Η νοοτροπία και η φιλοσοφία που τον χαρακτηρίζουν, οδήγησαν άλλωστε τη Ρεάλ να του προσφέρει στο ξεκίνημα της καριέρας του στους πάγκους, ένα πόστο αντάξιο της ιστορίας και της ποδοσφαιρικής προσφοράς του στο θρυλικό μαδριλένικο σύλλογο. Οι Ακαδημίες των Καστιγιάνων και η ανάδειξη του ταλέντου του «νέου αίματος» της «Βασίλισσας» ταίριαζε γάντι στον Μίτσελ, ο οποίος αρέσκεται στη δουλειά με μικρές ηλικίες.
Ως εκ τούτου η γνώμη μου είναι ότι για μια υπόθεση σαν του Ιμπαγάσα, για την οποία έχει γίνει ιδιαίτερος λόγος και για μια νευραλγική θέση στον κατευθυντήριο τομέα της ανάπτυξης της ομάδας στο γήπεδο, ο Μίτσελ ασφαλώς και δεν έχει στα πλάνα του τον Αργεντινό. Οπότε η παραμονή στο λιμάνι και το κλείσιμο του σπουδαίου κύκλου της ενεργού δράσης του Αργεντινού άσου στον Ολυμπιακό, θα μου κάνει εντύπωση και δίχως άλλο θα πρόκειται για έκπληξη.
Ταυτόχρονα, η διατήρηση του Λατίνου μέσου για 4ο χρόνο στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ, θα είναι καθαρά μια απόφαση του προέδρου, ο οποίος έχει στον υψηλότερο βαθμό εκτίμησης – σαν τεράστιο παίκτη, ισχυρή προσωπικότητα, μοναδική φυσιογνωμία και καλό χαρακτήρα - τον «Κάνιο» και μειώνοντας τις αποδοχές του, θα του έκανε ένα δώρο στον ποδοσφαιριστή και στον Μίτσελ. Χωρίς μια τέτοια κίνηση να σημαίνει ότι οι νταμπλούχοι θα στηρίξουν το παιχνίδι τους την επόμενη σεζόν στον βετεράνο επιτελικό μέσο.
Ο Ολυμπιακός θα προχωρήσει σε μεταγραφή «δεκαριού», ασχέτως της παραμονής ή όχι του Ιμπαγάσα και παρά την παρουσία του συμπατριώτη του, Ντε Βινσέντι, ο οποίος ναι μεν «μιλάει» της μπάλας, αλλά τα 24 χρόνια του και η απειρία του σε ρυθμούς πρωταθλητισμού και Champions League δεν καθιστούν ασφαλείς τους Πειραιώτες για να «ακουμπήσουν» πάνω του. Εκ των πραγμάτων άλλωστε, αυτή η φανέλα είναι πολύ βαριά και αυτό (παρεμπιπτόντως) ισχύει και για τον Ολαϊτάν, ο οποίος επίσης είναι ένας ιδιαίτερα τεχνίτης και απρόβλεπτος μέσα στον αγώνα…
Ύστατη ευκαιρία
Θέμα Μαρινάκη είναι και ο Πίνο. Όχι μόνο ο Μίτσελ, αλλά κανείς στο Ρέντη, δεν έχει την καλύτερη άποψη για τον χαρακτήρα του Κολομβιανού, ο οποίος έχει προλάβει να δώσει δικαιώματα, προερχόμενα από δύο σοβαρά παραπτώματα και η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι εξακολουθεί να ανοίγει λάκκους και να θάβει μέσα το αλλοπρόσαλλο κεφάλι του. Ο Νοτιοαμερικανός επιβεβαιώνει δυστυχώς το «προβληματικό» παρελθόν του και παρόλο που (ξανά)υπόσχεται ότι θα «διορθωθεί» εκλιπαρώντας για μια τελευταία ευκαιρία, επί της ουσίας ελάχιστα πιστεύουν στο λιμάνι σε συμμόρφωσή του.
Η εντύπωσή μου είναι ότι ο ηγέτης των «ερυθρολεύκων» θα είναι ελαστικός για στερνή φορά απέναντι στον Πίνο, προσδοκώντας – έστω και με πολύ λίγες πιθανότητες – στο θαυμάσιο αγωνιστικό του πρόσωπο και στην πίεση που νιώθει και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής ότι είναι στο κατώφλι του σπιτιού του, απειλώντας τον σοβαρά σε απώλεια και της τελευταίας ελπίδας να κάνει κάπου, κάποτε, καριέρα προδιαγραφών. Και μέλλοντος. Γιατί είναι ακόμα στα 26 του…
Όπως και στην περίπτωση του «ναι ή όχι» στον Ιμπαγάσα, που θα αποκτηθεί έτσι κι αλλιώς το καλοκαίρι οργανωτής παιχνιδιού του Ολυμπιακού, έτσι και σ’ αυτήν του Πίνο, πάντως, η διοίκηση και ο Μίτσελ δεν πρόκειται να στηριχθούν επιθετικά στον Κολομβιανό και θα προχωρήσουν σε συμφωνία με ακραίο επιθετικό.
Και ένας λόγος παραπάνω για ενίσχυση (και) στον επιθετικό τομέα, από την ώρα που οι «σειρήνες» από το εξωτερικό για Τζεμπούρ και Αμπντούν θα ηχούν όλο και πιο εκκωφαντικά όσο θα εμβαθύνουμε στο καλοκαίρι. Και συνεπώς δεν αποκλείεται η παραχώρηση ενός εκ των δύο Αλγερινών, έναντι (πάντα) σοβαρού οικονομικού ανταλλάγματος.
«Κηπουρός» και… κηπουρική
Για το χωρισμό, τέλος, των δρόμων Ολυμπιακού και Αντώνη Νικοπολίδη, που τόσο πολύ τον έχουν «απολαύσει» οι Παναθηναϊκοί, να διευκρινιστεί ότι είναι προσωρινός, καθότι ο παλαίμαχος πορτιέρο δεν θα πάψει ποτέ να ανήκει στην «ερυθρόλευκη» οικογένεια και να έχει πάντα την στήριξη του συλλόγου σε κάθε επόμενο βήμα στην προπονητική καριέρα του.
Ο Αντώνης θέλει να βάλει τα ρούχα της δουλειάς σε καθημερινή βάση και να παλέψει, να διεκδικήσει τους πρώτους καρπούς της νέας σταδιοδρομίας του. Θέλει να «τριφτεί» σαν πρώτος προπονητής και - με το πείσμα και τον εγωισμό του «πρώτου» που τον συντρόφευε όταν μεσουρανούσε στα γήπεδα κάτω από τα δοκάρια – να «κερδίσει» κάποια στιγμή με τον ιδρώτα και την αξία του, την τιμή του «ερυθρόλευκου» πάγκου.
Όσο για τους «αιώνιους αντιπάλους» του Ολυμπιακού και του Νικοπολίδη εδώ και 7 χρόνια πια, καλά θα κάνουν να θυμούνται ότι: «Μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις»… Γιατί με την συμπεριφορά τους, πρώτα οι Βαρδινογιάννηδες και μετά οι αντιδράσεις του κόσμου, τον έσπρωξαν να υπογράψει στον Ολυμπιακό και να κάνει μια δεύτερη και πολύ καλύτερη καριέρα στον Πειραιά.
«Απαντώντας τους» με τον πλέον ψυχρό και εκδικητικό τρόπο και… στέλνοντάς τους για «βρούβες», όταν αρέσκονται να ομιλούν περί… κηπουρικής…
Υ.Γ.: Μια που έγινε μνεία για τερματοφύλακα, δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι τώρα ο Μιχάλης Σηφάκης, ύστερα από την περιπέτεια της υγείας του, το χειρουργείο και την μακρά αποχή από τους αγωνιστικούς χώρους. Κατά τα άλλα πάντως εκτιμώ ότι θα ήταν μια καλή περίπτωση για την τριάδα των γκολκίπερ της νέας χρονιάς. Εφόσον παραχωρηθεί δανεικός για να «ψηθεί» (πολύ σωστά) ο νεαρός Γιαννιώτης. Εκτός κι αν πουληθεί ο Μέγιερι, οπότε ο Ολυμπιακός θα χρειάζεται κάτι πιο «έτοιμο» και – γιατί όχι, «εγγυημένο» - από τον Έλληνα διεθνή…
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου