντρα
που συμβαίνει σε σχεδόν όλες τις ομάδες, υπάρχει υγεία και αυτό μπορείς
να το καταλάβεις από το σημερινό παιχνίδι. Ο Ετό που ξέρει πως φεύγει
αξιοπρεπέστατος. Ο Ρομπέρ, που ανήκει στην ίδια κατηγορία το ίδιο,
σκόραρε κιόλας. Ο Γλύκος, παιδί με εκπληκτικά προσόντα που
παραγκωνίστηκε γιατί ο ΠΑΟΚ αγόρασε έναν εξίσου καλό τερματοφύλακα, ήταν
ο ήρωας του αγώνα. Όταν σε μια ομάδα υπάρχει υγεία, όλοι
αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους. Και όσοι δεν τον αντιλαμβάνονται,
φεύγουν.
Δεν ήμασταν καλοί, κάτι λογικό, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις η ουσία μετράει. Και από τη στιγμή που έγινε η δουλειά, όλα καλά.
Στον ΠΑΟΚ έρχεται ο ημιτελικός του κυπέλλου, η ομάδα δεν έχει πολλές
απουσίες, είναι σε καλό μομέντουμ και θα πρέπει να φροντίσει να σκοτώσει
τον αντίπαλό της.
Η Τούμπα θα είναι γεμάτη και σίγουρα εξαγριωμένη με τον δημοσιοσχετίστα Τσιώλη. Και καλά θα κάνει…
Τέλος, έσπασα πλάκα με το ντέρμπι του Καραϊσκάκη. Μπράβο σε αυτή την ομάδα που φοράει τις φανέλες του Παναθηναϊκού.
ΥΓ Τον ΟΦΗ πήγαν να ρίξουν, αλλά τα αδέρφια δεν μάσησαν. Άντε να κατέβω για ρακί τρεις φορές του χρόνου.
Πηγή: sportdog.gr
Δευτέρα 15 Απριλίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου