Στο βιβλίο του "The Greatest
Ones", όπου περισυνέλεξε τα καλύτερα κείμενα τα οποία έγραψε σε όλη την
καριέρα του στους "Los Angeles Times" ο συχωρεμένος Τζιμ Μάρεϊ, επινόησε
μια πολύ γλαφυρή και στην κυριολεξία τρομακτική παρομοίωση για να
αναδείξει το μεγαλείο του Μάτζικ Τζόνσον...
"Ο αντίπαλος που τον έβλεπε να επιτίθεται καταπάνω του στον αιφνιδιασμό, θα πρέπει να ένιωθε όπως ο πλοίαρχος του "Τιτανικού" όταν αντίκρισε μπροστά του το μοιραίο παγόβουνο"!
Ε, λοιπόν κι η δική μου (ολιγότερο ευρηματική) ταπεινότης, το αυτό φαντάζεται πως θα νιώθουν και όλοι οι αντίπαλοι της εθνικής νέων, κάθε φορά που βλέπουν τον Αντετοκούνμπο να επιτίθεται καταπάνω τους: όλοι μηδενός εξαιρουμένου και δη οι γκαρντ, στους οποίους ο ύψους 207 εκατοστών Γιάννης ρίχνει ένα κεφάλι και θα τρομάζουν που τον βλέπουν αντί να μπαίνει στη ρακέτα και να ποστάρει, να ακροβολίζεται στο τρίποντο και να κάνει παιχνίδι!
Κάνει όντως παιχνίδι ο Αντετοκούνμπο δικαιώνοντας πανηγυρικά και τον προπονητή του στους Μπακς, υπό το βλέμμα του οποίου έπαιξε χθες και σήμερα: ανήμερα της επιλογής του Ελληνα παίκτη στο ντραφτ (γνωστός μας από τη θητεία του στη Σκαβολίνι Πέζαρο) ο Λάρι Ντρου είχε πει ότι "βάλαμε στο ρόστερ μας έναν point fοrward" κι αυτό είναι όντως ένα σπουδαίο κομπλιμέντο. Σπουδαίο και πέρα για πέρα αληθινό...
Φυσικώ τω λόγω, που μαθαίναμε και μικροί στην καθαρεύουσα, ο Γιάννης που κάνει παιχνίδι ως πόιντ γκαρντ, κάνει και τα αναλογούντα λάθη, γι αυτό σήμερα κόντεψε να σημειώσει ένα ιδιότυπο... quadruple double figure: σε 34 λεπτά σημείωσε 12 πόντους (με 4/7 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 2/2 βολές), "κατέβασε" 12 ριμπάουντ, μοίρασε 7 ασίστ και (έτσι για το.. ξεκάρφωμα) υπέπεσε σε 7 λάθη!
Αλλά είπαμε, nobody is perfect!
Το καμουφλαρισμένο και εξόχως διαχειριζόμενο (από τον ίδιο και από τον "σαράντα χρόνια φούρναρη" Μίσσα ) σταριλίκι του Αντετοκούνμπο ουδόλως επηρεάζει την πορεία και την εικόνα της ελληνικής ομάδας. Ο Γιάννης παραείναι αλτρουϊστής και ελέω θέσης και εθιστικής συμπεριφοράς ως προτεραιότητα έχει τη δημιουργία και όχι την εκτέλεση. Συν τοις άλλοις (κυρίως με τη χθεσινή ραψωδία του στις τάπες: 6 από τις 14 της ομάδας) αποδεικνύει πως δεν είναι κηφήνας στην άμυνα, άλλωστε αυτή η επιθυμία του να τα δώσει όλα στα μετόπισθεν θα του φανεί πολύ χρήσιμη στο ΝΒΑ. Φτάνει που θα τον δουν "μικρό και τριανταφυλλένιο", εάν αρχίσουν κιόλας να τον παίρνουν παραμάζωμα, θα υποφέρει τα πάνδεινα...
Του λείπουν βεβαίως ακόμη κάμποσα πράγματα, αλλά αυτά ανήκουν στα επίκτητα: να αυξήσει τη μυική μάζα του (αν και αυτό ο Μίσσας δεν το θεωρεί καταναγκαστικό), να αυξήσει την ταχύτητα του, να κινείται περισσότερο και από την αριστερή πλευρά και να μάθει μπάσκετ! Το τελευταίο μπορεί να ακούγεται υπερβολικό ή και να τον αδικεί, αλλά είναι γεγονός ότι (επειδή τον Δεκέμβριο θα κλείσει τα 19 χρόνια του και δεν έχει πολλές εικόνες από το λεγόμενο οργανωμένο μπάσκετ), πρέπει να εμπλουτίσει με στοιχεία τακτικής το αυτοφυές ταλέντο και το εντυπωσιακό ένστικτο του...
Στον αντίποδα το παιδί έχει τόσα προσόντα που το καθιστούν χαρισματικό: με μπόι 2.07 παίζει άνετα πόιντ γκαρντ, είναι... μανούλα στο παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο, τα καταφέρνει στη ντρίμπλα, στη διείσδυση και στο σουτ, διαθέτει ταχύτητα και πλαστικότητα και κάνει πολύ αισθητή την παρουσία του στο παιχνίδι χωρίς την μπάλα, το οποίο αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ για τους προικισμένους παίκτες και"must" για τους απαιτητικούς προπονητές!
Το γράφω αυτό, ενθυμούμενος τη μανία που είχε στη δεκαετία του '80 ο (τότε προπονητής της εθνικής ομάδας) Κώστας Πολίτης για τον Πολωνό Ντάριους Ζέλιγκ! Εναν τέτοιο (έλεγε ότι) ήθελε κι όχι κανέναν από τους σούπερ σταρ της εποχής...
Στα scouting reports που κυκλοφόρησαν σωρηδόν πριν και μετά το ντραφτ οι εμπειρογνώμονες επαινούσαν τον Αντετοκούνμπο για τρία πολύ σπουδαία χαρίσματα που διαθέτει: ball handling, court vision, decision making. Οντως ο χειρισμός της μπάλας, η δυνατότητα να βλέπει όλο το γήπεδο και η λήψη (σωστών) αποφάσεων τον καθιστούν πολύ ξεχωριστό...
Αλλά νισάφι, πια, με τον Αντετοκούνμπο! Δεν είναι μονάχα αυτός ξεχωριστός στη συγκεκριμένη ομάδα, η οποία (παρά την έλλειψη τηλεοπτικής μετάδοσης και σε πείσμα της απόστασης) είναι ήδη πολύ δημοφιλής και λατρεμένη από την κοινή γνώμη. Συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτό ο σαματάς με την επιλογή του Φόργουορντ του Φιλαθλητικού Ζωργάφου στο ντραφτ, αλλά δίπλα στον Γιάννη υπάρχουν κι άλλοι παίκτες με λαμπρό μέλλον.
Σήμερα η εθνική στραγγάλισε τον αντίπαλο της , μάλιστα από ένα σημείο και πέρα το έγκλημα συντελούνταν με... σβηστές μηχανές. Μονάχα στην πρώτη περίοδο η μπάλα έμεινε τρεις φορές στα χέρια των Μαυροβούνιων στη λήξη των 24 δευτερολέπτων, ενώ άλλες δυο φορές δεν πρόκαμαν να σουτάρουν και με τα χίλια βάσανα εδέησαν να ξεπεράσουν τους τριάντα πόντους στο 32ο λεπτό!. Η έκτη σερί νίκη και μάλιστα με τη μεγαλύτερη έως τώρα διαφορά σημειώθηκε εν τη απουσία του πρώτου σκόρερ της ομάδας, του Γιαννούλη Λαρεντζάκη, που μπορεί να υστερεί σε αθλητικά προσόντα, αλλά διαθέτει δολοφονικό ένστικτο στην επίθεση και τέτοιο θράσος, που θα το ζήλευε ο (επίσης στερούμενος αθλητικών προσόντων) Λάρι Μπερντ!
Έχουμε και λέμε λοιπόν: το ρόστερ αυτής της εθνικής κοσμούν ένας (Αντετοκούνμπο) σαν τον Μάτζικ Τζόνσον, ένας (Λαρεντζάκης) σαν τον Λάρι Μπερντ, ένας (Μποχωρίδης) που έμαθε μπάσκετ στην ακαδημία του Γκάλη στο Πευκοχώρι (και συν τοις άλλοις εμπίπτει στην περίπτωση "πιο Αρης... πεθαίνεις"!) κι ένας σαν τον Ντουράντ! Ο τελευταίος δεν είναι άλλος από τον Ιωάννη Παπαπέτρου, που μόλις τελείωσε και μάλιστα ως βασικός, την παρθενική σεζόν του με τους Longhorns του Τέξας. Αυτό είναι το κολέγιο όπου έπαιξε για μια σεζόν ο "Ντουράντουλα", ο οποίος-σημειωτέον- πήγε στο Οστιν για να συναντήσει και να συγχαρεί τον γιο του Αργύρη, όταν αυτός (σε εθνικό δίκτυο κιόλας) αποφοιτώντας από το λύκειο σήκωσε το καπελάκι της ομάδας του Τέξας προτιμώντας την από το Κάνσας!
Αλλά, καλά να να 'ναι η ομάδα και όλα τα παιδιά της, μέχρι την Κυριακή που θα μας χασομεράνε, θα επανέλθω με αυτές τις ιερόσυλες αντιπαραβολές...
"Ο αντίπαλος που τον έβλεπε να επιτίθεται καταπάνω του στον αιφνιδιασμό, θα πρέπει να ένιωθε όπως ο πλοίαρχος του "Τιτανικού" όταν αντίκρισε μπροστά του το μοιραίο παγόβουνο"!
Ε, λοιπόν κι η δική μου (ολιγότερο ευρηματική) ταπεινότης, το αυτό φαντάζεται πως θα νιώθουν και όλοι οι αντίπαλοι της εθνικής νέων, κάθε φορά που βλέπουν τον Αντετοκούνμπο να επιτίθεται καταπάνω τους: όλοι μηδενός εξαιρουμένου και δη οι γκαρντ, στους οποίους ο ύψους 207 εκατοστών Γιάννης ρίχνει ένα κεφάλι και θα τρομάζουν που τον βλέπουν αντί να μπαίνει στη ρακέτα και να ποστάρει, να ακροβολίζεται στο τρίποντο και να κάνει παιχνίδι!
Κάνει όντως παιχνίδι ο Αντετοκούνμπο δικαιώνοντας πανηγυρικά και τον προπονητή του στους Μπακς, υπό το βλέμμα του οποίου έπαιξε χθες και σήμερα: ανήμερα της επιλογής του Ελληνα παίκτη στο ντραφτ (γνωστός μας από τη θητεία του στη Σκαβολίνι Πέζαρο) ο Λάρι Ντρου είχε πει ότι "βάλαμε στο ρόστερ μας έναν point fοrward" κι αυτό είναι όντως ένα σπουδαίο κομπλιμέντο. Σπουδαίο και πέρα για πέρα αληθινό...
Φυσικώ τω λόγω, που μαθαίναμε και μικροί στην καθαρεύουσα, ο Γιάννης που κάνει παιχνίδι ως πόιντ γκαρντ, κάνει και τα αναλογούντα λάθη, γι αυτό σήμερα κόντεψε να σημειώσει ένα ιδιότυπο... quadruple double figure: σε 34 λεπτά σημείωσε 12 πόντους (με 4/7 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 2/2 βολές), "κατέβασε" 12 ριμπάουντ, μοίρασε 7 ασίστ και (έτσι για το.. ξεκάρφωμα) υπέπεσε σε 7 λάθη!
Αλλά είπαμε, nobody is perfect!
Το καμουφλαρισμένο και εξόχως διαχειριζόμενο (από τον ίδιο και από τον "σαράντα χρόνια φούρναρη" Μίσσα ) σταριλίκι του Αντετοκούνμπο ουδόλως επηρεάζει την πορεία και την εικόνα της ελληνικής ομάδας. Ο Γιάννης παραείναι αλτρουϊστής και ελέω θέσης και εθιστικής συμπεριφοράς ως προτεραιότητα έχει τη δημιουργία και όχι την εκτέλεση. Συν τοις άλλοις (κυρίως με τη χθεσινή ραψωδία του στις τάπες: 6 από τις 14 της ομάδας) αποδεικνύει πως δεν είναι κηφήνας στην άμυνα, άλλωστε αυτή η επιθυμία του να τα δώσει όλα στα μετόπισθεν θα του φανεί πολύ χρήσιμη στο ΝΒΑ. Φτάνει που θα τον δουν "μικρό και τριανταφυλλένιο", εάν αρχίσουν κιόλας να τον παίρνουν παραμάζωμα, θα υποφέρει τα πάνδεινα...
Του λείπουν βεβαίως ακόμη κάμποσα πράγματα, αλλά αυτά ανήκουν στα επίκτητα: να αυξήσει τη μυική μάζα του (αν και αυτό ο Μίσσας δεν το θεωρεί καταναγκαστικό), να αυξήσει την ταχύτητα του, να κινείται περισσότερο και από την αριστερή πλευρά και να μάθει μπάσκετ! Το τελευταίο μπορεί να ακούγεται υπερβολικό ή και να τον αδικεί, αλλά είναι γεγονός ότι (επειδή τον Δεκέμβριο θα κλείσει τα 19 χρόνια του και δεν έχει πολλές εικόνες από το λεγόμενο οργανωμένο μπάσκετ), πρέπει να εμπλουτίσει με στοιχεία τακτικής το αυτοφυές ταλέντο και το εντυπωσιακό ένστικτο του...
Στον αντίποδα το παιδί έχει τόσα προσόντα που το καθιστούν χαρισματικό: με μπόι 2.07 παίζει άνετα πόιντ γκαρντ, είναι... μανούλα στο παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο, τα καταφέρνει στη ντρίμπλα, στη διείσδυση και στο σουτ, διαθέτει ταχύτητα και πλαστικότητα και κάνει πολύ αισθητή την παρουσία του στο παιχνίδι χωρίς την μπάλα, το οποίο αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ για τους προικισμένους παίκτες και"must" για τους απαιτητικούς προπονητές!
Το γράφω αυτό, ενθυμούμενος τη μανία που είχε στη δεκαετία του '80 ο (τότε προπονητής της εθνικής ομάδας) Κώστας Πολίτης για τον Πολωνό Ντάριους Ζέλιγκ! Εναν τέτοιο (έλεγε ότι) ήθελε κι όχι κανέναν από τους σούπερ σταρ της εποχής...
Στα scouting reports που κυκλοφόρησαν σωρηδόν πριν και μετά το ντραφτ οι εμπειρογνώμονες επαινούσαν τον Αντετοκούνμπο για τρία πολύ σπουδαία χαρίσματα που διαθέτει: ball handling, court vision, decision making. Οντως ο χειρισμός της μπάλας, η δυνατότητα να βλέπει όλο το γήπεδο και η λήψη (σωστών) αποφάσεων τον καθιστούν πολύ ξεχωριστό...
Αλλά νισάφι, πια, με τον Αντετοκούνμπο! Δεν είναι μονάχα αυτός ξεχωριστός στη συγκεκριμένη ομάδα, η οποία (παρά την έλλειψη τηλεοπτικής μετάδοσης και σε πείσμα της απόστασης) είναι ήδη πολύ δημοφιλής και λατρεμένη από την κοινή γνώμη. Συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτό ο σαματάς με την επιλογή του Φόργουορντ του Φιλαθλητικού Ζωργάφου στο ντραφτ, αλλά δίπλα στον Γιάννη υπάρχουν κι άλλοι παίκτες με λαμπρό μέλλον.
Σήμερα η εθνική στραγγάλισε τον αντίπαλο της , μάλιστα από ένα σημείο και πέρα το έγκλημα συντελούνταν με... σβηστές μηχανές. Μονάχα στην πρώτη περίοδο η μπάλα έμεινε τρεις φορές στα χέρια των Μαυροβούνιων στη λήξη των 24 δευτερολέπτων, ενώ άλλες δυο φορές δεν πρόκαμαν να σουτάρουν και με τα χίλια βάσανα εδέησαν να ξεπεράσουν τους τριάντα πόντους στο 32ο λεπτό!. Η έκτη σερί νίκη και μάλιστα με τη μεγαλύτερη έως τώρα διαφορά σημειώθηκε εν τη απουσία του πρώτου σκόρερ της ομάδας, του Γιαννούλη Λαρεντζάκη, που μπορεί να υστερεί σε αθλητικά προσόντα, αλλά διαθέτει δολοφονικό ένστικτο στην επίθεση και τέτοιο θράσος, που θα το ζήλευε ο (επίσης στερούμενος αθλητικών προσόντων) Λάρι Μπερντ!
Έχουμε και λέμε λοιπόν: το ρόστερ αυτής της εθνικής κοσμούν ένας (Αντετοκούνμπο) σαν τον Μάτζικ Τζόνσον, ένας (Λαρεντζάκης) σαν τον Λάρι Μπερντ, ένας (Μποχωρίδης) που έμαθε μπάσκετ στην ακαδημία του Γκάλη στο Πευκοχώρι (και συν τοις άλλοις εμπίπτει στην περίπτωση "πιο Αρης... πεθαίνεις"!) κι ένας σαν τον Ντουράντ! Ο τελευταίος δεν είναι άλλος από τον Ιωάννη Παπαπέτρου, που μόλις τελείωσε και μάλιστα ως βασικός, την παρθενική σεζόν του με τους Longhorns του Τέξας. Αυτό είναι το κολέγιο όπου έπαιξε για μια σεζόν ο "Ντουράντουλα", ο οποίος-σημειωτέον- πήγε στο Οστιν για να συναντήσει και να συγχαρεί τον γιο του Αργύρη, όταν αυτός (σε εθνικό δίκτυο κιόλας) αποφοιτώντας από το λύκειο σήκωσε το καπελάκι της ομάδας του Τέξας προτιμώντας την από το Κάνσας!
Αλλά, καλά να να 'ναι η ομάδα και όλα τα παιδιά της, μέχρι την Κυριακή που θα μας χασομεράνε, θα επανέλθω με αυτές τις ιερόσυλες αντιπαραβολές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου