Ο Ντέμης… θυμάται!!

Τις εξαιρετικές αναμνήσεις από την Ατλέτικο Μαδρίτης ζωντάνεψε ο Ντέμης Νικολαΐδης. Δείτε τι είπε για τον Σιμεόνε, τον Τόρες, τους Ιμπαγάσα και Τοτσέ, αλλά και τη γνώμη του για Μουρίνιο και Ρεάλ.

Στιγμές από το πέρασμά του απ’ την Ισπανία και την Ατλέτικο Μαδρίτης μοιράστηκε ο Ντέμης Νικολαΐδης.

Μιλώντας στο «OTE Sport» (σ.σ. πριν τον τελικό του «Copa Del Rey» που έγινε την Παρασκευή), ο πρώην παίκτης και πρόεδρος της ΑΕΚ τόνισε ότι άργησε πολύ να φύγει για το εξωτερικό.

Αφού μακάρισε την τύχη του ωστόσο που τελικά το έκανε, έστω και για ένα χρόνο, αναφέρθηκε σε όλους όσους έζησε από κοντά:

Τον Σιμεόνε -που δεν περίμενε ότι θα γίνει προπονητής, τον Τόρες που «έχασε τη σπίθα του από τότε που έφυγε από την Ατλέτικο», τον Ιμπαγάσα -τα νεύρα του οποίου στην Ελλάδα τον εξέπληξαν, τον… νεαρό Τοτσέ και φυσικά τον Ζοσέ Μουρίνιο.


Αναλυτικά όσα είπε ο Νικολαΐδης

Για τις αναμνήσεις του από τη Μαδρίτη: «Μόνο πολύ καλά πράγματα έχω να θυμάμαι από την Ισπανία -και ποδοσφαιρικά και ως άνθρωπος. Άργησα να φύγω για το εξωτερικό, αλλά ευτυχώς που το έκανα έστω και για ένα χρόνο».

Για τη γέννηση της κόρης του στη Μαδρίτη: «Η γυναίκα μου ήταν σπίτι με φίλους από την Ελλάδα που είχαν έρθει να τη δουν. Φτάσαμε στο γήπεδο με λεωφορείο και τότε χτύπησε το τηλέφωνο κι έμαθα ότι… έσπασαν τα νερά. Φυσικά έφυγα αμέσως και πήγα στο νοσοκομείο».

Για το αν έχει ζητήσει η μικρή να πάει στην Ισπανία: «Ούτε η κόρη μου, ούτε η γυναίκα μου έχουν ζητήσει να έρθουμε. Εγώ έχω ξανάρθει. Πρέπει να έρθει πάντως γιατί είναι πολύ ωραία η πόλη, αλλά και οι άνθρωποι».

Για τους Σιμεόνε και Ιμπαγάσα: «Δεν μου περνούσε ποτέ από το μυαλό ότι θα γινόταν προπονητής της Ατλέτικο. Όσο για τον Ιμπαγάσα, ήταν πολύ ήσυχος. Είχε πάντα θετική διάθεση και είχαμε πολύ καλή σχέση -και μέσα στο γήπεδο. Αυτό που τον ενδιέφερε κυρίως ήταν να δίνει έτοιμα γκολ στον επιθετικό. Αυτό επεδίωκε, ήταν η χαρά του παιχνιδιού του. Μου έκαναν εντύπωση τα νεύρα του στην Ελλάδα, διότι ήταν πολύ ήρεμος τότε».

Για τον Φερνάντο Τόρες: «Ήταν 18 χρονών τότε, ένας παίκτης με πολύ νεύρο και δύναμη. Ήταν πολύ προσγειωμένος, αν και τον είχαν κάνει αρχηγό. Δούλευε πολύ και δεν έδινε δικαιώματα. Από τότε που έφυγε όμως από την Ατλέτικο, σαν να χάθηκε η σπίθα του. Σαν να μη γυαλίζει πλέον το μάτι του. Σαν να μην του βγαίνει ο τσαμπουκάς που έβγαζε τότε μέσα στο γήπεδο».

Για τον Τοτσέ: «Τον θυμάμαι πολύ καλά γιατί παίζαμε συχνά τότε με τη β’ ομάδα. Ήταν πολλά υποσχόμενος, με καλή αίσθηση του γκολ. Θυμάμαι ότι μου άρεσε περισσότερο από όλους τους μικρούς που έπαιζαν τότε σ’ αυτή».

Για τα ισπανικά γήπεδα: «Αισθανόμουν περισσότερο… αρένα το γήπεδο της Ρεάλ παρά αυτό της Μπαρτσελόνα. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι είναι πιο μακριά οι εξέδρες στη Βαρκελώνη. Στο “Μπερναμπέου”, όμως είναι αλλιώς. Είναι γήπεδο που σου φτιάχνει την ψυχολογία, αλλά αν δεν πατάς γερά, σου κόβει τα πόδια».

Για τον Ζοσέ Μουρίνιο: «Είναι μια μεγάλη φυσιογνωμία. Με είδε τότε και παρόλο που δεν με ήξερε, σηκώθηκε και με αγκάλιασε. Ήξερα τα πάντα για όλους, ποιοι παίζουν, τι παίζουν κλπ. Αν κάνεις μια δεύτερη ανάγνωση του Μουρίνιο ως προσωπικότητα, μπορείς να καταλάβεις τι κάνει και γιατί φαίνεται υπερόπτης στους άλλους. Αν εξαιρέσεις το πρότζεκτ της Ρεάλ που δεν πέτυχε, όπου αλλού έχει πάει οι παίκτες τον λατρεύουν. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο για έναν προπονητή».

Για τη νοοτροπία της Ρεάλ: «Νομίζω ότι στηρίζεται κυρίως σε παίκτες με μεγάλη ταχυδύναμη. Μπερδεύεται όμως λίγο με ποδοσφαιριστές όπως ο Εζίλ και ο Μόντριτς, ίσως θέλει να παίξει σαν την Μπαρτσελόνα. Εκεί δεν είναι κανείς δεν είναι πολύ γρήγορος, κανείς πολύ δυνατός, αλλά όλοι έχουν τεχνική».