Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για το «πλαδαρό» παιχνίδι του Ολυμπιακού,
τα χίλια δίκια του αγανακτισμένου κόσμου του, τις ευθύνες παικτών και
Μίτσελ, αλλά και τους «λίγους», χαμηλού αναστήματος, που εκφράζουν την
ιστορία του ΠΑΟ
«Φωτιά στα ποδάρια, καρδιά μέσα στα στήθια, που ‘γράψαν θριάμβους σαν
παραμύθια…». Θα τρίζουν τα κόκαλα των Ανδριανοπουλαίων, του Μουράτη, του
Αχιλλέα Γραμματικόπουλου, του Μιχάλη Κρητικόπουλου και θα…
τσιμπιούνται, ένα σωρό ακόμα βετεράνοι, εν ζωή – που να ‘σαι κι εσύ, ρε
«Ράμπο», Τάσο Μητρόπουλε! - που έχτισαν τον θρυλικό μύθο του ελληνικού
ποδοσφαίρου.
Η έλλειψη πάθους και ψυχής, η πειραιώτικη μαγκιά, η χαλύβδινη
«λιμανίσια» θέληση, όλα τα κύρια εκφραστικά χαρίσματα της «ερυθρόλευκης»
φανέλας, που ιστορικά και παραδοσιακά συνοδεύουν τον Ολυμπιακό ειδικά
στα el clasico του ελληνικού ποδοσφαίρου, προκάλεσαν δικαιολογημένα την
μήνιν στις εξέδρες του Καραϊσκάκη.
Ο κόσμος που γέμισε το φαληρικό γήπεδο «νίκησε». Αλλά δεν έπαιζε αυτός.
Στον αγωνιστικό χώρο ήταν κάποιες φιγούρες «ψυχρές, άνοστες,
παγωμένες», ντυμένες με τη στολή του Ολυμπιακού. Ξένες προς τις
προσδοκίες των οπαδών, της διοίκησης και φυσικά του Μίτσελ. Ο οποίος,
ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι άμεμπτος ευθυνών. Συνολικά θα κριθεί μετά
από αρκετούς μήνες. Από την εκκίνηση των υποχρεώσεων της νέας περιόδου.
Ο χρόνος που «τρέχει» μέχρι και την ολοκλήρωση της καλοκαιρινής
προετοιμασίας σχετίζεται αποκλειστικά με το σχηματισμό άποψης για το
δυναμικό της ομάδας και τις προσθαφαιρέσεις σ’ αυτό, όπως και στον
σταδιακό εγκλιματισμό του Ισπανού στο Ρέντη.
Ωστόσο όλο αυτό το διάστημα που κάθεται στον «ερυθρόλευκο» πάγκο,
οφείλει να προσφέρει από την πλευρά του όλα εκείνα που συνάδουν σε
εμφανίσεις της ομάδας αντάξιες προς τον τίτλο της πρωταθλήτριας και,
μάλιστα, με τον δεύτερο της βαθμολογίας «χιλιόμετρα φωτός» πίσω της.
Να έχει προετοιμάσει ανάλογα τους ποδοσφαιριστές, όχι μόνο
αγωνιστικά, μα και ψυχολογικά. Να καταρτίζει με τους πιο κατάλληλους την
11άδα να μην καταλαμβάνεται από εμμονές σαν κι αυτή της μη
χρησιμοποίησης του Ιμπαγάσα από την αρχή, όταν μόλις μία εβδομάδα
νωρίτερα, ο Αργεντινός απέδειξε στα Χανιά ότι – πώς να το κάνουμε; -
ένας είναι. Και… λέων και ο… κούκος που φέρνει την αγωνιστική άνοιξη! 60
λεπτά; Κάτι λιγότερο; Ένα ημίχρονο; Βάλ’ τον μέσα ρε Μίτσελ με τη
σέντρα, «κλείδωσε» το ματσάκι και στείλ’ τον νωρίς για ντους. Και τι
έγινε; Όσο αντέξει… Ο «Κάνιο» ήταν και ο μόνος από τους πρωταθλητές, που
όχι μόνο γλίτωσε τις αποδοκιμασίες, αλλά αποθεωνόταν και πολλή ώρα μετά
τη λήξη του παιχνιδιού, εντός και εκτός γηπέδου, κατά την αποχώρηση των
οπαδών.
Τρίτη και φαρμακερή
Πέρα από τον Ισπανό τεχνικό - που για να μην παρεξηγούμαι έχει το
μικρότερο μερίδιο ευθύνης - ο Ολυμπιακός πρέπει να παίζει σαν
Ολυμπιακός. Διαφορετικά ο κόσμος δικαιούται να βγαίνει και εκτός εαυτού,
φωνάζοντας συνθήματα όπως το: «δεν παίζουν έτσι οι πρωταθλητές» ή το
«εεε, οοο, βγάλτε τις φανέλες και φύγετε από εδώ». Σωστά. Γιατί σε
τέτοια ματς «παίζουν» μπάλα κι οι φανέλες, τα χρώματα και τα εμβλήματα.
Το έχει διδάξει η ιστορία στις κλασικές αντιπαραθέσεις
Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Και με αυτή τη σημαντική παράμετρο οι
«πράσινοι» έσπρωξαν τους «κόκκινους» τρεις φορές όλες κι όλες με τη
στάμνα στη βρύση, ώσπου έσπασε στο 72΄με το γκολ του Φιγκερόα
(Παπάζογλου, πού είναι ο Αργεντινός; Τον… εντόπισες;).
Δεν συνέβη αυτό στις φάσεις του 1ου ημιχρόνου με τους Μπαρμπαρούση και Ζέκα, έγινε αργότερα.
Δεν έχει σημασία που ο ΠΑΟ έπαιξε κλειστά, φοβισμένα, αλλά και
μαχητικά, με στήσιμο εμπνευσμένο από αυτό του ΠΑΟΚ προ δύο εβδομάδων
(μπας αλήθεια και ο Βονόρτας παρέλαβε… από το γιο του Δώνη, στην Παιανία
το dvd με το προηγούμενο ντέρμπι στο οποίο πάλι «αιχμαλωτίσθηκε» ο
Ολυμπιακός και (ξανά)έμεινε στην ισοπαλία;).
Και για να τα λέμε όλα, το 1-1 του Μήτρογλου είναι
π-ε-ν-τ-α-κ-ά-θ-α-ρ-ο και το βίντεο εκθέτει ανεπανόρθωτα τους
φιλοξενούμενους που έκαναν σαματά με τον Παπά και τον βοηθό του, που…
τον πήγαν «καροτσάκι», αλλά και τα ειρωνικά «τιτιβίσματα» (πάλι) του
προέδρου του Παναθηναϊκού για τη διαιτησία.
Κρίμα, γιατί ο ΠΑΟ πήρε ένα αντρίκιο «Χι» στο Καραϊσκάκη – ακόμα κι αν
ευνοήθηκε από το «πλαδαρό» παιχνίδι του Ολυμπιακού – αποδεικνύοντας ότι η
φανέλα του διατηρεί το «ειδικό βάρος της», όχι όμως και οι κατώτεροι
των περιστάσεων παράγοντες, διοικήσεις και παίκτες, που τον εκπροσωπούν
αυτή την εποχή…
Πηγή: sportdog.gr
Δευτέρα 15 Απριλίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου